10/9/2013
www.musiccorner.gr
Γράφει η Μίρκα Λαμπροπούλου
Το καλύτερο που θα μπορούσε να μου συμβεί ένα φθινοπωρινό Σαββατόβραδο στην Αθήνα θα ήταν να ανηφορίσω στο θέατρο Πέτρας για να ακούσω (για ακόμα μια φορά φέτος το καλοκαίρι) τον Σωκράτη Μάλαμα. Έτσι και έγινε!
Θέλω να δηλώσω ότι είμαι η πιο πιστή και η πιο μεγάλη φαν του Σωκράτη! Δε θα το κάνω όμως γιατί είμαι σίγουρη ότι είμαστε πολλοί που διεκδικούμε αυτόν τον τίτλο… και αυτό είναι κάτι που φάνηκε στη συναυλία.
Η αιτία που με κάνει να τον παρακολουθώ τόσο συχνά είναι η ζεστασιά και η οικειότητα που υπάρχει στην επαφή του με το κοινό. Ήταν κάτι που ένιωσα από την πρώτη φορά που τον άκουσα. Είναι η ίδια ακριβώς αίσθηση όπως όταν είσαι με έναν φίλο σου και σου λέει μια ιστορία. Απλώς οι ιστορίες του Σωκράτη είναι ταξιδιάρικες, πρωτότυπες και ονειροπόλες… Έχουν ταξίδια στην Αμερική, νεράιδες, ξωτικά, γεροπλάτανους και πλαστικά βιολιά. Είναι όμορφο και σχεδόν μαγικό το πώς σε παρασύρει όχι μόνο με τη μουσική του αλλά και με τις εικόνες που βγαίνουν απο κάθε του στίχο.Ο ίδιος ο Σωκράτης είχε πει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα lifo: «Τα ταξίδια δεν είναι στους τόπους, τα ταξίδια είναι εδώ… Σχεδόν κάθε μέρα μου είναι ένα ταξίδι και θέλω το ταξίδι μου να είναι ανεπανάληπτο».
Ένα άλλο στοιχείο του Σωκράτη που με κρατάει κοντά του, είναι ο αυθορμητισμός του και η ειλικρίνειά του πάνω στη σκηνή. Άλλωστε πώς θα μπορούσε να μην είναι αληθινός με τους φίλους του; Με τα πουλάκια του; Για όποιον δε γνωρίζει, τα πουλάκια είμαστε εμείς, το κοινό του Σωκράτη. Όπως έχει πει ο ίδιος όταν μας ακούει από κάτω να τραγουδάμε μαζί του, είναι σαν να ακούγονται πουλάκια!
Αυτό που εγώ προσωπικά εκτιμώ και αγαπώ στον Σωκράτη, μάλλον λόγω του επαγγέλματός μου, είναι ότι πάντα παίρνει την κιθάρα και παίζει τα τραγούδια του σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Είναι πρώτα μουσικός και μετά όλα τ’ άλλα. Μακριά από μας σνομπαρίες και υπεροψίες… Έτσι είναι το κοινό του Σωκράτη, όπως και εκείνος…
Έτσι λοιπόν στο ψηλότερο σημείο της Πετρούπολης, μέσα στους βράχους, απομονωμένοι από τα φώτα της Αθήνας, εμείς,οι φίλοι του Σωκράτη μαζευτήκαμε και στήσαμε το δικό μας γλέντι. Ένα γλέντι στο οποίο ήμασταν όλοι μια παρέα. Ένα γλέντι με ρακές, τσίπουρα, ούζα και κρασιά. Με χαρά, χαμόγελα αλλά και προβληματισμό. Ένα ελληνικό γλέντι, όπως θα έπρεπε να είναι. Με λαούτο, βιολί και κιθάρα. Με πολύ χορό και ακόμα περισσότερο τραγούδι!
Αν θέλεις να βρεθείς με έναν φίλο σου που τραγουδάει, κάνει αστεία και είναι η ψυχή της παρέας… τότε πρέπει να αρχίσεις να «κάνεις παρέα» με τον Σωκράτη Μάλαμα!
———-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner...