14/3/2014
Γράφει ο  Σοφιανός Καβακόπουλος
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Θυμάμαι τις ιστορίες του Ιλάν (σ.σ: Ιλάν Σόλομων, Jazz FM), για τους Jazz αστέρες που γνώρισε, τον τρόπο που τους πλησίασε και την απλότητα που του μίλησαν ως μουσικοί προς έναν λάτρη της μουσικής. Όταν λοιπόν άκουσα για τον Steve Turre στην Αθήνα, θα πήγαινα όπως και να είχε, είτε το κάλυπτα είτε όχι. Θα του μίλαγα με οποιοδήποτε τρόπο, μόνο και μόνο για να ακούσω από έναν καθηγητή του Julliard να μου μιλάει για μουσική.

steve_turre_megaro_live_2014_03_015

Το μόνο μου άγχος…Το Μέγαρο Μουσικής. Φοβόμουν το πολύ στημένο, το εξειδικευμένο. Φοβόμουν τον κόσμο, και το ίδιο το Μέγαρο. Οι μουσικές αυτές είναι οι μουσικές του δρόμου και πολλές φορές χάνουν μεγάλο μέρος της μαγείας τους όταν μπαίνουν στα σαλόνια. Περιμένοντας στο φουαγιέ του Μεγάρου φρόντισα να ασχοληθώ με την αγαπημένη μου ασχολία. Να γίνομαι αόρατος σε μια γωνία και να παρακολουθώ τον κόσμο. Αναμενόμενο φυσικά ήταν το Μέγαρο Μουσικής να γεμίσει, με κόσμο κυρίως από αυτούς που πρέπει να φανούν και όχι για να ακούσουν. Το εντυπωσιακό όμως ήταν η συμμετοχή αρκετών νέων. Αυτό με κάνει και νιώθω όμορφα για την ποιότητα των ακουσμάτων στην Ελλάδα. Δεν μου ξέφυγαν βέβαια τρία κεφάλια που έγειραν κατά την διάρκεια της συναυλίας και πήραν έναν γρήγορο υπνάκο!!!! (απορώ…)
Να σταθώ λίγο στην εταιρία παραγωγής που ήταν άψογη, σε όλα τα σημεία. Από την υποδοχή μέχρι και το τέλος της παράστασης. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που κάποιοι άνθρωποι έδειξαν πως μπορούν να δουλέψουν πραγματικά επαγγελματικά.

Ο Steve Turre βγαίνοντας με την μπάντα του, μας έβαλε αμέσως στο κλίμα της δικής του Jazz κοσμοθεωρίας με μια σύνθεση του Billy Harper, το “Light Inside”. Μια σύνθεση μέσα από την οποία η μπάντα στην σκηνή κατάφερε να μας βάλει στην δική της διάθεση. Η βραδιά της άνηκε και οι μουσικοί πάνω στην σκηνή σε ένα στυλ τελείως fusion μας οδηγήσαν στα δικά τους μονοπάτια. Στο ξεκίνημα μόνο της συναυλίας ηχοληπτικά υπήρχαν μικρά λαθάκια αφού οι χαμηλές νότες από το τρομπόνι του Turre χάνονταν, που διορθώθηκαν όμως άμεσα! Προσωπική άποψη καθαρά θα προτιμούσα τα drums χαμηλότερα, για να ακούω το υπέροχο μπάσσο , που υπήρχαν στιγμές που χανόταν τελείως.

steve_turre_megaro_live_2014_03_004

O Steve Turre στην σκηνή έδινε τον καλύτερο του εαυτό. Έπαιζε μουσική με το τρομπόνι, με τα κοχύλια, με maraces με , τα χέρια, με τα πόδια του να δίνει ρυθμό, με τα μάτια. Ήταν όλος μουσική. Η μπάντα όμορφα δουλεμένη και ρυθμισμένη από τον ίδιο έδινε διαμάντια στα ηχεία του Μεγάρου, μέσα από ατομικά solo των οργάνων, ή ρυθμικά tempo να σε κάνουν να χτυπάς το πόδι στον ρυθμό.  Από κλασσικές Jazz συνθέσεις, σε fusion solo με Blues ρυθμικά,  το Latin στοιχείο να υπάρχει και όλα αυτά να μπλέκονται με τους πρωτόγονους Πολυνησιακούς ήχους προσαρμοσμένους στις νότες του Turre μέσα από τα κοχύλια του. Η Jazz του μέλλοντος ήταν για δύο ολόκληρες ώρες μπροστά μας!

Οι Nino Menci στο πιάνο, ο Dion Parson στα drums (που με μια σύνθεση του έκλεισαν το κανονικό μέρος της συναυλίας), ο Marco Marzola στο κόντρα μπάσσο, και ο Bruce Williams στα σαξόφωνα (άλτο και σοπράνο), δεν ήταν απλά στοιχεία που πλαισίωναν τον Steve Turre. Ήταν μια όμορφα δεμένη ομάδα που ο καθένας από μόνος του ήταν ένας βιρτουόζος. Δυο Ιταλοί, ένας ΝεοΥορκέζος και ένας σαξοφωνίστας από την Ουάσινγκτον, ήταν το μείγμα που χρειαζόταν για να δώσει την τελική σκόνη μαγείας στις νότες του τρομπονιού του Steve Turre.

steve_turre_megaro_live_2014_03_012

Προσωπική καλύτερη στιγμή της βραδιάς, ήταν σύνθεση που δεν έχει ηχογραφηθεί ακόμη του Steve Turre για τον Trayvon. Το “Trayvon‘s Blues. Μια σύνθεση με έμπνευση μια τραγική πρόσφατη ιστορία, ενός παιδιού 11 μόλις ετών στις ΗΠΑ, που πηγαίνοντας σε ένα μαγαζί να αγοράσει ice-tea και καραμέλες, έπεσε πάνω σε συμπλοκή με πυροβολισμούς και δεν γύρισε ποτέ σπίτι του. Οι νότες είχαν μέσα τους την θλίψη και την αγωνία για να δημιουργηθεί ένα πραγματικό Blues. Μια Blue ιστορία που έγινε μουσική.

Στο κοινό βρισκόταν ένας παλιός φίλος και συνεργάτης για χρόνια του Steve Turre από το “Saturday Night Live”, o σαξοφωνίστας Αlexis Foster, τον οποίο και ανέβασε στην σκηνή για να ένα jamming session μιας και μοναδικής σύνθεσης. Το Ray‘s Collard Greens που παλιότερα είχε ηχογραφήσει ο Turre με τον Ray Charles. Ενώ με το επίμονο χειροκρότημα του κοινού μετά το κλείσιμο, βγήκαν στην σκηνή για να κλείσουν την συναυλία όπως έπρεπε. Φυσικά με Miles Davis την τρομπέτα του οποίου αντικατέστησε επάξια ο Steve Turre με τα Ιερά Κοχύλια του.

steve_turre_megaro_live_2014_03_021

Ευδιάθετος και πάντα χαμογελαστός, συζήτησε μαζί μας μετά την συναυλία. Γεννημένος στην Καλιφόρνια, σε ένα κλίμα τόσο κοντινό στο δικό μας, μας είπε πως κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα νιώθει σαν να είναι σπίτι του. Μόνο που εδώ τρώει καλύτερά!  Λατρεύει το κοινό της Ελλάδας γιατί έχουμε τον ρυθμό μέσα μας. Του αρέσει που βλέπει τα κεφάλια και τα πόδια να κινούνται μπροστα του στον ρυθμό που αυτός επιβάλλει. Ρωτώντας τον τι άλλο θα μπορούσαμε να περιμένουμε στο μέλλον από αυτόν που έχει κατακτήσει σχεδόν τα πάντα, μας απάντησε πως η μουσική δεν μπαίνει σε πρόγραμμα. Απλά την κάνεις όχημα και την αφήνεις να σε οδηγήσει αυτή όπου θέλει. Σε ερώτηση μας για το πότε θα τον ξαναδούμε, ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του και μας είπε…”ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ, θα ξαναγυρίσω σπίτι μου”. Με το μόνιμο χαμόγελό του ακόμη και την στιγμή που ήταν τόσο κουρασμένος μας αποχαιρέτισε και εμείς περιμένουμε την επόμενή μας συνάντηση με αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη.

 

Ο Steve Turre με τον συντάκτη του MusicCorner Σοφιανό Καβακόπουλο
Ο Steve Turre με τον συντάκτη του MusicCorner Σοφιανό Καβακόπουλο

 

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το Live

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here