“Αφιερωμένο Εξαιρετικά” στις Νινή Ζαχά και Αλέκα Κανελλίδου!

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Την προηγούμενη εβδομάδα έφυγε από τη ζωή η Νινή Ζαχά, μια σημαντικότατη προσωπικότητα στο χώρο της μουσικής και του τραγουδιού. Ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της, θα παρουσιάσουμε την πιο εκτενή κι επιτυχημένη συνεργασία της καριέρας της, αυτή με την Αλέκα Κανελλίδου που δεν έμεινε μόνο σε καλλιτεχνικό, αλλά επεκτάθηκε και σε προσωπικό επίπεδο.

Για 15 ολόκληρα χρόνια τα τραγούδια της δημιουργού φέρνανε τη μία επιτυχία μετά την άλλη για την εκλεκτή ερμηνεύτρια, παίζοντας καταλυτικό ρόλο στην καθιέρωσή της στο χώρο κι αφήνοντας πίσω τους αξέχαστες και διαχρονικές στιγμές. Πάμε λοιπόν να τις δούμε αναλυτικά, με την παράλληλη ακρόαση κάποιων από αυτές…

Το ξεκίνημα

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 κι έπειτα, μια νέα κι εντελώς «ιδιαίτερη» φωνή καθιερώνεται στα μουσικά δρώμενα της χώρας μας. Είναι η Αλέκα Κανελλίδου, η οποία εντυπωσιάζει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1974 με το «Άσε με να φύγω» κι έτσι μπαίνει ουσιαστικά στην ελληνική δισκογραφία, καθώς μέχρι τότε ερμήνευε μόνο ξένα και κυρίως τζαζ τραγούδια.

Η Νινή Ζαχά -«παιδί» της περίφημης μάντρας του Αττίκ κι από τα πιο εκλεκτά μέλη της «ελαφράς» μουσικής- το 1976 δίνει στον Τόλη Βοσκόπουλο τη μεγάλη επιτυχία «Εγώ αγαπώ μία» κι επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο.

Οι εταιρείες της ζητάνε να γράψει για διάφορους καλλιτέχνες (Πάριος, Μαρινέλλα κ.α.) και στο «χορό» μπαίνει και η Κανελλίδου, η οποία το 1977 στο τρίτο προσωπικό άλμπουμ της «Έλα στο σήμερα» ερμηνεύει για πρώτη φορά τέσσερα τραγούδια της Νινής Ζαχά. Από αυτά, ακούγεται κάπως «Το αύριο σε μένα τι θα φέρει»

Από εκεί και πέρα, ξεκινά μια συνεργασία που θα διαρκέσει μέχρι το 1991 και παράλληλα οι σχέσεις τους γίνονται και οικογενειακές, αφού η δημιουργός γίνεται κουμπάρα της ερμηνεύτριας…

«Μη μ’ αγγίζεις μη», η πρώτη μεγάλη επιτυχία

Το 1979 η Κανελλίδου ηχογραφεί το δίσκο «Για λίγους» και το «Μη μ’ αγγίζεις μη» της Ζαχά γίνεται η πρώτη κοινή τους μεγάλη επιτυχία. Το τραγούδι ακούγεται πολύ και παραμένει διαχρονικό ως τις μέρες μας, όντας ένα από τα πιο ισχυρά «σημάδια» της συνεργασίας τους.

Η δημιουργός θα υπογράψει σχεδόν ολόκληρο το επόμενο άλμπουμ της ερμηνεύτριας που θα κυκλοφορήσει το 1980 με τίτλο «Εμπιστευτικά». Μέσα από τις διασκευές στα ελληνικά διεθνών επιτυχιών, η Ζαχά γράφει το «Δεν είναι έτσι η αγάπη» (σε ντίσκο ρυθμούς, κατά τις επιταγές της εποχής) και προσθέτει άλλη μια πολύ μεγάλη στιγμή τόσο στο ενεργητικό της, όσο και στο αντίστοιχο της Κανελλίδου…

Ακόμη, ακούγονται αρκετά και τα «Όχι τώρα», «Φτάνει ως εδώ» και «Κάτσε λίγο πλάι μου»

Η τελευταία δεκαετία

Το 1981 έρχεται το «Αν ξαναγεννιόμουνα», στο οποίο η Ζαχά συμμετέχει μεταξύ άλλων με το πολύ γνωστό «Αιχμάλωτοι» (το οποίο διασκευάστηκε το 2002 από τον Δημήτρη Κοντόπουλο για το δίσκο της ερμηνεύτριας «Άργησες») και την ελληνική διασκευή του “Johnny Blue” -με το οποίο η Γερμανία συμμετείχε στο διαγωνισμό της Eurovision το 1981- με τίτλο «Πού πάμε πού».

Και φτάνουμε στο 1983 με την κυκλοφορία του δίσκου «Αν θα σ’ αγαπήσω», του μοναδικού της Κανελλίδου που δεν εκδόθηκε ποτέ σε CD (αλλά και οι υπόλοιποι που εκδόθηκαν, έχουν πλέον καταργηθεί…). Η Νινή Ζαχά υπογράφει το ομότιτλο, αλλά και τα «Πόσο δύσκολο είναι» (που είχε πει σε πρώτη εκτέλεση η Φραντζέσκα Μπελένι ένα χρόνο νωρίτερα στο ομώνυμο άλμπουμ της…) και το εξαιρετικό ντουέτο με τον Δάκη «Πώς φθάσαμε ως εδώ»

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και μετά, η παρουσία της δημιουργού στους δίσκους της ερμηνεύτριας αρχίζει ν’ αραιώνει. Στο «Νύχτα είναι θα περάσει» του 1985 δίνει παρών μόνο μ’ ένα -αλλά εξαιρετικό- τραγούδι («Μένω»), ενώ τα επόμενα άλμπουμ της Κανελλίδου μέχρι το 1989 υπογράφονται αποκλειστικά από ένα συνθέτη (Σπύρος Βλασσόπουλος, Γιώργος Χατζηνάσιος και Αλέξης Παπαδημητρίου κατά σειρά)

Θα συναντηθούνε δισκογραφικά για τελευταία φορά το 1991 στο δίσκο «Φταίμε», ο οποίος δημιουργικά «μοιράζεται» ανάμεσα στο «δίδυμο» Αλέκου Χρυσοβέργη-Σπύρου Γιατρά και στη Νινή Ζαχά. Δική της όμως είναι η πιο γνωστή στιγμή του άλμπουμ, η «Εφημερίδα» που τουλάχιστον εκείνη την εποχή είχε ακουστεί πολύ.

Έκτοτε, οι επαγγελματικοί δρόμοι τους χώρισαν. Η Κανελλίδου σιγά-σιγά αποσύρθηκε από τη δισκογραφία, ενώ και η Ζαχά εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και το όνομά της γράφτηκε και ακούστηκε ξανά δημοσίως την προηγούμενη εβδομάδα, όταν έγινε γνωστό ότι έφυγε από τη ζωή…

Η …σούμα

Συνολικά, η τραγουδίστρια ηχογράφησε 39 τραγούδια της Νινής Ζαχά, κάποια από τα οποία βασίζονται σε ξένη μελωδία με ελληνικούς στίχους. Κατά χρονολογική σειρά, είναι τα εξής:

1977: «Το αύριο σε μένα τι θα φέρει», «Λάθος εγώ», «Καλή σου ώρα», «Ποτέ δεν είναι αργά»

1979: «Μη μ’ αγγίζεις μη», «Πόσο κρίμα είναι», «Κι ήρθε το πρωί», «Ακόμα ένα καλοκαίρι», «Η αγάπη μας» (B. Russell)

1980: «Μόλις χθες» (C. Aznavour), «Κάτσε λίγο πλάι μου», «Πάντα κοντά σου» (G. Becaud-P. Delanoe), «Όχι τώρα», «Χωρίσαμε», «Φτάνει ως εδώ» (L. Missir-P. Carli), «Θα φύγω εγώ» (J.L. Dabadie-J. Datin), «Δεν είναι έτσι η αγάπη», «Καυγαδάκι» (Gallagher-Lyle), «Ξαναγύρνα» (R. Carlos-E. Carlos), «Πάλι βράδιασε».

1981: «Αιχμάλωτοι», «Αδυναμία», «Αν πεις όχι», «Πού πάμε πού» (R. Siegel-B. Meinunger), «Για φαντάσου»

1983: «Εξομολόγηση» (O. Vanoni-S. Bardotti-C. Desano-T. Cutugno), «Αν θα σ’ αγαπήσω», «Πόσο δύσκολο είναι», «Μόνη», «Ότι κι αν γίνει», «Η ώρα της αλήθειας», «Όχι κύριε ταχυδρόμε», «Πώς φθάσαμε ως εδώ»

1985: «Μένω»

1991: «Εφημερίδα», «Όπως είσαι τώρα», «Μια γυναίκα σαν κι εμένα», «Φταίει η μοναξιά μου», «Απόψε ας μη βγούμε»

———————

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…