28/3/2012
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Η upstage σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου τα βράδια της Παρασκευής ανήκει στην οικογένεια Μυλωναδάκη! Και συγκεκριμένα τον Γιώργο και τον Σταύρο, τους δύο δίδυμους από τη Χίο των οποίων την πορεία παρακολουθούμε χρόνια τώρα και δε μας έχουν απογοητεύσει ποτέ. Από τη Χίο στην Αθήνα και από το «Blue Cafe» στην Πατησίων στους κόλπους της ελληνικής δισκογραφίας. Ο δίσκος τους κυκλοφορεί το 2003 και ακολουθεί ένα σερί μεγάλων συνεργασιών στις μουσικές σκηνές της πόλης. Παρ’ όλα αυτά εμείς είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε σε ένα δικό τους πρόγραμμα με όμορφα τραγούδια και πολύ κέφι!
Λίγο πριν την έναρξη του live κάναμε μια πολύ όμορφη κουβέντα με το Γιώργο και το Σταύρο για τις εμφανίσεις τους στο συγκεκριμένο χώρο αλλά και γενικότερα για την πορεία τους.
MC: Καλησπέρα παιδιά!
Γ+Σ: Καλησπέρα! (μ’ ένα στόμα, μια φωνή!)
MC: Την προηγούμενη βδομάδα είχατε την πρεμιέρα σας εδώ στο Γυάλινο στο Upstage. Πως πήγε;
Σ.Μ.: Πήγε πολύ καλά. Εμείς στο χώρο αυτό θέλαμε πολύ να ξαναέρθουμε. Είχαμε παίξει μια φορά όταν ήμασταν καλεσμένοι σε μια μπάντα ως guest. Μας έγινε μια πρόταση και αποφασίσαμε με το Γιώργο ότι θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε εδώ να παίξουμε.
Γ.Μ.: Είδαμε μια προσέλευση κόσμου που μας ενθουσίασε γιατί πιστεύαμε με το Σταύρο ότι λόγω της κατάστασης τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Και είδαμε πέρα από κόσμο που μας ακολουθεί και μας γνωρίζει και κόσμο που ήταν άγνωστος σε μας. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία βραδιά σαν πρώτη κιόλας, έχουμε ακόμα δύο, μία σήμερα και μία της επόμενη Παρασκευή στις 30. Ήταν πάρα πολύ ζεστά και ο κόσμος και ο χώρος.
MC: Εμφανίζεστε συχνά τα τελευταία χρόνια σε κάποια μουσική σκηνή, είτε μόνοι σας είτε με κάποιο σχήμα. Έχετε παρατηρήσει διαφορά δεδομένης της οικονομικής και της κοινωνικής κατάστασης;
Γ.Μ.: Πολύ μεγάλη διαφορά αλλά όχι τώρα, χρόνια πριν. Τελευταία κάνουμε εμφανίσεις δίπλα σε καλλιτέχνες που είναι χρόνια στο χώρο και παρατηρούμε ότι η κρίση σαφώς υπάρχει και εκεί και στα μεγάλα μαγαζιά και στα μικρότερα. Όμως αυτό που εισπράττουμε τελευταία είναι ότι ο κόσμος θέλει να βρίσκεται σε μικρότερους χώρους, όχι επειδή γεμίζουν πιο εύκολα, αλλά επειδή αισθάνεται μία σύμπνοια με τον διπλανό του, αισθάνεται μέρος του συνόλου και περνάει καλύτερα. Ενώ στους μεγαλύτερους χώρους είναι πιο άψυχα τα πράγματα και απρόσωπα. Αλλά ως απάντηση σε αυτό που με ρώτησες στην αρχή η κρίση φαίνεται στη δική μας τη δουλειά πάρα πολύ. Ο κόσμος δε βγαίνει τόσο πολύ περισσότερο, είναι πολύ πιο επιλεκτικός σε σχέση με το παρελθόν στο που θα πάει και αυτό το βλέπουμε σε κάθε μας εμφάνιση.
Σ.Μ.: Σαφώς και έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Απλώς πιστεύω ότι ο κόσμος όταν θέλει να παρακολουθήσει κάτι, ξέρει τι πάει να δει και να περάσει καλά, θα το κάνει.
Γ.Μ.: Απλά δε θα βγει άσκοπα. Δε θα μπει σε ένα μπαράκι, σε μια σκηνή αν δεν ξέρει ότι εκεί που θα πάει θα περάσει σίγουρα καλά.
MC: Το κοινό δηλαδή έχει γίνει πιο επιλεκτικό;
Γ.Μ.: Σαφέστατα κι έχει γίνει πιο επιλεκτικό. Ο κόσμος όταν βγει θα ξοδέψει κάτι, είτε λίγα χρήματα είτε πολλά. Οπότε θέλει να ξέρει πως αυτά τα χρήματα που θα διαθέσει για την έξοδό του θα πιάσουν τόπο. Δε θα πάει κάπου χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό που θα δει. Κι όχι μόνο στη μουσική, αλλά και στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε οποιαδήποτε έξοδο.
MC: Μετά από αυτές τις εμφανίσεις τα επόμενά σας βήματα;
Σ.Μ.: Μετά από αυτό σίγουρα θα πάμε στο νησί μας να κάνουμε διακοπές για Πάσχα! Το περιμένουμε πάρα πολύ καιρό. Ακόμα δεν έχουμε προγραμματίσει κάτι για μετά όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις . Αυτό που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ και έχουμε δώσει πάρα πολλή σημασία είναι να τελειώσουμε κάποια δικά μας τραγούδια που γράφουμε στο studio για να βγάλουμε την επόμενή μα δισκογραφική δουλειά. Θα αποτελείται κατά το ήμισυ από κάποιες διασκευές των συνθετών και των ανθρώπων που έχουμε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια και τα υπόλοιπα θα είναι δικά μας κομμάτια οπότε προσπαθούμε να ρίξουμε εκεί όλη μας την ενέργεια.
MC: Έχετε πολλές συνεργασίες όλα αυτά τα χρόνια με συνθέτες και τραγουδιστές. Απόψε που κάνετε ένα αποκλειστικά δικό σας πρόγραμμα αισθάνεστε πιο ελεύθεροι σε σχέση με το όταν συμμετέχετε σε κάποιο σχήμα;
Σ.Μ.: Αυτό ισχύει, όταν κάνεις κάτι δικό σου σίγουρα είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτό που θέλεις εσύ. Χωρίς να σημαίνει ότι όταν συνεργαζόμαστε με κάποιους άλλους κάνουμε κάτι έξω από εμάς. Απλά πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό που γίνεται γιατί ουσιαστικά κάποιος άλλος έχει στο μυαλό του μια συγκεκριμένη παράσταση όπου ο καθένας έχει ένα ρόλο. Αυτό το ρόλο οφείλεις να τον υπηρετήσεις. Ενώ όταν κάνουμε κάτι εμείς, έχουμε αποφασίσει εμείς τους ρόλους, εμείς τι θα παρουσιάσουμε, τι θα πούμε, τι θα παίξουμε. Και έχουμε τρεις δικές μας ολόκληρες ώρες που είμαστε εμείς και κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς.
Γ.Μ.: Ναι συμφωνώ με το Σταύρο απλά θέλω να προσθέσω το εξής. Πολλές φορές όταν συμμετέχουμε σε κάποιο σχήμα έρχεται κόσμος και μας λέει ότι θέλει να μας δει κάπου μόνους μας όπως σήμερα στο Γυάλινο. Ήταν μια αφορμή ο κόσμος που μας παρακολουθεί και έρχεται και μας βλέπει να κλείσουμε αυτές τις εμφανίσεις με τους συνεργάτες μουσικούς μας.
MC: Θα σας ενδιέφερε κάποια στιγμή να φύγετε από την Αθήνα και να γυρίσετε στο νησί σας τη Χίο και να ασχοληθείτε με τα μουσικά πράγματα εκεί; Πέρα από αυτά που έχετε ήδη κάνει.
Γ.Μ.: Ναι έχουμε κάνει κάποια πράγματα εκεί αλλά πριν έρθουμε στην Αθήνα για σπουδές. Και επειδή ασχολούμασταν με τη μουσική από μικρή ηλικία, πάντα συμμετείχαμε σε πράγματα που είχαν σχέση με τη μουσική: συναυλίες, μουσικοθεατρικές παραστάσεις, γράφαμε μουσική για θέατρο κλπ. Θα ήθελα πάρα πολύ να φύγω απ’ την Αθήνα, όχι απαραίτητα να πάω στη Χίο για να παίξω μουσική, ίσως να κάνω και κάτι άλλο άσχετο και τη μουσική να την έχω σαν χόμπι εκεί. Προς το παρόν είμαι εδώ γιατί τη μουσική την έχω σαν επάγγελμά μου αν και δε μου αρέσει να το λέω έτσι. Όταν μου λένε «Σήμερα δουλεύεις;» απαντάω «Όχι δε δουλεύω, σήμερα παίζω». Ο λόγος που θα ήθελα να φύγω από την Αθήνα είναι ότι δε μου προσφέρει τίποτα άλλο πέραν από την επιλογή να μπορώ να κλείσω κάποιες εμφανίσεις και να παίξω όπως σήμερα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, τον επόμενο μήνα ίσως κάπου αλλού. Σε κάποιο νησί ή στην επαρχία γενικά δεν την έχεις αυτή την επιλογή, είναι κλειστή η κοινωνία και περιορισμένα τα πράγματα. Γι’ αυτό είπα ότι αν πάω στη Χίο ή σε κάποια επαρχία θα την έχω σαν χόμπι τη μουσική και θα προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο για βιοπορισμό.
Σ.Μ.: Δε με ενδιαφέρει να κάνω κάτι άλλο γιατί αυτό αγαπάω. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είμαι διαθέσιμος να το κάνω από τη στιγμή μάλιστα που τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα στην Ελλάδα αυτό το διάστημα. Το νησί δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου. Από τότε που φύγαμε από τη Χίο δε σκέφτηκα ποτέ ότι «Φεύγω και δε θα γυρίσω ποτέ».Υπήρχε πάντα γιατί είναι ο τόπος μου, εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα, εκεί είναι οι γονείς μου, οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου… και εδώ έχουμε κάνει βέβαια πια και φίλους και γνωστούς απλά είναι πλέον τόσο δύσκολα τα πράγματα όπου αυτό που σκεφτόσουν τότε έρχεται πολύ πιο έντονα τώρα το «Μήπως να πάω εκεί;». Κι εγώ κι ο Γιώργος δεν είμαστε από τους ανθρώπους που το βάζουν εύκολα κάτω, ότι δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Η ποιότητα ζωής είναι πολύ καλύτερη εκεί, και όχι μόνο στο νησί μας, οπουδήποτε έξω από μία μεγαλούπολη. Δε σου κρύβω ότι στα σχέδια μας έχει προκύψει μια πρόταση για εξωτερικό, μη φανταστείς να κάνουμε διεθνή καριέρα, απλά για ένα πολύ μικρό διάστημα πριν το καλοκαίρι να πάμε έξω και να κάνουμε κάποια πράγματα μουσικά. Το βλέπουμε πολύ θετικά αυτό και θα το επιδιώξουμε να το κάνουμε. Τώρα αν μπορούσα να κάνω στο νησί μου αυτό που κάνω εδώ στην Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια εννοείται πως θα ήμουν εκεί. Ζεις, είσαι άνθρωπος, απολαμβάνεις. Κάτι που εκεί είναι απλό και είναι απλό πραγματικά αλλά ουσιαστικό και όμορφο εδώ φαντάζει δύσκολο, πολυδάπανο και πολυτέλεια.
MC: Δε θα σας κουράσω άλλο! Ευχαριστούμε πολύ!
Γ+Σ: Κι εμείς ευχαριστούμε!
Κάπου εκεί έπρεπε να αποδεσμεύσουμε τα παιδιά για να ξεκινήσει το live μιας και τα τραπεζάκια του Γυάλινου είχαν γεμίσει. Ο Γιώργος και ο Σταύρος ανέβηκαν στη σκηνή και μας υποδέχθηκαν με το «Να σκεπαστείς με όνειρα» ενώ στη συνέχεια επέλεξαν ένα τραγούδι που τείνει να γίνει προτροπή για όλους μας το «Σφύριξε χαρούμενα μπορείς» δημιουργώντας ένα ευχάριστο κλίμα ανάμεσα σε αυτούς και το κοινό το οποίο διατηρήθηκε ως το τέλος της βραδιάς. Προσωπικά θεωρώ πως τα χιουμοριστικά κομμάτια είναι ένα από τα δυνατά τους σημεία μιας και οι ίδιοι κάνουν το δικό τους performance στη σκηνή και πραγματικά τα αναδεικνύουν. Στη συνέχεια το μικρόφωνο πέρασε εναλλάξ στα δύο αδέρφια, ή και ταυτόχρονα με ένα πρόγραμμα που βασίζονταν στο σύγχρονο ελληνικό ρεπερτόριο με πολλές επιλογές από Ιωαννίδη, Δεληβοριά, Μικρούτσικο, Σαββόπουλο. Ακούσαμε επίσης ένα από τα νέα τους κομμάτια με τίτλο «Τα ‘χω πάρει» το οποίο σιγοτραγουδούσα για αρκετή ώρα μετά ενώ το «Δε ζητάω πολλά» του Κωστή Μαραβέγια ήταν αφιερωμένο στη γλυκύτατη συνεργάτιδά τους Έλλη. Με ένα πολύ καλό σόλο στην κιθάρα και έναν «Άγγελο Εξάγγελο» τελείωσε το πρώτο μέρος.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε πολύ ρομαντικά αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι. Ο Σταύρος τραγούδησε το «Όταν έχω εσένα» του Σταμάτη Κραουνάκη και του Λάκη Λαζόπουλου και ο Γιώργος τον συνόδευσε στο πιάνο. Αμέσως μετά επέστρεψε και η υπόλοιπη ορχήστρα ενώ το πρόγραμμα κινήθηκε σε αγαπημένα κομμάτια λίγο πιο λαϊκά αλλά από τα λεγόμενα rock λαϊκά όπως το «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ», τη «Βασιλική» και τη «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου». Ξεχώρισα εν τω μεταξύ ακόμα ένα τραγούδι το οποίο ανακάλυψα ότι είναι το μουσικό μέρος από το “Ρέιβ Πάρτι” του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα. Αν πάτε να τους δείτε την επόμενη Παρασκευή, τους Μυλωναδάκηδες όχι τους Κατσιμιχαίους, θα με θυμηθείτε. Έτσι έγινε και η στροφή προς το φαινομενικά τελευταίο μέρος του προγράμματος με τραγούδια πιο αλλέγκρα και χαρούμενα. Αφού όμως ο Γιώργος τραγούδησε τις «Δυο Γυναίκες» του Μαραβέγια με τη βοήθεια μιας κοπέλας από το κοντινότερο σκαμπό το μικρόφωνο με μια στροφή στο λαϊκό πέρασε στον Κοσμά Κοκόλη που βρισκόταν στο κοινό και ακούσαμε το «Απορώ», την «Πριγκιπέσσα» και το «Μερτικό» για την κοπέλα που το ζήτησε και για άλλη μια φορά με ζεϊμπέκικα και αναστεναγμούς αποδείξαμε όλοι τη βαθιά κρυμμένη λαϊκή μας φύση.
Η ώρα κόντευε τρεις, το πρόγραμμα ήταν χορταστικό αλλά έφτανε στο τέλος του. Έτσι με τον «Άδωνι» και το «Όνειρο Ήτανε» ο Γιώργος και ο Σταύρος μας αποχαιρέτησαν μέχρι την επόμενη Παρασκευή. Εμείς ευχόμαστε καλή συνέχεια και θα τους ξαναδούμε κάπου σύντομα. Εάν θέλετε κι εσείς βιαστείτε γιατί απομένει μόνο μια Παρασκευή στο Γυάλινο. Όσοι πιστοί προσέλθετε στις 30/3!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…