Σαββατόβραδο στην Αρχιτεκτονική με τους Νόμισμα!

17/11/2011
Γράφει η Πέννυ Ζαμπούκα
Φωτογράφηση: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Σαββατόβραδο στο νέο χώρο της Αρχιτεκτονικής, στο Γκάζι… Ήμουν πολύ διστακτική να “τραβηχτώ” μέχρι εκεί, καθότι στο Γκάζι γίνεται χαμός τα Σαββατόβραδα, αλλά τελικά με “ψήσανε” δύο βασικοί λόγοι: 1) Το νέο μαγαζί βρίσκεται πολύ κοντά στο Μετρό (βολικότατο) και 2) κάθε Σάββατο η είσοδος είναι 12 ευρώ (οικονομικότατο!). Με αυτές τις βασικές προϋποθέσεις ξεκίνησα να ακούσω τους Νόμισμα, ένα ρόκ γκρουπάκι για τους οποίους δε γνώριζα τίποτα άλλο εκτός από την ατάκα ενός φίλου ότι “κάνουν καλά live τα παιδιά” και φέτος εμφανίζονται μαζί με τη Μαριάννα Μαλαντζή και τον Βασίλη Λαμπρόπουλο σε ένα ροκ πρόγραμμα – για το χαρακτηρισμό “ροκ” είχα ακόμα περισσότερες αμφιβολίες, γιατί στις μέρες μας έχει αποκτήσει μια ευρεία έννοια δυστυχώς.

Έφτασα σχετικά νωρίς και βρήκα την ευκαιρία να “επιθεωρήσω” λίγο το χώρο και να βρω ένα καλό σημείο για να κάτσω (αργότερα διαπίστωσα ότι είναι τέτοια η διαρρύθμιση του μαγαζιού που όπου και να κάτσεις βλέπεις άνετα στη σκηνή οπότε τσάμπα το έπαιζα …Αστυνόμος Σαϊνης!). Παραγγείλαμε τα ποτά μας σε μια ευγενέστατη σερβιτόρα και αναμέναμε να ξεκινήσει το πρόγραμμα. Και πραγματικά ξαφνιάστηκα ευχάριστα όταν βγήκαν και οι τέσσερις επί σκηνής ερμηνεύοντας το Let me entertain you. Εκείνη τη στιγμή αναθάρρησα και άρχισα να τρέφω ελπίδες ότι ίσως αξίζει τον κόπο αυτό που θα δω…

Στην αρχή βγήκαν εναλλάξ η Μαριάννα Μαλαντζή και ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, πολύ ωραίες φωνές, με σωστές κατά τη γνώμη μου επιλογές για την έναρξη του κύριου προγράμματος. Και μετά βγήκαν οι Νόμισμα! Ο Νίκος και η Λέιντα, οι οποίοι διαρκώς χόρευαν, ερμήνευαν, έπαιζαν (κιθάρα και σαξόφωνο ο Νίκος και βιολί η Λέιντα), έλεγαν ανέκδοτα στο κοινό, και χαμογελούσαν non-stop! Ειλικρινά με συνεπήραν χωρίς να το καταλάβω – και κυρίως χωρίς να το θέλω – σε ένα παρεΐστικο κλίμα ευφορίας και βρέθηκα να χτυπάω παλαμάκια και να απαντάω στις ερωτήσεις του Νίκου “τραγούδι ή ανέκδοτο;” κάνοντας πλάκα με τη διπλανή παρέα που είχε έρθει από τη Ρόδο για να τους ακούσει! Κοινώς, ξέφυγα λιγάκι… και αυτό μου άρεσε!

Ένα άλλο highlight της βραδιάς ήταν η στιγμή που έμεινε μόνη της πάνω στη σκηνή η Λέιντα με το βιολί της (για να μας αποδείξει τί αξίζει, όπως της έκανε πλάκα ο Νίκος) και νομίζω ότι μας το απέδειξε και με το παραπάνω. Στη συνέχεια ξαναβγήκαν μαζί με τη Μαριάννα Μαλαντζή, μετά ξανά οι Νόμισμα μόνοι τους, είπαν πολλά-πολλά τραγούδια – μερικά από αυτά unplugged, και. …όταν τελείωσε το πρόγραμμα ήταν πολύ αργά ακόμα και για Σάββατο (ή πολύ νωρίς για Κυριακή, ανάλογα πώς θα το πάρει κανείς!) και έπρεπε κι εμείς να πάρουμε σιγά-σιγά το δρόμο του γυρισμού.

Συμπέρασμα: Άκουσα κλασσικά ροκ κομμάτια που έχω αγαπήσει, ξένα και ελληνικά, αυθεντική ροκ μουσική, και συνειδητοποίησα πόσο μου είχε λείψει. Το πρόγραμμα είναι “χορταστικότατο”, νομίζεις ότι αν τους άφηναν θα παίζανε μέχρι το πρωί και το κυριότερο; Σου μεταδίδουν ένα κλίμα αφόρητης αισιοδοξίας που στο τέλος αρχίζεις κι εσύ να πιστεύεις ότι ίσως όλα θα πάνε καλά ή έστω καλύτερα…

*εννοείται πως θέλησα να τους γνωρίσω προσωπικά και τα είπαμε για λίγο… Μιλώντας μαζί τους έμαθα και αναμεταδίδω τα εξής:

• ο Νίκος παίζει σαξόφωνο, κλαρίνο, φλάουτο, κιθάρα και έχει αποφοιτήσει, όπως και η Λέιντα, από μουσικό σχολείο. Μάλιστα ο Νίκος δούλεψε ως καθηγητής μουσικής για ένα διάστημα.
• Έχουν και οι δύο μουσική παιδεία, και αγαπούν εξίσου το να γράφουν τραγούδια, να παίζουν μουσική και να ερμηνεύουν πάνω στη σκηνή.
• Αποφασίσανε να βγάλουν Νόμισμα το γκρούπ, γιατί συμπληρώνει ο ένας τον άλλο αρμονικά, σαν τις δύο όψεις ενός νομίσματος (κάτι που φαίνεται και στο live)
• Ασχολούνται με το ίντερνετ και διαβάζουν αρκετά τα σχόλια, μελετώντας αρκετά τα αρνητικά, ώστε να βελτιώνονται.
• Αγαπάνε τις διασκευές, γιατί με αυτό τον τρόπο κάνουν γνωστά κλασικά κομμάτια στα νεαρότερα παιδιά (όπως το  Am Fenster και το Νοσταλγό του Rock ‘n’ Roll), ακόμα κι αν αυτό δεν ενθουσιάζει ιδιαίτερα τους παλιούς ροκάδες.
• Θεωρούν ότι η δημιουργία δεν παγώνει λόγω κρίσης και τίποτα δε μπορεί να σταματήσει ένα παιδί από το να ονειρεύεται (απλά πλέον δεν ονειρευόμαστε όλοι να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι – όπως πολύ σωστά τόνισε η Λέιντα).
• Η μουσική και η αισιοδοξία μπορούν να μας σώσουν από τη μιζέρια που προσπαθούν να μας επιβάλουν…

Δηλώνουν αρρωστημένα αισιόδοξοι, χαμογελάνε διαρκώς και η αγαπημένη φράση της Λέιντα (την οποία σκέφτομαι να υιοθετήσω) είναι “ότι όλα θα πάνε καλά. Κι αν δε πάνε, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος!” …

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…