Η Τζώρτζια των Μπλε στο Music Corner! (30/3/2011)

«Η μουσική υπάρχει για να εγείρει αντιδράσεις, σχόλια και συζητήσεις. Είναι απόλαυση, αλλά και αφορμή για κουβέντα»…

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Ντορίνα Καππάτου
Music Corner – 30/3/2011

Οι ΜΠΛΕ δίνουν το δικό τους χρώμα στην ελληνική μουσική τα τελευταία 15 χρόνια. Ένα ιδιαίτερο συγκρότημα που δεν εγκλωβίζεται σε μουσικές ταμπέλες και ακολουθεί ακάθεκτο τη δική του πορεία αντιμετωπίζοντας κάθε εμπόδιο.

Η συνάντησή μας έγινε στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο με αφορμή της εμφανίσεις του συγκροτήματος με τον Λάκη Παπαδόπουλο και τον Ζακ Στεφάνου. Τους πετύχαμε εν ώρα πρόβας, παρόλα αυτά η front woman της μπάντας Τζώρτζια ξέκλεψε χρόνο για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας με χαμόγελο και μια γερή δόση …τρέλας!

Music Corner: Βρισκόμαστε στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο με αφορμή τις εμφανίσεις σας εδώ. Θέλεις να μας μιλήσεις γι αυτές και να απαντήσεις σε κάποιον που καχύποπτα θα πει: «Τι περιμένουμε να δούμε και να ακούσουμε τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποια φρέσκια δισκογραφική δουλειά»;
Τζώρτζια: Ναι, βέβαια. Οι εμφανίσεις γίνονται με την αφορμή της συνεργασίας. Αυτό είναι το ενδιαφέρον στα μουσικά πράγματα, το να βρίσκεις ανθρώπους με διαφορετικές πορείες και να τις ενώνεις με τα δικά σου μουσικά ακούσματα. Εμείς θα παίξουμε με τον Λάκη Παπαδόπουλο. Εγώ θα ανακατευτώ ερμηνευτικά σε κάποια κομμάτια του Λάκη και θα βγει ένας περίεργος πολτός δικών μας πραγμάτων με επηρεασμούς του Ζακ Στεφάνου και του Λάκη Παπαδόπουλου.

Music Corner: Υπάρχει αυτή την περίοδο στα σχέδιά σας η κυκλοφορία κάποιου δίσκου;
Τζώρτζια: Όχι, δεν έχουμε κάποια ολοκληρωμένη δουλειά, γιατί δε βρίσκουμε το λόγο να κάνουμε κάτι τέτοιο προς το παρόν. Θα το κάναμε αν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό, αλλά επειδή δεν υπάρχει θέλουμε να βγάλουμε ένα επόμενο single και στην πορεία θα το σκεφτούμε και για δίσκο.

Music Corner: Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τον τελευταίο σας δίσκο…
Τζώρτζια: Έχουν περάσει, αλλά νομίζω ότι δεν πρέπει να είναι αυτό το σημείο αναφοράς. Δεν πρέπει να σκέφτεσαι τη δισκογραφία ως αφορμή για δουλειά, το να υπάρχεις στα πράγματα. Είναι λάθος σύμβουλος αυτός. Μύθος. Αν θυμάσαι και παλιότερα κάθε δύο χρόνια έβγαιναν δίσκοι, χωρίς λόγο ύπαρξης ουσιαστικά.

Music Corner: Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για του ΜΠΛΕ;
Τζώρτζια: Νομίζω ότι η πηγή έμπνευσής μας είναι η ίδια η καθημερινότητα. Είναι πολύ δυνατή έτσι και αλλιώς, ίσως καταλαμβάνει και το μεγαλύτερο χώρο στο χρόνο μας. Το να ζεις σε οδηγεί σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτά τα επίπεδα θέλουμε να εκφράσουμε κι εμείς. Για να είμαι πιο συγκεκριμένη πιστεύω ότι πηγή έμπνευσης αποτελούν κυρίως οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για το σύντροφό σου, το παιδί σου, την πεθερά σου (γελάει)…

Music Corner: Γενικά ως συγκρότημα δεν μπορούμε εύκολα να πούμε ότι κινείστε μόνο σε ένα είδος μουσικής. Υπάρχουν μουσικά πεδία που δεν έχουν εξερευνήσει οι ΜΠΛΕ στην έως τώρα πορεία τους αλλά ίσως κάποια στιγμή θελήσουν να τα γνωρίσουν;
Τζώρτζια: Τα πεδία που θα μπορούσαμε να ακουμπήσουμε είναι άπειρα. Εμείς ειδικά έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με διαφορετικά πράγματα χωρίς να μας το χρεώνουν. Έτσι και αλλιώς η μουσική μας είναι ένα κράμα ειδών, οπότε μπορεί να μας επιτρέψει να βγάλουμε από ένα ντίσκο κομμάτι, ένα punk ή rock και να περάσει αδιαμαρτύρητα.

Music Corner: Σε παλιότερη συνέντευξη σας στο MusicCorner δηλώνατε κατά των διασκευών. Είχατε πει συγκεκριμένα: «Είναι δύσκολο να είναι μια διασκευή επιτυχημένη. Αν όμως το πετύχεις, τότε το “πείραμα” γίνεται πολύ ενδιαφέρον».
Τζώρτζια: Ναι, έτσι ακριβώς είναι.

Music Corner: Το πείραμα πέτυχε στην περίπτωση του «Θα Σημάνουν οι Καμπάνες»;
Τζώρτζια: Νομίζω ότι για μας πέτυχε. Ο στόχος ήταν να πούμε ένα μεγάλο έργο. Δεν το λέω τραγούδι, γιατί πρόκειται για μεγάλους δημιουργούς. Ο στόχος λοιπόν ήταν να μπορέσουμε να μπούμε εμείς σε αυτό το πράγμα χωρίς να χάσουμε την ταυτότητά μας. Νομίζω ότι αυτό επετεύχθη. Όσον αφορά στην αποδοχή του κοινού, δημιούργησε κάποια αντίπαλα στρατόπεδα τα οποία ακόμα αντιμάχονται για τον αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον. Είναι μία σεβαστή αντίδραση. Ουσιαστικά γι’ αυτό υπάρχει η μουσική, για να εγείρει αντιδράσεις, σχόλια και συζητήσεις. Είναι και απόλαυση βέβαια, αλλά και αφορμή για κουβέντα.

Music Corner: Μετά από αυτό το πείραμα θα μπαίνατε στη διαδικασία να κάνετε ένα δίσκο με διασκευές;
Τζώρτζια: Νομίζω ότι πιο πολύ μας νοιάζει να ψάξουμε τον εαυτό μας ακόμα. Αυτό από μόνο του είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Στη συνέχεια αν νιώσουμε επαφή με κάτι ή κάποιον άλλο, γιατί όχι; Προς το παρόν δεν έχουμε αυτή την ανησυχία. Συνήθως επιλέγεις πολύ γνωστά κομμάτια τα οποία προσπαθείς να τα προσεγγίσεις με άλλο τρόπο. Αυτό έχει πάντα ένα ενδιαφέρον αλλά σίγουρα δεν αφορά τη δική σου ταυτότητα.

Music Corner: Είναι εύκολη η κατάσταση για τα συγκροτήματα στην Ελλάδα;
Τζώρτζια: Όχι, δεν είναι εύκολη. Νομίζω ότι τα συγκροτήματα ήταν “καταραμένα” πριν δέκα χρόνια. Πολύ δύσκολα επέλεγαν ακόμα και οι εταιρείες κάτι τέτοιο για να το προωθήσουν και να επενδύσουν σε αυτό. Βέβαια και ο κόσμος δεν ήταν αρκετά έτοιμος. Τώρα πια αυτό έχει αλλάξει και αλλάζει και με πιο γρήγορους ρυθμούς σιγά σιγά, ίσως γιατί έχει φύγει η λαϊκή κουλτούρα που υπήρχε μέχρι τώρα, που ήθελε τελείως αφηγηματικό το τραγούδι. Προτιμούσες μια απλή εξιστόρηση ενός γεγονότος, τα «λαϊκά» που υποστηρίζουν την καψούρα, την αιθέρια ύπαρξη και το φιλότιμο παιδί. Δύσκολα έμπαιναν σε άλλες πιο αφηρημένες διεργασίες. Πλέον αρχίζει και αλλάζει αυτό.

Music Corner: Όλα αυτά όμως σε μια εποχή που η δισκογραφία βρίσκεται σε κρίση…
Τζώρτζια: Υπάρχει κρίση. Στη δισκογραφία αυτό είναι για όλους, ακόμα και για τα μεγάλα «ψάρια». Το ενδιαφέρον είναι ότι αρχίζουν και ξεπετάγονται μικρότεροι χώροι που φιλοξενούν πιο εναλλακτικά πράγματα και ο κόσμος ακολουθεί. Αυτό είναι παρήγορο. Αυτή είναι η καινούρια τάση που έχει δημιουργηθεί. Ελπίζω να κρατήσει για καιρό για να δούμε και πιο ενδιαφέροντα πράγματα από τη μεριά των καλλιτεχνών.

Music Corner: Θα χρησιμοποιούσατε το διαδίκτυο ως αποκλειστικό μέσο προώθησης της δουλειάς σας, όπως βλέπουμε πολύ συχνά να συμβαίνει στο εξωτερικό;
Τζώρτζια: Θα μπορούσαμε να το κάνουμε αλλά είναι λίγο δύσκολο για κάποιον που είναι εκτός συστήματος. Ακόμα και το διαδίκτυο θέλει να “δικτυωθείς”! Αυτοί που διανέμουν τα κομμάτια είναι κάποιες συγκεκριμένες εταιρείες και πρέπει να ανήκεις σε αυτές. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ίσως το διαδίκτυο περιφερειακά για διαφημιστικούς λόγους με άλλους τρόπους. Αυτό μπορεί να κάνουμε κάποια στιγμή όταν βγάλουμε κάποια δουλειά.

Music Corner: Η προσωπική σας σχέση με το διαδίκτυο ποια είναι;
Τζώρτζια: Δεν είναι ιδιαίτερα θερμή γιατί είμαστε λίγο “παλαιάς κοπής”!

Music Corner: Είδα όμως ότι έχετε ένα αρκετά ενημερωμένο site.
Τζώρτζια: Ναι, υπάρχει για λόγους επικοινωνίας όσον αφορά απόψεις και live. Οι απόψεις σε επιφανειακό επίπεδο βέβαια. Δεν μπορούμε να διαθέσουμε πάρα πολύ χρόνο αλληλογραφώντας ή μάλλον «μηνυματογραφώντας» με κάποιον. Το βρίσκω λίγο σπατάλη χρόνου. Θέλω να βλέπω πρόσωπα, μάτια, εκφράσεις, γι’ αυτό λέω ότι είμαστε λίγο παλαιάς κοπής. Μπορεί να είναι λίγο παλιομοδίτικο αυτό.

Music Corner: Οι ΜΠΛΕ είναι ένα συγκρότημα που έχει αγαπηθεί πολύ από το νεανικό κοινό. Πώς σας φαίνονται οι μουσικές επιλογές της νέας γενιάς;
Τζώρτζια: Οι πολύ μικροί σε ηλικία δυστυχώς επηρεάζονται από τα πανίσχυρα μέσα και λιγάκι τη χάνουν τη μπάλα. Θέλω να ελπίζω ότι στη πορεία τη ξαναβρίσκουν. Δεν ξέρω βέβαια τι επιπτώσεις θα έχει στην ψυχολογία σου να αναζητάς την Πάτυ (γελάει), αλλά σίγουρα κάτι θα σου αφήσει και αυτό. Λόγω της μεγάλης πληροφόρησης που υπάρχει πια, είναι εύκολο για ένα παιδί που έχει και δέκα ανησυχίες παραπάνω να πληροφορηθεί και να ψάξει τα πράγματα, που μπορεί να είναι πιο ενδιαφέροντα από αυτά που προτείνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Music Corner: Πιστεύετε ότι υπάρχουν σήμερα τραγούδια στο χώρο και στον ήχο που κινείστε εσείς που θα θεωρούνται κλασικά στο μέλλον;
Τζώρτζια: Αν σκεφτείς ότι υπάρχουν κομμάτια των ΜΠΛΕ τα οποία ακούγονται ακόμα και τώρα με τον ίδιο σχεδόν ρυθμό, όπως ακούγονταν πριν δέκα χρόνια θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι διαχρονικά. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να στο απαντήσω γιατί αλλάζουν οι ανάγκες, αλλάζουν οι εποχές. Ίσως κάτι να παραμένει. Το «Μια φορά» νομίζω είναι διαχρονικό κομμάτι σε επίπεδο στίχου.

Music Corner: Σε μια κοινωνία που υπερεκτιμά την εξωτερική εμφάνιση ενός καλλιτέχνη και που δεν είναι και τόσο ανοιχτή στο διαφορετικό όσο λ.χ. στο εξωτερικό, δε φοβήθηκες μήπως η δική σου – εκκεντρική κατά πολλούς – εικόνα ξενίσει, δεδομένου ότι είσαι και η frontwoman του group;
Τζώρτζια: Φυσικά και έχει γίνει αυτό πάρα πολλές φορές. Αλλοίμονο αν το φοβόμουν. Είναι χρέος κάποιου ο οποίος θεωρείται σκεπτόμενος να μην τον ενδιαφέρει άμεσα το τι θα πει ο διπλανός του για την εμφάνισή του. Ας είναι το οτιδήποτε. Μπορεί να είναι μια μεγάλη μύτη. Γιατί να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία; Πρέπει να ρωτάς το εαυτό σου γιατί θες να αλλάξεις; Αν το γιατί που βγαίνει είναι κάτι ικανοποιητικό τότε αλλάζεις. Αλλά αν δε σε ικανοποιεί πρέπει να κάνεις κάτι πιο ουσιαστικό.

Music Corner: Θα υπήρχε κάτι που θα σε έκανε να αλλάξεις;
Τζώρτζια: Εννοείς να μην είμαι αιχμηρή;

Music Corner: Θα έλεγα εκκεντρική αν και δε μου αρέσει η έκφραση.
Τζώρτζια: Είδες, γι’ αυτό είπα “αιχμηρή”. Όχι, δε θα υπήρχε κάτι. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι αιχμηρός και εκκεντρικός, αλλά όχι επίτηδες σαν αυτοσκοπό. Αν η συγκεκριμένη εμφάνιση που επιλέγει εξυπηρετεί σε κάτι, υπογραμμίζει κάποιο ύφος που έχει ας πούμε η μπάντα ή κάποια μηνύματα που θέλει να περάσει, τότε είναι χρέος του να το κάνει.

Music Corner Στην 15ετή αυτή διαδρομή έχετε κάνει καλλιτεχνικά λάθη;
Τζώρτζια: Βέβαια βέβαια, πώς δεν έχουν γίνει!

Music Corner: Έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου και το λες έτσι;
Τζώρτζια: Πολλά. Θα μας πάρει η νύχτα! (γελάει) Τα λάθη πάντα είναι υποθετικά όταν τα σκέφτεσαι αργότερα. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν είχες πάρει έναν άλλο δρόμο.

Music Corner: Δε μετανιώνετε για κάτι…
Τζώρτζια: Σε καμία περίπτωση. Βέβαια υπάρχουν πράγματα που μπορεί να τα θέλαμε αισθητικά αλλιώς. Λόγω χρόνου είναι πολλές φορές πολύ δύσκολο να βγάλεις ακριβώς το αποτέλεσμα που θέλεις. Ίσως και αποφάσεις που έχουμε πάρει σε διάφορες καμπές, δισταγμοί που είχαμε και που δεν έχουμε πια… Όλα αυτά είναι λάθη που ίσως μας είχαν πάει πιο μπροστά, αλλά ίσως και πιο πίσω. Δεν μπορεί να ξέρει κανείς.

Music Corner: Πώς αντιμετωπίζετε και πώς ξεπερνάτε μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, το συχνό φαινόμενο της διάλυσης που παρατηρείται στα συγκροτήματα;
Τζώρτζια: Αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τον ανθρώπινο παράγοντα. Με τις προσδοκίες που έχει ο καθένας μέσα σε μια μπάντα, με τις φιλοδοξίες που έχει, με το πόσο μπορεί να νερώσει το κρασί του επειδή υπάρχουν και άλλοι εκτός από αυτόν και πρέπει να ακουστούν οι γνώμες τους, με το ποιος φαίνεται πιο πολύ, ποιος τραβάει πιο πολύ τα βλέμματα. Όλα αυτά είναι πράγματα που πρέπει να τα δουλεύει κανείς στην πορεία όσο περνάνε τα χρόνια, γιατί άμα δεν τα δουλέψεις σε τρώνε. Και βέβαια για να έχεις μια μπάντα για καιρό, πρέπει να έχεις τραγούδια. Αν δεν έχεις τραγούδια δε γίνεται να έχεις και μπάντα.

Music Corner: Πώς θα περιέγραφες τους ΜΠΛΕ και πώς την Τζώρτζια σε κάποιον από το εξωτερικό για παράδειγμα, που δε σας γνωρίζει;
Τζώρτζια: Θα του έλεγα ότι έχουμε ένα rock group με punk διάθεση και ταυτόχρονα μια δόση ρομαντισμού, που βγάζει ένα περίεργο κράμα. Δεν ξέρω αν θα το καταλάβαινε (γελάει). Πάντως έχω προσπαθήσει μια φορά να το περιγράψω!

Music Corner: Και;
Τζώρτζια: Αυτός ενθουσιάστηκε! Οπότε μάλλον …δεν το περιέγραψα καλά! (γέλια)

Music Corner: Και αν έπρεπε να του περιγράψεις τη Τζώρτζια τι θα του έλεγες;
Τζώρτζια: Αυτό που χαρακτηρίζει λιγάκι εμένα είναι μια τάση που είχα πάντα στη ζωή μου να είμαι και άσπρο και μαύρο. Δεν μπορεί να με χαρακτηρίσει κάποιος εύκολα και ούτε εγώ η ίδια μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου. Εκεί που λες ότι την κατάλαβα βγαίνει κάτι άλλο στην επιφάνεια. Αυτό το ερμηνεύουν κάποιοι σαν τρέλα. Οπότε μπορείς να πεις ότι είναι μια τρελή και να καθαρίσεις (γελάει).

Music Corner: Μια τρελή που της αρέσει να είναι τρελή!
Τζώρτζια: Φυσικά. Αυτό είναι η σωτηρία μου!

Music Corner: Έχεις πει πιο παλιά πως: «Οι μόνες παρέες που ζήλεψα είναι τα «μαζώματα» του Γκάτσου, της Μελίνας και του Χατζιδάκι. Θα πέταγα τη σκούφια μου να ήμουν σε αυτή την παρέα».  Θα «κολλούσε» το μουσικό ύφος των ΜΠΛΕ με αυτό του Χατζιδάκι;
Τζώρτζια: Δε θα σου πω συγκεκριμένα για τον Χατζιδάκι γιατί έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη μορφή και ένα μεγάλο έργο. Εμείς δεν έχω ιδέα αν πιάνουμε έστω και λίγο αυτό το μέγεθος. Το σίγουρο είναι ότι, μπορεί η μουσική μας να ακούγεται περισσότερο δυτικότροπη, αλλά οι μελωδίες των κομματιών είναι τελείως ελληνικές και βέβαια τιμούμε και με πάθος τον ελληνικό στίχο, ο οποίος πάντα πιστεύω ότι είναι ο πιο δύσκολος για να εκφραστεί κανείς και ο πιο μεγαλειώδης. Τώρα δεν ξέρω αν …θα με έκανε παρέα ο Χατζιδάκις. Αν θα με έπαιζε (γελάει)!

Music Corner: Να παίξουμε λίγο με στίχους και τίτλους; «Το ’70 είδα φως… γύρω στο ’80 μουσική… το ’90 είπα θ’ αλλάξω αυτόν τον κόσμο… 2000 χρόνια γυμνά…» Αν συνέχιζε στο 2010 τι θα έλεγαν οι στίχοι;
Τζώρτζια: Θα έλεγα …«αχαμνά, αχαμνά»!!!

Music Corner: Κάνει και ομοιοκαταληξία!
Τζώρτζια: Το λέω χαϊδευτικά…

Music Corner: Λόγω της κοινωνικής και της πολιτικής κατάστασης;
Τζώρτζια: Κυρίως λόγω της έλλειψης κατεύθυνσης. Βρισκόμαστε σε ένα κυκεώνα πραγμάτων ο οποίος μας στριφογυρίζει γύρω-γύρω και δεν ξέρουμε που θα καταλήξουμε. Δε νομίζω ότι έχουμε δύναμη να επέμβουμε εμείς σε όλο αυτό, ούτε σαν Ελλάδα και μη σου πω ούτε και σαν Ευρώπη. Είμαστε πια ένα παγκόσμιο χωριό, που οι αποφάσεις και οι επιπτώσεις αφορούν όλους. Δε γίνεται να έχει συμβεί κάτι εδώ και να μην επηρεασθούν στην άλλη άκρη του κόσμου. Είναι πια δεδομένο αυτό. Όλο αυτό δεν ξέρω αν μπορεί να διαχειριστεί εύκολα, γι’ αυτό λέω «χρόνια γυμνά». Μάλλον σε δεινά θα μας φέρει παρά σε καλές καταστάσεις.

Music Corner: Δεν είναι λίγο απαισιόδοξο αυτό;
Τζώρτζια: Όχι, είναι αλλαγή. Η αλλαγή δεν είναι απαισιόδοξη. Τη φοβόμαστε γιατί είναι κάτι έξω από αυτά που έχουμε συνηθίσει μέχρι στιγμής. Κάτι θα φέρει και αυτό. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτό. Μπορεί να γίνουμε όλοι αδέρφια και να καταργηθούν τα σύνορα. Peace…

Music Corner: Όμορφο ακούγεται αυτό. Για να συνεχίσουμε… «Τον ίδιο το Θεό / να είχα απέναντί μου…» Αν όντως τον είχες τι θα του έλεγες;
Τζώρτζια: Τον ίδιο το Θεό; Τι θα μπορούσα να του πω… Ξέρεις τι θα ήθελα να μου στείλει; Αυτό το φώς που λένε ότι αισθάνονται κάποιοι. Εγώ το νιώθω με τον ήλιο αυτό. Βλέπω τον ήλιο στα μάτια και αισθάνομαι ευτυχία. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ότι στο θάνατο κάποιοι έχουν δει ένα τούνελ με φως και αισθάνονται αγάπη. Αυτό μου το στέλνει κάθε πρωί νομίζω.

Music Corner: Ποια είναι η σχέση σου με τον Θεό;
Τζώρτζια: Πολύ μεγάλη θα έλεγα. Με τη θρησκεία δε θέλω να έχω καμία σχέση. Με οποιαδήποτε θρησκεία. Δε θέλω να ανήκω σε καμία ομάδα ανθρώπων που έχουν συγκεκριμένα πιστεύω και συγκεκριμένες επιδιώξεις. Δε θέλω να έχω καμία σχέση με αυτά. Νομίζω όμως ότι είμαι από τους λίγους Χριστιανούς που έχω διαβάσει τη Βίβλο. Κανένας Χριστιανός δεν ξέρει την πηγή της θρησκείας του, το οποίο είναι τραγικό. Τι πιστεύεις; Την παράδοση και διάφορα παραμύθια που σου λένε;

Music Corner: Πάμε σε ένα τελευταίο κομμάτι. Τι «όνειρα θα τραγουδούσες» στα παιδιά σου;
Τζώρτζια: Θα ήθελα πολύ να τους τραγουδήσω ένα τραγούδι που θα λέει ότι τελικά σώσαμε τη Γη. Αυτή είναι η αγωνία μου τελικά. Φοβάμαι τη στιγμή που τα παιδιά μου δε θα έχουν να πιουν νερό. Τη στιγμή που θα πληρώνουμε μια περιουσία για να πάρουμε ένα μπουκάλι νερό. Νομίζω ότι είναι πολύ κοντά αυτό και δεν ξέρω τι θα έχω να τους πω γι’ αυτή τη κατάσταση…

Music Corner: Θα έχεις να τους πεις ένα τραγούδι. Για διάλεξε ένα.
Τζώρτζια: Θα τους έλεγα ένα στίχο μόνο από ένα δικό μας τραγούδι, «Τον ίδιο το Θεό», που λέει: «μόνο η αγάπη ξέρει…». Αυτό…

Music Corner: Μ’ αρέσει! Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Τζώρτζια: Κι εγώ!

——————-

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…