Αρχική MC3 Μαγευτικός Βασίλης Λέκκας στο Σταυρό του Νότου!

Μαγευτικός Βασίλης Λέκκας στο Σταυρό του Νότου!

Μαρ 15, 2013

15/3/2013
Γράφει η Πέννυ Ζαμπούκα
Φωτογράφηση: Χαρά Γερασιμοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Την προηγούμενη Τετάρτη ο Βασίλης Λέκκας ξεκίνησε μια σειρά εμφανίσεων στο Σταυρό του Νότου στην ισόγεια -πιο «ροκ»- σκηνή του. Φτάσαμε στο μαγαζί γύρω στις 22.30 και βολευτήκαμε στα άνετα σταντ περιμένοντας να ξεκινήσει το Live. Ένας φίλος από την παρέα, πριν ξεκινήσει το Live με προειδοποίησε ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι ένα ανατρεπτικό πρόγραμμα, κόντρα σε ότι είχα στο μυαλό μου. Δε περίμενα ότι θα είχε τόσο δίκιο!

Γύρω στις 23.00, ντυμένος με ένα λευκό πουκάμισο και ένα τζινάκι, μας καλησπέρισε και μας σύστησε από την αρχή τους μουσικούς του (πράγμα πρωτοφανές) και μας τραγούδησε για την Όμορφη πόλη. Όμορφος και αυτός, λάμπει διακριτικά πάνω στη σκηνή. Συνεχίζει το πρόγραμμα με το «Έλα σε μένα» και τη «Μπαλάντα του Ούρι», και «Σημαδεμένος απ’ την αγάπη», κάνοντας μικρές παύσεις συνεχώς για να μας κάνει κάθε φορά ένα μικρό πρόλογο πριν από το κάθε τραγούδι, για να μας διηγηθεί ιστορίες από τα παλιά, και φυσικά για να αναφέρει το συνθέτη και στιχουργό της κάθε τραγουδιστικής του ιστορίας. Με μια μελωδικότητα ερμηνεύει σπουδαία τραγούδια και ..πέφτει σε έκσταση! Πραγματικά, είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια την ζωντανή ερμηνεία του Βασίλη Λέκκα. Κάθε φορά μας υπενθυμίζει τους λόγους για τους οποίους τον επέλεξαν τόσοι σπουδαίοι δημιουργοί για να ερμηνεύσει το έργο τους.

Αυτό που επίσης είναι γενικά αποδεκτό είναι η δυναμική της φωνής του, με την οποία μπορεί να ερμηνεύσει όλα τα είδη χωρίς υπερβολή. Αυτό που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό όμως είναι η διάθεσή του να το κάνει. Για παράδειγμα, εκτός από τη συγκλονιστική του απόδοση στα τραγούδια του Ρεμπέτικου αξίζει να ακούσετε και το «Κάγκελα παντού» του Πανούση (το οποίο δεν μας το είπε εκείνο το βράδυ) αλλά και ένα τραγούδι των …Radiohead (!) σε ελληνικό στίχο του Δημήτρη Πάνα, με ελληνικό τίτλο “Alice”, το οποίο ευτυχώς μοιράστηκε μαζί μας.

Κάτι άλλο που επίσης οφείλει να ειπωθεί είναι δύο βασικά χαρακτηριστικά του που με κάνουν να τον εκτιμώ όχι μόνο ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο: Το πρώτο είναι το χιούμορ του. Δεν έχει αυτή τη σοβαροφάνεια ούτε αυτό το άγχος να επιβεβαιώνεται διαρκώς και κάνει διαρκώς πλάκες και αστεία, όπως όταν λέγοντας στον ηχολήπτη του να του δώσει λίγο βάθος στον ήχο, τον παρότρυνε να τον κάνει «φωνάρα» -πράγμα αστείο αν αναλογιστεί κανείς για ποιον άνθρωπο μιλάμε: Η φωνή του είναι τόσο δουλεμένη, που απολαμβάνεις περισσότερο να τον ακούς ζωντανά παρά δισκογραφικά!

Το δεύτερο χαρακτηριστικό του που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η πολιτική του στάση. Και δε μιλώ για την κομματική του τοποθέτηση, αλλά για την τρέλα που διαθέτει και πιστεύει ακόμα ενεργά στη “στρατευμένη τέχνη”. Γι’ αυτό εξάλλου και υπογράμμισε και στο Live ότι ο τίτλος της δισκογραφικής του δουλειάς του 2004 «Όρθιοι» παραμένει συμβολικός. Για παράδειγμα, την περασμένη Δευτέρα ξεκίνησε μόνος (φυσικά βρήκε αρκετούς συνοδοιπόρους στη συνέχεια) πορεία διαμαρτυρίας από το Μαραθώνα με στόχο την Ακρόπολη, με ένα πανό κρεμασμένο στο στήθος του με την επιγραφή «Λαέ μη σκύβεις το κεφάλι», εγχείρημα που είχε επαναλάβει και παλαιότερα! Και δεν το διαφήμισε πουθενά, παρά μόνο μέσα από την προσωπική του σελίδα στο facebook, με στόχο να ενημερώσει απλά τους φίλους του… Επίσης, αξίζει να αναφέρουμε ότι στο τέλος της βραδιάς, κατόπιν αιτήματος του κοινού, αφιέρωσε το τραγούδι «Γκεβάρα» στον Ούγκο Τσάβες, ο οποίος «είχε φύγει» πριν λίγες ημέρες…

Και έφτασε η ώρα για το “Ασίκικο Πουλάκη”. Παραγγέλνει άσπρα φώτα και ξεκινά… Νομίζω πως μόνο και μόνο για αυτή την ερμηνεία του στο συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσαμε να του χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Δεν είναι μόνο αυτή όμως, ευτυχώς. Συνεχίζει με αγαπημένα τραγούδια του Γιάννη Σπάθα (προσωπική μου αδυναμία όλη η συνεργασία τους), με τους τόσο καίριους στίχους του Ευγένιου Αρανίτση, αλλά μας δίνει και μια μικρή γεύση από τo επικείμενο νέο cd. Αυτά που ξεχωρίσαμε είναι τα Κλειστό λόγω αγάπης, τα Κάστρα, την ύπαρξή μου κατοικείς (σε μουσική των Socrates και στίχους της Μαρίας Παπαδάκη. Είναι η Ελληνική εκδοχή του “QUEEN OF THΕ UNIVERSE” από τον δίσκο των Socrates με τίτλο “ΦΩΣ” του 1971).

Ανάμεσα στο κοινό εκείνο το βράδυ ήταν και ο συνθέτης Αντώνης Μιτζέλος, ο οποίος στο δεύτερο μέρος του προγράμματος ανέβηκε πάνω στη σκηνή και παίζοντας κιθάρα συνόδευσε τον τραγουδιστή σε μια ακόμα αριστουργηματική εκτέλεση της «Σκόνης». Ο ίδιος ομολόγησε μετά πως ο Λέκκας ήταν η αιτία που μετά από καιρό θέλησε να ξαναγράψει τραγούδια, απλά και μόνο για να χαίρουν της ερμηνείας του!

Το πρόγραμμα τελείωσε λίγο μετά τις 2.30 (!) και όπως κατέβηκε από τη σκηνή ο κόσμος έσπευσε να τον χαιρετήσει από κοντά. Τον κοίταξα από μακριά καθώς έφευγα και είδα το χαμόγελό του ανάμεσα στον κόσμο, καθώς συνομιλούσε χαρούμενος μαζί τους. Γύρισα μετά και κοίταξα την παρέα μου: Οι ηλικίες μας κυμαίνονταν μεταξύ 25 με 60 ετών… Κι όμως είδα στα μάτια τους την ίδια λάμψη που είδανε και εκείνοι στα δικά μου. Ήταν μια συναυλία-μέθεξη που την καταευχαριστηθήκαμε!