Αρχική MC3 Στη συνέντευξη τύπου του Nicola Piovani και της Έλλης Πασπαλά…

Στη συνέντευξη τύπου του Nicola Piovani και της Έλλης Πασπαλά…

Μάι 14, 2012

14/5/2012
Φωτορεπορτάζ: Μάριος Γκούβας
www.musiccorner.gr

Στον όγδοο όροφο του Park Hotel στο κέντρο της Αθήνας, στο βραβευμένο με Χρυσούς Σκούφους εστιατόριο “St’ Astra East” δόθηκε η συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο τιμημένος με Oscar Ιταλός συνθέτης και μαέστρος Nicola Piovani, ενόψει της συναυλίας που θα δώσει την Πέμπτη 17 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τη σύμπραξη της ορχήστρας σύγχρονης μουσικής της ΕΡΤ και της Έλλης Πασπαλά.

Η συνέντευξη ήταν προγραμματισμένη για τις 20.00, αλλά, ως συνήθως, οι περισσότεροι από τους προσκεκλημένους καθυστέρησαν, με αποτέλεσμα εμείς που φτάσαμε στην ώρα μας να έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε τη θέα της Ακρόπολης, του Λυκαβηττού και του Πεδίου του Άρεως, απολαμβάνοντας σαμπάνια Moet et Chandon, που είναι χορηγός του συνθέτη!

Λίγοι και καλοί οι προσκεκλημένοι, εκπρόσωποι των media, των διοργανωτών και των χορηγών, υποδεχθήκαμε με σεβασμό τον Nicola Piovani που εμφανίστηκε λίγα λεπτά αργότερα και πήρε τη θέση του στο πάνελ της συνέντευξης, μεταξύ του μεταφραστή του και της Έλλης Πασπαλά, ενώ στην άλλη πλευρά του τραπεζιού κάθισε η Κα Βασιλική Παπαλάμπρου, υπεύθυνη marketing της εταιρείας One Voice που διοργανώνει τη σειρά συναυλιών “Film Music Concerts” στο πλαίσιο της οποίας είναι ενταγμένη και η συναυλία του Nicola Piovani.

Λίγο πιο πλάγια κάθισαν δύο εκ των Ιταλών μουσικών και βασικών συνεργατών του Piovani που θα βρίσκονται την Πέμπτη στη συναυλία. Τη συνέντευξη άνοιξε η Κα Παπαλάμπρου που μίλησε για την απόφαση της εταιρείας για μια συνέντευξη τύπου σε έναν πραγματικά πολύ όμορφο χώρο, εν μέσω των προβληματισμών που υπάρχουν για τα πολιτικά τεκταινόμενα και την πίεση που υφιστάμεθα, με σκοπό να χαλαρώσουμε έστω και για λίγο. Αφού προλόγισε τον Nicola Piovani, αναφέρθηκε συνοπτικά στο concept της συναυλίας, που δεν είναι μια συνηθισμένη συναυλία καθώς είναι εμπλουτισμένη με σκηνές από τις ταινίες για τις οποίες γράφτηκε η μουσική.

Ευχαρίστησε το Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο που περιβάλει με την αιγίδα του τη συναυλία, τους χορηγούς, το Ξενοδοχείο Radisson Blu Park Hotel που φιλοξενεί τον συνθέτη και τη συνέντευξη, τους χορηγούς επικοινωνίας και την Έλλη Πασπαλά που δέχθηκε να συμμετάσχει στη συναυλία. Στη συνέχεια καλωσόρισε στην Αθήνα τον Nicola Piovani και τον ευχαρίστησε για την παρουσία του στη συνέντευξη τύπου, παρά το βαρύ του πρόγραμμα. “Αγαπάμε πάρα πολύ τη μουσική σας και ανυπομονούμε να σας απολαύσουμε την Πέμπτη στο Μέγαρο”, ολοκλήρωσε η Κα Παπαλάμπρου και έδωσε τον λόγο στο συνθέτη που ξεκίνησε με ένα ελληνικότατο «Καλησπέρα» και συνέχισε στη μητρική του γλώσσα, εκφράζοντας τη χαρά του που βρίσκεται στην Αθήνα!

“Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι να δώσω συναυλία στην Ελλάδα και την Αθήνα. Έχω έρθει κι άλλες φορές εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να έχει γίνει κάτι σπουδαίο και η Αθήνα άνοιξε την αγκαλιά της να με υποδεχθεί. Αν εξαρτάτο μόνο από μένα, θα ερχόμουν κάθε χρόνο να δώσω μια συναυλία στην Αθήνα. Η συναυλία αυτή τη φορά είναι μια συναυλία συμφωνική και θα παρουσιαστούν αποσπάσματα από μουσική για ταινίες που έχω γράψει στη διάρκεια της καριέρας μου”.

“Στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστεί ένα συμφωνικό κομμάτι που αφορά στις ταινίες του Paolo και του Vittorio Taviani. Το “Χάος”, το “Νύχτες του Αγίου Λαυρεντίου” και το “Καλημέρα Βαβυλωνία”. Στη μουσική της ταινίας «Χάος» υπάρχει κι ένα τραγούδι και θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος να βρισκόταν κάποιος να το ερμηνεύσει με την ορχήστρα. Και δε φανταζόμουν ότι θα μου επεφύλασσαν ένα τόσο ωραίο δώρο όπως η Έλλη. Και την ευχαριστώ πολύ που δέχθηκε να συμμετάσχει σε μία συμφωνική συναυλία. Ευχαριστώ, φυσικά, και όσους συνέβαλαν ώστε να γίνει αυτή η συναυλία, τις εταιρείες παραγωγής, τους χορηγούς και τους μουσικούς”.

“Για μια τέτοια συναυλία θα μπορούσαμε να μιλάμε για πολλές ώρες, αλλά για να μη σας κουράσω θα προτιμούσα να απαντήσω σε ερωτήσεις σας. Και είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό δεν θα μου γίνουν ερωτήσεις …για τον Μπερλουσκόνι! Δόξα τω Θεώ, ανήκει στο παρελθόν”, συμπλήρωσε ο Piovani δείχνοντας την καλή του διάθεση…

Ερωτώμενος εάν ο τρόπος με τον οποίο γράφει μουσική έχει αλλάξει στην πολύχρονη καριέρα του, απάντησε : “Το να γράφεις μουσική είναι κάτι που αλλάζει συνεχώς. Όλες μου οι δουλειές, μου έχουν διδάξει κάποια πράγματα. Αν υπάρχει κάτι που με ωθεί να γράφω μουσική, είναι το ίδιο όλα αυτά τα χρόνια και εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ”. Ρωτήθηκε αν υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες με τους οποίους θα ήθελε να συνεργαστεί και απάντησε ότι υπάρχουν πολλοί σημαντικοί σκηνοθέτες, αλλά ότι έχει σταματήσει να γράφει μουσική για ταινίες. “Αφιερώνω πολύ χρόνο στη μουσική για θεατρικές παραστάσεις και στις συναυλίες”, ανέφερε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας ότι γράφει για κινηματογράφο, αλλά μόνο όταν του το ζητάει κάποιος φίλος. “Υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που θαυμάζω, όπως ο Almodovar ή ο Woody Allen, αλλά προτιμώ απλά να παρακολουθώ το έργο τους”.

Κάπου εκεί έκανε μια παρένθεση, καθώς λίγο νωρίτερα ζήτησε οι ερωτήσεις να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα Αγγλικά! Μας εξήγησε ότι οι μεταφράσεις μεταξύ δύο και τριών γλωσσών, εμπεριέχουν πολλούς «κινδύνους» παρερμηνειών, όπως η παρερμηνεία που υπήρχε για πολλά χρόνια στην Αμερική και στα media «πέρασε» η εντύπωση ότι το “Nicola Piovani” είναι το ψευδώνυμο του Ennio Morricone! “Έπρεπε να πάρω το Oscar για να καταλάβουν ότι δεν έχω καμία σχέση με τον Morricone και ότι είμαι υπαρκτό πρόσωπο”, ενώ λίγο αργότερα συμπλήρωσε ότι μια δήλωσή του από τις πολλές μεταφράσεις δεν την αναγνώρισε ούτε ο ίδιος!!!

Στη συνέχεια ρωτήθηκε για τη συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι και τι αποκόμισε απ’ αυτήν : “Θα μπορούσα να μιλάω επί μακρόν για να δώσω μια ολοκληρωμένη απάντηση. Για τους Ιταλούς, η Αθήνα είναι η Ακρόπολη κι ο Παρθενώνας. Για μένα προσωπικά, η Αθήνα είναι η πόλη του Παρθενώνα και του Μάνου Χατζιδάκι. Είχα τη μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω τη διδασκαλία του, πράγμα που διήρκησε πολλά χρόνια γιατί όταν είχα κάποια απορία του τηλεφωνούσα. Αν έπρεπε να κάνω μια λίστα με τα πράγματα που έμαθα από τον Χατζιδάκι, θα ήταν πάρα πάρα πολύ μεγάλη. Θα σας πω μόνο αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό και εξακολουθεί αν είναι οδηγός στη ζωή και την καριέρα μου. Από τον Χατζιδάκι έμαθα ότι η πνευματική ελευθερία είναι μια πολυτέλεια αλλά πολύ σημαντική για όποιον μπορεί να την κατακτήσει. Τη δεκαετία του ’70 άρχισα να γράφω μουσική που δεν είχε «διέξοδο», καθώς δεν ήταν εμπορική μουσική, ούτε κλασική μουσική. Η μουσική που έγραφα δεν είχε προοπτική. Αν δεν είχα αυτήν την πνευματική ελευθερία, ίσως άρχιζα να γράφω μουσική avant-garde ή ποπ. Έτσι συνέχισα να γράφω τη μουσική αυτή, ακολουθώντας το δικό μου αστέρι. Και να σας ομολογήσω ότι στις αρχές, όταν έρχονταν άνθρωποι ν’ ακούσουν τη μουσική μου αποτελούσε έκπληξη για μένα. Κι όταν η μουσική μου ακούγεται στην Αθήνα, μου προκαλεί πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, αλλά το πρώτο εξακολουθεί να είναι η έκπληξη. Και φυσικά μπόρεσα να προχωρήσω γιατί ήμουν και τυχερός”.

«Η συνεργασία σας με τον Χατζιδάκι σας μύησε στην ελληνικότητα; Αν σας καλούσε σήμερα ο ελληνικός λαός να συνθέσετε κάτι για την αγωνία του θα ταυτιζόσασταν μ’ εκείνον ή θα ήταν μία δημιουργία αμφιβολίας;», ήταν η επόμενη ερώτηση…

“Την ερώτηση αυτή, περίπου, μου την έκαναν πάλι πρόσφατα, τι μουσική θα έγραφα για την κρίση. Θα έγραφα, λοιπόν, μουσική όπως στο Hollywood όταν έχουν ταινίες καταστροφής. Όταν οι άνθρωποι έχουν φτάσει στο χείλος της καταστροφής. Αλλά που στο βάθος έχει αρχίσει να διακρίνεται το happy end. Πιστεύω ότι αυτή η «μαύρη σκιά» που έχει καλύψει όλους μας, άλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο, προέρχεται από μία κρίση πραγματική, με νούμερα και γεγονότα και δείχνει και τους υπεύθυνους, τους ενόχους. Εμείς θα πρέπει να μην την εσωτερικεύσουμε, να μη γίνουμε προϊόντα της κρίσης. Όταν τα πράγματα είναι αντικειμενικά δύσκολα, το θέμα είναι να μην βάζουμε την κρίση μέσα μας, αλλά και να μην είμαστε ανόητα αισιόδοξοι, αλλά να βλέπουμε τα πράγματα αντικειμενικά. Αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη μας είναι απρόβλεπτα και κανείς δε μπορεί να τα ελέγξει. Και πολλές φορές όταν έχει φτάσει μια κατάσταση στα όρια, υπάρχει ενδεχόμενο να αλλάξουν τα δεδομένα και να υπάρξει εκτόνωση”, ολοκλήρωσε ο Nicola Piovani και το μικρόφωνο πήρε η Έλλη Πασπαλά.

“Είναι πάρα πολύ μεγάλη χαρά για μένα που θα βρεθώ στη σκηνή με τον κύριο Piovani. Θυμάμαι ότι πρωτάκουσα τη μουσική του στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ όταν είχα έρθει στην Ελλάδα. Άκουσα για πρώτη φορά τη μουσική από το “Kaos”. Από τότε μέχρι τώρα, δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπάρξει μια τέτοια δική μου διαδρομή που θα μου επιτρέψει να ερμηνεύσω ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι. Είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο που μου γίνεται μ’ αυτή τη συναυλία. Μου έχει τύχει κι άλλες φορές στη ζωή μου, αλλά ειδικά σ’ αυτήν την περίπτωση είναι μια μοναδική σύμπτωση, γιατί την ημέρα της συναυλίας είναι και τα γενέθλιά μου. Είχαμε γνωριστεί με τον κύριο Piovani πριν αρκετά χρόνια και μέσα μου έτρεφα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μου δινόταν η ευκαιρία να τραγουδήσω αυτό το κομμάτι μαζί του. Αλλά ότι αυτό θα συνέβαινε την ημέρα των γενεθλίων μου, δε θα μπορούσα να το φανταστώ! Τον ευχαριστώ για την τιμή αυτή κι ευχαριστώ κι εσάς”.

“Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση όταν πριν λίγα χρόνια άκουσα την Έλλη Πασπαλά να ερμηνεύει το τραγούδι μου. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία να το ερμηνεύσουμε μαζί, και θα είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα να της τραγουδήσω και το happy birthday”, έσπευσε να συμπληρώσει ο συνθέτης, ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη τύπου, ενώ η Κα Παπαλάμπρου μας κάλεσε να συνεχίσουμε τη βραδιά απολαμβάνοντας την κουζίνα του εστιατορίου.

Γνωρίζοντας από κοντά τον Nicola Piovani, κι αφήνοντας στην …άκρη τις μουσικές του δημιουργίες, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την απλότητα με την οποία μας αντιμετώπισε και όλη του τη θετική στάση. Στάση που ταιριάζει σε πραγματικά μεγάλους καλλιτέχνες και ανθρώπους…