29/4/2013
Γράφει η Ελένη Γιαννάτου
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
«Ενδορφίνη», φυσικό αναλγητικό... Σταματάει τον πόνο, καθησυχάζει αγωνίες, ενεργοποιεί θετικές σκέψεις και οπλίζει χαμογελαστές συμπεριφορές.
Μελίνα Τανάγρη, καλλιτέχνης με όλη τη σημασία του όρου. Σταματάει τον χρόνο, μεταφέρει το κοινό σε εποχές αλλοτινές, μαγεύει με τη φωνή της, παρασύρει με την προσωπικότητα της. Συνδυασμός εκρηκτικός…
Αυτό ένιωσε όποιος βρέθηκε τη Πέμπτη 25 Απριλίου στην «Ενδορφίνη», το παλιό El Bandoneon. Ήταν μια από τις βραδιές των “Jeudis Tricolores” , όπου συναντιέται ο ελληνικός με το γαλλικό μουσικό κόσμο σε μία συνύπαρξη, σε μία βραδιά, σε μία φωνή. Το μαγαζί ήταν γεμάτο από κόσμο πολύ νωρίτερα από την αναγραφόμενη ώρα έναρξης του προγράμματος. Από κόσμο που ήξερε γιατί είχε έρθει και είχε έρθει γιατί ήξερε… Ήταν όλοι εκεί για τη Μελίνα Τανάγρη, την τραγουδοποιό, την τραγουδίστρια, την αρτίστα.
Η ίδια προτού μας υποδεχτεί από τη σκηνή της «Ενδορφίνης» μας υποδέχτηκε στα καμαρίνια για μια ολιγόλεπτη συνέντευξη (οι περισσότερες από τις ερωτήσεις μας ήταν βασισμένες σε τίτλους τραγουδιών της).
Music Corner: «Ενδορφίνη», φυσικό αναλγητικό…
Μελίνα Τανάγρη: Πολύ σημαντικό αναλγητικό η ενδορφίνη. Το βγάζουμε μόνοι μας και έτσι δεν έχουμε ανάγκη να ανατρέχουμε σε άλλα σκευάσματα.
Music Corner: Η «ενδορφίνη» σας αυτή τη περίοδο ποια είναι;
Μελίνα Τανάγρη: Η ενδορφίνη μου αυτή τη περίοδο για λόγους καθαρά προσωπικούς είναι πολύ χαμηλά. Όμως όταν είναι χαμηλά η ενδορφίνη μπορεί με ορισμένες κινήσεις να πάει πολύ ψηλά και αυτό ελπίζω σήμερα. Δε μπορώ να σας κρύψω την αλήθεια και στην εποχή που ζούμε μόνο η αλήθεια μετράει. Δε μπορώ να σας πω «αχ, τι καλά που είμαι σήμερα». Όχι δεν είμαι. Όμως αυτό που θα κάνω τώρα ελπίζω να με παρασύρει και να μου δώσει και εμένα δύναμη.
Music Corner: Τι είναι αυτό που μπορεί να σας προκαλέσει αυτή τη περίοδο «Θανατηφόρο Πυρετό», με τη καλή έννοια;
Μελίνα Τανάγρη: Πάντως όχι ο έρωτας. Όχι… Δεν είμαι σε φάση να ερωτευτώ, να «θανατωθώ» για αυτό και μετά να αναστηθώ. Αυτά τα έκανα στο παρελθόν και τελικά αποφάσισα να μείνω ζωντανή.
Music Corner: Η εποχή εμπεριέχει διλήμματα… να μείνω ή να φύγω… ευρώ ή δραχμή… ΔΝΤ ή όχι κτλ. Για εσάς «Το Δίλημμα» αυτή τη περίοδο ποιο είναι;
Μελίνα Τανάγρη: Προσπαθώ να είμαι στη μέση και να κοιτάω και τις δυο πλευρές και να μην παθαίνω αυτή τη σχιζοφρένεια «το ένα ή το άλλο». Άμα κάθομαι στη μέση βλέπω τα καλά του ενός και του άλλου.
Music Corner: Όταν αναφωνείτε «Αμάν και πότε» τι περιμένετε;
Μελίνα Τανάγρη: Το επόμενο βήμα να είναι πιο φωτεινό.
Music Corner: Το «Μαύρο κουτί» της εποχής μας ποια αλήθεια κρύβει;
Μελίνα Τανάγρη: Την αλήθεια που θα τη δούμε όλοι κάποια στιγμή και μάλιστα θα έλεγα ότι δε θα τη δούμε όλοι μαζί. Γιατί ναι μεν η κρίση είναι ένα γεγονός συλλογικό αλλά «χτυπάει» και εμφανίζεται στον καθένα προσωπικά. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα-δυο άλλα στοιχεία, διαφορετικά για τον καθένα, γίνεται το δικό του «ξέσπασμα», η δική του «κρίση». Όλοι μαζί δεν έχουμε άλλωστε την ίδια κρίση συγχρόνως. Αυτή υπάρχει φυσικά, υπάρχουν όλες οι δυσκολίες αλλά ο καθένας στριμώχνεται σε διαφορετική στιγμή, για τους δικούς του προσωπικούς λόγους και τότε καταλαβαίνει τη κρίση πιο πολύ.
Music Corner: Θεωρείτε ότι στη ζωή αυτή ακολουθούμε «Της μοίρας τα γραμμένα» ή έχουμε τη δυνατότητα να ορίσουμε εμείς τη μοίρα μας και να αλλάξουμε ρότα;
Μελίνα Τανάγρη: (γέλια) Α! Σας βρίσκω πολύ διαβασμένη για τα τραγούδια μου! «Της μοίρας τα γραμμένα» ήταν σε ένα CD, σχεδόν κρυμμένο! Ήταν το 13ο κομμάτι! Στην ερώτηση μας τώρα… Θεωρώ ότι ακολουθούμε «της μοίρας τα γραμμένα», αλλά έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο τα ακολουθούμε. Είναι μικρή η ελευθερία αυτή αλλά και πολύ μεγάλη συγχρόνως.
Music Corner: Δεν μας δίνεται δηλαδή άπλετη αυτή η ελευθερία;
Μελίνα Τανάγρη: Δεν νομίζω. Δεν έχω αυτή την αίσθηση.
Music Corner: Αν θα κάνατε ένα «Διπλό κλικ» σε περιβάλλον ιντερνετικό και ανοιγόταν ένα παράθυρο, τι εικόνα θα θέλατε να εμφανιστεί;
Μελίνα Τανάγρη: Είναι τόσες πολλές οι δυνατότητες αυτού του μέσου που μένω άναυδη και δε μπορώ να περιοριστώ σε δυο-τρία πράγματα. Μ’ αρέσει και αυτό που έρχεται και με βρίσκει. Είναι αδύνατο να διαλέξω με τέτοια δυνατότητα επιλογής. Τα κλικ είναι άπειρα πια. Οπότε δεν αποφασίζω τι θα ήθελα να εμφανιστεί. Είναι σε μερικά πράγματα πια που δεν αποφασίζω, αφήνω να με πάει το κύμα και νομίζω ότι αυτό κάτι ξέρει…
Music Corner: Θέλετε με λίγα λόγια να έχετε και την έκπληξη του τι μπορεί να εμφανιστεί μπροστά σας με ένα κλικ;
Μελίνα Τανάγρη: Ναι, γιατί έτσι μπορώ και να αυτοσχεδιάσω, ξέρετε το καλύτερο μου πράγμα είναι ο αυτοσχεδιασμός…
Music Corner: Πείτε μας τέλος και δυο λόγια ή καλύτερα … «Δυο λογάκια» για τα μελλοντικά σας σχέδια, αν φυσικά κάνετε.
Μελίνα Τανάγρη: Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να κάνω μερικά τραγούδια και να τα «πετάξω» στο διαδίκτυο, γιατί δεν έχω το κουράγιο να κάνω μόνη μου ένα CD και μετά να κάνω όλη αυτή τη δουλειά που θα γινόταν αν υπήρχε μια εταιρεία από πίσω. Θα κάνω λοιπόν ένα πράγμα «βιοτεχνία», δηλαδή θα κάνω όλη τη δουλειά με τους φίλους μου, όπως ξέρω να τη κάνω και θα την «πετάξω» στο διαδίκτυο να «κολυμπήσει» λίγο, να δω που θα βγει, να δω που θα βγω και εγώ… Τέτοια πράγματα. Δεν έχω στόχους μεγαλεπήβολους να σας ικανοποιήσω, αν ικανοποιήστε με μεγαλεπήβολους στόχους!
Music Corner: Όχι! Οι στόχοι αρκούν και ως στόχοι!
Μελίνα Τανάγρη: Έτσι… Αρκεί να πάμε προς μια κατεύθυνση. Οι στόχοι πια είναι η κατεύθυνση και ο αυτοσχεδιασμός αυτά που προκύπτουν. Έτσι το βλέπω πια!
Με αυτό το έντονο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο που τη διακρίνει ξεκίνησε το πρόγραμμα γύρω στις 21.00. Με το που ανέβηκε στη σκηνή μας καλωσόρισε σε άπταιστα γαλλικά. Η φιγούρα της σχεδόν αέρινη, έμοιαζε με νεράιδας που σταμάτησε για λίγο στην οδό Βιργινίας Μπενάκη 7, στο Μεταξουργείο για να μας πει τις ιστορίες της και μετά να χαθεί…
«Τίποτα δεν κατακτά ο άνθρωπος, ούτε τη λύπη. Πόσοι χρειάζονται λυγμοί για ένα τραγούδι. Δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας…» μας εκμυστηρεύτηκε πριν τραγουδήσει το «Il n’y a pas d’ amour heureux». Ακολούθησαν και άλλα πολλά γαλλικά τραγούδια, μέχρι που νόμιζε κανείς πως βρισκόταν σε κάποιο καμπαρέ της δεκαετίας του ’60 στο Παρίσι, όπου μια αρτίστα έκανε “une femme show”.
«Je ne veux pas travailler», «Je suis malade», «Je ne regrette rien” διαδέχτηκαν τα «Αμάν και πότε», «Βυζάκια έξω λοιπόν», «Όλα μπερδεύονται γλυκά», το «Θανατηφόρο πυρετό» ακόμα και το «Πήρα κόκκινα γυαλιά» του Σταμάτη Κραουνάκη στα γαλλικά! Ούτε μια στιγμή από αυτές η Μελίνα Τανάγρη δε διαχώρισε το ερμηνευτικό από το θεατρικό της ταμπεραμέντο. Τραγουδούσε με φωνή, σώμα και ψυχή αυτοσχεδιάζοντας συνεχώς. Σε αυτό το «ταξίδι» στη μουσική τη συνόδευαν επάξια η Ευαγγελία Μαυρίδου στο πιάνο-αρμόνιο και ο Δημήτρης Παπαλάμπρου στη κιθάρα.
«Εγώ τον χάνω τον καιρό μου κι έτσι τον βλέπω να περνά, σαν καραβάκι που αρμενίζει,
σαν ένα τραίνο που κυλά… Κι άσε με ‘δω έτσι να μένω έξω απ’ του χρόνου τα δεσμά,
να σ’ αγαπώ, να σε πηγαίνω μπάνιο στ’ αθάνατα νερά»…
ήταν λίγο μετά της 23.00 όταν ακούστηκαν αυτοί οι στίχοι, ένα καληνύχτα και πολλά ευχαριστώ. Η νεράιδα είχε χαθεί… Η βραδιά όμως έμεινε σίγουρα στη μνήμη όλων όσων είχαν βρεθεί εκεί…
——————
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…