«Ο μουσικός μας πλούτος πάντα βρίσκει τρόπο και επιβιώνει. Γίνεται κάτι μαγικό και αυτά που πρέπει να επιβιώσουν τα καταφέρνουν».
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
Music Corner – 15/2/2013
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να γράψεις ένα μικρό εισαγωγικό σημείωμα για τη συνέντευξη όχι ενός, ούτε δύο αλλά τριών καλλιτεχνών! Από μόνο του το εγχείρημα είναι δύσκολο πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τρεις καλλιτέχνες με επιτυχημένη πορεία δεκαετιών. Τότε σίγουρα το σημείωμα δεν μπορεί να είναι μικρό.
Γιατί χρειάζονται ολόκληρα κεφάλαια για να μιλήσεις για τον Μανώλη Μητσιά, έναν άνθρωπο σεμνό, με ήθος που ποτέ δεν έκανε καλλιτεχνικές εκπτώσεις και η επιλογή του αυτή τον δικαίωσε αφού έχει τραγουδήσει τους μεγαλύτερους συνθέτες, ποιητές και στιχουργούς. Γιατί μερικές γραμμές δεν φτάνουν για την Αφροδίτη Μάνου που δεν επαναπαύτηκε στην ιδιότητά της ως ερμηνεύτριας αλλά δοκιμάστηκε επιτυχώς και ως τραγουδοποιός με τραγούδια που πλέον θεωρούνται διαχρονικά. Γιατί ο Γιάννης Μηλιώκας με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια περιγραφή μιας ή δύο παραγράφων όσο καλογραμμένες και αν είναι.
Τους συναντήσαμε στη μουσική σκηνή “Γραμμές”, σε μια ανάπαυλα από τις πρόβες τους για την παράσταση «Τραγούδια που επιμένουν», υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα και μιλήσαμε μαζί τους τόσο για τα μουσικά όσο και για άλλα θέματα…
Music Corner: Η συνάντησή μας είναι στις Γραμμές όπου θα εμφανίζεστε από 15 Φεβρουαρίου σε μια παράσταση με «Τραγούδια που επιμένουν». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Αφροδίτη Μάνου: Ο Μηλιώκας ήταν αυτός που οργάνωσε το Μακιαβελικό σχέδιο. Βρεθήκαμε με το Γιάννη στη συναυλία που έκανα τον Ιούλιο στην Τεχνόπολη. Μου έλεγε λοιπόν ότι είχαν βρεθεί με τον Μανώλη στη Θεσσαλονίκη σε μια εκδήλωση που είχε γίνει για τον Μητροπάνο και μου είπε να κάνουμε κάτι μαζί. Τότε δεν έδωσα τη δέουσα σημασία αλλά όταν έφυγε από το σπίτι μου, μέχρι να φτάσει στο δικό του τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ιδέα. Η ιδέα ήταν δική του. Εγώ βέβαια πρωτοξεκίνησα με τον Μανώλη. Είχαμε ξανατραγουδήσει σε κάποιες συναυλίες του Θεοδωράκη και σε κάποιες προσωπικές του Μανώλη αλλά είχαμε χαθεί. Ο Μανώλης φυσικά όλα αυτά τα χρόνια έχει μια σταθερή πορεία, αλλά εγώ και ο Μηλιώκας ήμασταν εξαφανισμένοι γιατί κάναμε άλλα πράγματα. Έτσι βρεθήκαμε μετά από πολλά χρόνια και αποφασίσαμε να το κάνουμε φέτος που ούτως ή άλλως η εποχή ευνοεί τα πολυπρόσωπα σχήματα. Η ισχύς εν τη ενώσει.
Music Corner: Ποια στοιχεία ξεχωρίζετε και θαυμάζεται ο ένας στον άλλο;
Μανώλης Μητσιάς: Με την Αφροδίτη ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί. Εκείνη μόλις τέλειωσε το γυμνάσιο ήρθε και μας βρήκε στην «Αρχόντισα» στην Πλάκα. Δουλεύαμε μαζί μέχρι τη στιγμή που έφυγε στο εξωτερικό με το Μίκη. Την ξέρω από τα πρώτα της βήματα. Έχει αφήσει το δικό της στίγμα μέσα στο ελληνικό τραγούδι και μάλιστα τη θεωρώ και πολύ σπουδαία στιχουργό. Με τον Γιάννη συνεργάζομαι πρώτη φορά. Είναι πολύ συμπαθής σαν άνθρωπος και μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα μέσα από ένα πολιτικό χιούμορ. Δεν είναι ένας διασκεδαστής που απλώς μας κάνει να γελάμε. Το χιούμορ του είναι πικρό.
Γιάννης Μηλιώκας: Από τα 17 χρόνια που έλειπα, τα 12 ήταν για να γράψω ένα βιβλίο. Μέσα στην προσπάθειά μου να το παραδώσω στον εκδότη γνώρισα τον Μανώλη. Με την επιστροφή μου στο χώρο ήταν διακαής πόθος δικός μου και δική του επιθυμία να συνεργαστούμε. Ο Μανώλης πρέπει να με αγαπάει πάρα πολύ. Είναι δέκα φορές πιο καλό παιδί απ’ ότι δείχνει και αυτό είναι εκθαμβωτικό. Η αισθητική μου τον θεωρεί άνθρωπο με το «α» κεφαλαίο δυστυχώς όμως στην εποχή μας το αυτονόητο είναι εξαιρετικό. Η θεωρία του «είναι» και του «φαίνεσθε». Ο Μανώλης είναι δέκα φορές καλύτερος απ’ ότι φαίνεται. Έχω λοιπόν μια συγκίνηση γιατί δεν τον ήξερα. Έχει αισθητική, άποψη ένστικτο και μαζί με τη δωρική φωνή του είναι αυτός που είναι. Τώρα χρειάζεται ο Μανώλης. Η Αφροδίτη είναι από τα πιο θαρραλέα κορίτσια μέσα στην ομάδα των καλλιτεχνών. Ο στίχος της έχει τη δύναμη της αντρικής γραφής, συμπεριφοράς και οπτικής γωνίας. Δεν είναι γυναικούλα είναι παλικάρι. Είναι λέων και φαίνεται. Κατά διαβολική σύμπτωση είμαστε γείτονες. Εγώ πάντα άφηνα την παιδικότητά μου να λειτουργεί και αυτός ο τρόπος που έχω να σκέφτομαι δυνατά μάλλον της αρέσει.
Αφροδίτη Μάνου: Ο Μανώλης Μητσιάς είναι ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα. Ένας τραγουδιστής καθιερωμένος στο έντεχνο και το λαϊκό ρεπερτόριο. Θαυμάζω τη σταθερότητα και το βάρος τη φωνής του. Είναι μια μεγάλη φωνή. Έχοντας υπάρξει μόνο τραγουδίστρια στο παρελθόν θαυμάζω και εκτιμώ βαθύτατα όλες αυτές τις μεγάλες φωνές. Ο Γιάννης έχει μια πολύ προσωπική αίσθηση του κοινωνικού γίγνεσθαι και του τραγουδιού ειδικότερα. Το ανατρεπτικό του χιούμορ και ο κυνισμός του πολλές φορές είναι πολύ χρήσιμα όπλα για να πορεύεται κανείς σε τέτοιες φάσεις.
Music Corner: Στο δελτίο τύπου των εμφανίσεων υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο όμως αφήνεται αναπάντητο: «Ποιο είναι άραγε το μυστικό αυτών των τραγουδιών που όχι μόνο δεν σβήνουν αλλά αντιθέτως προσαρμόζονται στις καινούργιες προσδοκίες και στις καινούργιες μελαγχολίες μας»;
Γιάννης Μηλιώκας: Μια έκφραση στο μπιλιάρδο λέει πως το καλό το φάλτσο ποτέ δε χάνεται. Άμα βάλεις καλό φάλτσο στη στέκα και λάθος να πάει θα γυρίσει και θα χτυπήσει από σπόντα. Δυστυχώς στις μέρες μας τα τραγούδια αυτά μένουν γιατί επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις κάποιων καλλιτεχνών ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουμε. Εμείς γράφουμε κανονικά τραγούδια γιατί η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος. Τα τραγούδια δεν επιμένουν αλλά παραμένουν γιατί μάλλον εξυπηρετούν κάποιες ανάγκες. Μάλλον λειτουργούν σαν φως σε ένα δάσος.
Αφροδίτη Μάνου: Το μυστικό κατά τη γνώμη μου των τραγουδιών που επιμένουν είναι η αυθεντικότητα του δημιουργού τους, όταν γράφτηκαν. Ένα τραγούδι για να μπορέσει να παραμείνει και στο χρόνο αλλά και στη συνείδησή μας, να μπορέσει να διαμορφώσει συνειδήσεις και αισθητικές πρέπει να είναι ειλικρινές αψεγάδιαστο και καθόλου κατασκευασμένο. Η αυθεντικότητα κάνει το τραγούδι να επιμένει. Μόνο το ρεπερτόριο του Μητσιά να δεις. Δεν ξέραμε ποιο τραγούδι να βγάλουμε. Κλήρο ρίξαμε. Αν μη τι άλλο αυτή η χώρα έχει πολύ καλά τραγούδια. Από τα πολύ παλιά τραγούδια μέχρι αυτά που γράφονται σήμερα όσο άχαρη και αν είναι η εποχή.
Μανώλης Μητσιάς: Και οι τρεις είπαμε τραγούδια που άντεξαν μέσα στο χρόνο. Για να αντέξουν σημαίνει ότι επιμένουν να υπάρχουν. Είναι τραγούδια γραμμένα από σπουδαίους ανθρώπους, που τίμησαν με την παρουσία και το έργο τους τον πολιτισμό και την Ελλάδα γενικότερα. Υπάρχουν τραγούδια τα οποία στα 45 χρόνια που τραγουδώ είναι σαν να γραφτήκαν χθες. Τραγούδια με στίχους που εκτός από το ερωτικό τους προφίλ θίγουν τα κακώς κείμενα. Με τη σημερινή κατάσταση, μέσα στη φτώχια που ζει ο Έλληνας τα τραγούδια αυτά ανοίγουν άλλους δρόμους και μας βοηθούν να ξεπεράσουμε κάποια προβλήματα, ακόμα και να διασκεδάσουμε με έναν τρόπο πιο κόσμιο και όχι τον τρόπο πριν από το μνημόνιο. Τότε είχαμε ξεφύγει λίγο.
Music Corner: Είμαστε μια χώρα με τεράστιο μουσικό πλούτο. Πιστεύετε ότι διαχειριζόμαστε σωστά τον μουσικό πολιτισμό μας;
Μανώλης Μητσιάς: Όχι. Κατ’ αρχήν την δημοτική μας παράδοση δεν την διαχειριζόμαστε σωστά. Την αποφεύγουν οι τραγουδιστές. Εκεί βασίστηκε ο Γκάτσος που ήξερε την δημοτική μας παράδοση όσο ελάχιστοι στην Ελλάδα και έγραψε αυτά τα περίφημα τραγούδια. Από εκεί πρέπει να αντλήσουμε τον πλούτο για να πορευτούμε. Δεν την διαχειρίστηκαν σωστά ούτε οι εταιρείες δίσκων ούτε η τηλεόραση. Μόνο σε κάτι πανηγύρια τραγουδάν τα δημοτικά τραγούδια τα οποία μάλιστα και δεν παίζονται με παραδοσιακά όργανα. Είναι λάθος αυτή η αντιμετώπιση.
Αφροδίτη Μάνου: Ο μουσικός μας πλούτος όμως πάντα βρίσκει τρόπο και επιβιώνει. Γίνεται κάτι μαγικό και αυτά που πρέπει να επιβιώσουν τα καταφέρνουν. Τώρα με το internet υπάρχει το καλό ότι αρχειοθετούνται όλα αυτά και μπορούμε να τα μαθαίνουμε όλοι μας. Τώρα θα διασωθούν αυτά που πρέπει.
Music Corner: Ποια είναι η γνώμη σας για το επίπεδο της ελληνικής μουσικής και τα είδη μουσικής που κυριαρχούν σήμερα;
Μανώλης Μητσιάς: Πριν από λίγα χρόνια για να είμαι ειλικρινής ήμουν απογοητευμένος. Έπαιρνα ως μέτρο σύγκρισης αυτά που έβλεπα στα κέντρα διασκέδασης. Έλεγα τότε: «Αν είναι δυνατόν να ακούγονται αυτά τα πράγματα»! Ευτυχώς όμως υπάρχουν σχολές που τα παιδιά μαθαίνουν μουσική και μουσικά όργανα. Αυτό είναι παρήγορο. Αν κρίνουμε όμως από αυτό που δείχνουν τα Μ.Μ.Ε. αυτό είναι άθλιο. Θυμίζει την τελευταία νύχτα της Ρώμης.
Αφροδίτη Μάνου: Θα ήταν άδικο να μιλήσουμε μόνο για το επίπεδο. Υπάρχει μια πτώση στην ποσότητα της δημιουργίας. Οι δημιουργοί δεν έχουμε κίνητρο να γράψουμε. Η δισκογραφία έχει πεθάνει. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αμείβεται ο δημιουργός. Όσο διαρκεί αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση θα υπάρχει και δημιουργική κάμψη. Δεν είναι μόνο η δύσκολη περίοδος που περνάει η Ελλάδα είναι και η δύσκολη περίοδος που περνά το τραγούδι. Θέλω να πιστεύω ότι θα λυθεί αυτό το πράγμα. Θα μάθουμε να συμπεριφερόμαστε σαν άνθρωποι μέσα στο internet. Θα είναι πιο διατεθειμένοι οι άνθρωποι να συντηρήσουν τους καλλιτέχνες τους εφόσον τους αγαπάνε. Αν τεθεί θέμα: υπάρχει ή δεν υπάρχει το τραγούδι, θα γίνει πια αντιληπτό στον κάθε χρήστη.
Music Corner: Μιας και μιλήσαμε για δημιουργούς πώς βλέπετε την επιλογή των νέων καλλιτεχνών να εκφράζονται μέσα από αγγλόφωνο στίχο;
Γιάννης Μηλιώκας: Θετικά. Ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να αυτοφιλτράρεται. Πρέπει να δοκιμάσει και ο καλύτερος τρόπος είναι να εκθέσεις τη δουλειά σου και να εκτεθείς χωρίς να σκέφτεσαι ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα. Να κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου γιατί και το μυαλό δεν έχει ιδιαίτερες ικανότητες. Το μυαλό δεν είναι να του έχουμε και καμιά ιδιαίτερη εμπιστοσύνη. Το ένστικτό ξέρει πολύ καλύτερα. Τα παιδιά αυτά επιθυμούν ενστικτωδώς. Από εκεί και πέρα θα εκτεθούν, θα ακούσουν τις κριτικές, θα αντιληφθούν ότι πρέπει να έχουν την αίσθηση της γλώσσας. Ένα τραγούδι γίνεται πάρα πολύ πιο όμορφο στα αγγλικά γιατί σαν γλώσσα έχει μικρότερες λέξεις. Ωστόσο εγώ δεν θα γράψω και αν το κάνω θα το κάνω για πλάκα.
Αφροδίτη Μάνου: Όπως θέλει ο καθένας ας γράφει. Δεν με ενοχλεί αυτό το πράγμα. Μέχρι πολύ πρόσφατα έγραφα πολυτονικό και στον υπολογιστή. Τώρα το έχω παρατήσει αυτό γιατί αισθάνομαι ότι αν κάποιος θέλει να εκφραστεί θα το κάνει και στα greeklish. Φυσικά είμαι από τους ανθρώπους που θα επιμείνω ελληνικά μέχρι το τέλος. Είναι οι γλώσσα που ξέρω καλύτερα από όλες και είναι αυτή που με δελεάζει. Τα ήδη γραμμένα, μου δίνουν κι εμένα κίνητρο να γράψω. Δεν πρόκειται να γράψω στα αγγλικά και αν το κάνω θα είναι για πλάκα σε καμιά ταινία. Αλλά το να γράφουν οι νέοι καλλιτέχνες στα αγγλικά δεν με πειράζει καθόλου.
Music Corner: Νοσταλγείτε το παρελθόν;
Μανώλης Μητσιάς: Πάρα πολύ. Θυμάμαι όταν ξεκινούσα στις μπουάτ ήταν ένα άλλο κοινό ένας άλλος κόσμος που ερχόταν διψασμένος για να ακούσει τα τραγούδια. Όμως την χάλασαν την Πλάκα. Την χάλασαν τα μεγάλα μεροκάματα που ήρθαν αργότερα. Οι λαϊκοί τραγουδιστές που ανέβηκαν από την παραλία μαθημένοι στην νοοτροπία της παραλίας και των λαϊκών μαγαζιών, την αλλοτριώσαν την Πλάκα. Ανέβασαν τις τιμές και τελικά έγιναν οι μπουάτ λαϊκές πίστες. Εγώ που ήμουν από την επαρχία θυμάμαι πως όταν έμπαινες στο Σύνταγμα και πήγαινες στην Πλάκα άνοιγε μια άλλη πόρτα, ξέχωρη από την υπόλοιπη Αθήνα. Έμπαινες σε ένα άλλο κλίμα και αυτό ήταν κάτι που το ένιωθες. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Λυπάμαι που το λέω αλλά έτσι είναι.
Αφροδίτη Μάνου: Εγώ το έχω ξεχάσει εντελώς. Δεν το θέλω καθόλου. Μου αρέσει μόνο το μέλλον. Δεν είμαι άνθρωπος του παρελθόντος. Έχω χάσει τόσα πράγματα μέσα στο χρόνο που αν αρχίσω να τα σκέφτομαι μόνο θλίψη μου προκαλούν. Θέλω να σκέφτομαι τις στιγμές που θα έρθουν.
Music Corner: Να παίξουμε λίγο με στίχους; Κυρία Μάνου το 1994 γράφατε: «Ελλάδα σ’ αγαπούσα κι ακόμα σ’ αγαπώ / όπως σε πρόλαβα, σε γνώρισα, σε είδα». Έχοντας ζήσει σε μια διαφορετική Ελλάδα τι συναισθήματα σας προκαλούν τα όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Αφροδίτη Μάνου: Μια θλίψη και μια απογοήτευση που φτάνει στα όρια της απελπισίας. Γίναμε ζητιάνοι. Αυτή η επαιτεία είναι που με ενοχλεί περισσότερο από όλα. Δεν με πειράζει καθόλου που είμαστε φτωχοί. Μεγάλωσα σε μια φάση τέλη του ’50 που οι έλληνες δεν ήταν πλούσιοι αλλά τα καταφέρναμε. Είναι αυτή η αίσθηση της επαιτείας που μας έχει καθίσει σαν το σημάδι του Κάιν στο κούτελο και μας έχει γονατίσει όλους. Είμαστε πολύ χρεωμένοι και δεν υπάρχει τρόπος να βγούμε από αυτή την κρίση παρά μόνο όταν βγει ολόκληρη η προηγμένη καπιταλιστική κοινωνία. Φοβάμαι ότι θα αργήσουμε πάρα πολύ να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και ακόμα περισσότερο να βρούμε την περηφάνια μας σαν λαός.
Music Corner: Κύριε Μηλιώκα το 1986 μας τραγουδούσατε «Για το καλό μου / ώσπου δεν άντεξε μια μέρα το μυαλό μου» Όσα γίνονται γύρω μας γίνονται «για το καλό μας». Πού βλέπετε να καταλήγει αυτή η κατάσταση;
Γιάννης Μηλιώκας: It’s up to you. Εννοώ την γενιά που είναι από 25 μέχρι 40 χρονών. Οι οδηγοί σας θα είναι οι σαραντάρηδες. Ξέρουν ποιοί έχουν αντέξει και έχουν άποψη και ιδέες. Θα τις μεταφέρουν σε εσάς που έχετε δύναμη και θάρρος αλλά δεν έχετε ιδέες. Μπορεί να μην ξέρετε τι θέλετε αλλά σε αυτή τη φάση ξέρετε τι δε θέλετε. Πολύ σύντομα η δική σας η γενιά θα κάνει μια πορεία τεσσάρων ετών, θα μπει στη Βουλή και θα ξεκαθαρίσει ότι εδώ ήρθε για να γράψει ιστορία και όχι να θυσιαστεί για πλάκα. Στην αρχαιότητα δώδεκα παιδιά έστελναν στην Κρήτη στον Μινώταυρο και θρηνούσε όλη η Ελλάδα. Δε θα πενθήσουμε για 1,5 εκατομμύριο παιδιά. Η ιστορία θα σας γνωρίζει με τα μικρά σας ονόματα. Δε θα περάσετε απαρατήρητοι. Ήρθε ένας καράφλας από τον Καναδά και είπε ότι κυβερνά μια χώρα διεφθαρμένων. Είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να αυτή η τελευταία φορά που συμβαίνει τέτοιο κακό σε αυτή τη χώρα.
Music Corner: «Πατρίδα του Ελύτη του Ρίτσου του Σεφέρη / Στης φτώχειας το κατώφλι ο πλούτος σ’ έχει φέρει». Κύριε Μητσιά οι στίχοι είναι από τον τελευταίο σας δίσκο. Πιστεύετε πως υπάρχουν σήμερα αντίστοιχες μεγάλες προσωπικότητες από οποιονδήποτε χώρο που μπορούν να εμπνεύσουν;
Μανώλης Μητσιάς: Όχι εκείνης της εμβέλειας και δυναμικής αλλά υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που έδωσαν και δίνουν σημαντικά πράγματα. Στη μουσική είναι ο Θάνος Μικρούτσικος, ο τελευταίος εναπομείνας από εκείνη τη φουρνιά. Υπάρχει ο Σταμάτης Κραουνάκης, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι αδερφοί Κατσιμίχα που είναι σπουδαίοι. Η προσπάθεια γίνεται, αλλά στο χώρο του τραγουδιού είναι δύσκολα τα πράγματα. Δεν υπάρχουν πλέον δισκογραφικές εταιρείες. Εγώ αυτή την εποχή κάνω ένα δίσκο με το Γιάννη Σπανό πάνω σε καταπληκτικά ποιήματα του Καβάφη και δεν υπάρχει εταιρεία για να βγει. Είναι τραγικά τα πράγματα.
Music Corner: Τι αναζητά ο κόσμος σε μια μουσική παράσταση σήμερα, ώστε διαθέσει χρήματα για τη μουσική και την τέχνη γενικότερα;
Μανώλης Μητσιάς: Ζητάει να μην είναι ακριβά και ζητάει να ακούσει τραγούδια που να έχουν μια διαμαρτυρία μέσα τους. Ακούω σε διάφορες μουσικές σκηνές να ζητάει ο κόσμος τραγούδια του Μίκη που είναι τραγούδια διαμαρτυρίας. Δεν κατεβαίνουν πολύ στις διαδηλώσεις αλλά θέλουν να διαμαρτυρηθούν μέσα από το τραγούδι. Αυτό μου αρέσει πάρα πολύ.
Γιάννης Μηλιώκας: Μπορεί να έγινα λίγο πικρός προηγουμένως όμως όπως βλέπεις από τα τραγούδια μου δε μασάω. Ο καλύτερος τρόπος να ξορκίσεις τον φόβο σου είναι το γέλιο. Αυτό δείχνει και την ικανότητα του μυαλού μας. Θαρρώ ότι ο θυμός είναι για τους λίγο πιο χαμηλού IQ. Πρέπει να αρχίσουμε να γελάμε. Είναι χοντρό καλαμπούρι να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τα λεφτά αυτοί που τα έκλεψαν. Είναι σαν να βρήκαμε έναν κλέφτη μέσα στο σπίτι και τον κάναμε και διαχειριστή της πολυκατοικίας. Όποιος θέλει να ευχαριστηθεί και να αισθανθεί όλες τις διαθέσεις, λύπη, ηρεμία, θυμό και χαρά, θα γυμνάσει την ψυχή του σε αυτό το πρόγραμμα και θα φύγει με ένα χαμόγελο μεγαλύτερο από αυτό που ήρθε.
Αφροδίτη Μάνου: Ένα σημαντικό είναι ότι θα δει τρεις καλλιτέχνες σε έναν. Έχουμε πολύ καλές τιμές και επί της ουσίας φιλοδοξούμε να έχουμε ένα πρόγραμμα που να καλύπτει ένα όσο το δυνατόν πιο ευρύ φάσμα τραγουδιού. Ας μην ξεχνάμε ότι το τραγούδι είναι ένα μικρό και ταπεινό καλλιτεχνικό μέσο αλλά πολύ δυνατό για τον κόσμο. Αυτό που θέλουμε είναι όσοι έρθουν εδώ να τραγουδήσουν. Να αισθανθούν λίγο πιο καλά, λίγο πιο χαρούμενοι. Δεν έχουμε μεγαλύτερες φιλοδοξίες.
Music Corner: Κάθε άνθρωπος θέλει να αφήσει το στίγμα του. Εσείς έχοντας ήδη κερδίσει μια θέση στην μουσική ιστορία ποιο θα θέλατε να είναι αυτό;
Μανώλης Μητσιάς: Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν έκανα ποτέ στη ζωή μου κάτι σκεπτόμενος τι θα λένε μετά. Έκανα αυτό που αγάπησα και συνεργάστηκα με ανθρώπους που αγάπησα. Δέχτηκα πιέσεις για να διώξω αυτούς τους ανθρώπους και να πάω στο πιο εμπορικό κομμάτι αλλά τους απέπεμψα όλους κι έμεινα σε αυτούς που με εκφράζουν σαν καλλιτέχνη. Μπορεί κάποια στιγμή να πω εγώ κάποια πράγματα σε κάποιο βιβλιαράκι για να μην λέει ο καθένας ότι θέλει, αλλά γενικά δεν με ενδιαφέρει.
Γιάννης Μηλιώκας: Είναι μια ερώτηση που μου έγινε πριν από 25 χρόνια. Τότε είχα πει πως αν ασχοληθεί η ιστορία μαζί μου θα πρέπει ειδικοί ιστορικοί να ανακαλύψουν ότι κάποια στιγμή στην πορεία μου έγραφα και τραγούδια. Κάτι άλλο ψάχνω. Ποτέ δεν ασχολούμαι μόνο με αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή. Στη φάση που βρίσκομαι τώρα είμαι ένας εργαζόμενος φοιτητής. Εργάζομαι παρουσιάζοντας αυτό που αρέσει και προετοιμάζομαι για πολύ μεγαλύτερα πράγματα.
Αφροδίτη Μάνου: Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν με ενδιαφέρει. Έχω μια ματαιοδοξία μέσα μου. Επειδή δεν έχω παιδιά τα τραγούδια μου τα προσέχω σαν παιδιά μου για να μην με εκθέσουν στο μέλλον. Θα ήθελα να λένε κάποια καλά πράγματα. Δεν ξέρω τι ακριβώς. Και μόνο να γραφτώ στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού δίπλα σε ονόματα που έχουν υπάρξει για μένα φωτεινοί φάροι και ιερά τέρατα είναι τεράστια τιμή.
Δείτε περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner.gr από τη συνέντευξη και τις πρόβες στις “Γραμμές”!
——————-
*** Ευχαριστούμε τη μουσική σκηνή «Γραμμές» για την φιλοξενία…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…