5/10/2011
Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Η συναυλία του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, ήταν για πολύ κόσμο, ανάμεσα σε αυτούς και για μένα, ένα από τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα του Φθινοπώρου.

Στη συζήτηση που είχαμε ένα μήνα σχεδόν νωρίτερα, ο συνθέτης μου εκμυστηρεύτηκε πως το μεγάλο του άγχος για εκείνη την ημέρα ήταν …ο καιρός, καθώς μια διόλου απίθανη για την εποχή βροχή, σε ένα χώρο ανοιχτό όπως το Ηρώδειο, θα τα «κατέστρεφε» όλα. Βαδίζοντας στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μολονότι υπήρχε μία σχετική ψυχρούλα, ο φόβος της βροχής ολοένα και εξαφανιζόταν. Πλήθος κόσμου, παρέες παρέες έφτανε από νωρίς στο χώρο, περιμένοντας ανυπόμονα να ανοίξουν οι πόρτες, ώστε να πάρει τη θέση του στο «φωλιασμένο» στα πόδια της Ακρόπολης Ωδείο.

Η ώρα έναρξης της συναυλίας είχε οριστεί στις 20.30, όμως η αναμονή έδειχνε πως, άτυπα, μάλλον θα μεταφερόταν στις 21.00. Έτσι μισή ώρα σχεδόν μετά την «επίσημη» ώρα έναρξης, σε ένα χώρο με ελάχιστες πλέον θέσεις κενές, οι προβολείς χαμήλωσαν. Επάνω στη σκηνή εμφανίστηκαν οι σολίστες, οι μουσικοί της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πάτρας και αμέσως μετά, καταχειροκροτούμενος ο δημοφιλής συνθέτης.

Σε μία συναυλία του Δημήτρη Παπαδημητρίου με τίτλο «Τα τραγούδια μου», ξέρεις πάνω κάτω τι θα ακούσεις. Όταν δε, γνωρίζεις και τα ονόματα των ερμηνευτών που συμμετέχουν, είσαι πλέον 99% σίγουρος. Έτσι το βράδυ της Δευτέρας ένα κατάμεστο Ηρώδειο αντήχησε, μεταξύ άλλων, τις μελωδίες από τις τηλεοπτικές σειρές «Η ζωή που δεν έζησα» («Το τρένο των 9:10», «Αν ήτανε να ξαναρθείς»), «Αναστασία» (Θέλω να σε δω», «Αναστασία») «Φεύγα» («Φεύγα», «Λόγια και φιλιά»), «Έτσι ξαφνικά» («Ο κόσμος είναι ένα βουνό», «Κεραυνός κι αστραπή», «Βαθύ ποτάμι ο έρωτας»), «Μη φοβηθείς τη φωτιά» («Κοίτα κοίτα», «Ότι και αν γίνει», «Οι δρόμοι»), αλλά και από τους δίσκους «Τραγούδια για τους μήνες» («Σαν την αγάπη την κρυφή», «Το παράπονο», «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι»), «Στης ψυχής το παρακάτω» («Σκιά του δειλινού», «Στης ψυχής το παρακάτω», «Αν είσαι πλάι μου»).

Οι καλλιτέχνες που τίμησαν με την παρουσία τους, τη συνεργασία, αλλά και τη φιλία τους με το συνθέτη ήταν η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Παντελής Θαλασσινός, η Φωτεινή Δάρρα, ο Μπάμπης Στόκας, ο Αργύρης Μπακιρτζής, η Αρετή Κετιμέ, ο Γιώργος Φλωράκης, αλλά και η Λυδία Κονιόρδου και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η εμφάνιση του Γιώργου Νταλάρα στο τέλος του πρώτου μέρους, που ερμήνευσε το πολύ όμορφο τραγούδι «Σταθμάρχες».

Ήταν μια βραδιά σχεδόν μαγική! Ερμηνείες μοναδικές, μελωδίες πανέμορφες, ενορχηστρώσεις εκπληκτικές! Έλειπε όμως ένα μικρό «κάτι» που θα την έκανε τέλεια. Αυτό σίγουρα δεν οφειλόταν σε κάποια μικρολαθάκια που περάσανε σχεδόν απαρατήρητα ή σε κάποια τεχνικά και ηχητικά προβλήματα, που διορθώθηκαν αμέσως. Ίσως βέβαια να ήθελα να ακούσω δυο λόγια από τον κάθε ερμηνευτή για τη σχέση του με το Δημήτρη Παπαδημητρίου, όπως άκουσα λ.χ. από το Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη που ως τραγουδιστής έχει εξειδίκευση και αποκλειστικότητα στον Παπαδημητρίου και τη Φωτεινή Δάρρα, που πριν αρκετά χρόνια με προτροπή του συνθέτη έκανε την πρώτη της εμφάνιση ως ερμηνεύτρια στο Ηρώδειο. Δεν ήταν όμως ούτε αυτό.

Αυτό που τελικά μου «χάλασε» λίγο τη μαγεία της βραδιάς, το εντόπισα φεύγοντας. Το εντόπισα σε όσους δεν έκλεισαν τα κινητά τους, που χτυπούσαν κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Σε όσους έτρωγαν πατατάκια, έπιναν αναψυκτικά και κάπνιζαν, την ώρα που οι ερμηνευτές έδιναν την ψυχή τους στη σκηνή. Σε όσους μιλούσαν με τους διπλανούς τους, χωρίς τη διακριτικότητα να κατεβάσουν τον τόνο της φωνής τους για να μην ενοχλούν τους γύρω τους. Το εντόπισα σε όλα αυτά που δυστυχώς δε θα αλλάξουν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά ευτυχώς «κλέβουν» μόνο ένα μικρό μέρος της τελειότητας μιας τέτοιας συναυλίας και δεν είναι ικανά να χαλάσουν τη μαγευτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο χώρος κάτω από την Ακρόπολη σε συνδυασμό με το έργο ζωής ενός συνθέτη.

Κλείνω, ιδανικά πιστεύω, παραθέτοντας τα λόγια του Δημήτρη Παπαδημητρίου παρμένα από την «Πρόποση», που έκλεισε και τη βραδιά στο Ηρώδειο:

…στη μέρα που τα μάτια ανοίγουν ύστερα από αιώνες και βλέπουν καθαρά την αιτία των πραγμάτων
…στην ανάταση των απλών ανθρώπων στο ύψος της ψυχής τους και της παράδοσης
…στον ανώνυμο που μεταμορφώνεται σε ήρωα όταν οι επώνυμοι “σωφρόνως” σιωπούν
…στις διάνοιες τις αυτόφωτες και αυτοφυείς που αδιαφορούν στις παλίρροιες των καιρών
…στην πρώτη εξουσία που δε θα φοβηθεί την παιδεία
…στο κράτος που δεν αναπαράγεται χωρίς την άδειά μας
…στην κοινωνία που αναγνωρίζει ότι είναι εφεύρεση υπό δοκιμή
…στους ανθρώπους που επιτέλους εννοούν όταν η φύση εκδικείται
…στην ελπίδα των παιδικών ονείρων να επιζήσουν των ενήλικων φιλοδοξιών τους
…στην αγάπη που δεν υπόσχεται
…στη θυσία που αγιάζει την αμαρτία
…στο θάνατο που σβήνει τα λάθη
…στην ώρα που συναντάς ζωντανή την κοινή μνήμη
…στην φοβερή στιγμή που οι Έλληνες συμφωνούν
…σε ότι αισθανθήκαμε, ότι αγαπήσαμε, ότι πιστέψαμε, ότι προδώσαμε, ακόμα κι αν τώρα μας φαίνονται όλα τελείως απίστευτα…..

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
(δυστυχώς η φωτογράφηση έγινε κάτω από αντίξοες συνθήκες και επετράπη μόνο για το πρώτο 10λεπτο, με αποτέλεσμα την ελλιπή οπτική παρουσίαση της παράστασης…)


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here