31/10/2012
Γράφει η Γιάννα Παναγιωτοπούλου
Φωτογράφηση: Θανάσης Μαϊκούσης
www.musiccorner.gr
Η ώρα είναι ήδη 21.00 και παρέες κάθονται διασκορπισμένες έξω από το Κύτταρο σε πεζοδρομια και πεζούλια για μιά μπύρα πρίν το live. Kατά τις 21.30 ανεβαίνουν στη σκηνή οι Bad Bid, το ελληνικό συγκρότημα με progressive, ska, folk και punk στοιχεία. Η αίθουσα γεμίζει σταδιακά και ο κόσμος ακούει ευχάριστα τους Bad Bid, οι οποίοι ερμηνεύoυν μιά-δυο διασκευές και σχεδόν όλα τα κομμάτια που θα περιλαμβάνει το πρώτο τους άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2013. Οι Bad Bid παίζουν για περίπου 40 λεπτά αφήνοντας το κοινό καλά προθερμασμένο για να υποδεχτεί τους Bangies.
Oι Βangies, ανέβαινουν στη σκηνή γύρω στις 22.30. Ξεκινούν με το “You don’t love me (no, no, no)” της Dawn Penn και “ενεργοποίουν” την αίθουσα που αρχίζει να χορεύει χαλαρά στους ρυθμούς τους για περίπου μισή ώρα. Οι Bangies αποτέλεσαν την έκπληξη της βραδιάς μιας και δεν αναφέρονταν ως opening act του live τόσο στα εισιτήρια, όσο και στις αφίσες. Θα τους αδικήσουμε όμως αν δεν συνοδεύσουμε την έκπληξη από το επίθετο «ευχάριστη», καθώς λειτούργησαν σαν χείμαρρος ξεκλειδώνοντας και τις πιό ήρεμες παρουσίες! Ο συνδυασμός Βad bid και Bangies έβαλε το κοινό στο κλίμα που έπρεπε για να υποδεχτεί τους Dub Pistols!
 |
 |
Γύρω στις 24.00 λοιπόν, ο κόσμος αδυνατεί να συγκρατήσει την ανυπομονησία του! Χειροκροτεί, φωνάζει, καλεί με κάθε …πρόσφορο μέσο το συγκρότημα επί σκηνής και το κάλεσμα του χαίρει ανταπόκρισης! Οι Dub Pistols ανεβαίνουν στη σκηνή ο ένας πίσω από τον άλλο και αποθεώνονται απο το κοινό τους πριν ακόμα ηχήσουν οι πρώτες νότες! Ακολουθεί το «Running from my thoughts» , το πασίγνωστο από το Tony Hawk’s “Cyclone” και το Κύτταρο σύεται καθώς ο κόσμος έχει ήδη ξεχάσει το μισάωρο αναμονής από τη στιγμη που κατέβηκαν από τη σκηνή οι Bangies.
Το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο εύστοχα και η ροή του live είναι ομαλή. Το κέφι έχει σταδιακή κορύφωση, δεν λείπουν βέβαια και οι αναπάντεχες εκρήξεις! Οι Pistols προωθούν βέβαια σε μεγάλο βαθμό αυτή την κατάσταση, εκπεμπόντας κύματα συλλογικότητας. Δένουν απόλυτα μεταξύ τους, αιτιολογώντας έτσι την 15ετή ανοδική παραμονή τους στο μουσικό στερέωμα. Δεν υπάρχει ούτε υποψία βεντετίσμου, αντιθέτως το κέφι, ο χορός, τα αβιάστα χαμόγελα πρωταγωνιστούν, φυσικά μαζί με την μουσική και τη φωνητική αρτιότητα. Τρομπέτα, μπάσο κιθάρα και φωνητικα συνθέτουν ένα απόλυτα ομογενοποιημένο μείγμα. Ακούγονται κομμάτια από όλη τη δισκογραφική τους πορεία με έμφαση στο νεό άλμπουμ (όπως ήταν αναμενόμενο).
Αξιοσημείωτη είναι η απίστευτη σχέση των πιστολιών με το κοινό τους, το φροντίζουν, το δροσίζουν με νέρο και μπύρα, το κερνούν βότκα, το αγκαλιάζουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά)! Η σχέση είναι αμφίδρομη, οι θεατές κάνουν crowd surfing, φθανούν στη σκηνή όπου τους υποδέχονται τα πιστόλια με αγκαλιές και χειραψίες. Ορισμένες κοπέλες της πρώτης γραμμής τους τραβούν παιχνιδιάρικα από τις γραβάτες κι εκείνοι ανταποκρίνονται με πονηρά χαμόγελα! Ο Barry Ashworth κάνει δύο φορές stage diving και καθώς κυκλοφορεί μέσα στη αίθουσα απο «ψηλά» κοιτάζει τους συντρόφους του, λουσμένος από τις φωνές ενθουσιασμού, τα χαμόγελα της υπόλοιπης μπάντας (η οποία δεν τον χάνει από τα μάτια της όσο ταξιδεύει στην αίθουσα του Κυττάρου) και φυσικά τους προβολείς που τον ακολουθούν!
Σε αυτούς τους ρυθμούς περνάει περίπου μια ώρα χωρίς να γίνει αντιληπτό. Γύρω στη 1.10 το συγκρότημα αποχαιρετά το κοινό του αλλά κανείς δεν κουνιέται από τη θέση του! Το πέρασμα μερικών δευτερολέπτων βρίσκει τον Μc Sir Real επί σκηνής να ζητάει από το κοινό να δείξει την αγάπη του για να καταφέρουν μαζί να ανεβάσουν και τους υπόλοιπους. Τους καλεί έναν–έναν στη σκηνή. Τελευταίος ανεβαίνει ο Βarry Ashworth και κάπως έτσι ξεκινάει το encore, στο όποίο μεταξύ άλλων ερμηνεύουν και το «Alive» ένα κομμάτι από το νέο τους άλμπουμ “Worshipping the dollar”.
Οι Pistols είναι αθεράπευτα επικοινωνιακοί, δεν τους αρέσει να κάνουν παιχνίδι μόνοι τους κι αυτό το φανερώνουν τόσο στα live τους όσο και στην λοιπή βάση τους. Τρανή απόδειξη των παραπάνω, η κίνηση τους να ζήτησουν το καλοκαίρι του ’12 από τον κόσμο να φωτογραφήσει και να τους στείλει στιγμές που αποδεικνύουν πως είναι “alive in 2012” , με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν στο video clip του ομώνυμου τραγουδιού τους.
Στο encore επικρατεί παροξισμός, όλοι χορεύουν ξέφρενα, νεαροί καταϊδρωμένοι προκαλούν διάφορα ευτράπελα με τα μικρόφωνα (σε ένα εκ των οποίων τραβάνε ενα μικρόφωνο και αυτό προσγειώνεται στο μάγουλο του κιθαρίστα). Ένα 20λεπτο αργότερα οι Dub Pistols χαιρετούν οριστικά το κοινό τους, το ευχαριστούν για μια ακόμη φορά για την παρουσία του στο live και για την αγάπη που εισέπραξαν, στέλνουν φιλιά και αποχωρούν καθώς αποθεώνονται. Το δελτίο τύπου τους περιέγραφε ως το συγκρότημα που όλοι θα ήθελαν να τραγουδήσει στο πάρτυ τους και όσοι παρευρέθηκαν στο Κύτταρο το Σάββατο μπορούν να επισφραγίσουν αυτό το χαρακτηρισμό!
Υ.γ: Ηχηρή απουσία, παρόλα αυτά, το “six million ways to live” , το οποίο ο περισσότερος κόσμος περίμενε να ακούσει στο encore…
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…