4/1/2012
Γράφει ο Μάριος Γκούβας
Φωτογράφηση: Τζίνα Ζόμπολα
www.musiccorner.gr
Στη Πλατεία Καρύτση, στο κέντρο της Αθήνας, παρακολουθήσαμε τη δεύτερη από τις τέσσερις εμφανίσεις που είχε προγραμματίσει ο Βασίλης Καζούλλης στο φιλόξενο και ζεστό Shakespeare, στις 27/12.
Φτάσαμε μόλις λίγα λεπτά πριν ο Βασίλης ανέβει στη σκηνή με τους συνεργάτες του, τον Δημήτρη Τικέα στο μπάσο, τον Alejandro Diaz στα κρουστά και τον νεαρό Δημήτρη Κουζή στο βιολί. Το μαγαζί κατάμεστο και με το ζόρι βρήκαμε μια γωνίτσα να βολευτούμε, μετά από προσπάθειες του πολύ εξυπηρετικού προσωπικού.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με το «Τόσες αποστάσεις» και το «Βορεινό λιμάνι» και συνεχίστηκε με «Ραντεβού στην εθνική» και «Σαντορίνη». Η πρώτη έκπληξη, για μας, ήταν το “Sounds of Silence”, των Simon & Garfunkel, καθώς και το “California Dreamin” στα οποία συνοδεύσαμε τον Βασίλη μετά από δικό του αίτημα.
Με τα «Φεγγαρένια», «Αν ήσουν άγγελος», «Μόνο να μου γελάς» και «Να με συγχωρείς», συνέχισε ο καλλιτέχνης, πριν περάσει στα “Knockin on heaven’s door” και “Sandman”, ενώ ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος του προγράμματός του με την μελωδική «Αμοργό».
Στο ολιγόλεπτο διάλειμμα βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για λίγο με τον Βασίλη για τις εμφανίσεις του στο Shakespeare και τα γενικότερα σχέδια του. Σχολιάσαμε το γεγονός ότι στο ρεπερτόριο είχε παλιά αγαπημένα τραγούδια ξένων καλλιτεχνών και ο τραγουδοποιός μας απάντησε.
Βασίλης Καζούλλης: Αυτό το έκανα από παλιά και δεν μπορώ να το εγκαταλείψω. Ξεκίνησα παίζοντας ξένα τραγούδια, Beatles, Neil Young, Bob Dylan, και μετά άρχισα να γράφω τα δικά μου κομμάτια, με ελληνικό στίχο. Οφείλω πολλά σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να τους εγκαταλείψω και χαίρομαι να ερμηνεύω αυτά τα τραγούδια. Αυτό δε σημαίνει ότι υποτιμώ την ελληνική μουσική σκηνή. Αλλά ο καθένας μας έχει ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία και τιμώ αυτήν την πορεία.
Music Corner: Το πρόγραμμα είναι σχεδόν μοιρασμένο ανάμεσα στα δικά σου κομμάτια και των καλλιτεχνών που αποτέλεσαν έμπνευση για σένα.
Βασίλης Καζούλλης: Ναι. Αλλά όταν το κοινό ζητάει περισσότερα δικά μου κομμάτια, τα παίζω μετά το «επίσημο» τέλος του προγράμματος. Προς το παρόν η δομή του προγράμματος είναι μοιρασμένη σε δικά μου και ξένα.
Music Corner: Τα κομμάτια που έχεις επιλέξει είναι παλιά και δεν ακούγονται πολύ συχνά.
Βασίλης Καζούλλης: Πραγματικά, είναι «ξεχασμένα» κάποια απ’ αυτά. Το “Knockin on Heaven’s door” ήταν άγνωστο κομμάτι παλιότερα. Κι εγώ το παίζω από φοιτητής. Από τότε έχουν κυκλοφορήσει πάρα πολλές διασκευές.
Music Corner: Μας αρέσει πάρα πολύ το πρόγραμμα που κάνεις, οι μουσικοί σου είναι πάρα πολύ καλοί και θέλουμε να μάθουμε αν προγραμματίζεις και κάτι άλλο αυτόν τον καιρό.
Βασίλης Καζούλλης: Παίζω εδώ πάλι στις 2 και 3 του μηνός και αν πάει τόσο καλά μπορεί και να συνεχίσουμε. Παράλληλα επισκεπτόμαστε και επαρχιακές πόλεις και νησιά. Είναι μια διαρκής πορεία αυτά τα 25 χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο. Χαίρομαι που ο κόσμος συνεχίζει να με ακολουθεί και δε με ξέχασε.
Music Corner: Και βλέπω και πολλές γυναικοπαρέες εδώ. Αλλού 2, αλλού 3, σε ένα τραπέζι 7!!!
Βασίλης Καζούλλης: Ήμουν πάντα αγαπητός στις γυναίκες (γέλια). Δεν είναι κακό και δεν το κάνω επίτηδες. Αυτό μου βγαίνει. Η ευαισθησία που έχω στο στίχο «αγγίζει» περισσότερο τις γυναίκες που είναι πιο συναισθηματικές. Αυτό πιστεύω…
Music Corner: Δισκογραφικά ετοιμάζεις κάτι;
Βασίλης Καζούλλης: Γράφω κάποια κομμάτια, αλλά έχω κουραστεί από τη διαδικασία να κλείνομαι σ’ ένα studio για μεγάλο διάστημα και να ηχογραφώ. Δουλεύω πιο χαλαρά. Έχω ετοιμάσει δυο τρία τραγούδια και σιγά σιγά μέχρι το Μάρτη πιστεύω να έχω ολοκληρώσει το νέο μου υλικό.
Music Corner: Δηλαδή μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε νέο cd;
Βασίλης Καζούλλης: Το πιθανότερο είναι αυτό.
Music Corner: Σου εύχομαι καλή συνέχεια απόψε, καλή συνέχεια την άλλη βδομάδα και ελπίζω να συνεχίσεις εδώ τις εμφανίσεις σου.
Βασίλης Καζούλλης: Εγώ σ’ ευχαριστώ για τη βοήθεια, την αγάπη και τη διαρκή συμπαράσταση.
Music Corner: Εμείς σ’ ευχαριστούμε γιατί μας θυμίζεις τραγούδια που πολλοί νέοι δεν τα ξέρουν και αποτελούν πρότυπα για γενιές μουσικών που ακολούθησαν.
Βασίλης Καζούλλης: Σαφώς. Η έντεχνη ελληνική σκηνή και πολλοί Έλληνες τραγουδοποιοί πήραν στοιχεία και διδάγματα από όλους αυτούς, κατά βάση, αλλά και από άλλους Έλληνες παλιότερους δημιουργούς. Προσωπικά αγαπάω τον Χατζιδάκι, τον Σαββόπουλο και πολλούς άλλους, ακόμα και παραδοσιακή μουσική. Συλλέγουμε στοιχεία και επιρροές και εκφραζόμαστε με τον δικό μας τρόπο.
Ο χρόνος του διαλείμματος τελείωσε και ο Βασίλης επέστρεψε στη σκηνή για να ερμηνεύσει τον «Πυγμάχο», τη «Φανή», το «Δε με νοιάζει» και στη συνέχεια μας θύμισε τα “Here Comes The Sun” και “I Love Her” των Beatles, τραγούδια αγαπημένα που σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή, αλλά είναι σχεδόν άγνωστα στη νέα γενιά.
Σ’ αυτό το διάστημα δεν …αντέξαμε και πλησιάσαμε την πολυπληθέστερη γυναικοπαρέα της βραδιάς. Επτά κυρίες παρακαλώ, τις οποίες ρωτήσαμε γιατί είναι κυρίως γυναίκες που «ακολουθούν» τον Βασίλη Καζούλλη.
Την αποστομωτική – για όλους τους άντρες – απάντηση, μας έδωσε η Ματούλα από το Ρέθυμνο: «Οι άντρες δεν καλύπτουν την ερωτική και ρομαντική μας διάθεση», με την οποία συμφώνησε γενικότερα η παρέα.
Μετά την «ήττα» που δεχθήκαμε ως εκπρόσωποι του, μόνο κατ’ ευφημισμόν, «δυνατού» φύλου, συνεχίσαμε να σιγοτραγουδάμε με τον Βασίλη τα «Κάτι να γυαλίζει», «Κοπέλες για λίγο», «Σβήσε μου τα φώτα» , την δική του εκδοχή του “Paint it Black” αλλά και το «Αεροπλάνα», με το οποίο ολοκλήρωσε τη βραδιά.
Πριν κατέβει από τη σκηνή, παρουσίασε τους συνεργάτες του που βρήκαν την ευκαιρία να αναδείξουν την τεχνική τους, ειδικά με τον μπασίστα Δημήτρη Τικέα να …δίνει ρέστα παίζοντας από Stones και Deep Purple μέχρι Jackson, αλλά και τον ντράμερ Alejandro Diaz να τρελαίνει με το καχόν και τα πιατίνια του…!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…