Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
| Γιώργος Κατσαρός – Γιάννης Πάριος: Τι κρίμα που χωρίσανε… |
Το καλοκαίρι του 1968, ένα 22χρονο παιδί από την Πάρο έρχεται στην Αθήνα για σπουδές στην Ιατρική Σχολή. Ονομάζεται Γιάννης Βαρθακούρης και μπορεί να φτάνει στην πρωτεύουσα με στόχο να γίνει γιατρός, όμως το μεγάλο μεράκι του είναι το τραγούδι και σκοπός του είναι να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα…
Η καθημερινότητα στην πόλη είναι δύσκολη. Οι γονείς φτωχοί, δε μπορούν να συνεισφέρουν οικονομικά στις ανάγκες του γιου τους κι έτσι εκείνος κάνει διάφορες δουλειές ούτως ώστε να μπορεί να εξοικονομεί τα απαραίτητα. Μια απ’ αυτές, είναι στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου «Σαρωνίς» στην παραλιακή, το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το θρυλικό κοσμικό κέντρο «Νεράιδα»
Ένα βράδυ, ο νεαρός Γιάννης περνάει κάτι αποδείξεις στα ντοσιέ της επιχείρησης και καθώς είναι αργά και τα φώτα έχουν σχεδόν σβήσει, αρχίζει να σιγοτραγουδά. Εκείνη την ώρα, μπαίνει στο ξενοδοχείο ο αξέχαστος μαέστρος και συνθέτης Κώστας Κλάββας για να πάρει το κλειδί του δωματίου του. Στέκεται στο ημίφως, τον ακούει και του λέει να πάει το επόμενο πρωί σε μια σχολή για νέους τραγουδιστές όπου σπουδαίοι μουσικοί διδάσκουν δωρεάν…
«…για τα επόμενα τριάντα χρόνια»
Πράγματι έτσι γίνεται και με το «καλημέρα», μπαίνει στην αίθουσα ο Γιώργος Κατσαρός που δίδασκε ρεπερτόριο. Κάθεται στο πιάνο και παίζει δυο φορές ένα τραγούδι της Καίτης Μπελίντα. Εν συνεχεία, ρωτά ποιο από τα δεκάδες νέα παιδιά που κάθονται κάτω μπορεί ν’ ανέβει στη σκηνή και να το πει. Ο Γιάννης από την Πάρο σηκώνει δειλά το χέρι, πηγαίνει δίπλα στον συνθέτη κι αρχίζει να τραγουδά. Όταν τελειώνει, εκείνος του γνέφει να μη φύγει μετά το μάθημα…
Στο τέλος λοιπόν, μένουν οι δυο τους και ο Κατσαρός αρχίζει να του παίζει το ένα τραγούδι πίσω από το άλλο για να τον ακούσει καλύτερα. Κάποια στιγμή, πατά δυνατά τα πλήκτρα του πιάνου και του λέει: «Φύγε, είσαι έτοιμος».
Ωστόσο, ο Βαρθακούρης του λέει ότι γράφει και στίχους. Ο συνθέτης τους διαβάζει, τους βρίσκει καλούς, αλλά η αποκλειστική συνεργασία του με τον Πυθαγόρα απομακρύνει σε πρώτη φάση το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας σ’ αυτό το επίπεδο.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Κατσαρός καλεί τον Γιάννη στο σπίτι του στο οποίο βρίσκεται και ο Πυθαγόρας. Κάνουν νέες πρόβες κι αμέσως ο συνθέτης και μαέστρος τηλεφωνεί στον Μάκη Μάτσα, διευθυντή της νεοσύστατης εταιρείας «Μίνως Μάτσας και Υιός». Του λέει μόνο μια κουβέντα: «Έχω μπροστά μου τον ερωτικό τραγουδιστή των επόμενων τριάντα ετών»! Έπεσε αρκετά έξω ο μαέστρος, αφού ο σεμνός νεαρός φέτος κλείνει …45 χρόνια στην κορυφή του ελληνικού τραγουδιού και συνεχίζει ακάθεκτος!
Οι τρεις τους συναντώνται την επομένη σ’ ένα μικρό στούντιο της εταιρείας στο κέντρο της Αθήνας, ο Μάτσας «κλωτσάει» όταν ακούει το «αντιεμπορικό» επίθετο Βαρθακούρης κι όταν μαθαίνει ότι είναι από την Πάρο, τον «βαφτίζει» με το επώνυμο που θα γίνει γνωστός στα πέρατα της Ελλάδας και όχι μόνο: Γιάννης Πάριος…
Τα πρώτα τραγούδια και το «Τι κρίμα»
Ο Κατσαρός παίρνει υπό την προστασία του το νεαρό νησιώτη, ο οποίος ακόμη και σήμερα σε κάθε ευκαιρία τον αποκαλεί δεύτερο πατέρα του. Εκτός από μια θέση που του δίνει στην πίστα της «Νεράιδας» όπου είναι μαέστρος, αρχίζει και η συνεργασία τους στη δισκογραφία.
Το ξεκίνημα είναι ένα τραγούδι με τίτλο «Στην οδό Αριστοτέλους» (καμία σχέση φυσικά με τη μετέπειτα τεράστια επιτυχία του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου με τη φωνή της Χαρούλας…) για την κινηματογραφική ταινία του 1970 «Ο τρελός της πλατείας Αγάμων» (ντεμπούτο του τραγουδιστή στη μεγάλη οθόνη), το οποίο θα κυκλοφορήσει και σε δισκάκι 45 στροφών.
Ακολουθεί το 1971 το «Άνθρωπε φιλοσόφησε» πάλι για ένα φιλμ («Ζητείται επειγόντως γαμπρός» του Αλέκου Σακελλάριου), ωστόσο εκεί εμφανίζεται να το τραγουδά ο αείμνηστος Βασίλης Τσιβιλίκας με τη φωνή του Πάριου!
Αμέσως μετά, γίνεται το πρώτο «μπαμ». Κυκλοφορεί ένα δισκάκι 45 στροφών που στη μία πλευρά έχει το «Τι κρίμα», το οποίο γίνεται αμέσως μεγάλη επιτυχία, συμβάλλει αποφασιστικά στην καθιέρωση του Πάριου κι αποτελεί μέχρι σήμερα μια από τις πιο διαχρονικές και αγαπημένες «καταθέσεις» του…
Η συνεργασία συνθέτη και τραγουδιστή στη δισκογραφία θα συνεχιστεί με τα «Γιατί με ειρωνεύεστε» και «Οι δυο αγάπες» που θα συμπεριληφθούν στο «μεγάλο» δίσκο των Κατσαρού-Πυθαγόρα «Ο Σταμούλης ο λοχίας» (1971), ενώ το 1972 ο Πάριος θα ηχογραφήσει σε δεύτερη εκτέλεση το «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» το οποίο είχε γίνει μεγάλη επιτυχία με τη φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου.
Η περίοδος 1975-1979
Και φτάνουμε στο 1975 και στο άλμπουμ «Έρχονται στιγμές», πρώτη «αλυσίδα» στον τεράστιο «κρίκο» των χρυσών και πλατινένιων δίσκων του ερμηνευτή. Το αλλοδαπής προέλευσης «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» είναι το «γκραν σουξέ» του δίσκου και το βασικό «όχημα» για να περάσει τις 50.000 πωλήσεις, όμως ο Γιώργος Κατσαρός συμμετέχει συνθετικά με πέντε τραγούδια -όλα σε στίχους Πυθαγόρα.
Από αυτά, το «Ούτε συζήτηση» ακούγεται πολύ, είναι αρκετά γνωστό και θεωρώ ότι πρόκειται για το καλύτερο της συνεργασίας συνθέτη κι ερμηνευτή. Ωστόσο, δε θα ήθελα ν’ αδικήσω και το εξίσου ωραίο «Μείνε δίπλα μου Μαρία» με τη Λίτσα Διαμάντη στις δεύτερες φωνές (όπως και στο «Ούτε συζήτηση»)
Η επόμενη συνεργασία τους θα έλθει τον Απρίλιο του 1977. Ο Πάριος πλέον είναι το «πρώτο όνομα» στη δισκογραφία και στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, με βασικό ρεπερτόριο «μεταγλωττισμένες» διεθνείς επιτυχίες που τότε ήταν «της μόδας», αλλά πάντα υπάρχει χώρος και για τους Έλληνες δημιουργούς. Έτσι, στο πλατινένιο άλμπουμ του «Μη φεύγεις μη» ο Κατσαρός του δίνει δύο τραγούδια, εκ των οποίων το «Σε ξέχασα» ακούγεται αρκετά αν και βρίσκεται τελευταίο στη δεύτερη πλευρά του δίσκου.
Ο Κερκυραίος συνθέτης θα συμμετάσχει πάλι με δύο τραγούδια τον Απρίλιο του 1978 στο άλμπουμ του Πάριου «Να γιατί σ’ αγάπησα», με το υπέροχο «Δεν ξεχνιέσαι, δεν ξεχνιέσαι» να κερδίζει χώρο και αποδοχή μέσα στα πέντε «ξενόγλωσσα» κομμάτια που περιλαμβάνονται σ’ αυτό.
Το 1979 κυκλοφορεί ο δίσκος «Θα με θυμηθείς», με τον Γιώργο Κατσαρό να δίνει πέντε τραγούδια στον ερμηνευτή, τα οποία θα είναι και τα τελευταία καινούργια της συνεργασίας τους -τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Θα ξεχωρίσει το «Εγώ δεν είμαι εγώ», όμως το αγαπημένο μου είναι το «Εμείς»
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ο Γιάννης Πάριος θα εμφανιστεί στο τηλεοπτικό «Θέατρο της Δευτέρας» και στο πλαίσιο της επιθεώρησης των Αλέκου Σακελλάριου-Δημήτρη Ευαγγελίδη «Μπράβο Κολονέλο». Εκεί, ακούγεται σε δύο τραγούδια των Κατσαρού-Πυθαγόρα από το έργο «Αλβανία» που είχε σφραγίσει με την ανεπανάληπτη ερμηνεία της η Μαρινέλλα το 1973 («Οπισθοχώρηση» και «Γράμμα από το μέτωπο»)
Θα συναντηθούν για τελευταία φορά στο βινύλιο το 1988, όταν ο Πάριος επιλέγει να ηχογραφήσει σε δεύτερη εκτέλεση το «Μια μέρα ακόμη» για το διπλό άλμπουμ «Τα ερωτικά του ’50» και καλεί τον δημιουργό του τραγουδιού να τον συνοδεύσει με το υπέροχο σαξόφωνό του…
Το δημιουργικό μέρος
Εκτός όμως των τραγουδιών που έγραψε ο Κατσαρός για τη φωνή του νησιώτη ερμηνευτή, υπάρχει και η συνεργασία τους σε ρόλο συνθέτη και στιχουργού. Οι δυο τους λοιπόν, κατά την περίοδο 1979-1981 έχουν συνυπογράψει τραγούδια για άλλους ερμηνευτές όπως η Μαρινέλλα («Και μου μιλάς για μοναξιά», «Έτσι απλά σε αγαπάω»), ο Τόλης Βοσκόπουλος («Μιλάνε τα μάτια») και ο Μανώλης Λιδάκης («Μετά από σένανε», «Κι όλο λέω να φύγω»)
Δυστυχώς, εδώ και 25 χρόνια αμφότεροι δεν έχουν συναντηθεί ξανά δισκογραφικά. Έτσι κι αλλιώς, ο Κατσαρός έχει απομακρυνθεί σχεδόν ολοκληρωτικά εδώ και χρόνια από τη μουσική παραγωγή και περιορίζεται μόνο σε συναυλίες ή κάποιες ολιγοήμερες «ζωντανές» εμφανίσεις, ενώ αντιθέτως ο Πάριος παραμένει ενεργός παρά το γεγονός ότι πλέον τόσο φωνητικά, όσο κι από πλευράς ρεπερτορίου έχει κατέβει πολλά σκαλοπάτια από εκεί που βρισκόταν πριν κάμποσα χρόνια…
Η …σούμα
Συνολικά, ο Γιάννης Πάριος ηχογράφησε 21 τραγούδια σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού πάνω σε στίχους του Πυθαγόρα (πλην δύο), εκ των οποίων τα 19 σε πρώτη εκτέλεση. Αυτά κατά χρονολογική σειρά είναι τα εξής:
1970: «Στην οδό Αριστοτέλους».
1971: «Τι κρίμα», «Αννούλα» (ανέκδοτο στις 33 στροφές ή σε CD), «Οι δυο αγάπες», «Γιατί με ειρωνεύεστε», «Άνθρωπε φιλοσόφησε» (στίχοι Αλέκου Σακελλάριου).
1972: «Πάμε για ύπνο Κατερίνα».
1975: «Ούτε συζήτηση», «Μείνε δίπλα μου Μαρία», «Θα γυρίσει το χαρτί», «Γι’ αυτό σε χώρισα», «Με συγχωρείς».
1977: «Και μετά απ’ αυτά», «Σε ξέχασα».
1978: «Δεν ξεχνιέσαι-δεν ξεχνιέσαι», «Και όλο βρέχει-βρέχει».
1979: «Εγώ δεν είμαι εγώ», «Εμείς», «Μου λείπει», «Έφυγε».
1988: «Μια μέρα ακόμη» (στίχοι Λάκη Μιχαηλίδη).
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…