“Απουσιολόγιο” – Δύσκολα φεγγάρια… 13/10/2011

Γράφει η Στέλλα Καραμπακάκη
www.musiccorner.gr
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Aνάμεσα στις απουσίες που αναγκάστηκα να βάλω την περασμένη εβδομάδα ήταν κι αυτή στο κουτάκι που λέει «υγεία».

Τσεκάροντας το πλην και βλαστημώντας την κακή μου τύχη – γιατί για όλα φταίνε πάντοτε οι άλλοι, και εάν δεν υπάρχουν άλλοι για να φταίνε τότε φταίει η γκαντεμιά μας – βρέθηκα να αναρωτιέμαι τι γίνεται με το πλην στο κουτάκι «ομορφιά».

Θα αντάλλαζε κανείς αυτά τα δυο κουτάκια μεταξύ τους;

Θα δεχόταν δηλαδή να χάσει τα καλά του αντισώματα, προκειμένου να βελτιώσει τα γονίδια που αφορούν την εμφάνιση;

Μια όμορφη γυναίκα – γιατί οι άντρες την παλεύουν μια χαρά και με τη στρογγυλή κοιλίτσα τους, μη γελιόμαστε – θα έχει πάντα κάποιον δίπλα της στη μιζέρια του νοσοκομείου ή τουλάχιστον έτσι θέλει να πιστεύει, κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί της γιατί οι εμπειρίες μου αυτό υπαγορεύουν.

Μια όχι και τόσο χαριτωμένη γυναίκα θα έχει άραγε κάποιον;

Ή μήπως τελικά το ένα “πλην” φέρνει το άλλο;

Μαζί με την υγεία μήπως φεύγει και η ομορφιά;

Μπορεί όλοι να περιφέρονται στους δρόμους της – σχεδόν χρεοκοπημένης πια – Ελλάδας με attitude σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε, στην πραγματικότητα όμως είναι λίγο δύσκολο να κρατά κανείς ηθικό και αυτοπεποίθηση ακμαία όταν οι «απουσίες» τον βαράνε από παντού.

Με ποια κριτήρια αποφασίζει τελικά κανείς τι είναι σημαντικότερο;

Υγεία, ομορφιά, οικογένεια; Καριέρα μήπως;

Σαν ρόδα που γυρίζει ασταμάτητα, η πυραμίδα των αναγκών φαίνεται να αλλάζει με ταχύτητες που θα έφερναν στον Μάσλοου αναγούλα! Κι ενώ μένουμε στη σκηνή ζωντανοί, δεν φαίνεται να νιώθουμε ούτε στο ελάχιστο σαν ροκ συγκρότημα – εκτός κι αν κάποιος ταυτίζει τη μουσική ροκ σκηνή με την απόλυτη παρακμή και εξαθλίωση, γιατί τότε το παίρνω πίσω αυτό το τελευταίο – αφού έχουμε επιστρέψει ξαφνικά στην εποχή που θα πρέπει να περάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις κατώτερες ανάγκες μας.

Με ποια κριτήρια αποφασίζει τελικά κανείς τι είναι σημαντικότερο;

Στέγη, τροφή; Ιατρική περίθαλψη μήπως;

Δύσκολο δρόμο πάντα διάλεγες καρδιά μου και σε αυτή την περίπτωση όσα παζάρια και να κάνει κανείς με δύσκολα φεγγάρια τα χνάρια της καταστροφής είναι και τα μόνα που θα βρει να πατήσει.

Είμαι μηδενίστρια, το παραδέχομαι. Τουλάχιστον όμως δεν μπορεί να με κατηγορήσει κάποιος ότι είμαι εκτός πραγματικότητας. Είμαι, πιστεύω, πιο …εντός από ποτέ!

Δεν νομίζω να τα φάγαμε μαζί, σίγουρα όμως δεν έχουν μείνει άλλα για να φάμε, οπότε η τσέπη μας δεν αντέχει να υποστηρίξει ούτε την υγεία ούτε την ομορφιά – τουλάχιστον όχι όπως παλιότερα.

Δύο “πλην” στα κουτάκια τους παρακαλώ…

Και μην ακούσω καμιά ηλιθιότητα, ότι όμορφος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, γιατί θα αναγκαστώ να ξεσκονίσω τα άλμπουμ μου από το σχολείο για αντίλογο!

Σε κάθε περίπτωση, ευχή και κατάρα σας δίνω να έχετε όλοι έναν “survivor” μέσα σας και να μην “give up” ό,τι και να γίνει!

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…