9/11/2011
Γράφει ο Κώστας Φροντιστής
Φωτογράφηση: Μαριανότα Χαρέμη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Εδώ και αρκετό καιρό η Ελένη Πέτα και ο Παναγιώτης Μάργαρης, μιλούν στο κοινό τους για «Duende». Μια λέξη άγνωστη στο ευρύ κοινό, που όμως τη μάθαμε ακούγοντάς την πολύ συχνά στις τελευταίες live συνεργασίες της Πέτα με τον Μάργαρη! Μέσα από αυτές τις παραστάσεις, έχουμε μάθει ότι “duende” είναι η μαγεία στην τέχνη! Ο μόνος τρόπος για να διαπιστώσουμε αυτή τη μαγεία, ήταν να τους δούμε από κοντά στην πρεμιέρα τους στο θέατρο Αργώ, όπου και θα βρίσκονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο…
Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα όμως από την ιδιαιτερότητα αυτής της μουσικής παράστασης. Ένα τολμηρό εγχείρημα, (που όπως είπαν οι ίδιοι όμως, δεν τους φόβισε καθόλου), είναι η πλήρης απουσία μικροφωνικής ενίσχυσης του ήχου! Αυτό από μόνο του δίνει πλήρη αμεσότητα ανάμεσα στον ερμηνευτή και το κοινό, αλλά και δημιουργεί μια μαγική ατμόσφαιρα, οπού η κάθε ανάσα είναι ζωτικής σημασίας για την εξέλιξη της παράστασης.
Το Duende λοιπόν βρήκε έναν σταθερό χώρο για τον φετινό χειμώνα. Η σκηνή χωρίς πολλές υπερβολές. Μια καρέκλα για τον Παναγιώτη Μάργαρη και μια κούνια για τη Ελένη Πέτα. Και ίσως εκεί να βρίσκεται και το μυστικό αυτής της παράστασης… Τίποτα παραπάνω από μουσικές του κόσμου που μπορούν από μόνες τους να σου ξυπνήσουν κάθε λογής συναίσθημα με μια φωνή και μια κιθάρα. Και αυτό ακριβώς νοιώσαμε λίγο μετά τις 10 που ακουστήκαν οι πρώτες νότες από το «Fallin» της Julee Cruise και το «Τι να θυμηθώ» του Απόστολου Ρίζου, μέχρι το «Καληνύφτα» (ελληνόφωνο Ιταλικό τραγούδι) που παρέσυραν το κοινό σε χειροκροτήματα.
Η λίστα με τα τραγούδια από όλο τον κόσμο δε θα μπορούσε μεταξύ άλλων, να μην περιλαμβάνει το «Ο pastor» όπου πραγματικά και οι δύο δίνουν ρεσιτάλ! Από τη δική της δισκογραφία, η Ελένη Πέτα επέλεξε τραγούδια που ταίριαξαν απόλυτα στο ύφος της παράστασης όπως το «Ισόγειο», «Λόγια της σιωπής» και το «Εγώ αυτό που ξέρω». Το μεγαλύτερο όμως μέρος της παράστασης ήταν αφιερωμένο σε ελληνικές μελωδίες που έχουν αφήσει εποχή. Η «αχάριστη» του Βασίλη Τσιτσάνη, «πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι», «δε λες κουβέντα», «θάλασσα πλατιά», «το τραγούδι της ερήμου», «δρόμοι παλιοί» αλλά και το «οι εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia» ήταν μόνο λίγα από τα τραγούδια που ακούστηκαν και που όλα είχαν επιλεχθεί με σκοπό να μιλήσουν στις ψυχές του κόσμου. Δεν ήταν όμως μόνο τα ίδια τα τραγούδια, αλλά και η ίδια η Ελένη Πέτα που μοιάζει να γεμίζει ψυχικά με αυτό που κάνει και αυτό το μεταδίδει στο μέγιστο και πόσο μάλλον όταν το συναίσθημα συνδυάζεται με τις φωνητικές ικανότητες που διαθέτει.
Εκτός από τα ερμηνευτικά κομμάτια όμως, τη βραδιά έκλεψε και ο Παναγιώτης Μάργαρης που δικαιωματικά θεωρείται ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες που διαθέτει η χώρα, αφού μάγεψε με το ταλέντο του όλους τους παρευρισκόμενους ειδικά στα σόλο του και όπως ήταν αναμενόμενο καταχειροκροτήθηκε. Ένας άνθρωπος που τα χέρια του έκαναν την κιθάρα του να τραγουδάει σαν να ήταν μια ολόκληρη χορωδία!
Λίγο πριν κλείσει η βραδιά, ήταν και μια από τις πιο όμορφες στιγμές όταν αφιέρωσαν το «Κάτω από τη μαρκίζα» στον ποιητή Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος το έχει γράψει και τίμησε μάλιστα με την παρουσία του τους δυο καλλιτέχνες! Μια υπέροχη εκτέλεση, που έπειτα κορυφώθηκε με το «Je suis malade» της Lara Fabian, οπού πραγματικά η Ελένη Πέτα καταχειροκροτήθηκε για την φοβερή ερμηνεία της!
Αν από όλα αυτά δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος, τι θα πει Duende, μόνο μια επίσκεψη στο θέατρο Αργώ, θα μπορέσει να του μεταδώσει αυτά τα συναισθήματα και να τον μαγέψει με τρόπο που μόνο τέτοιου είδους μουσικές παραστάσεις μπορούν…
Στο τέλος, πλησιάσαμε την Ελένη Πέτα και τον Παναγιώτη Μάργαρη και είχαμε τη παρακάτω συζήτηση μαζί τους…
Music corner: Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις από τις εμφανίσεις σας σε ένα θέατρο;
Ελένη Πέτα: Είναι η δεύτερη φορά που εμφανιζόμαστε σε θέατρο. Το θέατρο είναι ένας χώρος που ταιριάζει πάρα πολύ στο Duende και ακόμα περισσότερο όταν τολμούμε αυτό που τολμήσαμε φέτος. Εννοώ το να εμφανιστούμε χωρίς καμία μικροφωνική ενίσχυση με απόλυτα φυσικό ήχο. Οπότε καταλαβαίνεις ότι όταν δεν υπάρχουν ηχεία, είναι καλό να υπάρχει απόλυτη ησυχία, όπως είναι σε ένα θέατρο.
M.C: Δεν σε φοβίζει αυτή η σιωπή, ότι μπορεί να είσαι πιο εκτεθειμένη στο κοινό;
Ε.Π.: Καθόλου. Και για να σου είμαι και απόλυτα ειλικρινής, είναι κάτι το οποίο επιζητώ και γενικότερα, όχι μόνο στη δουλειά μου, την ησυχία δηλαδή και την σιωπή. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική ειδικά στις μέρες μας.
M.C: Είσαι ικανοποιημένη από την πρώτη εμφάνιση σήμερα εδώ;
Ε.Π.: Απόλυτα ικανοποιημένη γιατί είναι ένα ρεπερτόριο που παίζουμε πάρα πολύ με τον Παναγιώτη. Οι μόνες διαφορές είναι τα σκηνικά και τα κείμενα του Lorca που ειπώθηκαν αλλά ήταν όλα τόσο καλοδουλεμένα που δεν υπήρχε άγχος. Να σου πω την αλήθεια ξύπνησα με λίγο άγχος το πρωί αλλά στην πορεία έφυγε γιατί υπήρχε σιγουριά για το αποτέλεσμα.
M.C: Τι αλλαγές υπάρχουν στην δομή του Duende σε σχέση με πέρυσι;
Ε.Π.: Σαν βασική δομή με τον Παναγιώτη Μάργαρη έχουμε πάντα τα τραγούδια που υπάρχουν στην δισκογραφική μας δουλειά από διάφορες χώρες του κόσμου. Από εκεί και πέρα όμως, το υπόλοιπο ρεπερτόριο πάντα αλλάζει και για να μην μας γίνει ρουτίνα αλλά και γιατί είναι καλό για τον κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται και ξαναέρχονται και θέλουμε να τους προσφέρουμε κάθε φορά κάτι διαφορετικό.
M.C: Με τι κριτήρια επιλέγονται τα τραγούδια που ερμηνεύετε;
Ε.Π.: Μόνο κριτήριο είναι να μας αρέσουν. Δεν έχουν και πολλά κοινά μεταξύ τους τα τραγούδια. Είναι διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια που ωστόσο ήρθαν και έδεσαν ενορχηστρωτικά, όπως για παράδειγμα από τα δικά μου κομμάτια, το «Ισόγειο» που το διασκευάσαμε και είχα να το πω αρκετά χρόνια. Από την άλλη είναι και πιο λαικότροπα τραγούδια όπως η «Αχάριστη». Δε θέλουμε να έχουμε ομοιογένεια, απλά να δίνουμε το δικό μας ήχο σε διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια.
M.C: Πως περιμένεις να ανταποκριθεί ο κόσμος αυτή την περίοδο;
Ε.Π.: Περιμένω να μη μας πάρει από κάτω και βάζω και εμένα σε αυτό, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να μας ρίξουν κι άλλο την ψυχολογία και να μείνουμε αδρανείς. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ενεργοποιηθούμε και να προσπαθούμε για το καλύτερο. Αυτό κάνουμε κι εμείς και χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τον κόσμο να μας στηρίζει σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο. Γίνονται πιο ουσιαστικά πράγματα.
M.C: Έχει και ο κόσμος δηλαδή πλέον πιο καλλιτεχνικά κριτήρια;
Ε.Π.: Αυτό είναι το καλό της υπόθεσης. Πραγματικά πλέον πρέπει να αξίζει αυτό που κάνεις και να δίνεις το 100% του εαυτού σου για να νοιώθει και ο κόσμος ότι τα χρήματα που δίνει πιάνουν τόπο. Γι’ αυτό και έχουμε και αρκετά μειωμένες και τις τιμές και τώρα και ανέκαθεν.
M.C: Πέρα από τις εμφανίσεις έχουμε κάτι άλλο να περιμένουμε;
Ε.Π.: Ετοιμάζουμε μια νέα δισκογραφική δουλειά με τον Παναγιώτη, με δικές του συνθέσεις αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα. Ελπίζουμε να μας βγει γιατί έχουμε δέσει πάρα πολύ και θέλουμε πολύ να το κάνουμε αυτό για να έχουμε και ένα δικό μας ρεπερτόριο.
—————————————
Music corner: Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις για τη σημερινή εμφάνιση;
Παναγιώτης Μάργαρης: Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και εγώ και η Ελένη και νομίζουμε ότι είναι κάτι που θα τραβήξει για πολύ ακόμα.
M.C: Πως ξεκίνησε η ιδέα για το να μην υπάρχει μικροφωνική ενίσχυση στον χώρο;
Π.Μ.: Είναι μια ιδέα που είχαμε από το καλοκαίρι και την δοκιμάσαμε σε κάποιες συναυλίες και ήταν πολύ ιδιαίτερο. Άρεσε πολύ στον κόσμο και έτσι αποφασίσαμε να το κάνουμε και στην Αθήνα σε έναν κλειστό χώρο. Αυτό μας κάνει και νοιώθουμε ακόμα καλύτερα γιατί βγαίνει η πηγή του ήχου από μέσα μας. Δεν υπάρχει κάτι για να παραμορφώσει τον ήχο και αυτό μας κάνει να δένουμε ακόμα πιο καλά.
M.C: Δεν υπήρξε κανένας φόβος από έναν μουσικό για το αποτέλεσμα;
Π.Μ.: Εγώ δεν φοβήθηκα ποτέ. Η φύση της κιθάρας άλλωστε είναι να παίζει σε χώρους χωρίς ενίσχυση. Είμαι εξοικειωμένος με αυτό το πράγμα γιατί έχω παίξει πολλές φορές έτσι σε ρεσιτάλ. Αν υπάρχει μια καλή συνεννόηση μεταξύ των καλλιτεχνών μπορεί να βγει ένα μυσταγωγικό αποτέλεσμα που μπορεί να είναι καλύτερο και από το αν υπήρχαν μικρόφωνα.
M.C: Άγχος υπάρχει πλέον μετά από τόσες κοινές εμφανίσεις;
Π.Μ.: Είναι λογικό να υπάρχει λίγο. Πάντα υπάρχει ένα όμορφο άγχος που πάνω στην σκηνή εκτονώνεται. Συγκεντρονώμαστε στα κομμάτια και προσπαθούμε να περάσουμε την ενέργεια μας στο κοινό.
M.C: Πιστεύετε ότι ο κόσμος θα ανταποκριθεί σε αυτό το διαφορετικό, για την σημερινή εποχή, κάλεσμα;
Π.Μ.: Αυτό μας έχει δείξει ο κόσμος μέχρι τώρα σε όποιες εμφανίσεις και αν έχουμε κάνει. Το κοινό ανταποκρίνεται και μας στηρίζει και είναι πολύ αισιόδοξο αυτό. Αυτή η εποχή νομίζω ότι ευνοεί ακόμα περισσότερο την τέχνη και τη μουσική γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη να κάνει ουσιαστικά μια ψυχοθεραπεία μέσω της μουσικής. Νομίζω ότι σιγά σιγά, θα αρχίσουν να εκλείπουν τα νυχτερινά κέντρα και οι πίστες για διάφορους λόγους και θα αντέχουν περισσότερο τέτοια πράγματα όπως αυτό που κάνουμε εδώ. Όχι πράγματα δηλαδή που βασίζονται στην κατανάλωση ποτού, αλλά στην άμεση επαφή με το κοινό…
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…