Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
| Άννα Βίσση Από τον Becaud στη Streisand… |
Πόσοι τραγουδιστές και πόσες τραγουδίστριες άραγε μπορούν να υπερηφανεύονται ότι μέσα στα πρώτα τρία χρόνια της καριέρας τους ηχογράφησαν σε πρώτη εκτέλεση δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Γιώργου Χατζηνάσιου, του Γιάννη Σπανού, του Αντώνη Βαρδή, του Μιχάλη Τερζή και άλλων σημαντικών συνθετών; Ελάχιστοι, τουλάχιστον απ’ όσο γνωρίζω κι έχω μελετήσει την ελληνική δισκογραφία…
Κι όμως, η Άννα Βίσση είναι μία από αυτούς/αυτές. Ερχόμενη από την Κύπρο στην Ελλάδα το 1973 κι εντασσόμενη στη συνεχώς ακμάζουσα τότε MINOS, είχε την ευκαιρία να δει το όνομά της δίπλα σ’ εκείνα πολύ σπουδαίων δημιουργών κι ερμηνευτών και να τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση κάποια από τα πιο όμορφα τραγούδια τους.
Ωστόσο, περνώντας τα χρόνια φάνηκε ότι η νεαρή Κυπριοπούλα με την υπέροχη φωνή είχε άλλες βλέψεις και σχέδια για την καριέρα της. Ήθελε ν’ αλλάξει το ρεπερτόριό της σε πιο μοντέρνο και να «πλησιάσει» περισσότερο το κοινό της ηλικίας της, εκείνο δηλαδή που κυμαινόταν μεταξύ 18 και 25 ετών.
Φεύγοντας λοιπόν από τη MINOS το 1978, λίγους μήνες μετά εντάχθηκε στην Columbia και σχεδόν αμέσως τέθηκε «επικεφαλής» μιας προσπάθειας «ντισκοποίησης», φαινόμενο που μόλις τότε άρχισε δειλά-δειλά να κάνει την εμφάνισή του στη χώρα μας.
Ανάλογες λοιπόν ήταν σε γενικές γραμμές και οι επιλογές για τα τραγούδια που επρόκειτο να ενταχθούν στο πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησε στη νέα εταιρεία της («Κίτρινο γαλάζιο»), αλλά στράφηκε για πρώτη φορά και στο διεθνές ρεπερτόριο επιχειρώντας να ηχογραφήσει μια διασκευή ξένου κομματιού.
Από τότε μέχρι και το 1981 που αποχώρησε …επεισοδιακά από την Columbia, στους προσωπικούς δίσκους που κυκλοφόρησαν υπό τη σκέπη της υπήρχαν και κάποιες «μεταγλωττισμένες» επιτυχίες του εξωτερικού (συνολικά οκτώ), στην πλειοψηφία τους έχοντας ως στόχο να εξυπηρετήσουν το πνεύμα της ντίσκο που πλέον είχε απλωθεί απ’ άκρου εις άκρο σε όλη την Ελλάδα (το ίδιο έγινε και με κάποια ελληνικά τραγούδια που γράφτηκαν για τη Βίσση με το συγκεκριμένο σκοπό)
Αυτή την πλευρά λοιπόν της δημοφιλούς τραγουδίστριας θα παρουσιάσουμε σήμερα, «σκαλίζοντας» τις επιλογές μιας εποχής που η «Αννούλα» δεν είχε καμία σχέση με το μουσικό και προσωπικό προφίλ που δημιούργησε όσο προχωρούσε η δεκαετία του ’80…
Διασκευή στη …σκιά
Καλοκαίρι του 1979 λοιπόν και στα δισκοπωλεία κυκλοφορεί το άλμπουμ «Κίτρινο γαλάζιο», με εξώφυλλο μια εντελώς …ανανεωμένη και μοντέρνα Άννα Βίσση ντυμένη στα χρώματα που παραπέμπει ο τίτλος του δίσκου της. Το ρεπερτόριο είναι σε γενικές γραμμές «ελαφρολαϊκό» και μπαλάντες, αλλά και με κάποια ντίσκο στοιχεία όπως το «Αυτός που περιμένω» που έγινε τεράστια επιτυχία, πασίγνωστη μέχρι και σήμερα και η κύρια αιτία της εμπορικής «απογείωσης» στις 50 και πλέον χιλιάδες αντίτυπα…
Ωστόσο, στο δίσκο υπάρχει και η πρώτη απόπειρα διασκευής ενός ξένου τραγουδιού. Είναι το «Τότε θα φύγω» του Daniel Deschens με ελληνικού στίχους του αείμνηστου Γιώργου Κανελλόπουλου, το οποίο δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό αφού «καπελώθηκε» από το «Αυτός που περιμένω» και το «Κίτρινο γαλάζιο» που έκαναν θραύση στα ραδιόφωνα της εποχής…
Ντίσκο και …Gilbert Becaud
Η μεγάλη επιτυχία του προαναφερθέντος άλμπουμ αλλά και η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή της ντίσκο στην ελληνική νεολαία, οδήγησαν την Άννα Βίσση σε ανάλογους ρυθμούς και στον επόμενο δίσκο της. Το Νοέμβριο του 1980 λοιπόν κυκλοφορεί το «Ναι» με το εξώφυλλο-πόστερ και με τραγούδια κατά βάση …«ντισκόβια». Η επιτυχία είναι ανάλογη με την προηγούμενη δουλειά της, αφού τα «Όσο έχω φωνή» και «Μεθυσμένη πολιτεία» έχουν καταγραφεί πλέον στο «κλασικό» ρεπερτόριό της.
Πάντως, εδώ επιχειρήθηκε ένα μεγαλύτερο «άνοιγμα» σε διασκευές ξένων τραγουδιών, καθώς συναντάμε πέντε -οι περισσότερες που υπήρξαν σε δίσκο της Βίσση. Οι τρεις από αυτές είναι του γυναικείου ολλανδικού συγκροτήματος-ντουέτου Maywood που δημιουργήθηκε το 1979 από τα επώνυμα των δύο μελών του (Alice May και Caren Wood) κι αμέσως έγινε γνωστό και δημοφιλές σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ο Φίλιππος Νικολάου είχε έντονη δημιουργική παρουσία στο δίσκο της Βίσση και μεταξύ άλλων έγραψε τους ελληνικούς στίχους στις δύο από τις τρεις διασκευές των Maywood. Ξεκινάμε από το «Δεν είμαι μονάχη» το οποίο ακούστηκε αρκετά εκείνη την εποχή και ο αυθεντικός τίτλος του είναι “Wherever you ‘re going”
Εν συνεχεία, υπάρχει το «Να η ζωή» που επίσης παιζόταν συχνά στα ραδιόφωνα…
Αυτή η διασκευή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των Maywood, το “Late at night” που τις καθιέρωσε στη μουσική βιομηχανία κι έγινε hit σε πολλές χώρες…
Η τρίτη και τελευταία «συμμετοχή» του ολλανδικού ντουέτου έχει στίχους Γιώργου Κανελλόπουλου και τίτλο «Τι με ρωτάς», ενώ ο αντίστοιχος του αυθεντικού τραγουδιού είναι “The certain feeling”
Υπάρχουν όμως και άλλες δύο διασκευές, οι οποίες είναι βασισμένες σε πασίγνωστες και διαχρονικές διεθνείς επιτυχίες. Κατ’ αρχήν, το «Κλαις εσύ και πονώ» σε ελληνικούς στίχους Κανελλόπουλου…
…το οποίο δεν είναι άλλο από τη μεγάλη και διαχρονική γαλλική επιτυχία “Je reviens de chercher” που ηχογράφησε τη δεκαετία του ’60 ο σπουδαίος Gilbert Becaud, αλλά έγινε γνωστή κυρίως με την εκτέλεση της αξέχαστης Dalida.
Και πάμε στην τελευταία διασκευή του άλμπουμ «Ναι», η οποία έχει τίτλο «Το ξέρω θα ‘ρθεις ξανά» πάλι με στίχους Κανελλόπουλου, αλλά…
…το τραγούδι είναι παγκοσμίως γνωστό ως “Woman in love” με τη μοναδική Barbra Streisand η οποία το είχε συμπεριλάβει στο άλμπουμ της “Guilty” που είχε κυκλοφορήσει μόλις τέσσερις μήνες (Αύγουστος 1980) πριν το αντίστοιχο της Βίσση.
Τέλος …ιταλογαλλικό
Τον Δεκέμβριο του 1981, στις προθήκες των δισκοπωλείων εμφανίζεται ο νέος δίσκος της Άννας Βίσση με τίτλο το ονοματεπώνυμό της. Είναι και ο τελευταίος που θα κυκλοφορήσει με την ετικέτα της Columbia και περιλαμβάνει τραγούδια γραμμένα από τον Νίκο Καρβέλα (ο οποίος εδώ εμφανίζεται με το ψευδώνυμο «Λεονάρδος»), αλλά και δύο διασκευές -οι τελευταίες που ηχογράφησε η δημοφιλής τραγουδίστρια ως το 2008…
Και οι δύο έχουν στίχους Γιάννη Πάριου, με τον οποίο τότε η Βίσση εμφανιζόταν στο «Διογένη» μαζί με τη Λίτσα Διαμάντη και τους αδερφούς Τζαβάρα. Η πρώτη έχει τίτλο «Ήταν ψέματα» και είναι διασκευή του ιταλικού “Un po di piu” που είχε ηχογραφηθεί το 1972 από την Patty Pravo.
Η άλλη είναι το «Ξέχασέ με» …
…από το πασίγνωστο “La boheme” του διάσημου Γάλλου ερμηνευτή Charles Aznavour ο οποίος το είχε ηχογραφήσει το 1965.
Η συνέχεια για την Άννα Βίσση ήταν εντελώς διαφορετική. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησε η σχεδόν αποκλειστική συνεργασία της με τον Νίκο Καρβέλα η οποία διαρκεί ως τις μέρες μας με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Ωστόσο, “επέστρεψε” για λίγο στις διασκευές το 2008 στο άλμπουμ της “Απαγορευμένο” με τρία τραγούδια: “Μέταλλο”, το οποίο είναι διασκευή του “Ni Tú Ni Yo” σε μουσική του Bolero Nordico που ηχογράφησε η Ισπανίδα ερμηνεύτρια Luz Casal το 2002 στο δίσκο της “Con otra mirada” (ελληνικοί στίχοι Μυρτούς Κοντοβά), “Αν σ’ ερωτευτώ” (στίχοι Ελεάνας Βραχάλη, διασκευή του “That’s what love can do” που ερμήνευσε η Christina Aguilera) και “Κόντρα” (στίχοι Κοντοβά, από το “Breathless” του Dan Wilson)…
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
Δε θελω να ξερεις, Τρενο, Γκαζι, Δωδεκα, Πραγματα, Τα μαθητικα χρονια, Κλιμα Τροπικο,Απολυτο Κενο, Ελενη, Μεθυσμενη μου καρδια, Αγαπη Υπερβολικη, Τωρα, Ενα σου λεω, Φως, Υπερβολες, Δαιμονες, Μαλα, Μαυρα Γυαλια, Εκατομμυρια, Παραλυω, Κοντρα, Απαγορευμενο, Πιο Κοντα, Αλητισσα Ψυχη, Μονο αν τρελαθω, Προτιμω, Ενα ή κανενα, Να ‘σαι καλα, Σε σκεφτομαι συνεχεια, Ακομα μια, Κακα Παιδια, Μεταλλο, Ανακωχη, Επιλογη μου, Μη Ψαχνεις την Αγαπη, Λογια και Σιωπες, Βενετια, Nylon, Η Καθημερινοτητα μας, ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ κτλ κτλ κτλ
Πολύ καλά έκανε και έβαλε η πιο πάνω φίλη στο σχόλιό της μερικές – κάποιες από τις επιτυχίες της Άννας της περιόδου μετά το 1981. Μπορεί στον συντάκτη να πέρασαν απαρατήρητες αλλά στον κόσμο σαφώς και όχι . Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλα τόσα όμορφα τραγούδια που αγαπήθηκαν από τον κόσμο αλλά δεν το κάνω . Προκαλώ τον συντάκτη να τα ψάξει μόνος του . Άλλωστε αν δεν το ξέρει η Άννα έχει στις βαλίτσες της στην μακροχρόνια καριέρα της πάνω από 500 τραγούδια . Τα 2/3 είναι επιτυχίες και πολύ καλά κομμάτια – τουλάχιστον – .
Έλεος πια . Ξεκολλήστε από τα κόμπλεξ σας ή τα ”συμφέροντά σας” κάποιοι ”κριτικοί” . Δεν περνάνε τέτοιου είδους αναλύσεις, δεν πείθουν κανένα, οι εμμονές και τα κολλήματα κανενός . Ευτυχώς ο κόσμος που ακούει μουσική χωρίς παρωπίδες και ταμπέλες έχει ορθάνοιχτα αυτιά και ανοιχτή καρδιά . Με αυτά τα δύο κρίνει, αγαπάει και υποστηρίζει .
Αμφότερες, αν διαβάζατε προσεκτικά το κείμενο θα καταλαβαίνατε ότι πραγματεύεται τις διασκευές της Άννας Βίσση από το 1979 ως το 1981…
Φαντάζομαι πως οι φίλες αναφέρονται στο συμπέρασμά σας. “Από εκεί και πέρα, ξεκίνησε η σχεδόν αποκλειστική συνεργασία της με τον Νίκο Καρβέλα η οποία διαρκεί ως τις μέρες μας με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε…” Δεν ξέρω αν είχατε αυτό τον σκοπό αλλά εμένα μου φάνηκε σπόντα.
Αν ο οποιοσδήποτε εκλαμβάνει ως “σπόντα” αυτή την παράγραφο που αναφέρετε, τότε προφανώς “έχει τη μύγα και μυγιάζεται”- για να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή έκφραση- ή έχει “ιδέες έμμονες” -για να χρησιμοποιήσω μια φράση από το βασικό τραγούδι της ροκ όπερας “Δαίμονες” στην οποία πρωταγωνίστησε η Άννα Βίσση. Η φράση “Τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε” εννοεί αυτό ακριβώς που λέει. Αν κάποιος έχει άλλη άποψη, τότε δυστυχώς δε μπορώ ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας…
Πάντως, ας σταματήσουν ορισμένοι να βλέπουνε παντού “αόρατους εχθρούς” της Βίσση. Πρώτα υποτιμούν τον εαυτό τους κι εν συνεχεία την ίδια την τραγουδίστρια που αγαπούν…
Ξέρουμε πολύ καλά να διαβάζουμε κύριε Κριτσιώλη. Θα σας παρακαλούσα εσείς να ξαναδιαβάσετε το κείμενό σας και ιδίως την επίμαχη φράση σε συνδυασμό πάντα με τον τίτλο σας .
Ούτε λόγος για μύγες από μέρους μου . Πάντως να είστε καλά που μπήκατε στον κόπο και μας απαντήσατε . Καλή χρονιά .
Απαντώ για τελευταία φορά:
1) Ο τίτλος του κειμένου είναι ενιαίος για όλους τους καλλιτέχνες, των οποίων τις διασκευές παρουσιάζω. Ρίξτε μια ματιά σε προηγούμενες αντίστοιχες στήλες και θα το διαπιστώσετε. Και φυσικά δεν έχει καμία πρόθεση να ειρωνευτεί τον Πάριο, τον Πουλόπουλο κλπ, απλώς χρησιμοποιείται ως λογοπαίγνιο…
2) “Τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε”, σημαίνει ότι η συνεργασία της Βίσση με τον Καρβέλα οδήγησε στην “έκρηξη” της καριέρας της και στην αποδοχή από ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Αυτό και τίποτε άλλο. Αν ο οποιοσδήποτε συμφωνεί ή διαφωνεί με το είδος του ρεπερτορίου της, είναι καθαρά δικό του θέμα και η άποψή του σεβαστή. Εδώ όμως δεν εκφράζεται Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ από μέρους μου…
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας κι ελπίζω να έγινα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σαφής…
Κύριε Κριτσιώλη, σας ευχαριστώ πολύ για την εκ νέου απάντησή σας, δια μέσω της οποίας ναι είστε απολύτως σαφής. Σας ευχαριστώ και πάλι .
Σας ξέφυγε το τραγούδι ‘Μέταλλο’ το οποίο είναι διασκευή του Ni Tú Ni Yo της Luz Casal και κυκλοφόρησε το 2008! Τα τραγούδια είναι όλα εξαιρετικά και οι ερμηνείες της Άννας όπως πάντα μοναδικές!
Αγαπητέ Ανδρέα, γνωρίζω την εν λόγω διασκευή. Απλώς, γενικότερα αυτά τα αφιερώματα εστιάζονται στην εποχή των ’70s ως αρχές -το αργότερο μέσα- ’80s, όταν οι διασκευές ήτανε “στις δόξες τους”. Εκτός φυσικά αν ο καλλιτέχνης συνέχιζε συστηματικά το ίδιο “βιολί” και στα κατοπινά χρόνια -όπως λ.χ. ο Πασχάλης. Ωστόσο, είμαι υποχρεωμένος από σεβασμό αφενός μεν στην υπόδειξή σας, αφετέρου προς όλους τους αναγνώστες του site να προσθέσω στο κείμενο και αυτή τη διασκευή…Ευχαριστώ πολύ όλους σας.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Μου άρεσε η αναλυτική περιγραφή των διασκευών, καθώς και των αυθεντικών εκτελέσεων.
Θα ήθελα, όμως, να υπογραμμίσω πως η Άννα Βίσση έφυγε το 1983 από την ΕΜΙ και το 1984 πήγε στην Columbia.
Επίσης, στο album Απαγορευμένο υπάρχουν κι άλλες διασκευές εκτός από το Μέταλλο. Αυτές είναι οι εξής: Αν Σ’ Ερωτευτώ (That’s What Love Can Do), Κόντρα (Breathless) και το ρεμπέτικο 5 Χρόνια Δικασμένος.
Για την ιστορία, η Άννα Βίσση έχει ξανακάνει διασκευές ξένων τραγουδιών. Μερικά από αυτά είναι:
1) I Was Made For Loving You, On A Night Like This (Δίσκος Everything I Am, 2000)
2) Αν Σ’ Ερωτευτώ, Κόντρα και Μέταλλο (Απαγορευμένο, 2008)
Το “Αν σε ερωτευτώ” δεν είναι διασκευή του “That’s what love can do” των Boy Krazy αλλά της Christina Aguilera.
Αγαπητέ φίλε/αγαπητή φίλη, το θέμα των διασκευών αφορά μόνο τα τραγούδια του εξωτερικού που “μεταφράστηκαν” στα ελληνικά. Συνεπώς, η πρώτη “κατηγορία” που βάλατε δεν ισχύει…Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σας…
Έχεις απόλυτο δίκιο Γιώργο…Ήδη διορθώθηκε…
Γενικότερα, θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους εσάς αφενός γιατί μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το κομμάτι, αφετέρου επειδή με τις παρατηρήσεις-επισημάνσεις-διορθώσεις σας, του δώσατε τη δυνατότητα ν’ αποκτήσει μια δυναμική που δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να υπάρξει. Να είστε όλοι καλά…
Ο τελευταίος δίσκος της Βίσση στην ΕΜΙ-Columbia (όπως την ξέραμε) κυκλοφόρησε το 1981. Την επόμενη χρονιά, το “Είμαι το σήμερα κι είσαι το χθες” κυκλοφόρησε από μια εταιρεία “της μιας ημέρας” με τα πρώτα γράμματα των επωνύμων των Καρβέλα-Βίσση (CARVI) και το ’84 βγήκε το “Να ‘χες καρδιά” στην τότε CBS…Ασχέτως αν στην πορεία η ΕΜΙ απέκτησε τα δικαιώματα του “Είμαι το σήμερα” και μάλιστα το συμπεριέλαβε το 1988 σε μια σειρά δίσκων με τίτλο “Τα καλοκαιρινά”…