15/10/2013
Φωτορεπορτάζ: Ματίνα Φουντούλη
www.musiccorner.gr
Δύσκολο να ξεκινήσεις ένα ρεπορτάζ από live ενός καλλιτέχνη που έχεις δει αμέτρητες φορές και εκτιμάς όσο λίγους. Έχει ξεπεράσει τα όρια αντικειμενικής κριτικής και παίζει σε πιο σοβαρά επίπεδα. Αυτό το αναφέρω για να έχουμε ως δεδομένο από την αρχή ότι δεν θα είναι ένα συνηθισμένο live review, αλλά υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες.
Ευρυδίκη και Χρήστος Δάντης, λοιπόν, στην Αρχιτεκτονική στα πλαίσια των «Παράλληλων διαδρομών» της Ευρυδίκης. Μια συνεργασία που για πολλούς έπρεπε να είχε γίνει χρόνια τώρα και όχι μόνο με τη μορφή του guest. Αλλά όλα τα πράγματα έχουν μια αρχή.
Στο πρώτο μέρος του live ακούσαμε την Ευρυδίκη μόνη επί σκηνής σε αγαπημένα τραγούδια, που από τη μία δεν θες να ακούσεις ξανά (αν ανήκεις στην κατηγορία «αμέτρητες φορές» που αναφέρω παραπάνω), αλλά από την άλλη αν δεν τα ακούσεις, ίσως και να σου κακοφανεί. Δε μπορεί, για παράδειγμα, να τελειώσει ένα live και να μην έχεις ακούσει το «Μια ζωή για μένα», το «Βαγόνι», το «Πιάσε με», το «Ονειρεύομαι ακόμα μαμά». Ή δε μπορείς να μην την ακούσεις να ερμηνεύει το «I hate myself for loving you» και ας το έχει πει, πιθανόν, περισσότερες φορές και από την ίδια την Joan Jett.
Αυτό που όλοι περιμέναμε, όμως, ήρθε κατ’ ευθείαν με την έναρξη του β΄μέρους. Ευρυδίκη και Δάντης μαζί στη σκηνή. Με τραγούδια που δείχνουν την αξία του καθενός, αν και κανείς από τους δύο δε χρειάζεται να την αποδεικνύει πια. Τραγούδια δύσκολα που όπως μάθαμε αργότερα βγήκαν με ελάχιστες πρόβες. Τραγούδια που επιλέχτηκαν από κοινού χάρη σε αυτές τις παράλληλες διαδρομές, τα ίδια ακούσματα και τις ίδιες επιρροές, όπως αυτές των Stevie Wonder και Led Zeppelin.
Και μετά από αυτές τις ερμηνείες -με όλη τη σημασία της λέξεως- περνάμε σε ένα 90s party που αν το ’ξερε ο Δάντης ότι θα φτάναμε εδώ «θα ’φερνε και την περούκα της Sandra» όπως χαρακτηριστικά είπε. «Πυξίδα» με «Δαχτυλικά αποτυπώματα», «Ζηλιάρη ουρανό» με αυτόν τον «Κάποιον που σ’ αγαπάει» και «Πόσο λίγο με ξέρεις» με το «Πάει η αγάπη μου». Και μετά από αυτό ήμουν σίγουρη ότι θα άκουγα το κουδούνι να χτυπάει για να μπω για μάθημα και θα ήμουν ξανά αδιάβαστη στην ιστορία.
Φυσικά, δε μπορούσε να λείπει το ντουέτο τους. «Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου», ένα τραγούδι που είχαν διασκευάσει λίγα χρόνια πριν στον Λυκαβηττό σε φιλανθρωπική συναυλία του Θεοφάνους και για πολλούς έχει ξεπεράσει σε ποιότητα και το αυθεντικό (συγνώμη Σάκη!).
Η Ευρυδίκη μένει ξανά μόνη στη σκηνή και συνεχίζει με περισσότερα αγαπημένα τραγούδια και διαχρονικές επιτυχίες. Πώς να φανταστείς ένα live, για παράδειγμα, χωρίς το «Μίσησέ με», ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας, και παράλληλα και από τα πιο αδικημένα. Κάπως έτσι κύλησε και συνεχίστηκε η βραδιά μέχρις τις 3:00 με τραγούδια παρεΐστικα, σε μια Αρχιτεκτονική γεμάτη και με ανοιχτή υπόσχεση για κάτι παρόμοιο το επόμενο Σάββατο στις ίδιες παράλληλες διαδρομές, αυτή τη φορά με καλεσμένη την Ηρώ.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…