26/10/2012
Γράφει η Μαρίνα Σκοπελίτου
Φωτογράφηση: Δώρα Παναρίτη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Το Σάββατο 20 Οκτωβρίου η σκηνή του Passport στον Πειραιά φιλοξένησε τους Imam Baildi, το γνωστό συγκρότημα που εμφανίστηκε πριν από λίγα χρόνια και δοκίμασε να παντρέψει το ρεμπέτικο τραγούδι με τον σύγχρονο ήχο.

Είναι αλήθεια ότι δεν είχα το συγκρότημα από κοντά ποτέ ξανά ωστόσο είχα ακούσει τη μουσική τους την οποία έβρισκα ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική. Ένα ακόμα στοιχείο που ήξερα γι’ αυτούς είναι ότι διαθέτουν φανατικό κοινό το οποίο τους ακολουθεί πάντα στα live τους. Αυτό ήταν το πρώτο στοιχείο που διαπίστωσα και προσωπικά όταν μπήκα στο Passport εκείνη τη βραδιά. Το μαγαζί ήταν από νωρίς γεμάτο με τους φίλους του συγκροτήματος που περίμεναν να ξεκινήσει το live.

Η ώρα περνούσε και η συναυλία -παρά την ανυπομονησία του κόσμου- δεν έλεγε ν’ αρχίσει… Όταν τελικά το ρολόι έδειξε 11 ξεκίνησε το πρόγραμμα αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο ήδη από τις 10, από την προγραμματισμένη δηλαδή ώρα έναρξης. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να είμαστε αυστηροί καθώς αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στις εμφανίσεις των Ελλήνων καλλιτεχνών…

Το πρώτο τραγούδι της βραδιάς ήταν το «Ακρογιαλιές δειλινά» μία από τις πιο επιτυχημένες διασκευές του συγκροτήματος. Στο μικρόφωνο η Ρένα Μόρφη, η οποία ήταν ομολογουμένως πολύ καλή όχι μόνο στο τραγούδι αλλά και όσον αφορά τη γενικότερη σκηνική της παρουσία. Αμέσως μετά η σκηνή του Passport υποδέχτηκε τον Mc Yinka ο οποίος μας εισήγαγε στον ρυθμό της hip hop και στο τραγούδι «Πόσο λυπάμαι».

Στα πρώτα τραγούδια του προγράμματος το άκουσμα ήταν αυτό που περίμενα. Παλιά πανέμορφα τραγούδια, πειραγμένα τόσο ώστε να αποκτήσουν μία πιο σύγχρονή μορφή η οποία αγκαλιάστηκε από το νεανικό κοινό. Η συνταγή αυτή εφαρμόστηκε με επιτυχημένο τρόπο στα τραγούδια όπως «Το δικό σου το μαράζι» και το «Λόγια βαριά». Ωστόσο, υπήρχαν κάποια άλλα κομμάτια στα οποία οι διασκευές δεν ήταν και τόσο πετυχημένες και αδίκησαν τα κομμάτια. Ο ήχος δεν ήταν τόσο καθαρός αλλά μάλλον μπλεγμένος, κάποιες φορές σε ενοχλητικό βαθμό. Το πρόβλημα αυτό ήταν μάλιστα πιο μεγάλο στα ορχηστρικά κομμάτια.

Θα πρέπει βεβαίως να ξεκαθαρίσω ότι αυτή είναι η αίσθηση που άφησε το live σε μένα και σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με τη γενική αίσθηση. Θα πρέπει λοιπόν να παραδεχτώ ότι όσοι βρέθηκαν στο Passport εκείνη τη βραδιά έδειχναν να διασκεδάζουν πραγματικά. Τουλάχιστον όσοι βρίσκονταν μπροστά, κοντά στη σκηνή και ήταν συνεχώς στο οπτικό μου πεδίο, δεν σταμάτησαν να χορεύουν και να τραγουδάνε! Το συγκρότημα και οι τραγουδιστές απολάμβαναν αυτό που έκαναν και είχαν μία απίστευτη ενέργεια που φαινόταν να περνά και σε όσους βρίσκονταν κάτω από τη σκηνή. Μεγάλο ταλέντο αυτό… και τα παιδιά σίγουρα το διαθέτουν!

Προσπάθησα να είμαι όσο γίνεται αντικειμενική παρουσιάζοντας και τις δύο οπτικές. Δεν μπορώ να σας πω ποια είναι η σωστή… και μάλλον δεν υπάρχει σωστή. Είναι απλά θέμα γούστου… Όπως και να έχει βέβαια είναι θετικό το ότι οι Imam Baildi ξέρουν να διαλέγουν και να χρησιμοποιούν υπέροχα τραγούδια, τα οποία αποκτώντας μία νέα μορφή καταφέρνουν να διεισδύσουν στα νεανικό κοινό και να αγαπηθούν από αυτό…

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here