3/10/2012
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Το βράδυ της πρώτης Οκτωβρίου, το φεγγάρι -μία νύχτα μετά την πανσέληνο- ξεπρόβαλλε σχεδόν ολοστρόγγυλο και φωτεινό πάνω από το Ηρώδειο! Καθώς στεκόμουν στο πλάτωμα έξω από το θέατρο, περιμένοντας την έναρξη της συναυλίας «Μάνος Χατζιδάκις Τώρα» από τον Διονύση Σαββόπουλο, -η οποία θα επαναληφθεί το Σάββατο 6 Οκτωβρίου-, έφτασε στα αφτιά μου η χαρακτηριστική μελωδία του «Έχω Ένα Μυστικό». Όχι, δεν επρόκειτο για sound check… Η μπάντα του Ναυτικού είχε συγκεντρωθεί μπροστά στην είσοδο του Ηρωδείου, προκειμένου να μας δώσει μια πρώτη, ιδιαίτερη γεύση γι’ αυτό που θα ακολουθούσε! Ακούγοντας μελωδίες του Χατζιδάκι, όπως το «Πες Μου Μια Λέξη» και την «Μπαλάντα του Ουρί», να παιανίζουν στον αέρα, ένιωσα ότι η μουσική που μας έχει χαρίσει ο σπουδαίος μας συνθέτης είναι σχεδόν μαγική. Την ακούς, κλείνεις τα μάτια σου και ταξιδεύεις σε έναν κόσμο όπου όλα είναι όμορφα και γαλήνια, μακριά από τις ειδήσεις για τα επικείμενα νέα μέτρα, την Τρόικα και όλα τα άσχημα που μας περιβάλλουν εδώ και πολύ καιρό…

Η κανονική έναρξη της συναυλίας, με το πολύχρωμο πλήθος να έχει κατακλύσει από νωρίς τις κερκίδες του ρωμαϊκού Ωδείου, έγινε με τον Διονύση Σαββόπουλο να ερμηνεύει «Τα Καλοτάξιδα Πουλιά», «Ήρθε Βοριάς, Ήρθε Νοτιάς» και «Νανούρισμα». Οι καίριες, λιτές μουσικές παρεμβάσεις από τους σολίστ Τάκη Φαραζή, Γιώτη Κιουρτσόγλου, Γιάννη Αναστασάκη, Καλλίστρατο Δρακόπουλο, Θύμιο Παπαδόπουλο και Βάσω Δημητρίου, η οποία επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις, ισορροπούν όπως πρέπει με την πληθωρική προσωπικότητα του τραγουδοποιού. Έτσι, οι θεατρικότατες ερμηνείες του συνυπάρχουν αρμονικά με τη μουσική του Χατζιδάκι που στέκει άφθαρτη και λαμπερή, πάνω απ’ όλους και όλα.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μάς υποδέχεται, επισημαίνοντας ότι τα τραγούδια που άνοιξαν τη συναυλία επιβεβαιώνουν την άποψή του ότι «τραγούδι είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους» και εξηγεί την ανάγκη του να ερμηνεύσει τη συγκεκριμένη στιγμή Χατζιδάκι, αφού θεωρεί ότι «Αντίσταση μπορεί να είναι και το ίδιο το επίπεδο ενός ανθρώπου. Ακούς ένα τραγούδι του Χατζιδάκι, τελειώνει και νιώθεις μέσα σου ευγενέστερος. Γιατί ξεπλένει από μέσα μας κάθε ευτέλεια, ανελευθερία και λαϊκισμό, δικό μας ή των άλλων, αδιάφορο. Υπάρχει κάτι σαν κορυφαία πράξη αντίστασής μέσα σ’ αυτά τα αγαπημένα κομμάτια. Σαν γλυκό φως στο σκοτάδι, που μας κάνει πιο ταπεινούς, δηλαδή πιο ικανούς για την αμοιβαία, επιτέλους, συγχώρεση. Ο Χατζιδάκις έζησε και εργάστηκε σκληρά, με συνείδηση καταγωγής, ελεύθερο φρόνιμα, γενναιοδωρία και αυστηρότητα αληθινού μάγκα κι ανατολίτη. Έτσι και μόνον έτσι κατέκτησε κάποτε την οικουμένη και εξασφάλισε τη θέση του στην Ευρώπη, με χαρακτηριστική άνεση, σαν παιδί. Σαν Έλληνας. Μου λείπει φριχτά μέσα στην κρίση. Έχω βέβαια τις ηχογραφήσεις του αλλά, τόσα χρόνια συνεχώς, δε μου αρκεί πια μόνον να τις ακούω. Θέλω να τα πω κι εγώ αυτά τα τραγούδια, ιδίως τώρα, κι ας μη διαθέτω την φωνή που θα προτιμούσε ο Μάνος».

Στη συνέχεια της βραδιάς, κυριαρχούν «Τ’ Αστέρι του Βοριά», ερμηνευμένο εξαιρετικά από την παιδική και νεανική χορωδία της πολυφωνικής χορωδίας Πάτρας, υπό τη διεύθυνση της Ελένης Παπαδοπούλου-Αραβαντινού, καθώς και μια υπέροχη ορχηστρική απόδοση του «Η Μαύρη Φορντ» από την εξαίσια ορχήστρα νυκτών εγχόρδων Δήμου Πατρέων, με την καθοδήγηση της μαέστρου Φαίδρας Γιαννέλου.

Στο πίσω τοίχωμα του Ηρωδείου προβάλλονται φωτογραφίες του Χατζιδάκι κι ένα σπάνιο βιντεάκι που είχε κάνει μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη για τη γαλλική τηλεόραση, όπου ο ίδιος τραγουδά τον «Κυρ-Αντώνη» και η Μελίνα μεταφράζει το νόημα των στίχων στα γαλλικά. Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ο Διονύσης Σαββόπουλος θυμάται και μοιράζεται μαζί μας ιστορίες για τον Μάνο, αλλά και προσωπικές του σκέψεις, ωστόσο τα τραγούδια είναι αυτά που κλέβουν την παράσταση: «Έχω Ένα Μυστικό», «Ο Ηθοποιός», «Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης», «Αχ, βρε Παλιομισοφόρια»… Ξεχώρισα την εξαιρετική ροκ διασκευή στο «Ο Χορός των Σκύλων», αλλά και το «Χάρτινο το Φεγγαράκι», στο οποίο ο Σαββόπουλος πρόσθεσε εμβόλιμα στίχους από σπουδαία ελληνικά τραγούδια, τους οποίους ερμήνευσαν ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες. Με αυτόν τον τρόπο, τα παραδοσιακά «Τζιβαέρι» και «Ιτιά», μέχρι τα «Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι» και «Πριν το Χάραμα Μονάχος», ενώθηκαν με μία από τις πιο λυρικές μελωδίες στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.

Το πρώτο μέρος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με τους θεατές να τραγουδούν εν χορώ το «Κάπου Υπάρχει η Αγάπη μου», πριν καλά καλά ξεκινήσει να παίζει η μουσική, ενώ η έναρξη του δεύτερου μέρους έγινε με το αγαπημένο «Βαλς των Χαμένων Ονείρων». Ακολούθησαν τραγούδια-διαμάντια, όπως «Ο Γιάννης ο Φονιάς», «Οδός Ονείρων» και φυσικά ο «Κεμάλ». Ως αντιστάθμισμα -ίσως πάλι και ως  συμπλήρωμα- στους στίχους «Με φωτιά και με μαχαίρι / πάντα ο κόσμος προχωρεί», ο Σαββόπουλος πρότεινε τον «Μεγάλο Ερωτικό» και τη μελοποίηση του Χατζιδάκι στο «Άσμα Ασμάτων» του Σολομώντα, ερμηνεύοντας το «Κραταιά ως Θάνατος Αγάπη». Κάπου εκεί, έκανε την είσοδό της στο Ηρώδειο η μπάντα του Ναυτικού μπλέκοντας το συγκεκριμένο τραγούδι με τους ήχους του «Αι Γενεαί Πάσαι». Συνόδευσε επίσης τη «Λησμονημένη», ένα λιγότερο γνωστό τραγούδι του Μάνου, με στίχους που εμπεριέχουν εμφανείς αναφορές στην Ελλάδα και μοιάζουν πιο επίκαιρες από ποτέ: «Σε πάτησαν τα πόδια μας / σε μάτωσεν η βια μας / σου σπάσανε τα κόκαλα / τ’ ασθενικά παιδιά μας / κι όταν ξερή κι αναίσθητη σε πέταξαν στο χώμα / ποιος τάχα σε θυμήθηκε / έτσι θλιμμένη / μικρή λησμονημένη;». Η έπαρση της ελληνικής σημαίας που έγινε κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, απέσπασε ενθουσιώδη χειροκροτήματα!

Θριαμβευτική ήταν η απόδοση του «Αθήνα», ιδιαίτερη η ερμηνεία του Σαββόπουλου στη «Μαριάνθη των Ανέμων», αλλά, όσο πλησίαζε το τέλος της παράστασης, τα τραγούδια που ο Χατζιδάκις έλεγε ότι συνέθετε απλά για λόγους «βιοποριστικούς», τα κινηματογραφικά δηλαδή, απαιτούσαν τη συμμετοχή του κοινού. Έτσι, λοιπόν, κλείσαμε τη συναυλία τραγουδώντας όλοι μαζί «Τα Παιδιά του Πειραιά», «Γαρίφαλο στ’ Αφτί», «Αγάπη που ‘γινες Δίκοπο Μαχαίρι» και το υπέροχο «Πες Μου Μια Λέξη», που με τη χαρακτηριστική απλότητά του μάς ταξίδεψε σε αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας. Τότε που όλα ήταν πιο ξέγνοιαστα και φωτεινά, ακριβώς όπως η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι…

Μετά το τέλος της συναυλίας, το MusicCorner.gr είχε μια σύντομη αποκλειστική συνομιλία με τον Διονύση Σαββόπουλο:

Music Corner: Ξεχώρισα τον τρόπο με τον οποίο ταιριάξατε τον πληθωρικό σας χαρακτήρα και τις λιτές ενορχηστρώσεις που ανέδειξαν τη μουσική του Χατζιδάκι…
Διονύσης Σαββόπουλος: Δεν υπάρχει τρόπος να ερμηνεύσεις κάτι, αν δεν το περάσεις πρώτα απ’ τον εαυτό σου. Παραδείγματος χάριν, το περιστατικό το βλέπουν διάφοροι αυτόπτες μάρτυρες, αλλά μετά ο καθένας το διηγείται με διαφορετικό τρόπο. Έτσι είναι και με τους ερμηνευτές και το τραγούδι. Το τραγούδι είναι το ίδιο, αλλά καθένας το κάνει με έναν προσωπικό τρόπο. Και έτσι πρέπει να ‘ναι, για να ‘ναι ζωντανό, για να ‘ναι ενδιαφέρον! Δεν έχω άλλο τρόπο για να προσεγγίσω τα τραγούδια και έτσι δούλεψα και σ’ αυτή την παράσταση.

Music Corner: Τί είδους τραγούδι νομίζετε ότι θα έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις για να εκφράσει το σήμερα;
Διονύσης Σαββόπουλος: Δεν ξέρω καθόλου να σας πω…

Music Corner: Εσείς έχετε γράψει κάτι με αφορμή τα όσα ζούμε τώρα;
Διονύσης Σαββόπουλος: Μεταφράζω τον “Πλούτο” του Αριστοφάνη κι ελπίζω μέχρι το καλοκαίρι να είμαι έτοιμος και να τον παρουσιάσω.

Music Corner: Η συγκεκριμένη συναυλία θα επαναληφθεί το Σάββατο 6 Οκτωβρίου…
Διονύσης Σαββόπουλος: Με ευχαρίστησε πάρα πολύ που η αποψινή συναυλία ήταν sold out εδώ και λίγες ημέρες και χαίρομαι που θα ξαναπαίξουμε το ερχόμενο Σάββατο!

Ο Διονύσης Σαββόπουλος, μιλάει στη δημοσιογράφο του MusicCorner, Μαρία Αβραμίδου...

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here