Μουσικό Χαλί – “Human label printers”

Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Δεν ξέρω αν το χειρότερο κακό το έχουν κάνει όλα αυτά τα βιβλία ψυχολογίας που κυκλοφορούν, φτηνές εκδόσεις γραμμένες από κάποιον απόφοιτο κολεγίου ή αν το κακό ξεκινάει από βιβλία γραμμένα από γυναίκες στερημένες, απογοητευμένες, θυμωμένες με έναν άντρα.

Λες σε κάποια, είσαι ωραία τελικά, σου καρφώνει μια ταμπέλα στο κεφάλι, «ΤΗΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΕ ΟΛΕΣ». Λες σε άλλον, πως σου φάνηκε χτες η εκπομπή, σου βάζει πινακίδα νέον «ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ». Προσοχή όμως, αυτά δεν είναι παραδείγματα κάποιων εξαιρέσεων, αλλά τυχαία παραδείγματα του κανόνα.

Επειδή λοιπόν δεν συμφωνείς με τον διπλανό σου, είσαι ότι χειρότερο έχει περάσει ποτέ από αυτόν τον πλανήτη. Έρχεται να σε κατακεραυνώσει με τσιτάτα από το βιβλίο «ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΨΗ».

Η άποψη μου μπορεί να είναι λάθος, μπορεί να είναι στραβή, μπορεί να είναι πολλά, αλλά αφού σ’ αφήνω να έχεις την δικιά σου, επέτρεψε μου να έχω και εγώ την δική μου. Και εκεί έρχεται το επόμενο ανέκδοτο. Όταν του λες ότι πρέπει να σου επιτρέψει το δικαίωμα της γνώμης σου, όταν της λες πως προσπαθεί να σε κάνει κάτι άλλο από αυτό που είσαι, σου απαντούν, «ΕΓΩ; ΠΟΤΕ!».

Και όμως το κάνετε. Μπορεί ασυναίσθητα, μπορεί συνειδητά. Ίσως να φταίει ο τρόπος που εκπαιδεύτηκαν ή ακόμη και το περιβάλλον. Μην προσπαθείτε να με πείσετε πως μας ψεκάζουν. Όχι, δεν είναι αυτό. Είναι ένα project που χρειάστηκε χρόνια για να μας φτάσουν εδώ, δυο γενιές ολόκληρες.

Και δεν μιλώ για ιστορίες συνωμοσίας, αλλά για τον τρόπο σκέψης του Έλληνα. Πρώτα απαξίωσε το βασικό του γνωσιακό υπόβαθρο. Έβαλε μπροστά το Αμερικανικό marketing που είναι το πιο παρωπιδικό marketing που υπάρχει, και αποφάσισε να ζήσει όπως στις BlockBuster ταινίες. Οι άντρες θέλουν το γρήγορο αυτοκίνητο, την μαγκιά του ήρωα, το cool του χαρακτήρα, και τις ξανθιές γκόμενες γύρω του να πέφτουν. Οι γυναίκες πάλι θέλουν να γράφουν ημερολόγιο σε cozy café της Νέας Υόρκης, φορώντας είτε λουλουδάτη φούστα με παπουτσάκι μπαλαρίνας (οι ρομαντικές), είτε την τελευταία λέξη της μόδας από την boutique του Μανχάταν. Οι άντρες θέλουν L.A. οι γυναίκες Ν.Υ. Και οι δύο όμως ψάχνουν την ευτυχία εκεί που δεν υπάρχει.

Έπειτα απαξίωσε την έννοια συνάνθρωπος. «ΕΓΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝ ΝΑ……» (βάλτε ότι ρήμα θέλετε!). Το καλημέρα στον οδηγό λεωφορείου το θεωρήσαμε βλαχιά. Την ευγένεια, την διώξαμε στο πυρ το εξώτερον. Μάθαμε να είμαστε αγενής, αφιλόξενοι, μονόχνωτοι. Μάθαμε να θεωρούμε τον εαυτό μας τον καλύτερο όλων. Διάβαζα μια έρευνα που έλεγε πως οι νέοι θεωρούν τον εαυτό τους ένα είδος Θεού!

Και που καταλήξαμε λοιπόν; Σε ομογενοποιημένες κλειστές ομάδες, σχεδόν στεγανές, με άτομα που ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τον ίδιο εαυτό του δίπλα του. Παρατηρήστε τις παρέες δίπλα σας. Αν είναι δυνατόν στήστε αφτί να ακούσετε την «συζήτηση». Θα παρατηρήσετε πολλά ίδια άτομα, να λένε το ίδιο και να διαφωνούν.

ΑΝΑΜΕΙΧΘΕΙΤΕ. Μάθετε να δέχεστε δίπλα σας το διαφορετικό από εσάς. Αυτό είναι το κανονικό της φύσης. Αν θυμάστε κάτι από την Φυσική της Πέμπτης Δημοτικού, τα ετερώνυμα έλκονται. Όσο παραμένετε σε στεγανά καμιά πρόοδος δεν θα έρθει εκεί μέσα. Μόνο οπισθοδρόμηση  σε γνώσεις, επίπεδο, ποιότητα και ομορφιά. Μάθετε να ακούτε κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό σας. Έτσι θα αποκτηθεί η γνώση, αλλά και η εμπειρία φιλτραρίσματος πληροφοριών.

ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι ΜΑΡΚΑΔΟΡΟΙ ΤΑΜΠΕΛΩΝ.

Και αν με βρίσκεις mainstream, ανασφαλή, ηλίθιο ή οτιδήποτε άλλο, διάβασε το παραπάνω κείμενο και ψάξε να βρεις τον εαυτό σου. Πάντα έχουμε περιθώρια βελτιώσεων, ακόμη και αν πιστεύουμε πως είμαστε ΘΕΟΙ…

Αφιερωμένο στην καλή μου “φίλη” …

———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…