Η Ευρυδίκη στο Music Corner! (30/11/2011)

«Όταν ερμήνευσα στη σκηνή για πρώτη φορά δικά μου τραγούδια, ένιωσα πραγματικά ότι είμαι εγώ. Τα ζούσα από την πρώτη στιγμή, γιατί ήταν η δική μου ζωή μέσα σε αυτά»…

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Μίνα Θεοχάρη
Music Corner – 30/11/2011

Τα τελευταία χρόνια μία είναι η Ευρυδίκη στα ελληνικά μουσικά πράγματα και δεν μπορεί κανένας να την μπερδέψει με καμία άλλη ερμηνεύτρια! Πέρα από τη μοναδική της χροιά, η ανεξάντλητη ενέργειά της επί σκηνής, η ευχάριστη διάθεση, το αφοπλιστικό της χαμόγελο, καθώς και η απίστευτη ευγένεια και το ήθος της, είναι λίγα μόνο απ’ όλα όσα τη χαρακτηρίζουν ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο…

Φέτος συμπληρώνει 20 χρόνια παρουσίας στη δισκογραφία και τα γιορτάζει με την κυκλοφορία του νέου της δίσκου με τίτλο «Ονειρεύομαι ακόμα… μαμά». Γι’ αυτά και πολλά ακόμα μας μίλησε, μια από τις κρύες και βροχερές μέρες του Νοέμβρη στο φιλόξενο στέκι μας, το café-bar “Life” στο Χαλάνδρι.

Music Corner: Επανέρχεσαι με νέα δισκογραφική δουλειά και ο τίτλος αυτής «Ονειρεύομαι ακόμα… μαμά». Θέλεις να μας πεις δυο λόγια γι’ αυτό το δίσκο;
Ευρυδίκη: Κυκλοφορεί περίπου εδώ και δύο εβδομάδες. Είναι πρόσφατη σε σχέση με την κυκλοφορία της, αλλά για μένα είναι μια δουλειά που την ξέρω πάρα πολύ καλά, μια δουλειά που έχει μεγαλώσει και έχει ωριμάσει. Ετοίμαζα αυτά τα τραγούδια εδώ και πολύ καιρό. Κάποια είναι δικά μου πράγματα που τα δούλευα και αποφάσισα να τα βάλω σε αυτό το album. Αυτά γράφτηκαν πριν από δύο και τρία χρόνια. Άλλα τραγούδια φίλων, γράφτηκαν ουσιαστικά την τελευταία χρονιά. Είναι μια δουλειά που την ξεχωρίζω, γιατί είχα ανάγκη μετά από τέσσερα χρόνια να βγάλω κάτι δικό μου, που να μπορώ να παρουσιάσω σε παραστάσεις. Αυτή η δουλειά όμως έχει και ένα πιο συγκινησιακό χαρακτήρα. Με αυτή κλείνω τα 20 χρόνια στη δισκογραφία, γυρνάω λίγο πίσω στο ξεκίνημά μου και συγκινούμαι σκεπτόμενη όλα αυτά τα χρόνια, αυτή την πορεία. Έχει επετειακό χαρακτήρα αυτό το cd, γι’ αυτό και μαζεύτηκαν φίλοι και έγραψαν για μένα.

Music Corner: Ποιοι είναι οι συντελεστές του δίσκου;
Ευρυδίκη: Είναι άνθρωποι που εκτιμώ και αγαπώ πολύ. Άνθρωποι που στάθηκαν κοντά μου σε διάφορες φάσεις της ζωής μου και με βοήθησαν, είτε γράφοντάς μου τραγούδια, είτε στις ζωντανές εμφανίσεις, είτε με το να υπάρχουν απλώς στη ζωή μου σαν φίλοι. Σε αυτή την ομάδα είναι ο Κώστας Τουρνάς, με τον οποίο ήμασταν φίλοι από το ξεκίνημά μου και με βοήθησε πάρα πολύ. Τώρα ήρθε η ώρα να συνεργαστούμε και δισκογραφικά. Είναι η Ευσταθία, η οποία θεωρώ ότι είναι από τους τραγουδοποιούς της νέας γενιάς που ξεχωρίζει και έχει πολλά πράγματα να δώσει. Είναι ο Γιώργος Παπαδόπουλος που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια κάνοντας μεγάλες επιτυχίες. Είναι εξαιρετικός τραγουδιστής και έχει ένα σπουδαίο συνθετικό ταλέντο. Μοιραζόμαστε το τραγούδι «Μείνε» σε στίχους του Κυριάκου Ντούμου. Είναι ο Θοδωρής Μαραντίνης, ο οποίος μου έχει χαρίσει ένα τραγούδι που όταν το ακούς, είναι λίγο σαν παραμυθάκι, γλυκό και ρομαντικό. Από εκεί και πέρα είναι άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί ξανά, όπως ο Δημήτρης Κοργιαλάς με τον οποίο μοιραζόμαστε τραγούδια τα τελευταία εφτά χρόνια. Στο Δημήτρη χρωστάω και το ότι με έβαλε σε ένα τελείως διαφορετικό τριπάκι. Μου χάρισε το «Ονειρεύομαι ακόμα μαμά» σε μια περίοδο που έχουμε ανάγκη να είμαστε αισιόδοξοι. Με το Δημήτρη, πέρα του ότι είμαστε κάθε μέρα μαζί στη ζωή, χαίρομαι που συναντιόμαστε και σε αυτή τη δουλειά. Ένα τραγούδι του είναι σε στίχους της Βίκυς Γεροθόδωρου και το τραγουδήσαμε παρέα με την Πέγκυ Ζήνα.

Music Corner: Πώς προέκυψε αυτό το ντουέτο;
Ευρυδίκη: Είναι μια συνεργασία που δεν περίμενε κανείς! Ουσιαστικά το τραγούδι γράφτηκε για εκείνη. Το άκουσα και μου άρεσε πάρα πολύ. Η Πέγκυ βέβαια το είχε ήδη τραγουδήσει στο studio. Το δοκίμασα κι εγώ και είδα ότι οι φωνές μας δένουν πάρα πολύ. Το ότι ταίριαξαν δύο τελείως διαφορετικές χροιές, δυο ερμηνευτριών με διαφορετική προσέγγιση στα πράγματα, ήταν έκπληξη για μένα. Το προτείναμε στην Πέγκυ, της άρεσε σαν ιδέα και έτσι το κάναμε παρέα. Είδαμε ότι μέσα από τη μουσική μπορούν να συναντηθούν οι δρόμοι μας και ότι ταιριάζουμε.

Music Corner: Ήταν να μπει στο δικό της δίσκο;
Ευρυδίκη: Ναι και τελικά μπήκε στο δικό μου (γέλια)! Ένα άλλο τραγούδι του Δημήτρη, πιο εναλλακτικό, είναι ντουέτο με το Μιχάλη Κεχαγιά από τους Lexicon Project, που πιστεύω ότι ταιριάζει γάντι στις φωνές μας. Για το τέλος άφησα τη συνεργασία με το Γιώργο Θεοφάνους, ο οποίος μου χάρισε ένα τραγούδι σε στίχους του Θάνου Παπανικολάου.

Music Corner: Ξαναβρεθήκατε μετά από πολλά χρόνια…
Ευρυδίκη: Είχαμε να βρεθούμε δισκογραφικά μια δεκαετία, αλλά και αυτό είναι στο πλαίσιο του επετειακού χαρακτήρα αυτή της δουλειάς και είναι ένα όμορφο δώρο που μου έκανε ο Γιώργος, δείχνοντας στην ουσία πόσο με στηρίζει.

Music Corner: Από το 2003 το όνομα του Δημήτρη Κοργιαλά βρίσκεται μονίμως στη λίστα των συνεργατών σου. Το ότι πέρα από καλλιτεχνικό ζευγάρι είστε μαζί και στη ζωή, σας έχει δημιουργήσει προβλήματα ή έχετε βρει τη χρυσή τομή;
Ευρυδίκη: Νομίζω ότι την έχουμε βρει, αν και στη δουλειά πολλές φορές είναι λίγο πιο σκληρά τα πράγματα και δεν μπορείς να κλείσεις εύκολα την πόρτα. Να πεις ότι όσα συμβαίνουν στο χώρο της δουλειάς τα αφήνουμε πίσω και όταν πηγαίνουμε σπίτι είμαστε άλλοι άνθρωποι. Κάποιοι μπορούν. Ο Δημήτρης το κάνει πιο εύκολα. Εγώ πολλές φορές μεταφέρω πράγματα και στο σπίτι. Αυτό που έχει σημασία είναι πως ο ένας καταλαβαίνει τον άλλο. Συζητάμε πολλά πράγματα στο σπίτι και είτε τα ξεπερνάμε, είτε συναντιόμαστε κάπου στη μέση. Είναι όμορφο αυτό γιατί μπαίνω στο δικό του κόσμο και το ίδιο κάνει και αυτός για μένα.

Music Corner: Να ξαναπάω στο 2003 γιατί είναι η πρώτη χρονιά που συμπεριλαμβάνεις δικά σου κομμάτια σε δίσκο σου. Από τότε αυτό γίνεται συνεχώς. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ικανοποιηθεί και μια άλλη ανάγκη σου, αυτή της δημιουργού;
Ευρυδίκη: Ήταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ αρκετά χρόνια πριν, αλλά ντρεπόμουν να παρουσιάσω δικά μου τραγούδια. Είχα μία ανασφάλεια. Πίστευα ότι δεν είναι αρκετά καλά. Άλλα πάλι, πιο προσωπικά κομμάτια, δεν ήθελα να τα βγάλω προς τα έξω ακριβώς γι’ αυτό. Τελικά άκουσα τους δικούς μου ανθρώπους που με έπεισαν ότι αξίζει τον κόπο τα δικά σου πράγματα να τα βγάζεις προς τα έξω, γιατί στην ουσία με αυτό τον τρόπο βλέπει ο κόσμος αυτό που πραγματικά είσαι ως καλλιτέχνης. Όταν ερμήνευσα στη σκηνή για πρώτη φορά δικά μου τραγούδια, ένιωσα πραγματικά ότι είμαι εγώ. Σαν κάτι να άλλαξε. Εκεί που τόσα χρόνια προσπαθούσα να μπαίνω στο μυαλό των άλλων για να κάνω δικά μου τα κομμάτια τους, με τα δικά μου τραγούδια δεν υπήρχε αυτό το θέμα. Τα ζούσα από την πρώτη στιγμή, γιατί ήταν η δική μου ζωή μέσα σε αυτά.

Music Corner: Είπαμε ότι η κυκλοφορία αυτή είναι αρκετά πρόσφατη, παρόλα αυτά στα είκοσι χρόνια πορείας έχουν κυκλοφορήσει περίπου 14 δίσκοι οι οποίοι κάθε φορά δέχονται μια κάποια κριτική. Γενικά πώς αντιμετωπίζεις αυτό το θέμα;
Ευρυδίκη: Δέχομαι και τις καλές και τις κακές κριτικές με τον ίδιο τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του. Τα άτομα που κάνουν κριτικές δεν είναι απαραίτητα ειδικοί. Έχει τύχει να ακούσω άσχημη κριτική από ανθρώπους που δεν είναι μουσικοί και οι μουσικοί να κρίνουν τη δουλειά μου με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο. Έχει να κάνει τελικά και με το πώς εκλαμβάνει ο καθένας τη δουλειά σου. Σημασία έχει ο κόσμος να καταλάβει, να νιώσει και να αγαπήσει τα τραγούδια σου. Σημασία έχει να τον αγγίξεις. Πέρα από αυτό, ο πιο αυστηρός κριτής της δουλειάς μου είμαι εγώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνω αυτοκριτική, ακόμα και μετά από χρόνια. Την ώρα που δουλεύουμε πάνω σε κάτι μας αρέσει για να το κάνουμε, περνώντας όμως τα χρόνια αναπόφευκτα αναγνωρίζεις ποια ήταν καλά και ποια δεν ήταν, ποια σου ταίριαζαν και ποια όχι. Είμαι πάντα αντικειμενική με τον εαυτό μου και παραδέχομαι τα λάθη μου. Από τη στιγμή που κάνω βήματα παραπέρα γίνομαι καλύτερη και δίνω ολοένα και καλύτερες δουλειές, σημασία έχει να ξέρω ότι όλα όσα έκανα με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα. Είμαι ευγνώμων για όλα.

Music Corner: Βρισκόμαστε σε μια φάση που η δισκογραφία περνάει κρίση. Σκέφτεσαι ότι ίσως αυτός να είναι ο τελευταίος δίσκος σου που κυκλοφορεί σε αυτή τη μορφή;
Ευρυδίκη: Ναι το σκέφτομαι, αν και είμαι χαρούμενη που αυτή τη φορά είχα τη δυνατότητα να μπορώ να έχω το cd μου στα χέρια μου. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα όμως γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Όλο και λιγοστεύουν τα δισκοπωλεία που φιλοξενούν και πωλούν τα cd μας και αναγκαστικά είτε θα συνεχίσεις digital ή αν υπάρχει η δυνατότητα, θα δίνεις το cd με ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα. Αυτή βέβαια δεν είναι η καλύτερη λύση, αλλά όταν βλέπεις ότι δεν υπάρχουν πια πωλήσεις και θες ο κόσμος να έχει τη δουλειά σου, προσπαθείς να βρεις άλλους τρόπους. Αυτή τη στιγμή πάντως χαίρομαι που το συγκεκριμένο cd καταφέραμε να βγει σε αυτή τη μορφή.

Music Corner: Μελλοντικά θα σκεφτόσουν κάποια ψηφιακή κυκλοφορία;
Ευρυδίκη: Ναι, βέβαια. Έτσι κι αλλιώς κακά τα ψέματα, είναι ο πιο εύκολος τρόπος. Βλέπουμε και από το εξωτερικό ότι συνεχώς βρίσκονται καινούριοι τρόποι, ώστε να εξυπηρετείται ο κόσμος, φτάνει όμως αυτό να γίνεται νόμιμα. Να μη γίνεται κατέβασμα χωρίς το ελάχιστο ποσό που απαιτείται, γιατί κάποιος πληρώνει γι’ αυτό, είτε είναι οι εταιρείες, είτε ο καλλιτέχνης. Φτάσαμε και σε αυτό το σημείο, να πληρώνουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες τις δουλειές τους. Αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Music Corner: Ποιος πιστεύεις ότι ευθύνεται γι’ αυτή την κρίση;
Ευρυδίκη: Είναι πολλοί οι λόγοι και οι αιτίες. Δεν είναι μόνο οι δισκογραφικές που μπορεί ενδεχομένως να ανέβασαν τις τιμές των δίσκων, με αποτέλεσμα να γυρίσει ο κόσμος αλλού. Επειδή όμως είμαι από μέσα και ξέρω πόσο κοστίζει μία παραγωγή, δύσκολα καλύπτονται αυτά τα έξοδα. Είναι και η τεχνολογία που προχωράει και πια τα νέα παιδιά με ένα computer μπορούν να κάνουν τα πάντα στο internet. Έπαιξαν πάρα πολλά πράγματα ρόλο στο να μειωθούν τόσο πολύ οι πωλήσεις.

Music Corner: Εσύ ακούς νέες δισκογραφικές δουλειές;
Ευρυδίκη: Ναι, φυσικά. Είναι πολλά τα νέα πράγματα που βγαίνουν και αξίζουν τον κόπο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μια νέα καλλιτέχνης που θεωρώ πολύ ταλαντούχα και μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα είναι η Adele. Όλοι την έχουν ξεχωρίσει. Οι Lexicon Project μου αρέσουν πάρα πολύ. Δεν είναι τυχαίο ότι πρότεινα στο Μιχάλη να τραγουδήσουμε μαζί. Ο Μύρωνας Στρατής, ένα παιδί που παίζαμε μαζί πολλά χρόνια – ήταν ο κιθαρίστας μας – πιστεύω ότι είναι εξαιρετικός μουσικός και σαν τραγουδοποιός μπορεί να κάνει πολύ σημαντικά πράγματα. Έχουν βγει πολλά νέα κορίτσια με εξαιρετικές φωνές που έχουν μια πορεία και έχουν κάνει μεγάλες επιτυχίες, όπως η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Νατάσα Μποφίλιου.

Music Corner: Αναφερθήκαμε πριν στο internet. Ψάχνοντας λίγο εντόπισα την παρουσία σου στα κοινωνικά δίκτυα. Σε αφορά μόνο στο επαγγελματικό κομμάτι που ευνοεί την επικοινωνία σου ως καλλιτέχνη ή και σε προσωπικό επίπεδο;
Ευρυδίκη: Για να είμαι ειλικρινής άργησα πάρα πολύ. Στο Facebook μπήκα πέρυσι το Φεβρουάριο. Όλοι οι φίλοι μου ήταν μέσα και μου μιλούσαν γι’ αυτό κι εγώ το άκουγα λες και ήμουν εξωγήινη. Ήμουν εντελώς άσχετη, δεν ήξερα καν ποιο είναι το “on” στο computer. Νομίζω ότι μέσα στα δύο περίπου χρόνια που ασχολούμαι έχω κάνει απίστευτα βήματα και έχω εξελιχθεί πάρα πολύ (γέλια)! Πια μου αρέσει όλο αυτό και δεν είναι μόνο για τη δουλειά μου. Είναι ένας τρόπος κοινωνικοποίησης αν και απομακρύνεσαι λίγο. Αν παρασυρθείς και είσαι μόνο εκεί, χάνεις λίγο την πραγματική ζωή με τις ομορφιές τις. Όμως έχω βρει παλιούς μου φίλους και συμμαθητές και είναι ωραίο αυτό.

Music Corner: Αλλάζει την επικοινωνία ενός καλλιτέχνη με τους θαυμαστές του;
Ευρυδίκη: Ναι, έχω μάθει πια τους περισσότερους με τα μικρά τους ονόματα! Με όσους έχουμε καθημερινή επαφή, όταν έρχονται στο μαγαζί και με βλέπουν, ξέρω πια ποιος είναι ο καθένας. Το χαίρονται και οι ίδιοι αυτό.

Music Corner: Είπαμε πριν ότι φέτος γιορτάζεις 20 χρόνια στη δισκογραφία. Αν κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν ποια ήταν η πρώτη ουσιαστική επαφή σου με τη μουσική που ξεκαθάρισε μέσα σου ότι αυτός είναι ο δρόμος που θέλεις να ακολουθήσεις;
Ευρυδίκη: Νομίζω ότι το ήξερα πάντα. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, αλλά αν δούμε τις πρώτες φωτογραφίες που έχω πιτσιρίκι, τραγουδάω από το νηπιαγωγείο. Στα τρία μου έπαιξα θέατρο. Κάναμε γιορτούλες και ενώ σαν παιδάκι ήμουν πολύ μαζεμένο και ντροπαλό, όταν με βγάλανε στη σκηνή «λύθηκα». Έπαιξα θέατρο με την κούκλα μου, τραγούδησα και έλεγα στη μαμά μου: «Θα γίνω τραγουδίστρια και ηθοποιός». Όλα τα παιδιά συνήθως αυτά τα επαγγέλματα επιλέγουν όταν είναι μικρά, αλλά εγώ το έκανα και πράξη. Έβγαινα, τραγουδούσα, συμμετείχα στις εκδηλώσεις. Στο δημοτικό πια, είχα πάρει την πρώτη μου κιθάρα και άρχισα τα μαθήματα. Όπου άκουγα ότι γινόταν διαγωνισμός, έπειθα τον πάτερα μου και λάμβανα μέρος. Ουσιαστικά τραγουδώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Music Corner: Και αν ρωτούσα, πάλι μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια, ποια ήταν εκείνη η στιγμή που κατάλαβες ότι αυτό που κάνεις έχει αποδοχή από τον κόσμο;
Ευρυδίκη: Ήμουν τυχερή γιατί από τον πρώτο μου δίσκο έκανα επιτυχία και με έμαθε ο κόσμος. Αυτό δε σημαίνει ότι με δέχτηκε, αλλά πήρα απίστευτη ενέργεια. Περπατούσα στο δρόμο και μου έλεγαν «μου αρέσει η φωνή σου», «μου αρέσουν τα τραγούδια σου» και αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Ένιωσα ότι αυτό που κάνω έχει απήχηση και πήρα δύναμη να συνεχίσω με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Μέχρι τον τρίτο μου δίσκο ήμουν πια πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου, τις δυνατότητές μου και γι’ αυτό που ήθελα να κάνω. Παρόλα αυτά, όσο και αν πιστεύεις ότι ο κόσμος σε αγαπάει και σε ακολουθεί, οι καλλιτέχνες πάντα έχουμε ανασφάλειες και άγχος. Εκεί είναι που μπορεί να πέσεις καμιά φορά στην παγίδα να κάνεις πράγματα που σου «επιβάλλουν» οι άλλοι. Πρέπει να ακούμε πάντα την καρδιά μας.

Music Corner: Το έχεις δηλώσει άλλωστε και παλιότερα: «έχω την πολυτέλεια να επιλέγω πια, αυτό που με εκφράζει και με καθορίζει σαν καλλιτέχνη». Παρόλα αυτά υπήρξε κάποια στιγμή που δεν υπήρχε αυτή η πολυτέλεια και χρειάστηκε να κάνεις κάποιους συμβιβασμούς;
Ευρυδίκη: Συμβιβασμούς δεν έκανα γιατί πάντα αναλάμβανα την ευθύνη των πράξεων και των επιλογών μου. Το ότι ίσως άκουσα μερικές συμβουλές και έκανα κάποια πράγματα κατά τη διάρκεια της πορείας μου, πήγαζε από μια δική μου ανασφάλεια. Φοβήθηκα ότι αυτό που κάνω μπορεί να μην έχει απήχηση σε όλο τον κόσμο. Άργησα λίγο να συνειδητοποιήσω ότι δεν πρέπει να αρέσουμε σε όλους. Ήμουν ένα παιδί που από μικρή είχα την ανάγκη της αποδοχής. Όταν μεγαλώνοντας κατάλαβα τον εαυτό μου και έγινα πιο αυστηρή μαζί του, αλλά και με όσους είχα απέναντί μου, ήταν η στιγμή που βγήκα κερδισμένη. Αποφάσισα ότι θα κάνω πράγματα που αρέσουν μόνο σε εμένα. Δε θα κυνηγάω την επιτυχία για να αρέσω σε όλο τον κόσμο, ούτε θα ακούω άλλους νομίζοντας ότι ξέρουν περισσότερα από εμένα για εμένα. Πρέπει να ακούω την καρδιά μου και το μυαλό μου, γιατί μέσα μου μόνο εγώ τελικά ξέρω. Πράττοντας έτσι κράτησα το κοινό που ενδιαφερόταν για μένα, αλλά κέρδισα και καινούριους φίλους. Ό,τι κάνω πλέον είναι καθαρά δικές μου επιλογές και χαίρομαι γι’ αυτό, γιατί μπορεί να μη γίνονται πλέον οι τρελές πωλήσεις, αλλά μπορώ και απευθύνομαι στον κόσμο που θέλω, εμφανίζομαι σε χώρους που επιλέγω και έχω μια τέτοια επαφή και επικοινωνία που είναι λυτρωτική.

Music Corner: Υπάρχει κάτι που θα σε έκανε να σταματήσεις;
Ευρυδίκη: Δε νομίζω. Μόνο εάν για κάποιο λόγο κουραζόμουν ψυχικά ή βρισκόταν κάτι άλλο που θα με ενδιέφερε περισσότερο. Πλέον όμως η μουσική και το τραγούδι είναι προέκταση του εαυτού μου. Έχω μάθει να ζω με αυτά. Δεν υπάρχει μέρα που να μην ακούσω μουσική. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τραγουδήσω. Οδηγώ, βάζω ραδιόφωνο και συγχρόνως τραγουδάω αυτά που ακούω. Σταματάω στο φανάρι και με κοιτάνε από τα δίπλα αυτοκίνητα που τραγουδάω, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω (γέλια)!

Music Corner: Η ηλικία θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας;
Ευρυδίκη: Είδες αυτό δεν το σκέφτηκα! Θα ήθελα να είμαι στη σκηνή μέχρι να μπορώ να τραγουδώ καλά. Οι φωνητικές μας χορδές δε διαφέρουν από το υπόλοιπο σώμα. Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας κουράζεται. Είναι σαν να μαραίνεται. Το να βλέπεις κάποιον στα 60 ή τα 70 του να μπορεί να τραγουδάει είναι θαύμα. Έχουμε τέτοια παραδείγματα. Πέρα λοιπόν από τη ψυχική κούραση είναι και η σωματική. Αν δεν με προδώσουν οι φωνητικές μου χορδές εννοείται ότι θέλω να συνεχίσω να τραγουδάω. Όμως και να μην είμαι σε μία σκηνή πάλι θα είμαι στο χώρο. Ήδη ξεκίνησα να διδάσκω στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ-STUDIO του Γιώργου Θεοφάνους και έχω μαθητές από 16 χρονών και πάνω, που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το τραγούδι. Τους βοηθάω πάνω σε θέματα σκηνικής παρουσίας, έκφρασης προσώπου και σώματος, κινησιολογίας και ερμηνείας, όσα δηλαδή πρέπει να γνωρίζει ένας τραγουδιστής για να βγει στη σκηνή. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό. Θέλω να ασχοληθώ και με την παραγωγή. Θέλω να γράψω για άλλους τραγουδιστές και να είμαι στο studio. Έχω άποψη πάνω σε αυτά και αν δεν τραγουδάω η ίδια θα αρχίσω να ασχολούμαι με τα νέα παιδιά.

Music Corner: Μεταφέρω πάλι δικά σου λόγια: «Το πιο εύκολο για κάποιο νέο άνθρωπο που αγαπάει τη μουσική και θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι, είναι να πιάσει ένα μικρόφωνο και ν’ αρχίσει να τραγουδάει». Ίσως ως καθηγήτρια να συναντήσεις τέτοιες περιπτώσεις παιδιών. Τι είναι αυτό που θα τους συμβούλευες για μια πορεία με διάρκεια στο χρόνο;
Ευρυδίκη: Μπορεί να είναι εύκολο να πάρεις ένα μικρόφωνο και να αρχίσεις να τραγουδάς, αλλά το θέμα είναι να το κάνεις κάνοντας αυτά που αγαπάς. Πολλές φορές βλέπουμε τα νέα παιδιά, μη έχοντας τρόπο να βγουν προς τα έξω για να βρουν δουλειά, να γίνουν αναγνωρίσιμοι, να μπουν στις δισκογραφικές για να κάνουν ένα δίσκο, να πηγαίνουν στα τηλεοπτικά παιχνίδια και να αναγκάζονται να κάνουν πράγματα που δε θέλουν, νομίζοντας ότι αυτός είναι ό μόνος δρόμος. Αυτό που λέω πάντα είναι ότι πρέπει να ακολουθούμε την καρδιά μας. Κανείς δε γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό μας από εμάς τους ίδιους. Ο μόνος τρόπος για να αγγίζουμε άλλους ανθρώπους είναι να βγάζουμε την αλήθεια μας. Πρέπει να μάθουν να λένε «όχι» εξ’ αρχής σε πράγματα που δεν τους εκφράζουν.

Music Corner: Μπορεί όμως αυτά τα «όχι» να κλείσουν κάποιες πόρτες.
Ευρυδίκη: Δεν πειράζει θα ανοίξουν οι κατάλληλες πόρτες αργότερα. Δε χρειάζεται να βιαζόμαστε. Αυτό το λέω μέσα από δικές μου εμπειρίες και παθήματα. Όταν μικρή ήρθα στην Ελλάδα, στην πρώτη απογοήτευση νόμιζα ότι είχαν τελειώσει όλα. Ξεκίνησα να κάνω ένα δίσκο και ο διευθυντής που είχαμε υπογράψει το συμβόλαιο έφυγε και μου σταμάτησαν την πρώτη μου παραγωγή. Εκεί νόμιζα ότι τελείωσαν τα πάντα και ότι έπρεπε να φύγω από αυτή τη χώρα. Ενδεχομένως αυτή την πρώτη φορά που μου έκλεισαν την πόρτα να πίστευα ότι για να ανοίξει κάποια άλλη πόρτα πρέπει να κάνω αυτό που μου προτείνουν, αλλιώς δε θα έχω άλλη ευκαιρία. Έρχονται πάντα ευκαιρίες αν εσύ ξέρεις τι θέλεις και το ακολουθείς πιστά.

Music Corner: Να πάμε σε ένα άλλο χώρο. Το 2001 βρέθηκες στο musical «Ο βασιλιάς κι εγώ» ως Ταπτίμ. Το musical υπάρχει στα σχέδιά σου;
Ευρυδίκη: Το αγαπάω πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ή τουλάχιστον δεν είχαμε την αντίστοιχη παιδεία στην Ελλάδα. Τα νέα παιδιά σήμερα το παρακολουθούν περισσότερο. Πηγαίνουν στο εξωτερικό και έχουν την ευκαιρία να δουν και musical και rock όπερες. Μάλιστα όλο και περισσότερα παιδιά σπουδάζουν μουσικό θέατρο στο εξωτερικό. Γίνονται και στην Ελλάδα προσπάθειες. Ακόμα και αυτό που κάνουμε εμείς στο εργαστήρι, είναι να βάλουμε τα παιδιά στη λογική ότι δεν υπάρχει μόνο το τραγούδι. Υπάρχει ο χορός και το θέατρο στα οποία παίζουν ρόλο η κίνηση και η έκφραση. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ το μουσικό θέατρο. Καμιά φορά λυπάμαι που δεν είχα την ευκαιρία να συνεχίσω της σπουδές μου. Στο Παρίσι έκανα κινησιολογία, λίγο χορό, λίγο θέατρο, λίγο απ’ όλα. Δεν ήταν όμως σχολή αποκλειστικά για μουσικό θέατρο. Θα ήθελα να συνεχίσω σε μια σχολή που εξειδικεύεται σε αυτό. Τότε η πρόταση μου έγινε από τη Μιμή σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Εκεί τραγούδησα και κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει: «Έχεις πολύ ωραία έκφραση! Έχεις ασχοληθεί με musical; Θα σε ενδιέφερε;» και της απαντάω «Εννοείται»! Δούλεψα πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι τα κατάφερα τότε. Εννοείται ότι είμαι ανοιχτή σε καινούρια πράγματα και αν προκύψει ξανά θα είναι κάτι που το θέλω πάρα πολύ.

Music Corner: Να φύγουμε από τα καλλιτεχνικά. Έχεις ένα γιο στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας. Πώς αντιμετωπίζεις αυτή την πραγματικότητα;
Ευρυδίκη: Άρχισα να προετοιμάζομαι εδώ και πολλά χρόνια παίρνοντας βιβλία και διαβάζοντας, για να είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω την εφηβεία του γιου μου (γέλια). Σαν μάνα αγχωνόμουν πάρα πολύ. Ήθελα να είμαι δίπλα στο παιδί μου και σαν φίλη, ώστε να μην έχουμε αυτές τις κόντρες που έχουν πολλές οικογένειες. Παρόλα αυτά ό,τι και να κάνεις δεν μπορείς να το αποφύγεις. Κατέληξα λοιπόν στο ότι ο πιο σωστός τρόπος να είσαι δίπλα στο παιδί σου, είναι προσπαθώντας να αφουγκραστείς όσα προσπαθεί να σου πει. Τα παιδιά πάντα προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους, ακόμα και μέσα από την αντίδραση. Είναι σαν να σου λένε: «Σε θέλω δίπλα μου, δώσε μου σημασία». Αυτό κάνω κι εγώ. Του δίνω σημασία, δεν του πάω κόντρα σε τίποτα, ακόμα και τις στιγμές που κάνει κάτι το οποίο εγώ το βρίσκω εξωπραγματικό. Προσπαθώ να τον καταλάβω και συζητάω μαζί του. Ξέρω ότι δε θα με δει σαν φίλη του, ώστε να μου εκμυστηρευτεί τα πιο βαθιά του μυστικά. Αυτά τα συζητάει με τον πατέρα του και το σωστό είναι να έχει εκείνον ως πρότυπο. Μου έχει τρομερή αδυναμία, μου λέει να μην ανησυχώ και να του έχω εμπιστοσύνη. Του έχω εμπιστοσύνη…

Music Corner: Έχει δείξει κάποια κλίση προς τα μουσικά πράγματα;
Ευρυδίκη: Του αρέσει πάρα πολύ η μουσική. Κλείνεται στο δωμάτιό του και ακούει πράγματα που δε θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα ακούει. Τα τελευταία χρόνια κάνει μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας. Ακούει Heavy Metal μουσική. Παρόλα αυτά, ενώ του αρέσει πάρα πολύ η μουσική, δε θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά. Θέλει να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που κάνουμε εμείς. Ασχολείται πολλές ώρες με το computer και τον ενδιαφέρει ο σχεδιασμός παιχνιδιών.

Music Corner: Ως μητέρα ανησυχείς για το μέλλον του γιου σου στην Ελλάδα του σήμερα;
Ευρυδίκη: Όχι απλά ανησυχώ. Τρέμω… Φοβάμαι για το τι μέλλον μπορεί να έχει ένα παιδί αυτής της ηλικίας σε αυτή τη χώρα. Αν θα σπουδάσει και αν θα βρει δουλειά να μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να πάει καλά στη ζωή του και να είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Είναι τόσα τα προβλήματα που έχουμε. Η κρίση έχει χτυπήσει τις πόρτες όλων μας. Από την άλλη βλέπω πόσο αισιόδοξος είναι ο ίδιος. Βλέπω στις συζητήσεις με τους φίλους του πώς γεννιούνται οι επαναστάσεις. Η γενιά που βιώνει τέτοιες καταστάσεις νιώθει ότι πρέπει να αλλάξει τα πράγματα. Πριν δυο μήνες γίνονταν διαδηλώσεις και εκείνος δεν πήγε σχολείο, αλλά πήγε με τους συμμαθητές του στη διαδήλωση και μάλιστα σε μια διαδήλωση που δεν αφορούσε την παιδεία, αλλά τους εργαζόμενους. Πήραν απουσίες και έτσι τον ρώτησα γιατί πήγε. Μου λέει λοιπόν: «Μα αύριο θα είμαι εγώ εργαζόμενος, αν δεν τους στηρίξω στο δίκιο τους θα βρεθώ κάποια στιγμή στη θέση τους». Μπράβο στα παιδιά και μπράβο στους δασκάλους που είναι μαζί με τα παιδιά!

Η Ευρυδίκη με τη δημοσιογράφο του Music Corner Μαριάνα Πουτακίδου…

Music Corner: Εσύ πώς αντιμετωπίζεις τις κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις;
Ευρυδίκη: Τον τελευταίο καιρό έχω κουραστεί να βλέπω ειδήσεις. Συνειδητοποιώ ότι όσο πιο πολύ παρακολουθούμε τα πράγματα, τόσο πιο πολύ αγχωνόμαστε. Όχι πως δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε, γιατί είναι κάτι που όλοι το βιώνουμε και αν δεν είναι ακόμα στο σπίτι μας, έχει σίγουρα χτυπήσει την πόρτα του διπλανού μας. Δεν πρέπει όμως να το αντιμετωπίζουμε με τόσο αρνητικό τρόπο. Θέλουν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Να σκεφτόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο και να σκύψουμε το κεφάλι. Τα πράγματα θα γίνουν όπως τα θέλουν αυτοί, ίσως και να πρέπει να γίνουν δεν το ξέρω αυτό. Εμείς πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με έναν πιο χαλαρό τρόπο.

Music Corner: Βλέπω μια αισιοδοξία…
Ευρυδίκη: Θέλω να είμαι αισιόδοξη. Όταν με παίρνει από κάτω σταματάω να είμαι δημιουργική. Ίσως αυτό να ισχύει και για άλλους ανθρώπους. Δεν μπορεί μια ολόκληρη Ελλάδα να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Οι Έλληνες είναι δυνατοί και το έχουν αποδείξει. Είμαστε ένας έξυπνος λαός που έχει δουλέψει πάρα πολύ και αν έχουν πάει τα πράγματα στραβά, γιατί εκεί μας οδήγησαν κάποιες πολιτικές, πρέπει να καταφέρουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να την αλλάξουμε. Μπορούμε να το κάνουμε.

Music Corner: Επιστροφή και πάλι στη μουσική. Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που ορίζει έναν καλό τραγουδιστή;
Ευρυδίκη: Η ψυχή και το συναίσθημα. Για να μιλάμε για τραγουδιστές ξεκινάμε από το βασικό που είναι μια σωστή φωνή. Είναι το αυτονόητο και το δεδομένο. Αυτός που θεωρώ εγώ καλό τραγουδιστή και μου αρέσει να τον ακούω, είναι αυτός που δίνει και την ψυχή του σε αυτό. Αυτό που μπορεί και ερμηνεύει και δίνει την αλήθεια του. Η τεχνική είναι κάτι που το μαθαίνεις. Αυτό που δεν μπορείς να διδάξεις με τίποτα, όσο καλός δάσκαλος και αν είσαι, είναι αυτό που κάνει ξεχωριστό έναν καλλιτέχνη και αυτό είναι η ψυχή του.

Music Corner: Αν πάμε στα τραγούδια, αυτό που τα κρίνει ως «καλά» είναι η διάρκεια. Ποια δικά σου τραγούδια πιστεύεις ότι έχουν κερδίσει αυτή τη μάχη με το χρόνο.
Ευρυδίκη: Είναι αυτά που βλέπω ότι τα αγκαλιάζει ο κόσμος στις ζωντανές εμφανίσεις. Από τα πρώτα μου τραγούδια είναι σίγουρα το «Πόσο λίγο με ξέρεις» και το «Μίσησέ με». Από την τελευταία δεκαετία είναι το «Στο ίδιο βαγόνι». Είναι ένα τραγούδι που θα έχει διάρκεια. Κυκλοφόρησε το 2005, είναι σχετικά πρόσφατο, αλλά πιστεύω ότι είναι ένα τραγούδι το οποίο είμαι πάρα πολύ τυχερή που έχω τραγουδήσει και θα αντέξει στο χρόνο γιατί λέει αλήθειες…

Music Corner: Ήρθε η ώρα να κλείσουμε την κουβέντα μας. Οι Παρασκευές στο Σταυρό του Νότου Plus, με διαφορετικούς καλεσμένους κάθε φορά, ολοκληρώθηκαν με επιτυχία! Με την κυκλοφορία της νέας δουλειάς τι μέλλει γενέσθαι από θέμα εμφανίσεων;
Ευρυδίκη: Είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου και που στήνεται τώρα. Είχα δουλέψει πάρα πολύ για τις παραστάσεις στο Σταυρό. Ήταν μια ιδέα που είχα από πέρυσι και περίμενα να ολοκληρωθεί η δουλειά στο studio για να μπορέσω να ξεκινήσω να το στήνω, γιατί ουσιαστικά βασιζόταν πάνω στα καινούρια τραγούδια. Μετά θα συνεχίσουμε με κάποιες εμφανίσεις, σαν μια μικρή περιοδεία, μέχρι τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα και στην Κύπρο παρουσιάζοντας τα καινούρια κομμάτια. Από Ιανουάριο και μετά συζητάω για έναν καινούριο κύκλο παραστάσεων στην Αθήνα.

Music Corner: Σ’ ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας. Εύχομαι καλή επιτυχία και για το δίσκο και για τις εμφανίσεις!
Ευρυδίκη: Να ‘σαι καλά κι εγώ ευχαριστώ!

Flash back!
Μια “βουτιά” στο φωτογραφικό αρχείο του Music Corner …αναζητώντας την Ευρυδίκη!

2/11/2000: Μόλις η τρίτη συνέντευξη του νεοσύστατου τότε Music Corner, ήταν με την Ευρυδίκη! (συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα)
6/2/2003: Από τη παρουσίαση του cd “όσο φεύγω γυρίζω”, στο House of Art
19/5/2003: Συνέντευξη στο Music Corner και τη Κατερίνα Μαθιουδάκη
19/12/2003: Πρεμιέρα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, στη συνεργασία της με Παπακωνσταντίνου και Όναρ
12/11/2004: Πρεμιέρα στο Συρμό με τον Δημήτρη Κοργιαλά…
5/3/2005: Με τον Ηλία Μπενέτο, σε παρουσίαση δίσκου του Φίλιππου Πλιάτσικα…		19/12/2005: Πηγαίνοντας με τον Δημήτρη Κοργιαλά σε παρουσίαση δίσκου της Μαρινέλλας…
7/3/2005: Στον Συρμό, στη παρουσίαση του δίσκου “στο ίδιο βαγόνι” (στη πρώτη φωτό με τη Τζώρτζια (Μπλε) και στη τελευταία με τον Δημήτρη Κοργιαλά)…
9/3/2006: Στη Σφεντόνα, συνέντευξη τύπου για το live με τους Στέλιο Ρόκκο, Ελένη Πέτα και Γιάννη Βαρδή…
27/3/2008: Συνέντευξη στο Music Corner και την Εβίτα Αντωνέλλου…
10/2/2010: Με τον Δημήτρη Κοργιαλά ενώ παρακολουθούν live της Salina…		6/5/2010: Guest εμφάνιση σε live του Ησαΐα Ματιάμπα στο Σταυρό του Νότου…
	19/11/2010: “Δίπλα στο Ποτάμι”, με τις Τζώρτζια, Ευσταθία και Πέννυ Ραμαντάνη (Όναρ)…
15/5/2010: Live στο “Ρυθμός Stage”…
17/3/2011: Στο Σταυρό του Νότου, live με τους Όναρ και τον Δημήτρη Κοργιαλά…
7/10/2011: Η πρεμιέρα από τη πρόσφατη σειρά παραστάσεων της Ευρυδίκης με γνωστούς καλεσμένους. Εδώ με τον Αντώνη Βαρδή…
11/11/2011: Το τελευταίο live από τη πρόσφατη σειρά παραστάσεων της Ευρυδίκης με γνωστούς καλεσμένους. Εδώ με τον Γιάννη Σαββιδάκη και τη Salina…

——————-

*** Ευχαριστούμε το cafe bar «Life» για τη φιλοξενία (www.facebook.com/profile.php?id=100002115581288 / Ιφικράτους 1-3 , Πεζόδρομος Χαλανδρίου / 210.6896292)…
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…