Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Τρίτη 21 Μαΐου 2013
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
| Χρήστος Νικολόπουλος – Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Χρόνια χελιδόνια» σε «χιλιάδες σταθμούς» … |
Το λαϊκό τραγούδι είχε επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο στις αρχές της δεκαετίας του ’80, έπειτα από μια περίοδο ύφεσης. Οι διάφορες κομπανίες (Αθηναϊκή, Οπισθοδρομική κ.α.) επανέφεραν πολλά από τα «κλασικά» κομμάτια του ’50 και του ’60 και συνθέτες όπως ο Τάκης Σούκας, ο Τάκης Μουσαφίρης κ.α. βρίσκονταν στην καλύτερη περίοδό τους τόσο από πλευράς δημιουργίας, όσο κι εμπορικότητας.
Κυρίαρχο ρόλο όμως στη γραφή λαϊκών τραγουδιών που είχαν και μεγάλη απήχηση στο κοινό έπαιξε ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο οποίος κατάφερε να σταθεί στο χώρο και μετά την «απόσυρση» του Στέλιου Καζαντζίδη από την ενεργό δισκογραφία, με τη φωνή του οποίου είχε συνδεθεί το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του συνθετικού έργου του ως το 1975.
Οι επιτυχίες του έκτοτε ήταν πολλές και διαχρονικές, κυρίως με τον αξέχαστο Μανώλη Ρασούλη ως βασικό στιχουργό του στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ωστόσο η «συνάντησή» του με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ήταν εκείνη που έγραψε ορισμένες από τις πιο όμορφες σελίδες της ελληνικής μουσικής.
Η πρώτη συνεργασία και «Ο Σαλονικιός»
Οι δυο τους είχαν πρωτοσυνεργαστεί το 1977 με τα «Χρόνια χελιδόνια» και το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» που ερμήνευσε η Χάρις Αλεξίου στο διπλό άλμπουμ της με τίτλο «24 τραγούδια». Αμφότερα έγιναν μεγάλες επιτυχίες κι έτσι μπήκαν τα «μπετά» της μετέπειτα λαμπρής κοινής πορείας τους στο χώρο της δισκογραφίας.
Ξαναβρέθηκαν το 1980 γράφοντας το «Χαλάλι σου» για τη Βίκυ Μοσχολιού (το μοναδικό τραγούδι του Νικολόπουλου που ηχογράφησε η αξέχαστη ερμηνεύτρια) στον προσωπικό δίσκο με τίτλο το όνομά της, ο οποίος κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά «Το τραμ το τελευταίο» και τα «αρχοντορεμπέτικα» που ήλθαν ξανά στο προσκήνιο μέσα από τη φωνή της.
Ωστόσο, το μεγάλο «μπαμ» δεν είχε γίνει ακόμα και τους περίμενε στην πρώτη τους ολοκληρωμένη συνεργασία, η οποία ήλθε το φθινόπωρο του 1985. Ήταν «Ο Σαλονικιός» για τη φωνή του Στράτου Διονυσίου, ο οποίος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο λαϊκό τραγούδι εκείνα τα χρόνια καθώς τα δύο «βουνά» Μπιθικώτσης και Καζαντζίδης ήταν «εκτός κυκλοφορίας» για εντελώς διαφορετικούς λόγους…
Αυτός ο δίσκος έμεινε στην ιστορία, ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 100.000 αντίτυπα κι έβγαλε μεγάλα και πασίγνωστα «σουξέ» όπως το ομότιτλο, το «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα» και το «Ζητώ ακρόαση Θεού». Νομίζω όμως ότι παράλληλα αδικήθηκαν ορισμένα άλλα που άξιζαν καλύτερης τύχης (λ.χ. «Κανείς δεν έχει άδικο», «Χωρισμένοι γονείς»)…
Η περίπτωση Βελή…
Και πάμε στο 1987, όταν στον απόηχο της επιστροφής του Στέλιου Καζαντζίδη στη δισκογραφία έπειτα από δώδεκα χρόνια σιωπής ο άλλοτε βασικός συνεργάτης του Χρήστος Νικολόπουλος ετοιμάζει ένα άλμπουμ για τον Λεωνίδα Βελή. Ένα «καθαρόαιμο» λαϊκό τραγουδιστή με «γεμάτη» φωνή, η οποία όμως είχε την ατυχία να μοιάζει …εγκληματικά πολύ σ’ εκείνη του «Στελάρα»
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον αποκαλούσαν υποτιμητικά «αντίγραφο» και τον κατηγορούσαν ότι «πατάει» πάνω στη νοσταλγία του κόσμου για τον Καζαντζίδη για να «φτιάξει» την καριέρα του. Σχόλια εντελώς άδικα και κακόβουλα, αφού ο Βελής αυτή τη φωνή είχε και μ’ αυτή προσπάθησε να σταδιοδρομήσει στο χώρο, όντας ένας εκ των κορυφαίων λαϊκών ερμηνευτών που «ξεπετάχτηκε» τη δεκαετία του ‘80…
Έτσι λοιπόν, ο Νικολόπουλος με στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου γράφει τα τραγούδια του δίσκου «Αγάπη όλο ζήλεια» που κυκλοφορεί σχεδόν παράλληλα με την «επιστροφή» του «Στελάρα». Όχι μόνο καταφέρνει να «επιπλεύσει», αλλά γίνεται και χρυσός με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων.
Κύριο «όχημα» για τη μεγάλη εμπορική επιτυχία του άλμπουμ -εκτός του ομότιτλου- ήταν το «Με το στόμα γεμάτο φιλιά» ή «Το βραδάκι» όπως το ξέρει ο περισσότερος κόσμος, το οποίο έγινε τεράστιο «σουξέ» και παραμένει γνωστό ως σήμερα.
Στη Θεσσαλονίκη για χρόνια ακουγόταν …διασκευασμένο, καθώς η Μαρινέλλα το είχε μετατρέψει σε … «Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ’ άλλα παιδιά», ορμώμενη από τις σπουδαίες κι αξέχαστες στιγμές του μπασκετικού Άρη στην Ευρώπη!
Η συνεργασία του Βελή με τους δύο δημιουργούς θα συνεχιστεί και το 1988, χωρίς όμως την επιτυχία της προηγούμενης. Ο δίσκος «Συλλαβιστά, ψιθυριστά» δεν άφησε σχεδόν τίποτε πίσω του, πέραν του ομότιτλου που ακούστηκε αρκετά εκείνη την περίοδο αλλά σύντομα ξεχάστηκε. Αφήστε που ήταν φανερή η προσπάθεια μιας επανάληψης του «Με το στόμα γεμάτο φιλιά»
Η ώρα της Χαρούλας…
Οι μεγάλες επιτυχίες του «διδύμου» Νικολόπουλος-Παπαδόπουλος θα τους κάνουν περιζήτητους σε όλες τις εταιρείες και οι τραγουδιστές ήξεραν ότι ένα άλμπουμ με την υπογραφή τους σήμαινε εξασφαλισμένες πωλήσεις και φυσικά «σουξέ».
Η Χάρις Αλεξίου βεβαίως δεν είχε ανάγκη ούτε το ένα ούτε το άλλο, καθώς ήταν ήδη στην κορυφή όταν την άνοιξη του 1988 κυκλοφόρησε η νέα της δουλειά με τους δύο φίλους και συνεργάτες της. Τίτλος «Η νύχτα θέλει έρωτα», σχεδόν 100.000 αντίτυπα έγιναν καπνός και οι επιτυχίες ήλθαν η μία μετά την άλλη: «Δεν υπάρχουνε λόγια», «Πιασ’ τα ζάρια», «Αγάπησέ με», «Όλα μου τα καράβια», το ομότιτλο και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα ακούστηκαν κατά κόρον.
Το 1989 είναι η σειρά της Πίτσας Παπαδοπούλου να συνεργαστεί δισκογραφικά με τους Νικολόπουλο-Παπαδόπουλο. Το άλμπουμ που θα ετοιμάσουν έχει τίτλο «Δε μετανιώνω» και γίνονται αρκετά γνωστά τόσο το ομότιτλο, όσο και το «Το σήμερα σε νοιάζει»
Γιώργος Νταλάρας και… «Μη μιλάς»
Προς το τέλος εκείνης της χρονιάς (1989), οι προθήκες των δισκοπωλείων γεμίζουν με το νέο δίσκο του Γιώργου Νταλάρα που μας λέει …προειδοποιητικά «Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς». Μουσική Χρήστος Νικολόπουλος, στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος και εμπορικός και καλλιτεχνικός θρίαμβος: Πωλούνται περισσότερες από 300.000 αντίτυπα και τα ραδιόφωνα όλη μέρα παίζουν το ομότιτλο, το «Ξένος για σένανε κι εχθρός», το «Το ‘πες» και το «Μη γυρίζεις πια»
Ωστόσο, πάλι «καπελώνονται» ορισμένα εξαιρετικά τραγούδια όπως τα «Μαγνητοφώνησα απόψε το φεγγάρι», «Ήθελα να σ’ αντάμωνα» και «Εσύ το τσιφτετέλι σου», άλλες όμως οι βουλές της εταιρείας.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, ο Μανώλης Μητσιάς θα έχει την ευκαιρία να ηχογραφήσει δημιουργίες του «διδύμου» στο άλμπουμ του με τίτλο «Σε χιλιάδες σταθμούς». Πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο, ο οποίος όμως δεν είχε μεγάλη εμπορική απήχηση (έτσι κι αλλιώς ο Μητσιάς ουδέποτε συγκαταλεγόταν στους «εμπορικούς», χωρίς βεβαίως αυτό να τον εμποδίσει να κάνει μια πολύ σπουδαία καριέρα). Το ομότιτλο και το «Όμορφη, τρελή και σκάρτη» είναι τα περισσότερο γνωστά…
Γλυκερία, Μητροπάνος και …τέλος
Την άνοιξη του 1991, Νικολόπουλος και Παπαδόπουλος «ρίχνουν» δύο νέα άλμπουμ στην αγορά. Το ένα ερμηνευμένο από τη Γλυκερία με τίτλο «Ξημέρωσε» πήγε πολύ καλά και τουλάχιστον εκείνη την εποχή έβγαλε αρκετές επιτυχίες όπως τα «Θα πεθάνω από έρωτα», «Δυο και δυο», «Όλα» κ.α.
Το δεύτερο είχε την εντελώς αντίστροφη πορεία. Κι όμως, ερμηνευτής του ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος, ωστόσο όπως είπε χρόνια μετά ο στιχουργός, η όλη δουλειά έγινε πολύ βιαστικά και συνεπώς πρόχειρα. Το «Πάρε αποφάσεις» άφησε πίσω του μόνο το «Σου ‘χα πει πως πέφτεις έξω» και ήταν ο τελευταίος «απαρατήρητος» δίσκος του Μητροπάνου, αφού από την επόμενη χρονιά και τη συνεργασία του με τον Μάριο Τόκα ως το 2012 που μας «άφησε» οι περισσότερες δουλειές του ήταν «μία και μία»
Κάπου εκεί, ολοκληρώθηκε η κοινή δισκογραφική πορεία του Χρήστου Νικολόπουλου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο μεν πρώτος συνέχισε τη λαμπρή καριέρα του ως συνθέτης και σολίστας, όμως ο δεύτερος σιγά-σιγά απομακρύνθηκε από την ενεργό δισκογραφία αισθανόμενος ότι πλέον δεν είχε κάτι να «πει» μέσα στον ορυμαγδό των «σκουπιδιών» που ήδη είχαν αρχίσει να κατακλύζουν το χώρο…
Η …σούμα
Χρήστος Νικολόπουλος και Λευτέρης Παπαδόπουλος έχουν γράψει συνολικά 115 τραγούδια, τα περισσότερα εκ των οποίων έγιναν μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες. Κάποιες από αυτές ανά τραγουδιστή είναι οι εξής:
Χάρις Αλεξίου: «Χρόνια χελιδόνια», «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Δεν υπάρχουνε λόγια», «Αγάπησέ με», «Η νύχτα θέλει έρωτα», «Όλα μου τα καράβια», «Πιασ’ τα ζάρια», «Πάρε το δρόμο ξαναγύρισε», «Η τσιγγάνα η μάγισσα».
Στράτος Διονυσίου: «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Ο Σαλονικιός», «Ζητώ ακρόαση Θεού», «Έτσι ήμουνα περαστικός».
Γιώργος Νταλάρας: «Μη μιλάς κινδυνεύει η Ελλάς», «Το ‘πες», «Ξένος για σένανε κι εχθρός», «Μη γυρίζεις πια».
Λεωνίδας Βελής: «Αγάπη όλο ζήλεια», «Με το στόμα γεμάτο φιλιά», «Συλλαβιστά ψιθυριστά».
Γλυκερία: «Θα πεθάνω από έρωτα», «Δυο και δυο», «Ξημέρωσε», «Γεννιέμαι μια», «Όλα».
Πίτσα Παπαδοπούλου: «Δε μετανιώνω», «Το σήμερα σε νοιάζει».
Δημήτρης Μητροπάνος: «Σου ‘χα πει πως πέφτεις έξω», «Πάρε αποφάσεις».
Μανώλης Μητσιάς: «Σε χιλιάδες σταθμούς», «Όμορφη τρελή και σκάρτη», «Γέλα αγάπη μου».
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
Υπάρχουν και άλλες συνεργασίες των δύο τους:
Το 1985 ο Γιώργος Νταλάρας ερμηνεύει στο οακα στην συναυλία για τον Λοιζο το “αντίο φίλε” το οποίο ακούγεται στον live δίσκο που κυκλοφορεί αλλά παραμένει ανέκδοτο σε στούντιο εκτέλεση.
Το 1995 ο Λευτέρης παπαδοπουλος γράφει τους στίχους σε κάποια απ τα τραγούδια που γράφει ο συνθέτης για την ταινία “χάραμα” που ερμηνεύουν οι Κατερίνα κούκλα και ο Σταύρος Ζαλμας.
Την ίδια χρονιά επί προεδρίας τροχανα στην αεκ, γράφουν ένα τραγούδι το οποίο προορίζεται για ύμνος της ομάδας ακούγεται όμως μόνο δύο χρονιές στην φιλαδερφια, όσο κράτησε η θητεία Τροχανα.