Στο χωριό μας κάποτε φτάσαν κάποιοι μάγοι…!

29/10/2012
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Δώρα Παναρίτη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου και όλοι είχαμε κάποιον για να του ευχηθούμε. Εμείς αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε μέχρι το Σταυρό του Νότου, και την ανανεωμένη του σκηνή Plus, για μία πρεμιέρα με τρεις εορτάζοντες! Πρεμιέρα για τους Χαΐνηδες, τους ιδιαίτερους αυτούς μουσικούς συνοδοιπόρους που εδώ και μία εικοσαετία δίνουν το δικό τους χρώμα και στίγμα στην ελληνική μουσική. Όσο για τους τρεις εορτάζοντες, δεν είναι άλλοι από το Δημήτρη Αποστολάκη, το Δημήτρη Ζαχαριουδάκη και το Δημήτρη Μπρέντα, οι δύο πρώτοι μάλιστα αποτελούν και «ιδρυτικά μέλη» από τον πρώτο σχηματισμό των Χαΐνηδων!

Η ώρα είναι 23.00, οι Χαΐνηδες ανεβαίνουν στη σκηνή και ο Δημήτρης Αποστολάκης ξεκινάει με μια ευχή, η οποία όμως δεν είναι «χρόνια πολλά» αλλά «χρόνια καλά». «Μέσα σε μια μέρα κάποιος μπορεί να ζήσει πολλές ζωές, εξάλλου όταν είμαστε καλά ο χρόνος είναι πάντα αρκετός. Το πιο δυνατό όπλο για να χειραγωγήσεις ένα λαό είναι η διασκέδαση, η οποία είναι εντελώς διαφορετική απ’ την ψυχαγωγία. Καλή συμμαθητεία και καλή μας ψυχαγωγία». Και με αυτά τα λόγια ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι Χαΐνηδων και κοινού στον χρόνο, τον τόπο και τη μουσική.

Οι Χαΐνηδες για μένα χτυπούν αρχέγονα ένστικτα με τη μουσική τους. Έχουν ουσία και προκαλούν δυνατές συγκινήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι με το οποίο ξεκίνησαν το πρόγραμμα τους, το «Μάγο», ένα τραγούδι καθαρά διονυσιακό. Ναι οι Χαΐνηδες κουβαλούν στα τραγούδια τους έντονο το κρητικό στοιχείο, αλλά δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό. Όσο έντονη είναι η λύρα στο «Συρτό του Ανέμου», τόσο διαφορετικό γίνεται το κλίμα όταν η Μαρία Κώττη ερμηνεύει π.χ. τον «Τζάνγκο». Δεν υπάρχει λόγος να τους κατηγοριοποιήσεις, έντεχνοι, παραδοσιακοί, jazz… είναι απλά μάγοι της μελωδίας, του ρυθμού και του στίχου. Το πρώτο μέρος του προγράμματος αν και μας σύστησε αρκετά τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο τους, συμπεριέλαβε και παλιότερα γνωστά τους κομμάτια, όπως τις υπέροχες «Συνταγές Μαγειρικής» οι οποίες αφιερώθηκαν στος μεγάλους ανώνυμους καλλιτέχνες που βρίσκονται ανάμεσά μας και έβαλαν  τα σημάδια στη ζωή μας. Εξάλλου όπως λέει και το ίδιο το τραγούδι:

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ
σε μάγουλο γραμμή

Ενώ λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους οι ρυθμοί κινήθηκαν σε πιο ανατολίτικους ρυθμούς, το δεύτερο ξεκίνησε με πιο γρήγορες, χορευτικές μελωδίες και βαλκανικό ήχο με το «Πανηγύρι του τρελού» και κατέληξε σε έναν μακροσκελή ορχηστρικό αυτοσχεδιασμό. Τα  μεγάλα σόλο των οργάνων χαρακτήρισαν την υπόλοιπη παράσταση, υπενθυμίζοντάς μας ότι έχουμε να κάνουμε με εξαιρετικούς δεξιοτέχνες. Ενδιάμεσα ακούσαμε τον «Ακροβάτη», την «Τίγρη», τα «Εφτά ποτάμια» με τον ηπειρώτικο ρυθμό, ενώ τα χαμηλωμένα φώτα προς το τέλος έδωσαν μια μυστικιστική αίσθηση που εντάθηκε από τις έντονες μελωδίες. Η ώρα κόντευε τρεις όταν μας αποχαιρέτησαν με τον «Χαΐνη», ενώ ο Δημήτρης Αποστολάκης τόνισε πως είναι η ποιότητα του χρόνου που περνάμε με κάποιους ανθρώπους αυτή που μετράει και οχι η ποσότητα. «Ευχαριστούμε για την απεύθυνση.Είναι το μεγαλύτερο πολιτικό βήμα. Ο καθένας αυξομειώνεται μ’ αυτόν που έχει απέναντί του». Εμείς ευχαριστούμε για την υπέροχη βραδιά.

Μπορεί οι καιροί να είναι δύσκολοι αλλά η μουσική παράσταση των Χαΐνηδων είναι από αυτές που αξίζει πραγματικα να δείτε. Όχι για να διασκεδάσετε αλλά για να ψυχαγωγηθείτε, μια ανάγκη που έχουμε όλοι μας πια.

Οι Χαΐνηδες είναι οι:
Δημήτρης Αποστολάκης – Λύρα, φωνή
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης – Ακουστική κιθάρα, φωνή
Μαρία Κώτη – Φωνή
Αλέξης Νόνης – Νταούλι, νταρμπούκα, νταφ, καχάν
Δημήτρης Μπρέντας – Πλήκτρα, καβάλι, κλαρίνο, γκάιντα
Αντώνης Σκαμνάκης – Μπάσο
Μιχάλης Νικόπουλος – Μπουζούκι, Μαντολίνο, Λαούτο, Φωνή
Τάκης Κανέλλος – Ντραμς
Κλέων Αντωνίου – Ηλεκτρική κιθάρα
Θοδωρής Ρέλλος – Σαξόφωνο

Η αλήθεια είναι ότι λόγω των υποχρεώσεων της ημέρας και της αυξημένης κίνησης φτάσαμε κυριολεκτικά στο παρά πέντε πριν την έναρξη του προγράμματος. Παρ’ όλα αυτά ο Δημήτρης Αποστολάκης, ευγενέστατος όπως πάντα, μας αφιέρωσε όλο το διαθέσιμο χρόνο πριν βγει στη σκηνή για μία μικρή συζήτηση. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να καταφέρουμε να τη συνεχίσουμε!

Music Corner: Σας συναντάμε την ημέρα της πρεμιέρας σας στο Σταυρό του Νότου. Σε τι φάση βρίσκονται οι Χαΐνηδες αυτή τη στιγμή;
Δημήτρης Αποστολάκης: Σε πάρα πολύ καλή. Μετά από την καλοκαιρινή περιοδεία, παίζουμε δέκα μουσικοί για 5 Παρασκευές εδώ στο Σταυρό του Νότου, και ταυτόχρονα τις υπόλοιπες μέρες περιοδεύουμε ανά την Ελλάδα.

Music Corner: Η τελευταία σας δουλειά τα «Αγροτοκτηνοτροφικά» και τα «Μητροπολιτικά» ήταν μια ιδιαίτερα μακροσκελής δουλειά, με δύο δίσκους και πολύωρο υλικό. Προσανατολίζεστε να κάνετε κάτι αντίστοιχο και στο μέλλον;
Δημήτρης Αποστολάκης: Έχετε ακούσει πως μπορείς να κάνεις το Θεό να γελάσει; Να του πεις για τα μελλοντικά σου σχέδια. Εννοώ ότι δε μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να ζω σφιχτά το παρόν μου ώστε να εμπεριέχει όλες τις στιγμές του παρελθόντος και του μέλλοντός μου και όσων ανθρώπων ενδιαφέρομαι να επικοινωνήσω με το πνεύμα τους. Οπότε αφού ζω ολοκληρωτικά το παρόν μου, δε μπορώ να προβλέψω κάτι για το μέλλον μου, όπως ούτε και στο παρελθόν μου ποτέ προέβλεψα φυσικά.

Music Corner: Ετοιμάζετε κάτι καινούριο δισκογραφικά
Δημήτρης Αποστολάκης: Και να ετοιμάσουμε κάτι δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. Ξέρετε στην ουσία, οι δισκογραφικές εργασίες μας βρίσκουνε, δεν τις βρίσκουμε. Οι δίσκοι σηματοδοτούνε τις κρίσιμες στιγμές όπου αποτυπώνονται οι αλλαγές του εαυτού μας. Κι επειδή ο εαυτός μας είναι οικουμενικός, είναι στην ουσία το πως αντιλαμβάνεται κάποιος τις οικουμενικές αλλαγές. Άρα λοιπόν οι δίσκοι, είναι κρίσιμα σημεία. Είναι σημεία όπου γίνονται συνειδησιακές αλλαγές φάσης. Οπότε σαν τέτοια μας εμπεριέχουν, δεν τις επιλέγουμε. Δεν είναι προϊόν σχεδιασμού, ούτε μηχανιστικής σκέψης. Οπότε δεν προγραμματίζουμε τίποτα.

Music Corner: Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά. Ο κόσμος πλέον δυσκολεύεται πάρα πολύ καθημερινά να επιβιώσει, οπότε μοιραία έχει γίνει πολύ επιλεκτικός στο τι θα πάει να δει ή να ακούσει. Για τον κόσμο που θα έρθει να σας δει εδώ, τι πιστεύετε ότι αγαπάει στους Χαΐνηδες ή τι ψάχνει να βρει και επιλέγει να είναι εδώ απόψε;
Δημήτρης Αποστολάκης: Κοιτάξτε, αυτό που νομίζω εγώ είναι ότι οι άνθρωποι είναι κέντρα αφηγηματικής βαρύτητας. Δηλαδή ότι στην ουσία κάποιος πάει κάπου περιμένοντας αυτό του έχει υποσχεθεί η τέχνη ότι κάνει, να αλλάξει τη ζωή του. Και πάει ιδιαίτερα εκεί που νομίζει ότι γίνεται τέχνη. Τα κέντρα αφηγηματικής βαρύτητας των ανθρώπων είναι στην ουσία συμπυκνωμένες διαδρομές από το μέρος στο όλον. Γι’ αυτό νομίζω ότι έρχεται κάποιος στους Χαΐνηδες, ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του φαίνεται ότι ψυχαγωγείται. Όσον αφορά το πολιτικό που είπατε, το πολιτικό  είναι και ηθικό και αισθητικό, είναι αλληλένδετα. Η ζωή δε χωρίζεται σε φέτες. Εδώ και δύο δεκαετίες είχαμε καταδείξει ότι το κοινωνικό- πολιτικό – ηθικό και αισθητικό πλαίσιο δεν είναι αυτοσυνεπές. Αυτό που χρειάζεται είναι πραγματικά συνειδησιακή αλλαγή, εξωβελισμό των εξουσιαστικών αρχετύπων. Είναι η εποχή της επινόησης, της φαντασίας, των συλλογικοτήτων. Είναι η εποχή που πρέπει οι άνθρωποι να αναδιατάξουν όλο το είναι τους. Η κρίση είναι και μια ευκαιρία. Τα παλιά κοστούμια των γονιών μας δεν μας ταιριάζουν, είναι εντελώς άβολα για εμάς, κι έτσι έπρεπε να είναι. Επειδή όμως οι αλλαγές, λόγω του όγκου της γνώσης και της πληροφορίας είναι πια ραγδαίες, οι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν μια βαθιά συνειδησιακή αλλαγή αν θέλουν να βρίσκονται στην ίδια γραμμή με το μέτρο της πληροφορίας και της γνώση που κατανέμεται. Άρα λοιπόν πρέπει να έχουν μια υψηλή οξυδέρκεια και μια αφάνταστη παιδικότητα για να αναπροσδιορίσουν γρήγορα το μέλλον. Είναι η εποχή μιας αλλαγής της ηθικής, αν μπορέσει η ανθρώπινη κοινότητα να αδράξει την ευκαιρία. Είναι μια εποχή που ίσως και μακάρι να επιχειρήσει ο άνθρωπος μια επανανοηματοδότηση του εαυτού του. Δε μπορεί να νοηματοδοτείται από τα προγράμματα της παραγωγής και της συσσώρεσης. Ίσως η δημιουργία και η γοητεία να είναι δυο προτάγματα για το μελλοντικό άνθρωπο

Music Corner: Μιλήσατε για συλλογικότητες. Θεωρείτε πως αν οι άνθρωποι αυτοοργανωθούν σε συλλογικότητες, μπορεί η κοινωνία να βγει από το τέλμα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή;
Δημήτρης Αποστολάκης: Εγώ αυτό πιστεύω. Όπως έχω δηλώσει επανειλημμένα πιστεύω σε αυτοθεσμιζόμενες κοινωνίες, σε κοινότητες αυστηρώς αλληλεπιδρώσες. Τώρα η πορεία του κόσμου είναι έξω από κάθε φαντασία. Αλλά νομίζω ότι σε όποια κοινωνική θέσμιση κι αν οδηγηθούμε, η επανανοηματοδότηση της ανθρώπινης ζωής είναι αναγκαία, όπως και η οριστική εγκατάλειψη των εξουσιαστικών πλαισίων. Όπως λεν και στην Κρήτη «Από τούτο το κηπούλι είναι και τούτο το μαρούλι». Αυτός ο κήπος ο εξουσιαστικός, αυτά τα φρούτα βγάζει: πολέμους, διαπλοκές, διαφθορές, καταπίεση, βία, εγκληματικότητα, καταστολή. Εμφανίζει τον κόσμο διαρκώς με δίπολα αντιπαράθεσης. Αυτό το πράγμα είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Δε μπορείς να οικοδομήσεις μια ζωή στην ιδέα του ανταγωνισμού.

Music Corner: Δεν είναι ουτοπική όμως μια κοινωνία χωρίς εξουσιαστικές δομές;
Δημήτρης Αποστολάκης: Τα όνειρα όποτε τα πιστεύει κάποιος γίνονται πραγματικότητα. Και στην ουσία δεν είναι καθόλου λιγότερο ή περισσότερο παράλογο από τον παραλογισμό των αστικών δημοκρατιών. Οι ουτοπίες και τα όνειρα είναι πορείες. Δεν είναι πιο δύσκολες απ’ αυτό που ζούμε. Όταν κανείς τολμά, τον βοηθάει ο παιδικός του εαυτός, η φαντασία και η περιέργεια. Μοιάζει πιο δύσκολο αλλά είναι πιο εύκολο. Αρκεί να τολμήσουμε.

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…