8/2/2013
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις τη βδομάδα σου απ’ το να έχεις να πας σε μια πρεμιέρα το βράδυ της Δευτέρας… Και όχι μια οποιαδήποτε πρεμιέρα! Η Ραλλία Χρηστίδου, αναλαμβάνει να ομορφύνει το πρώτο βράδυ της εργάσιμης εβδομάδας μας, μ’ ένα live αφιερωμένο στη δεκαετία του ’70. Για τη Ραλλία οι συστάσεις είναι περιττές. Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από τότε που την πρωτογνωρίσαμε καλλιτεχνικά και με πολύ προσεκτικά βήματα όλα αυτά τα χρόνια πλέον έχει καταφέρει να ξεχωρίσει, να πείσει ακόμα και τους πιο δύσπιστους και να αγαπηθεί πολύ από το κοινό της. Όσο για τη δεκαετία του ’70, νομίζω ότι είναι η μεγάλη αγάπη και το κρυφό απωθημένο μας. Μια δεκαετία που στο πρώτο της μισό μας τσάκισε πολιτικά σε εγχώριο επίπεδο, αλλά καλλιτεχνικά μιλάμε τουλάχιστον για μια εμβληματική εποχή!
Βράδυ Δευτέρας λοιπόν στο Club του Σταυρού του Νότου και έχουμε ενημερωθεί ότι το live θα ξεκινήσει αυστηρά στις 22.00, οπότε αν θέλουμε να μιλήσουμε με τη Ραλλία, θα πρέπει να πάμε από νωρίς. Η αθώα μου σκέψη ήταν ότι το live θα τελείωνε νωρίς, μιας και οι περισσότεροι δουλεύαμε το επόμενο πρωί. Αλλά ο λόγος ήταν άλλος. Πως να χωρέσεις μάτια μου μια ολόκληρη δεκαετία σ’ ένα πρόγραμμα λίγων ωρών; Αν δεν ξεκινήσεις νωρίς θα σε πάρει το χάραμα!
Περίπου ένα μισάωρο μετά την προγραμματισμένη έναρξη, τα φώτα χαμήλωσαν, απαλή μουσική αντήχησε στ’ αυτιά μας και το video wall κατέβηκε για ένα 70s theme slide show, το περιεχόμενο του οποίου είναι κρίμα να το «κάψω». Παράλληλα Ραλλία και μουσικοί έλαβαν θέσεις και μας έθεσαν το πλαίσιο της βραδιάς με το «Εσύ κι εγώ» του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Αλέξη Αλεξόπουλου. Ρομαντζάδα και αθωότητα μιας άλλης εποχής με καντσονέτες όπως το «Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο», «Une belle histoire» του Michel Fugain κλπ μπλέχτηκαν με τον απόηχο του Μάη του ’68 με το «Knocking on heaven’s door» (Bob Dylan παρακαλώ, οι Guns N’ Roses το διασκεύασαν πολύ αργότερα) και τo «We will rock you», με την συνδρομή των Queen μέσω video.
Και επειδή τα 70s ήταν πολυποίκιλα καλλιτεχνικά φυσικά και στη χώρα μας, Poll, Παύλος και Μάνος ήταν μερικές ακόμα επιλογές της Ραλλίας για να μας συστήσει τη δεκαετία που τόσο αγαπάει. Στο πρώτο μέρος παράλληλα με τα κομμάτια μπλέχτηκαν και τραγούδια από την προσωπική δισκογραφία της, όπως το «Εγώ για σένα», το «Κρύψου», το «Μια ζωή» και το πολύ δυναμικό και πρόσφατο «Μάτια μου ξεχνάς». Και επειδή ο κύριος λόγος που βρεθήκαμε εκεί ήταν να διασκεδάσουμε, το τελευταίο κομμάτι του α’ μέρους απεδείχθη ένα τεράστιο medley που έπιανε από Gloria Gaynor και Donna Summer και φυσικά τι άλλο; …Μαρινέλλα με συνοδεία κομφετί! (Παρένθεση σημαντικότατη, ο φωτισμός κατά τη διάρκεια της βραδιάς ξεπέρασε τις προσδοκίες μας και διευκόλυνε πολύ τη δουλειά του φωτογράφου μας.)
Μετά το σύντομο ξεφάντωμα του α’ μέρους η σεμνή και διακριτική αναδρομή μας στα 70s συνεχίστηκε σε άλλο ύφος. Με τραγούδια όπως το «Άσπρο Περιστέρι», το «Τίποτα δεν πάει χαμένο» και το «Ράβε ξήλωνε», η Ραλλία κατάφερε να δώσει μια εντελώς διαφορετική διάσταση στο β’ μέρος της εμφάνισής της. Κάπου εκεί ο ενισχυτής της κιθάρας μας στέρησε την παρέα του αλλά με μια αντικατάσταση, την προσθήκη ενός σκαμπό και μερικές αλλαγές στα βύσματα, το μόνο που αντιληφθήκαμε ήταν ένα λίγο μεγαλύτερο solo στο μπουζούκι απ’ τον άψογο Βαγγέλη Μαχαίρα. Με καινούρια κιθάρα ανά χείρας λοιπόν η Ραλλία κάθησε μεν, αλλά έβαλε πείσμα να σηκώσει όλους εμάς να χορέψουμε!
Η τελευταία μία ώρα πέρασε με καλά λαϊκά τραγούδια της εποχής, τα οποία πάντα θεωρώ ότι αποτελούν και το ερμηνευτικό ατού της συγκεκριμένης καλλιτέχνιδας. Η βελούδινη χροιά που έχει η φωνή της φτάνει στο απόγειό της. Το κοινό ανταποκρίθηκε πλήρως με χορό και ξεφάντωμα, μέχρι και πάνω στη σκηνή και διασκέδασε πραγματικά. Τραγούδια της Μοσχολιού, της Αλεξίου, του Μητσιά, της Βάνου… Τραγούδια τα οποία είναι διαχρονικά και πάντα θα αποτελούν την καλύτερη συντροφιά στους δύσκολους καιρούς.
Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας, σ’ ένα πρόγραμμα που πραγματικά αξίζει να πάτε. Το μόνο που θα πούμε επί πλέον είναι ότι όπως μας θύμησε και η Ραλλία στο τέλος… δεν υπάρχει ευτυχία, που να κόβεται στα τρία, στην περίπτωση μας όμως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος… κι αυτό για να πάρετε μια γεύση για το τι θα βλέπουμε πλέον τις Δευτέρες στο Σταυρό του Νότου…!
Μαζί με τη Ραλλία εμφανίζονται ο Χρήστος Αλεξάκης στις ενορχηστρώσεις, στα keyboards και τον προγραμματισμό, ο Βαγγέλης Μαχαίρας στη κιθάρα και το μπουζούκι και ο Ανδρέας Σίκκης στα πνευστά, κρουστά και φωνητικά. Στον ήχο ο Άρης Κουντούρης και ο Λάμπρος Μπούνας. Την επιμέλεια των video είχε η Σμαράγδα Κωνσταντογιάννη, την οποία ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τη βοήθειά της στην πραγματοποίηση αυτού του ρεπορτάζ…
Διαβάστε στη συνέχεια τι μας είπε η Ραλλία λίγο πριν την πρεμιέρα της:
Music Corner: Πρεμιέρα απόψε στο Σταυρό του Νότου και μας γυρίζεις πίσω στη δεκαετία του 1970. Τι ακριβώς θα δούμε στο αποψινό πρόγραμμα;
Ραλλία Χρηστίδου: Είναι ένα πρόγραμμα που αποτελείται από τραγούδια που γράφτηκαν μέσα στη δεκαετία του ’70. Με κάποιο τρόπο έχω συμπεριλάβει και μερικά δικά μου κομμάτια, αλλά τα περισσότερα είναι τραγούδια που γνωρίσαμε τη συγκεκριμένη δεκαετία.
Music Corner: Πως προέκυψε αυτή σου η επιλογή, να φτιάξεις δηλαδή ένα πρόγραμμα που να αφορά σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τη δεκαετία του ’70, που είναι και μία δεκαετία προγενέστερη από σένα;
Ραλλία Χρηστίδου: Είναι τραγούδια που τα ήξερα και τα άκουγα. Πιστεύω ότι τη συγκεκριμένη δεκαετία γράφτηκαν πραγματικά αριστουργήματα παγκοσμίως στη μουσική συμπεριλαμβανομένης και της μικρής μας Ελλαδίτσας, παρόλα τα χρόνια της δικτατορίας. Υπήρξαν κομμάτια, καλλιτέχνες και συνθέτες που βρίσκονταν πάντα στα αγαπημένα μου ακούσματα και επειδή σε όλες μου τις παραστάσεις υπάρχουν κομμάτια αυτής της δεκαετίας, κυρίως τα παλιά λαϊκά, πάντα ήθελα να κάνω μια παράσταση με αυτό μόνο το concept. Είναι πολύ δύσκολο σαν project αλλά με καλή θέληση και με την υποστήριξη του κόσμου, ελπίζουμε να πάει καλά.
Music Corner: Πλέον έχεις αρκετά χρόνια πορείας στα μουσικά δρώμενα, καθώς και το δικό σου κοινό το οποίο σε ακολουθεί πάντα στις εμφανίσεις σου. Τι έχεις εισπράξει εσύ όλο αυτό το καιρό, το οποίο μπορεί να σε γεμίζει ή να σε χαροποιεί;
Ραλλία Χρηστίδου: Αυτό που με χαροποιεί πραγματικά και αληθινά είναι στο τέλος μιας παράστασης να βρεθεί έστω κι ένας να μου πει ότι «Σ’ ευχαριστούμε πολύ, γιατί σήμερα περάσαμε πραγματικά υπέροχα αυτές τις τρεις ώρες». Για μένα είναι ο μεγαλύτερός μου σκοπός και αυτό νομίζω ότι προσδίδει και διάρκεια σ’ έναν καλλιτέχνη, το ν’ αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει. Και τι σημαίνει «αγαπάω πραγματικά αυτό που κάνω»; Δύο πράγματα μόνο: το ένα να έχεις πολύ μεγάλη «ψωνάρα» με τη δουλειά σου, να σ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνεις και το δεύτερο ν’ αγαπάς πολύ αυτούς στους οποίους απευθύνεσαι. Αν δηλαδή αυτό το επάγγελμα δεν το κάνεις για τους άλλους αλλά για την πάρτη σου, είτε γιατί θες να κερδίσεις χρήματα, είτε γιατί είσαι ματαιόδοξος και θες να γίνεις διάσημος και δεν ξέρω κι εγώ τι, είτε γιατί θες να καλύψεις κάποια δικά σου κενά όπως είναι η μοναξιά ή η κενότητα του χαρακτήρα σου ή ο,τιδήποτε άλλο, τότε θεωρώ πως έχεις ημερομηνία λήξης. Αν όμως κάνεις αυτή τη δουλειά επειδή αγαπάς πραγματικά αυτόν που έχεις εκεί κάτω και σε κοιτάει, όποιος κι αν είναι αυτός, τότε πιστεύω ότι έχεις έστω και μια μικρή ελπίδα να έχεις διάρκεια. Και για μένα η διάρκεια είναι η επιτυχία η πραγματική, ούτε τα λεφτά, ούτε τίποτα άλλο.
Music Corner: Σήμερα, που ζούμε σε περίοδο οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας του κόσμου, η βραδινή έξοδος γίνεται όλο και πιο σπάνια και επιλεκτική. Τι θεωρείς ότι είναι αυτό που θέλει να δει ο κόσμος από έναν καλλιτέχνη σήμερα;
Ραλλία Χρηστίδου: Εγώ νομίζω ότι ψάχνει την αλήθεια. Και νομίζω ότι αν καμιά φορά ψαρώνει από το δήθεν είναι παροδικό και είναι μόδα. Το κοινό αγαπάει πραγματικά την αλήθεια ενός ανθρώπου και τη συνέπειά του. Τώρα για εδώ δεν ξέρω, θα περάσει η βραδιά και θα σου πω! (γέλια)
Music Corner: Πάντα στις παραστάσεις σου συνδυάζεις κομμάτια pop, rock, λαϊκά… Εν τέλει έχεις καταλήξει τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο;
Ραλλία Χρηστίδου: Τα όμορφα τραγούδια και οι όμορφες μουσικές. Τα τραγούδια είναι που ερωτεύομαι, όχι κάποιος συγκεκριμένος ερμηνευτής ή ερμηνεύτρια, ούτε κάποιο είδος μουσικής. Η μουσική για μένα είναι μία…
Music Corner: Εκτός από τις εμφανίσεις σου εδώ, ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Ραλλία Χρηστίδου: Έχω ήδη ένα live στην Ηλιούπολη στις 24/2 και στόχος μας είναι αυτό το πρόγραμμα -αν πάει καλά εδώ- να το κάνουμε και μια βόλτα! Από ‘κει και πέρα έχω καινούρια τραγούδια σε μουσική δική μου και στο πολύ άμεσο διάστημα θα κυκλοφορήσει κάποιο σίγουρα. Για ολοκληρωμένη δουλειά δεν ξέρω να σου πω γιατί δεν εξαρτάται από μένα…
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…