ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δισκογραφική Εταιρεία : Mercury – Universal (12/2009)

Με ένα ΚΟΛΑΖ επιστρέφει στη δισκογραφία ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Και η νέα του  δισκογραφική δουλειά ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Για πρώτη φορά, ο δημοφιλέστερος έλληνας καλλιτέχνης με τις μεγαλύτερες πωλήσεις και τους πολλαπλά πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό του, ερμηνεύει διασκευές αγαπημένων του τραγουδιών που συνδυάζουν το συναισθηματικό φορτίο της εποχής τους με τη φρεσκάδα μιας νέας εκτέλεσης.

 Στο ΚΟΛΑΖ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σημαδεύει με την ερμηνεία του τραγούδια που αντέξανε στον χρόνο, παλιές επιτυχίες των δεκαετιών του ’70  και του ’80 κυρίως, αλλά και τραγούδια «κλασικά», όπως αυτά των Μανώλη Χιώτη και Κώστα Καπνίση με τα οποία μεγάλωσαν μικροί και μεγάλοι. Διασκευάζει μεγάλους συνθέτες, όπως ο Μάριος Τόκας, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Μανώλης Χιώτης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Τάκης Μπουγάς, ο Κώστας Καπνίσης και ο Αντώνης Βαρδής και ανακαλύπτει νέες πτυχές στα τραγούδια που ερμηνεύει. Ο δίσκος του περιλαμβάνει κι ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Κρύψε με», σε μουσική του Μιχάλη και στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη, με τον οποίο συνεργάζονται για πρώτη φορά.

 Στο ΚΟΛΑΖ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μας προτείνει μια μουσική διαδρομή στα ωραιότερα τραγούδια που πρωτοερμηνεύτηκαν από μεγάλες φωνές, (Μανώλης Χιώτης-Μαίρη Λίντα, Γιώργος Οικονομίδης, Μαρινέλλα, Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλης Μητσιάς, Γιάννης Πάριος, Γιάννη Πουλόπουλος, Κώστας Καράλης, Φίλιππος Νικολάου) προτείνοντάς μας ένα αλλιώτικο άλμπουμ που μας θυμίζει και «θυμάται»  πως στην κυτταρική μας μνήμη θα επικοινωνούμε πάντα μέσα από τα τραγούδια, σε μια συνομιλία μυστική.

 Ανήσυχος δημιουργός με μια ιδιαίτερη φωνή που εκπλήσσει με τις δυνατότητές της και ένα ευρύ μουσικό πεδίο, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, στο ΚΟΛΑΖ μας παρασύρει με την αισθαντική ερμηνεία του σε κομμάτια όπως το «Άννα» (που βρίσκεται στην κορυφή των μεταδόσεων σε όλα τα ραδιόφωνα της χώρας). Μας ξαφνιάζει με τη λεπταίσθητη μα και δυναμική ευαισθησία του και μας συγκινεί. Κι είναι όλο το ΚΟΛΑΖ, μια αναλαμπή, ένα πολύχρωμο άκουσμα, επίκαιρο και σημερινό, γεμάτο εκπλήξεις.

 Στο ΚΟΛΑΖ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, μέσα από μια άκρως ενδιαφέρουσα επιλογή τραγουδιών που αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο οι ευφάνταστες ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ζαχαρίου και ο σύγχρονος ήχος μιας πλειάδας εξαίρετων μουσικών– που συμμετέχουν σε ένα συνδυασμό ορχήστρας-κανονικής μπάντας συνοδεία εγχόρδων–, μας προτείνει ένα ατμοσφαιρικό άλμπουμ, από αυτά που δεν χωρούν σε κατηγορίες, δεν έχουν ηλικία και αποτελούν από μόνα τους ένα μουσικό είδος.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ MUSIC CORNER
Γράφει ο Μάνος Τζωράκης – m.tzorakis@musiccorner.gr

Μπήκε με φόρα στην ελληνική δισκογραφία το 1998 τραγουδώντας το τραγούδι τίτλων μιας μεγάλης τηλεοπτικής επιτυχίας (Άγγιγμα Ψυχής), δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο (όπου συν τοις άλλοις διασκεύαζε σεμνά Μάνο Χατζιδάκι και Λένα Πλάτωνος) και συνέχισε μ’ ένα ποπ νεανικό ρεπερτόριο δικών του συνθέσεων, χτίζοντας έτσι μια καριέρα θορυβώδους επιτυχίας (τεράστιες πωλήσεις δίσκων, σαρωτικά σουξέ, μπαράζ διαφημίσεων, εξαιρετικό μάρκεντινγκ κλπ). Ο λόγος για το Μιχάλη Χατζηγιάννη – έναν από τους λίγους τραγουδιστές – ποπ σταρ που η κρίση στη δισκογραφία μοιάζει να μην πλήττει – ο οποίος λίγο πριν την εκπνοή της προηγούμενης δεκαετίας κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ διασκευών με τίτλο «Κολάζ».

Θα περίμενε κανείς ότι ένας δίσκος με συνθέσεις των Τόκα, Πλέσσα, Σπανού, Χατζηνάσιου, Μικρούτσικου, Κραουνάκη, Μπουγά, Καπνίση, Βαρδή (συν το καινούριο δικό του «Κρύψε με» σε στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη) είναι ένα κλείσιμο του ματιού στο «έντεχνο», μια απόπειρα σ’ ένα πιο απαιτητικό ρεπερτόριο. Όμως ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δεν είχε καμία τέτοια (ενοχική) πρόθεση.

Τα περισσότερα τραγούδια που επέλεξε να επανεκτελέσει από τους παραπάνω συνθέτες δεν είναι από ούτε από τα σπουδαία ούτε από τα σημαντικά τους. Πρόκειται για μάλλον δίκαια ξεχασμένα και αισθηματικά τραγούδια -σαν αυτά που είναι γεμάτο το ελαφρύ ρεπερτόριο του τραγουδιστή. Πειράχτηκαν δε ρυθμικά με τέτοιο τρόπο από τον ενορχηστρωτή Γιώργο Ζαχαρίου ώστε να μοιάζουν γραμμένα κατευθείαν για εκείνον. Και παρά τις λαμπρές εξαιρέσεις ένα- δυο πιο απαιτητικών τραγουδιών, τα υπόλοιπα ταιριάζουν απόλυτα στο ερωτικό ύφος του καλλιτέχνη, αφού είναι σοφά διαλεγμένα να μην στραπατσάρουν την εικόνα του τραγουδιστή- σταρ.

Εν ολίγοις, με το «Κολάζ» ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δεν πήρε κανένα καλλιτεχνικό ρίσκο. Έφτιαξε ένα άλμπουμ διασκευών προορισμένο να ικανοποιήσει τόσο τους θαυμαστές του, όσο και τους εχθρούς του. Οι πρώτοι θα βρουν στο δίσκο ό, τι αγαπούν στον καλλιτέχνη όλα αυτά τα χρόνια (δίχως ίσως το μεγάλο σουξέ- ring tone), οι δεύτεροι θα συνεχίσουν να τον αμφισβητούν χωρίς να ενοχληθούν από τις «ιερόσυλες» επιλογές του. Εκείνοι που θα δυσαρεστηθούν είναι όσοι πίστεψαν στο ξεκίνημά του στην εξαιρετική φωνή του και ελπίζουν πάντοτε σε κάτι καλύτερο από τον τραγουδιστή. Αυτοί θα πρέπει να συνεχίσουν να περιμένουν…

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ CD
01. Άννα
02. Αν είσαι… (πως θες να το ξέρω)
03. Παραδώσου
04. Γελάς
05. Ξημερώνει Κυριακή
06. Ο τηλεφωνητής
07. Κρύψε με
08. Θ’ αναζητάς
09. Δεν θέλω πια να ξαναρθείς (συμμετέχει η Γλυκερία)
10. Στη λεωφόρο της αγάπης
11. Με την πρώτη στάλα
12. Δε φταίμε εμείς

7 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Λυπαμαι αλλα ειναι εμετικα οσα γραφετε στο τελος.Ok αποψη σας αλλα υποτιθεται οτι το βλεπεται “αντικειμενικα” το πραγμα.φευ..ουτε μια αντικειμενικοτητα και φυσικα τα εχετε με κεφαλαια γραμματα για να φανει ποσο εμπαθεις ειστε.και πως να μιλαμε για αντικειμενικοτητα τη στιγμη που λογικα θα αφηνετε καθε σχολιο να ανεβαινει.λυπαμαι αλλα εσεις απογοητευεται τον κοσμο.απο ενα sire μουσικης γινατε ενα blog της σειρας.

  2. ααα και οι τρομερες πληροφοριες σας και γνωσεις φαινονται στο οτι θεωρειτε το “Γελας” καινουριο τραγουδι.αληθεια τον ακουσατε τον δισκο η απλα ειπατε να γραψετε μια ανουσια “κριτικη”.και αληθεια μηπως αντιλειφθηκατε οτι ο Χατζηγιαννης να μην ηθελε να παρει μια τεραστια επιτυχια και να την κανει δικια του?μηπως ηθελε κατι πιο ψαγμενο απο τα συνηθισμενα.και φυσικα εννοειται πως πειραξε την ενορχηστρωση.το προτιμω απο το να ακουω το ιδιο τραγουδι με αλλη φωνη.καλη συνεχεια με μεγαλυτερη φωτιση.ok ξερω οτι δε θα ανεβει το σχολιο μου αλλα δε πειραζει.

  3. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ SEXY ΑΝΤΡΑΣ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ…Ο ΠΙΟ ΩΡΑΙΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ!Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ!ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΤΟΣΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟΣ ΑΝΤΡΑΣ!

  4. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΡΙΤΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΤΖΩΡΑΚΗ. ΘΕΛΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΡΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ “ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ” MUSICCORNER, ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ… ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ-Η spi, ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΕΝΟΣ ΚΡΙΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΡΕΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΑ ΧΑ’Ι’ΔΕΥΕΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ… ΟΚ,ΦΩΝΑΡΑ Ο ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΤ’ΕΜΕ Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΣΤΗΝ “ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΚΗΝΗ”. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ,ΚΑΤΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ… ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΑΝΑΛΩΝΕΤΑΙ ΣΕ “ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ” ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ…
    ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ… ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ! ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ…

  5. Συγνωμη απο ποτε μια κριτικη πρεπει να ειναι αντικειμενικη?Και γιατι πρεπει οτι βγαζει ενας καλλιτεχνης που μας αρεσει να ειναι παντα τελειο..Προσωπικα θεωρω οτι ο χατζηγιαννης καμια πνοη δεν εδωσε στα τραγουδια αυτα.Περασε και προσπερασε…..

  6. Εύστοχη κριτική για έναν τραγουδιστή που έχει βρει πια…την κότα με τα χρυσά αυγά.
    Μια διαφωνία: δε θεωρώ τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου μη σημαντικά. Σίγουρα δεν είναι τραγούδια πρώτης γραμμής, αλλά και αυτά, μαζί με όλα τα άλλα συνθέτουν την εικόνα των δημιουργών τους. Άρα έχουν με αυτήν την έννοια τη δική τους σημασία.
    Διακρίνω κι εγώ -και συμφωνώ με το γράφοντα- στο δίσκο προσπάθεια “χατζηγιαννοποίησης” των τραγουδιών και αυτό εκτός από ενοχλητικό για τον ακροατή, είναι και απογοητευτικό για τον ίδιο το Χατζηγιάννη.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here