Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012
Βγήκα για να γράψω σήμερα, και καθώς πήγαινα για το αγαπημένο μου μέρος απομόνωσης, σκεφτόμουν διάφορα θέματα που με απασχολούν, αλλά ταυτόχρονα ευελπιστώ ότι απασχολούν και άλλους. Είναι και αυτή η γυναίκα μου που με κατέστρεψε με εκείνη την κριτική της, και φοβάμαι να γράψω κάτι που μπορεί να θεωρείται πολύ σοβαρό.
Έλα όμως που τα ομορφότερα θέματα είναι τα λεγόμενα “σοβαρά”. Αυτά είναι που κάνουν το μυαλό να δουλεύει σε περισσότερες στροφές. Από την άλλη είναι μερικά θέματα που για μένα είναι taboo, οπότε φροντίζω να μην τα ακουμπάω, γιατί τότε θα χαρακτηριστώ σίγουρα «πολύ σοβαρός».
Πολλές φορές στις εκπομπές μου αγαπημένο θέμα μου είναι οι έρωτες, οι γυναίκες, οι αλητείες… Πάρα πολλοί φίλοι μου λένε γιατί δεν γράφεις για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αποφάσισα λοιπόν, όχι να μιλήσω για τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά γιατί αποφεύγω να γράφω για αυτές. Βλέπεις, νόμιζα ότι ήμουν κάποιος ψαγμένος, γεμάτος εμπειρίες, και σίγουρος για τον εαυτό του. Κάποιος που ξέρει τι θέλει, και πως το αποκτά. Η σιγουριά αυτή έφτανε σε σημείο να πρέπει να την αποδεικνύω συνεχώς ακόμη και στον εαυτό μου. ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ, ΔΕΙΞΕ ΤΟ. My mother said i m gonna be the greatest man alive.
Αυτό που χρειαζόμουν όμως δεν ήταν τελικά αυτό το δόγμα. Χρειαζόμουν ένα χαστούκι. Ένα χαστούκι να με ξυπνήσει. Το έχεις νιώσει ποτέ; Να τρως εκείνο το δυνατό χαστούκι και ξαφνικά να ξυπνάς από έναν λήθαργο ετών; Εκείνο τον ύπνο που δεν ξέρεις που είσαι, ποιος είσαι, και γιατί βρίσκεσαι εκεί; ‘Ένα τέτοιο χαστούκι έφαγα σήμερα το πρωί ξυπνώντας κυριολεκτικά για να με ξυπνήσει και πνευματικά. Διαβάζω μπροστά μου ένα κείμενο, το οποίο μου δείχνει πως είμαι ακριβώς αυτό που νόμιζα ότι απέφευγα. Και με βάζει σε σκέψεις, και οι σκέψεις γίνονται αποφάσεις για να γίνουν ελπίδα πράξης μια μέρα.
Έρχεται αυτή η λαϊκή σοφία να με αποτελειώσει. Η σοφία που βγαίνει όχι από τα πανεπιστήμια και τους ακαδημαϊκούς λόγους, αλλά από τον γείτονα, τον διπλανό σου, το μπακάλη της γειτονιάς σου. Η σοφία που σου λέει: «ΜΟΝΟ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ».
Got money in my pocket
A girl at my side
I know that I should just enjoy the ride
But then I get the feeling too much ain’t enough
When things are goin’ easy
I always make ’em rough
Can I be satisfied
Ain’t no way to tell
When it come to bein’ a fool
I sure do it well
I sure do it well
I still got a lot that I need to learn
Still tryin’ to figure out which way to turn
Don’t understand these things I do
Only time l’m happy is when I’m blue
Just livin’ in my personal hell
When it come to bein’ a fool
I sure do it well
Τόσο απλό, τόσο μπροστά στα μάτια μου, ΜΟΝΟ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Και εγώ αντί να αλλάζω, να μεταλλάσσομαι και να χαίρομαι αυτό που έχω, παραμένω κολλημένος σε κοινωνικά στερεότυπα, που με κάνουν να νομίζω πως δείχνω διαφορετικός. Πως σκέφτομαι διαφορετικά. Και όμως παραμένω κλεισμένος στην νιρβάνα μου, και συνεχίζω να ψάχνω για εμπειρίες.
Όλη η ιστορία δεν είναι απλά για την συλλογή εμπειριών. Δεν είναι καν για το «να περάσουμε καλά» της στιγμής. Όλα ξεκινάνε από μέσα μου και καταλήγουν μέσα μου. Το ζήτημα δεν είναι πόσες εμπειρίες συλλέξαμε, είναι πόσες από αυτές δεν μας άφησαν απωθημένα. Πόσες ήταν αυτές που τις ζήσαμε, τις ευχαριστηθήκαμε και μέσα από αυτές μεταλλαχθήκαμε σε κάτι διαφορετικό. Γιατί οι εμπειρίες αυτό κάνουν, σε μεταλλάσσουν γεμίζοντας σε γνώση.
Δεν μπορείς να σκέφτεσαι τα ίδια πράγματα όταν είσαι είκοσι, όταν είσαι τριάντα, και όταν είσαι σαράντα. Αν δεν αλλάζεις η μοναδική δύναμη που έχεις, είναι η δύναμη της Βλακείας. Και εκεί που νομίζεις ότι είσαι κάτι το διαφορετικό, και προσπαθείς να πείσεις και άλλους πως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, καταλαβαίνεις πως λίγο περισσότερο mainstream να ήσουν …πεθαίνεις!
Κόλλησα (-με) το μικρόβιο του lifestyle, του εφήμερου, του άκρατου ερωτισμού, που όλα είναι μια εμπειρία, ένας χαβαλές, ένα γαμώτο, και ένα ουάου. Θέλω τα πάντα εδώ και τώρα, γιατί αύριο θα θέλω άλλα. Ξέχασα το φλερτ. Το αθώο φλερτ, το παίξιμο με τα ματιά, με το μυαλό μου και το μυαλό του άλλου. Βρέθηκα σε μια συνεχή αναζήτηση του νέου, του άγνωστου. ‘Έπεσα στην παγίδα «τα λέω όλα χύμα», χάνοντας την γοητεία του μελλοντικού.
Ε και; Τι σου μένει μετά αν θέλεις μόνο αυτό; Στην καλύτερη περίπτωση ένας δεύτερος γύρος, στην χειρότερη ένα τσιγάρο στο κρεβάτι. Το χρειαζόμουν αυτό το χαστούκι σήμερα για να καταλάβω ότι οι εμπειρίες, που στο όνομα τους ορκιζόμουν, δεν έχουν καμμιά απολύτως σημασία. Πως να μιλήσω, και να γράψω εγώ για σχέσεις; Ποια αλήθεια κατέχω; Την γνώση του lifestyle; Την γνώση του είμαι σωστός απέναντι στις αρχές μου; Ή μήπως οι αρχές μου είναι οι μοναδικά σωστές;
Το μόνο που μπορώ να πω για τις σχέσεις είναι ότι, οι μόνες εμπειρίες που αξίζει να συλλέγεις, είναι αυτές που έχεις σκεφτεί για τις επιπτώσεις που δημιουργείς στον εαυτό σου και στους άλλους. Καλές; Κακές; Πάντως τις έχεις σκεφτεί και τις συλλεγεις συνειδητά γιατί τότε -και μόνο τότε- ξέρεις τι θέλεις. Τότε και μόνο τότε απολαμβάνεις πραγματικά αυτό που έχεις. Αλλιώς θυμήσου, «Μόνο ο Βλάκας δεν αλλάζει» …
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…