Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 26 Μαΐου 2014
Eurovision, μούσια με φορέματα, ΝΕΡΙΤ, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ακόμη και Ευρωεκλογές. Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, συγκεντρώσεις σε πλατείες και δρόμους. Τόση πολύ επικαιρότητα και για κάποιο λόγο δε με αγγίζει τίποτα. Δε με απασχολεί τίποτα από όλα αυτά! Να πω την αλήθεια; Τα βαριέμαι κιόλας. Όχι ότι η επικαιρότητα που ακολουθεί με αγγίζει αλλά είναι σαν να ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, που η εδώ πραγματικότητα μοιάζει τόσο βαρετή. Δεν είναι ότι εμένα με έχει πιάσει κάτι, αλλά όλα έχουν συζητηθεί τόσες πολλές φορές και για όλα έχουν γραφτεί τόσα πολλά που πλέον το θεωρώ ανούσιο να πω έστω και μια λέξη γι’ αυτά.
Ακόμη και στις παρέες για καφέ, τα ίδια θέματα συζητάμε. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ μου έρχεται να φωνάξω. Δεν έχει πλάκα ούτε καν ένας καβγάς Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού την ώρα του αγώνα για ένα φάουλ που δε δόθηκε …από την στιγμή που θα βρεθεί κάποιος να πεταχτεί λέγοντας για αυτούς “…που παίρνουν εκατομμύρια”. Μη μου χαλάς τη μαγεία της στιγμής ρε φίλε. Δεν θέλω να μιλήσω για προβλήματα για εφορία, για χρέη και πολιτική. Δεν έχω όρεξη να κλαφτώ αλλά ούτε και να σκεφτώ τα προβλήματα μου, μα πάνω απ’ όλα τα προβλήματά σου. Θέλω απλά να δω τον αγώνα και να γελάσω με χαζά πειράγματα όπως τόσα χρόνια κάνουμε.
Παρεμπιπτόντως, μια που ήρθαμε σε αυτή την κουβέντα, είναι τελείως τραγικό να βλέπεις αγώνα μπάσκετ μαζί με Ολυμπιακούς. Αφενός έχουν παντελή έλλειψη γνώσης επί του αθλήματος και των κανονισμών, αφετέρου γκρινιάζουν συνέχεια για όλα και δεν βλέπουν το μισό παιχνίδι… ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ αλλά έχει τόση πλάκα ταυτόχρονα! Ακόμη και όταν χάνει ο Παναθηναϊκός γελάω τόσο πολύ με την γκρίνια τους καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα που με αποζημιώνουν πολλαπλά για την γκρίνια τους. Πάντα επιδιώκω να βλέπω με τέτοια παρέα τους μεταξύ μας αγώνες αφού ξέρω πως στο τέλος θα φύγω γελώντας.
Γυρνώντας πίσω στην μιζέρια της επικαιρότητας και των συζητήσεων φίλων και γνωστών, αποφάσισα να απέχω για λίγο από όλα αυτά και το έριξα στις τηλεοπτικές σειρές. Είδα τρεις ολόκληρες σειρές μόνος, με τα ακουστικά στα αφτιά να μην ακούω τίποτα, γελώντας με χαζά κολεγιακά αστεία (που τόσο μου έχουν λείψει), καφρίλες με αλκοόλ και πολύ Rock μουσική από πίσω, αλλά πάνω απ’ όλα παρακολουθώντας την επέλαση των Nerds. Όλους αυτούς που κορόιδευαν στα σχολικά χρόνια να είναι μπροστά και να κερδίζουν εκατομμύρια όχι από τύχη, αλλά επειδή είναι αφοσιωμένοι 100% σε αυτό που κάνουν (ακόμη και αν αυτό γίνεται υποχονδριακά) και γιατί είναι καλύτεροι από εσένα που κάθεσαι στον καναπέ και γκρινιάζεις.
Είδα δυο σειρές, την Silicon Valley (που ακόμη συνεχίζεται μεν αλλά σε 7 επεισόδια έχεις δει περισσότερα από όσα κάνουν το 90% των νέων στην Ελλάδα) και την Betas. Και οι δυο έχουν να κάνουν με το ίδιο θέμα. ΝΕΟΙ ΜΕ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ που δημιουργούν startup εταιρίες και προσπαθούν να γίνουν εκατομμυριούχοι μέσα από αυτές. Με άλλα λόγια, ΝΕΟΙ… που έχουν όρεξη. ΝΕΟΙ που δεν γκρινιάζουν για την ανεργία. ΝΕΟΙ που δημιουργούν ευκαιρίες γιατί μόνο αυτοί μπορούν. ΝΕΟΙ με όνειρα, δηλαδή ΠΡΟΟΔΟΣ. Νέοι που δεν γκρινιάζουν για αυτό που χρησιμοποιούν όλη την μέρα, το internet και τα social media, αλλά τα κάνουν οχήματα για να προχωρήσουν μπροστά.
ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ΔΗΛΑΔΗ
(σκεφτείτε και για μια φορά μόνο βάλτε τον εαυτό σας στον ρόλο που πραγματικά είστε)
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…