Η Ανδριάνα Μπάμπαλη γράφει στο Music Corner! “Επιστροφή στις ρίζες” … 10/7/2012

Άλλαξε πολύ απ’ τις εποχές που οι τουρίστες, κυρίως Γερμανοί και Ολλανδοί, έμοιαζαν με περίεργους εξωγήινους. Και φυσικά αποτελούσαν ένα σπάνιο είδος που μας επισκεπτόταν.

Κατά τις αρχές τις δεκαετίας του ’80 αγόρασαν το χωριό και τα πέριξ αυτού. Ήταν η εποχή που οι Έλληνες αποχαιρετούσαν τα χωράφια, τα περιβόλια και τα πέτρινα σπίτια, για να κυνηγήσουν το μεγάλο όνειρο της Αθήνας.

Τα χωριά ερήμωσαν ή πουλήθηκαν μπιρ-παρά, σε ξένους.

Τελευταία σκέφτομαι πως η ζωή μας θα ήταν πολύ καλύτερη αν είχαμε κάτσει στ’ αυγά μας. Τι είναι η Ελλάδα; Μια κτηνοτροφική και αγροτική χώρα…

Γιατί από τα 6 εκατομμύρια της Αθήνας, τα 3 τουλαχιστον έπρεπε να φυτεύουμε ντομάτες, να βγάζουμε λάδι, να τρυγάμε αμπέλια και το απόγευμα να ταΐζουμε τις γίδες και τα πρόββατα. Και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου.

Αντί αυτού γίναμε …Executive managing directors, και τραγουδίστριες (όχι εξαγώγιμες, δυστυχώς…)

Η θειά μου, αγρότισα από πεποίθηση, έβγαλε ένα τρομερό πολιτικό λογίδριο στο τραπέζι, και τα είπε όλα! “Ήρθα στην Αθήνα για κάτι εξετάσεις. Με πήγε η αδερφή μου στο Χολαργό και είδα σε κάτι μπαλκονάκια σαν κλουβιά, κάτι συνομήλικές μου κυρίες, να κάθονται και να κοιτάνε το δρόμο. Αφήσανε τα χωριά τους, τα σπίτια με τις αυλές, τα περιβόλια και τα ζώα τους για να κλειστούνε σ’ αυτά τα κλουβιά! Όσο να ’ναι λίγο γάλα, τυρί, αυγά, θα σου δώσει το ζώο, δεν ζητάει να βάλεις το χέρι στη τσέπη. Και τώρα κλαίνε… Άσε με κάτω, δεν τους λυπάμαι καθόλου!“

Η αγροτική ζωή έχει κόπο και ρίσκο, αλλά σε αποζημιώνει άμεσα.

Εδώ που φτάσαμε είναι “μια κάποια λύσις”… Επιστροφή στις ρίζες…