«Tώρα θα συνεχίσει να την κάνει αυτή τη δουλειά αυτός που την αγαπάει πραγματικά, αυτός που όταν δε δουλεύει είναι σε κατάθλιψη.»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
Music Corner – 9/3/2013

Βρεθήκαμε με τη Ραλλία Χρηστίδου σ’ ένα από τα τελευταία χειμωνιάτικα μεσημέρια για φέτος με αρκετό κρύο αλλά αποφασίσαμε να το ξορκίσουμε με τις ζεστές σοκολάτες που μας έφτιαξε το πάντα φιλόξενο “Life Coffee Bar” στο Χαλάνδρι!

Είχαμε ξαναβρεθεί μερικές βδομάδες πριν στην έναρξη των παραστάσεων της στο Σταυρό του Νότου, και κανονίσαμε να τα πούμε μόλις χαλαρώσει λίγο το πρόγραμμά της. Το κορίτσι με τη βελούδινη φωνή σίγουρα το έχεις ακούσει, αλλά όπως λέει μ’ ένα μικρό παράπονο και η ίδια, πιθανόν να μην έχεις πάει ακόμα να δεις από κοντά. Δε μπορείς να την κατατάξεις σ’ ένα είδος, η ίδια μισεί τις ταμπέλες στη μουσική ούτως ή άλλως και ενώ έχει σίγουρα ωριμάσει μουσικά από τότε που μας πρωτοσυστήθηκε -πάνε και εννιά χρόνια- διατηρεί αναλλοίωτο αυτό το τεράστιο χαμόγελο και το καθαρό βλέμμα με το οποίο τη γνωρίσαμε. Διαβάστε λοιπόν τι μας λέει η Ραλλία Χρηστίδου!

Music Corner: Χαίρομαι που καταφέρνουμε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη μιας και αυτή την περίοδο έχεις συνέχεια lives. Σταυρός του Νότου, την Κυριακή που μας πέρασε στο Garage στην Ηλιούπολη, στο Small Café στον Πειραιά λίγο καιρό πριν, διάφορα projects…
Ραλλία Χρηστίδου: Προσπαθούμε! Υπάρχει μεγάλη πτώση συνολικά στην αγορά,γύρω στο 30%, γιατί είναι και της μόδας να μιλάς με αριθμούς! Υπάρχει μεγάλη δυσκολία και στην περιφέρεια για να κλείσεις ακόμα και μικρά live, μη φανταστείς μεγάλα projects, όλοι πλέον μετράμε και το εικοσάρικο. Και είναι πολύ λογικό όλο αυτό, γιατί απ’ τη μια έχουν αυξηθεί πάρα πολύ τα μεταφορικά, και οι μαγαζάτορες θέλουν να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος, κατανοητό για μια επιχείρηση. Αυτό όμως το πράγμα πιέζει διαρκώς την κατάσταση προς τα κάτω, μειώνονται συνέχεια οι παροχές και καταλήγεις να παίζεις για την τέχνη σου και μόνο.

Music Corner: Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, στο δικό σας το επάγγελμα η «κρίση» εμφανίστηκε αρκετά νωρίτερα…
Ραλλία Χρηστίδου: Η «κρίση» στη δουλειά μας εμφανίστηκε από τότε που ξεκίνησε η πραγματική ύφεση στην Ελλάδα, δηλαδή το 2005 αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Βέβαια άρχισε να καταγράφεται από το 2007 ή το 2008 αν δεν κάνω λάθος. Κόπηκαν οι πολλές μέρες, μειώθηκαν οι παροχές, άρχισε να σφίγγει η κατάσταση. Και τώρα θα συνεχίσει να την κάνει αυτή τη δουλειά αυτός που την αγαπάει πραγματικά, αυτός που όταν δε δουλεύει είναι σε κατάθλιψη…

Music Corner: Οι απολαβές σας δεν είναι βιοποριστικές;
Ραλλία Χρηστίδου: Όχι, είναι πολύ δύσκολο και πρέπει σαφώς να μην έχεις υποχρεώσεις. Εγώ ας πούμε αυτή τη στιγμή δεν έχω υποχρεώσεις, στο νοίκι μένω, δε χρωστάω σπίτια, στεγαστικά δάνεια, δεν έχω χαράτσια και η μόνη εφορία που έχω και δυσκολεύτηκα μεν να πληρώσω αλλά δεν είχα πρόβλημα είναι το μπλοκάκι μου με το δελτίο παροχής υπηρεσιών, όπως όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Η αναγνωρισιμότητα δε σου αποφέρει έσοδα, το μόνο που σου δίνει είναι έξοδα.

Music Corner: Αν δεν κάνω λάθος σε κάποιες απ’ τις περιβόητες λίστες καλλιτεχνών που κατηγορούνταν για φοροδιαφυγή είχε αναφερθεί και το δικό σου το όνομα…
Ραλλία Χρηστίδου: Ναι, και ήταν αστείο πραγματικά όλο εκείνο το άρθρο. Τα περισσότερα άτομα που αναφέρονταν στο δημοσίευμα είχαν εταιρείες, και φορολογούνταν για τις εταιρείες και όχι για το ατομικό τους εισόδημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος ο οποίος φορολογείται για την εταιρεία του και είναι γνωστός, αυτομάτως αυτό να γίνεται ανήθικο; Είναι νόμιμο ή δεν είναι; Το τι είναι ηθικό και τι ανήθικο είναι μια άλλη κουβέντα. Αλλά νομίζω υπάρχουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι, όχι πολλοί, οι οποίοι έχουν πραγματικά πολύ μεγάλα εισοδήματα, τα οποία δε δηλώνουν και δε φορολογούνται και αμφιβάλλω αν θα φορολογηθούν και ποτέ. Έχουν βγάλει τα ωραία τους χρήματα έξω και τώρα είναι εδώ και κλείνουν τις εταιρείες τους και τις επιχειρήσεις τους τη μία μετά την άλλη, μπαίνουν στο άρθρο 99 και απολύουν τον κόσμο χωρίς καν να τον αποζημιώνουν. Αυτή είναι η μπίζνα η επίκαιρη.

Music Corner: Αυτή η κατάσταση εσένα σε στενοχωρεί ή σε θυμώνει;
Ραλλία Χρηστίδου: Με στενοχωρεί πάρα πολύ όχι μόνο για προσωπικούς λόγους. Απ’ τη στιγμή που επιλέγεις να κάνεις μια τέτοια δουλειά, πάντοτε ξέρεις ότι είσαι στον αέρα. Δεν έχεις ποτέ σταθερό εισόδημα, δε μπορείς ποτέ να λάβεις π.χ. ταμείο ανεργίας και ζεις μονίμως στην ανασφάλεια. Αλλά το ξέρεις και το έχεις συνηθίσει. Υπάρχουν όμως κι άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι προγραμμάτισαν τη ζωή τους βάση του μισθού τους. Όταν ξαφνικά λοιπόν μένεις στο δρόμο και είσαι σε μία οικογένεια, είτε πρόκειται για δική σου είτε για τους γονείς σου και ξαφνικά είσαι σ’ ένα περιβάλλον που δεν έχει κανείς δουλειά, αυτό αυτομάτως είναι πάρα πολύ άσχημο γιατί υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι όταν δεν εργάζονται και όταν δε δουλεύουν νιώθουν ότι δε μπορούν τίποτα να προσφέρουν στον εαυτό τους και τους γύρω τους. Είναι και ψυχολογικός ο εκβιασμός αυτή τη στιγμή. Εγώ είμαι ένα άτομο που από μικρή ήμουν εργασιομανής. Όταν τελείωσα το σχολείο, το πτυχίο μου της κλασσικής το πήρα 2 χρόνια μετά, ταυτοχρόνως δούλευα σε μια εταιρεία και έκανα 2-3 ακόμα πράγματα. Γιατί ήθελα να είμαι ανεξάρτητη, γιατί δεν ήθελα να ζητάω λεφτά από κανέναν, για χίλιους δύο λόγους. Σαν κι εμένα υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι. Όταν λοιπόν τώρα σου λέει ότι η ανεργία στους νέους, που είναι η βάση και το μέλλον της κοινωνίας, ξεπερνάει το 60%, μπορείς να φανταστείς σε τι βάσεις στήνεται αυτό το πράγμα; Πιστεύω καθαρά ότι έχουμε πόλεμο. Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι τα στρατόπεδα, οι Γερμανοί και ο υπόλοιπος Νότος, Βόρειοι – Νότιοι; Είμαστε σε μια εμπόλεμη κατάσταση, κι όταν είμαστε σε μια εμπόλεμη κατάσταση πρέπει να υπάρχει σύμπνοια και ενότητα στο λαό. Δε σου μιλάω για τους πολιτικούς γιατί και οι πολιτικοί είναι διάφορα μαγαζιά μέσα στα οποία πάντοτε υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες και οι κακοί επαγγελματίες, πάντοτε υπάρχουν αυτοί που έχουν όραμα για τη δουλειά τους και που το «μαγαζί» τους ενδιαφέρει περισσότερο κι από το σπιτικό τους. Είναι ο λόγος για τον οποίο κάνεις το κάθε τι… Για να βγάλεις λεφτά ή για να προσφέρεις υπηρεσίες; Απλά οι δεύτεροι συνήθως βασανίζονται περισσότερο. Και αυτό είναι αντικατοπτρισμός της κοινωνίας. Και πρέπει με κάποιο μαγικό τρόπο, μέσα απ’ τους δρόμους των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης όπως τα sites, τα blogs και τα social media να συναντηθεί ο ένας με τον άλλον και να βρεθούν αυτοί που είναι όμοιοι και να δουλέψουν ενωμένα μαζί, για ένα κοινό στόχο. Εντάξει τα μαζικά παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης έχουν διαλέξει στρατόπεδο.

Music Corner: Αναφέρεσαι σε μαζικά και εναλλακτικά μέσα. Εσύ τι επιλέγεις για τη δική σου ενημέρωση;
Ραλλία Χρηστίδου: Σαφώς εναλλακτικά και κυρίως τα social media. Και για ενημέρωση και για να είμαι μέσα στην κοινωνία όσο γίνεται περισσότερο.

Music Corner: Θεωρείς πως ο κόσμος έχει αντιδράσει αρκετά;
Ραλλία Χρηστίδου: Όχι. Θεωρώ πως αυτή τη στιγμή είναι όλοι υπό κατάσταση σοκ. Και πιστεύω ότι και τα συνδικάτα δεν έχουν ακολουθήσει σωστό τρόπο. Με το να κάνεις μια 24ωρη ή μια 48ωρη απεργία δε βγάζεις κάτι. Δημιουργείς ένα επιπρόσθετο πρόβλημα στο ήδη υπάρχον. Πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα, να παραλύσει όλη η χώρα. Πρέπει να γίνει ακόμα χειρότερη η κατάσταση για να το αισθανθούν όλοι στο πετσί τους, να μεγαλώσει κι άλλο η ψαλίδα, τότε θα συμβεί αυτό που συζητάμε. Δυστυχώς έχουμε ακόμα δρόμο. Ξέρω πως όταν κάποιος περνάει δύσκολα, του είναι πολύ πιο εύκολο να γίνεται κακός προς τους διπλανούς του. Εμένα αυτό δε μου αρέσει. Εγώ θέλω όταν υπάρχει δυσκολία να είμαστε όλοι ενωμένοι. Θυμάσαι το σεισμό του ’99; Όλοι ήταν ενωμένοι και ο ένας ήθελε να βοηθήσει τον άλλο. Έτσι πρέπει να κάνουμε και τώρα, ο ένας να στρέψει το βλέμμα του στον άλλο. Για τον απλούστατο λόγο ότι αν δεν είναι ο διπλανός μου καλά, πως μπορώ να είμαι εγώ ευτυχής; Δε γίνεται εκ των πραγμάτων…

Music Corner: Πλέον γίνονται όμως κινήσεις αλληλεγγύης…
Ραλλία Χρηστίδου: Είναι πολύ λίγες όμως κι έχουν να κάνουν με την αστική φιλανθρωπία που κι αυτό είναι υποκριτικό. Δηλαδή μαζεύουμε πράγματα και τρόφιμα γι’ αυτούς που δεν έχουν. Αυτό είναι το θέμα; Κάποια στιγμή δε θα έχεις ούτε εσύ, τι θα συμβεί τότε; Η αστική φιλανθρωπία έχει διαφορά απ’ την αλληλεγγύη. Πλειοψηφικά μιλώντας νομίζω ότι ακόμα υποκρινόμαστε και δεν είμαστε αληθινοί ο ένας απέναντι στον άλλο. Υπάρχουν σαφώς και εξαιρέσεις.

Music Corner: Η δική σου η καθημερινότητα πόσο έχει επηρεαστεί;
Ραλλία Χρηστίδου: Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα. Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που του άρεσε το lifestyle. Δεν ήθελα ποτέ να το υπηρετήσω γι’ αυτό έχω και το πρόσωπο και μπορώ και μιλάω τώρα, παρ’ ότι βγήκα και έγινα γνωστή μέσω της τηλεόρασης που είναι το πιο αντιπροσωπευτικό μέσο του lifestyle. Και στη ζωή μου δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να ξοδεύω, να προσπαθώ να καλύψω συναισθηματικά κενά μέσω αγορών κλπ οπότε απ’ αυτή την άποψη δε μου έχει κοστίσει πολύ. Αυτό που μου έχει κοστίσει αρκετά είναι ότι δε μπορώ να κάνω τη δουλειά μου έτσι όπως τη θέλω και δεύτερον ότι δε μπορώ να βοηθάω αρκετά ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Music Corner: Σε επαγγελματικό επίπεδο πέρα από τις δυσκολίες που συζητήσαμε στην αρχή τα δισκογραφικά δε σε επηρεάζουν;
Ραλλία Χρηστίδου: Τα δισκογραφικά δεν ξέρω εάν προέκυψαν απ’ την κρίση. Σ’ αυτό ευθύνεται η κουλτούρα την οποία επέλεξε το σύστημα να επιβάλλει στο Νεοέλληνα, το οποίο θέλει να σε υποβιβάζει διαρκώς μέχρι να σε κάνει εξάρτημά του. Και αυτό είναι και πιο επικίνδυνο απ’ το να σου κόψει το μισθό. Με το να σου προβάλλει συνέχεια το μέτριο σου ρίχνει το πνευματικό σου επίπεδο. Αυτό γίνεται χρόνια τώρα. Δεν υπήρξε ποτέ προστασία πνευματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Εκτός αυτού συνηθίσαμε να έχουμε τη μουσική τζάμπα και συνδυασμένη καθαρά με διασκέδαση και όχι με ψυχαγωγία. Δεν την εκτιμάμε, θεωρούμε πολύ εύκολο το να βγει ένα τραγούδι ή μια live παράσταση. Για να σου μιλήσω με αριθμούς, για μία παράσταση εγώ προσωπικά στο χώρο εργασίας δουλεύω περίπου 12 ώρες και η αμοιβή μου δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μπορεί ίσως να φανταστεί κάποιος. Και αυτό ισχύει για τους υπόλοιπους μουσικούς, ηχολήπτες κλπ. Κάνεις τις επιλογές σου από την αρχή και διαλέγεις ποιο χώρο θα υπηρετήσεις. Δεν είχα καμία σχέση ποτέ ούτε με τα μεροκάματα κάποιου “x” ρεπερτορίου, ούτε πήρα ποτέ πάρα πολλά χρήματα ούτε καν στα μεγάλα σχήματα που συμμετείχα. Και το έχω πει και θα το ξαναπώ και έχει πάρα πολύ πλάκα, μπορεί και να σου πουν και «Καλή διασκέδαση». Δουλεύω, και το κάνω για να περάσεις εσύ καλά. Δεν είναι διασκέδαση, μπορεί να είναι χαρά ή ενέργεια όταν βλέπω ότι κάποιος περνάει καλά. Πόσο μάλλον τα τρία τελευταία χρόνια που ο περισσότερος κόσμος είναι στα όρια της μελαγχολίας και είναι πιο δύσκολο να κάνεις τον άλλον να περάσει καλά. Δεν είναι εύκολο, αλλά αποφάσισα να κάνω αυτό το πράγμα. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι άλλο! (γέλια)

Music Corner: Κι όμως μου δίνεις την αίσθηση ότι δε θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο πέρα απ’ τη μουσική.
Ραλλία Χρηστίδου: Κοίτα έχω σπουδάσει φοροτεχνικός οπότε ίσως να μπορούσα! Είμαι πάρα πολύ καλή στην οργάνωση παραγωγής. Είμαι πάρα πολύ συγκεντρωτική, μπορώ να βρίσκω λύσεις σε προβλήματα χωρίς να έχω κάνει management. Δεν ξέρω αν θα ήμουν εξ’ ίσου ευτυχισμένη, μπορεί… Το ιδανικό θα ήταν να μου έπεφτε ένα Joker και να έφτιαχνα ένα χώρο δικό μου ούτως ώστε να μπορούσα να τον δουλέψω έτσι όπως θα ήθελα. Και ίσως να έκανα και ένα live τη βδομάδα. Να ήταν ένας χώρος με εκθέσεις φωτογραφίας, λογοτεχνίας, παρουσιάσεις βιβλίων, θεματικές βραδιές, ωραίο καφέ και ποτό… να μπορεί κάποιος να έρθει σ’ ένα χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και να νιώθει όμορφα σαν να είναι σπίτι του. Είναι κάτι που θα ήταν πολύ όμορφο και θα ήθελα να το κάνω κάποια στιγμή.

Music Corner: Στα lives σου έχω παρατηρήσει ότι δεν προωθείς ιδιαίτερα την προσωπική σου δισκογραφία αλλά ετοιμάζεις ένα ρεπερτόριο με τραγούδια με τα οποία ο κόσμος κατ’ εξοχήν διασκέδαζε και δε μιλάω μόνο για φέτος με τη θεματική των 70’s αλλά αναφέρομαι και σε παλαιότερες εμφανίσεις σου. Πως προκύπτει αυτή η επιλογή;
Ραλλία Χρηστίδου: Νομίζω ότι κάποιος που θέλει ν’ ακούσει δικά μου τραγούδια, τ’ ακούει ούτως ή άλλως και με μεγάλη ευκολία πια είτε έχει πάρει το δίσκο είτε όχι. Δηλαδή είναι λίγο καμένο χαρτί πια, δεν υπάρχει το ότι «λέω τα δικά μου τραγούδια και τα προωθώ για να τα μάθει ο κόσμος και να αγοράσει το δίσκο μου». Αν ήμαστε πίσω στο 2005, στο 2006, άντε και στο 2007 για να μην είμαι πολύ αυστηρή, να πεις και κάποια τραγούδια που δεν είχες κάνει video clip. Τώρα εφ’ όσον δεν υπάρχει αυτό, απ’ τη στιγμή που θα έρθει στο live να με δει επιλέγω να του δείξω πτυχές της προσωπικότητάς μου μέσα απ’ τη μουσική και να τον κάνω να περάσει όσο το δυνατόν πιο όμορφα λέγοντάς του και κάποια άλλα κομμάτια, τα οποία πιθανόν δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα τα άκουγε αυτό το  βράδυ. Αυτός είναι ο στόχος μου. Προσπαθώ να ικανοποιώ όλα τα γούστα. Στο παρελθόν είχα κατηγορηθεί γι’ αυτό, ότι έχω έλλειψη ταυτότητας. Αλλά δε νομίζω ότι ισχύει. Το θεωρώ προσόν μου αυτό, το ότι μπορώ να τραγουδήσω και να υπηρετήσω διάφορα είδη τραγουδιού και μουσικής. Σαφώς δε μου ταιριάζουν όλα εξ’ ίσου αλλά πιστεύω πως μπορώ να τα υπηρετήσω με αξιοπρέπεια και σ’ ένα υψηλό επίπεδο.

Music Corner: Μετά το 70’s project το οποίο μας είχες πει στο live ότι ήθελες καιρό να το κάνεις, υπάρχει στο μυαλό σου κάποια ιδέα ή κάτι άλλο που θα ήθελες να κάνεις στη συνέχεια;
Ραλλία Χρηστίδου: Πέρα από δικά μου τραγούδια -που μάλιστα σύντομα θα κυκλοφορήσω κάποιο καινούργιο κομμάτι- θα ήθελα να κάνω επανεκτελέσεις τραγουδιών που γράφτηκαν στην προπολεμική Ελλάδα, ίσως κάποια ρεμπέτικα που μου αρέσουν, όπως τραγούδια του Τσιτσάνη. Υπάρχει μία τέτοια σκέψη. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να το κάνω αλλά το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου σαν ένα project που θα με ενδιέφερε. Δηλαδή νέο πράγμα, φτιαγμένο με καινούριο τρόπο με απόλυτο σεβασμό στο παλιό. Δεν ξέρω τι απήχηση μπορεί να έχει. Μου ήρθε η ιδέα εκείνο το βράδυ στο Small Café που τραγούδησα ένα φανταστικό κομμάτι που έλεγε ο παππούς μου, το «Αργοσβήνεις μόνη».

Music Corner: Τα καινούρια τραγούδια που σκοπεύεις να βγάλεις θα κυκλοφορήσουν αποκλειστικά ηλεκτρονικά;
Ραλλία Χρηστίδου: Όχι, θα είναι και σε cd. Κατά τ’ άλλα, ίδωμεν!

Music Corner: Οι εμφανίσεις σου στα μέσα ενημέρωσης είναι αρκετά επιλεκτικές. Θεωρείς ότι λόγω αυτού έχεις λάβει αρνητική δημοσιότητα;
Ραλλία Χρηστίδου: Τι να σου πω, δεν ξέρω. Δεν έχω μπει ποτέ σ’ αυτή τη διαδικασία. Εξ’ αρχής προσπάθησα όσο μπορούσα να μην είμαι σε ένα γρανάζι. Φυσικά κι έχω υπάρξει κι εγώ γρανάζι του συστήματος, π.χ. θα ήθελα ρεπερτοριακά να ήταν λίγο διαφορετικοί οι δίσκοι μου. Μεγαλώνεις όμως και μαθαίνεις, ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις αυτό που θέλεις στην πραγματικότητα. Δεν κατηγορώ ποτέ κανέναν, όλοι προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους.

Music Corner: Μετά την περίοδο του Fame Story όμως, η τηλεοπτική δημοσιότητα δεν ήταν ο πιο εύκολος δρόμος για να ξεκινήσεις μια καριέρα;
Ραλλία Χρηστίδου: Δεν ήθελα. Δε μου άρεσε ποτέ να αποτελώ επικαιρότητα ή μόδα. Προτιμώ να είμαι κάτι αληθινό που να έχει διάρκεια. Δε με ενδιαφέρει κάτι άλλο. Όπως λέει κι ο σοφός λαός «μόδα είναι θα περάσει». Στην τελική μόνο λεφτά χάνεις και την καταξίωση από αυτούς που λειτουργούν ακριβώς σαν γρανάζια. Δε με ενδιαφέρει ν’ ασχοληθείς μαζί μου επειδή προκαλώ. Απευθύνομαι σ’ αυτούς που θέλουν ν’ ακούν τη μουσική μου. Προκαλείς γιατί εκτίθεσαι. H συμμετοχή σ’ ένα τηλεοπτικό project είναι προκλητική από μόνη της. Και την έκανα με πάρα πολύ μεγάλο φόβο και μετά από πολλή παρακίνηση. Προσπάθησα από ‘κει να βγω εντελώς αλώβητη και να μην προκαλέσω για τίποτα άλλο πέρα απ’ τη δουλειά μου. Και έβγαλα δίσκο μετά από ένα χρόνο, όταν όλο αυτό είχε ξεφουσκώσει. Σου έδινε μία ώθηση για να μπεις στη δουλειά αλλά μετά ξεκινούσε το ακόμα πιο δύσκολο κομμάτι να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, ότι δεν είσαι νούμερο, ψώνιο κλπ. Και το σημαντικότερο είναι ότι η εμπειρία ενός επαγγελματία δεν κερδίζεται με τίποτα. Τραγουδιστικά δεν έχω καμία σχέση με αυτό που ήμουν πριν 9 χρόνια.

Music Corner: Έχεις πάντα άμεση επικοινωνία με το κοινό σου. Υπάρχει κάτι που θυμάσαι το οποίο να σου έχουν πει σε κάποια συναυλία και να σ’ έχει συγκινήσει;
Ραλλία Χρηστίδου: Πέρυσι, την άνοιξη νομίζω, στην Κρήτη, μία παρέα μου φώναζε «Που ήσουν τόσο καιρό», που μου έδειξε πόσο όμορφα είχαν περάσει. Και σε μια άλλη παράσταση που μου είπαν ότι «Σ’ ευχαριστούμε μέσα απ’ την καρδιά μας, γιατί ήρθαμε με τις χειρότερες διαθέσεις ψυχολογικά και πραγματικά περάσαμε υπέροχα». Χάρηκα πάρα πολύ και τις δύο φορές γιατί ήταν παρέες και άνθρωποι που δε με είχαν ξαναδεί ποτέ live. Και αυτό είναι το παράπονό μου… Ότι ενώ μπορεί κάποιος να ξέρει το όνομα και την ιδιότητα μου και να έχει ακούσει ότι είμαι καλή, αλλά να μην έχει έρθει ποτέ να με ακούσει live. Θέλω να έρθουν έστω και μία φορά!

—————–

*** Ευχαριστούμε το cafe bar «Life» για τη φιλοξενία (www.facebook.com/profile.php?id=100002115581288 / Ιφικράτους 1-3 , Πεζόδρομος Χαλανδρίου / 210.6896292)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here