Το «Άστρο της αυγής» έλαμψε στο Σταυρό του Νότου!

19/4/2012
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr

Την Τρίτη, 10 Απριλίου, ανταμώσαμε (όπως θα έλεγε και ο ίδιος) το Βασίλη Φλώρο με την παρέα του στο Σταυρό του Νότου. Ο Βασίλης Φλώρος είναι ένας από τους ανερχόμενους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής με ιδιαίτερη αγάπη στην ελληνική παράδοση και γλώσσα. Έχοντας κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Στις όχθες της αυγής» και έχοντας πραγματοποιήσει πολλές και σημαντικές συνεργασίες με ονόματα του ελληνικού μουσικού χώρου, ετοίμασε μαζί με μουσικούς – φίλους μια βραδιά παρουσίασης κομματιών από τον προαναφερθέντα δίσκο αλλά και ακυκλοφόρητων, που θα ακούσουμε σε μελλοντικές δισκογραφικές δουλειές του. Από τη βραδιά δεν έλειπαν παραδοσιακά τραγούδια και τραγούδια αγαπημένα μέσα στο χρόνο, όπως επίσης εκπλήξεις και πολλές ανατροπές!

Η βραδιά ξεκίνησε γύρω στις 23:00 όταν όλοι οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους μπροστά από τα όργανά τους. Με τον Παντελή Στόικο στην τρομπέτα, το Κυριάκο Γκουβέντα στο βιολί, το Δημήτρη Τσεκούρα στο κοντραμπάσο, το Λουκά Μεταξά στα κρουστά, το Γιώργο Γερματσίδη στο τρίχορδο μπουζούκι και το ούτι και, φυσικά, το Βασίλη Φλώρο στην κιθάρα, στήθηκε η μουσική παρέα της βραδιάς. Καλωσορίζοντας φίλους και γνωστούς με ένα οργανικό κομμάτι, τον «Καβογλύκα», αφιερωμένο σε μια ακρογιαλιά του Πηλίου, διαγράφηκε ένα πολύ φιλικό κλίμα και όλοι καταλάβαμε ότι πρόκειται για μια σύμπραξη μουσικών, και ανθρώπων πάνω απ’ όλα,  που παρουσιάστηκε στη σκηνή του Σταυρού του Νότου για να μας δώσει τον καλύτερο εαυτό της.

«Η τρύπα» και «Τα στοιχεία της παρακμής» ακολούθησαν το καλωσόρισμα, δύο τραγούδια από τον πρώτο δίσκο του Βασίλη Φλώρου. Στο σημείο εκείνο, είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε και τη γυναίκα της βραδιάς, κι έτσι στη σκηνή κλήθηκε η Κατερίνα Αναγνώστου, φορώντας το μαύρο αέρινο φόρεμά της και ξεδιπλώνοντας το ταλέντο της στο τραγούδι με τα κομμάτια «Ασίκης» και «Η σπηλιά της φόνισσας». Με μια φωνή ιδιαίτερη, η οποία θυμίζει κάτι από μικρασιατικές συνοικίες, μας έφερε μπροστά στη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη αλλά και μπροστά σε χώρους της Ελλάδας, χώρους μυστήριους και θαυμάσιους που συναντώνται με την ελληνική παράδοση και λογοτεχνία μέσα από το τραγούδι. Μετά από στοχασμούς και διερωτήσεις ενός «Ταξιδιώτη», ο Βασίλης Φλώρος θέλησε να αφιερώσει στη μπάντα του ένα κομμάτι με τίτλο «Ξεροπόταμος», δηλώνοντας μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη συντροφιά τους και τη στήριξή τους για να βγει ένα αποτέλεσμα ψυχής, όμορφο και ουσιώδες, όπως αυτό που παρακολουθήσαμε εκείνο το βράδυ. Το τραγούδι ερμήνευσε η Κατερίνα Αναγνώστου, ενώ ο Παντελής Στόικος μας χάρισε ένα – άξιο χειροκροτήματος – σολάρισμα με την τρομπέτα του.

Παρά την ερμηνεία του κομματιού, η Κατερίνα θέλησε να αναγνώσει τους στίχους του «Ξεροπόταμου», όντας συνεπαρμένη και θαυμάζοντας τις δουλειές του Βασίλη. Με μεγάλη συγκίνηση και νιώθοντας ο καθένας ευγνωμοσύνη για τη συντροφιά του άλλου, το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τη «Λεία για αδέσποτα» και το «Η γη γυρίζει φάλτσα», ένα κομμάτι που θα βρίσκεται μέσα στο νέο δίσκο του Βασίλη, ο οποίος θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι.

Οδεύοντας προς το τέλος του πρώτου μέρους, ο Βασίλης είπε στο μικρόφωνό του ένα μακρόσυρτο «Σσσσς…». Το κοινό σώπασε και σάλεψε για λίγο, αλλά ο Βασίλης μας ξεκαθάρισε πως πρόκειται για ένα καινούργιο τραγούδι, ακόμα ακυκλοφόρητο, και όχι για πραγματική …παρατήρηση στο κοινό του! Έπειτα, με μια βαριά εισαγωγή του τρίχορδου μπουζουκιού, η παρέα μας μίλησε για «μάγκες ξεχασμένους», ενώ ακούσαμε επίσης το «Χαμάλη» και το «Κρυφό μανδράκι» με τη φωνή της Κατερίνας Αναγνώστου.

Καλεσμένος της βραδιάς επρόκειτο να είναι ο Ορφέας Περίδης, ο οποίος όμως, προς μεγάλη λύπη του Βασίλη και των συνεργατών του, δεν κατάφερε να παρευρεθεί.

Κι ενώ όλοι νόμιζαν ότι ήρθε η ώρα του διαλείμματος, η βραδιά φύλαγε κάμποσες εκπλήξεις για τους παρευρισκόμενους. Ο Βασίλης κάλεσε το Γιώργο Νταλάρα στη σκηνή, ο οποίος βρισκόταν στο μαγαζί με την παρέα του για να απολαύσει το μουσικό πρόγραμμα! Αφού ευχαρίστησε για την πρόσκληση, ερμήνευσε το «Άστρο της αυγής», από τη συνεργασία του με το Βασίλη στον πρώτο του δίσκο. Με μια φωνή που όλοι έχουμε αγαπήσει και ταυτίσει με το παλιό αλλά και σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, ο Γιώργος Νταλάρας έδωσε στη βραδιά κάτι από άρωμα «παλιάς γενιάς». Όταν έλαβε το θερμό χειροκρότημα του κοινού, μια φωνή ακούστηκε από την άκρη της σκηνής: «Γιώργο!». Ήταν ο Χρήστος Θηβαίος! Μια από τις πιο συμπαθείς και αξιότιμες παρουσίες του ελληνικού τραγουδιού, με μεγάλη προσφορά στην ελληνική δισκογραφία, ήταν επίσης παρούσα στο Σταυρό του Νότου εκείνο το βράδυ! Ο Βασίλης ζήτησε από τους δύο καλλιτέχνες να πουν τη «Μικρή πατρίδα» μαζί. Μια συνάντηση και μια ερμηνεία από δύο φωνές, που για πρώτη φορά έγινε πριν από χρόνια, αναβίωσε εκείνη τη νύχτα και μας γέμισε με τόσες πολλές και τόσο συγκινητικές αναμνήσεις…

Μετά τη μεγάλη αυτή έκπληξη, ήρθε το δεύτερο μέρος να ολοκληρώσει τη νύχτα. Με ένα πρόγραμμα πιο παραδοσιακό επέστρεψε η παρέα του Βασίλη Φλώρου και η Κατερίνα Αναγνώστου μας το σύστησε με ένα νανούρισμα από την Καππαδοκία, το οποίο δέχθηκε μια πιο σύγχρονη ενορχήστρωση. Σε πιο λαικά μονοπάτια μας περπάτησε αργότερα και με το αξέχαστο τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», ενώ και τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα (ο οποίος τύχαινε να βρίσκεται στη διπλανή σκηνή του Σταυρού του Νότου), όπως το «Για την Ελλάδα», συγκίνησαν και μίλησαν μέσα μας για τις σύγχρονες συγκυρίες.

Ένα τραγούδι μας χάρισε επίσης ο Γιώργος Γερματσίδης με το μπουζούκι του, ενώ η Κατερίνα μας αποχαιρέτισε, όσον αφορά στη φωνητική συμμετοχή της, με ένα τραγούδι αφιερωμένο στο χορό των Δερβίσηδων, ο οποίος ονομάζεται «Σεμά», όπως και το ίδιο το τραγούδι. Ο Βασίλης μας ταξίδεψε ως το τέλος της βραδιάς με δικά του τραγούδια, όπως «Τα μάτια της Σελήνης» και το «Περασματάρικο πουλί», μιλώντας μας για «έρωτες χαμαιλέοντες κρυμμένους σε σκουπίδια». Στο τέλος, η παρέα μας αποχαιρέτησε με ένα οργανικό κομμάτι, όπως ακριβώς μας καλωσόρισε. Στο κομμάτι αυτό απολαύσαμε το δέσιμο και τη σύζευξη όλων των παρόντων οργάνων και έγιναν οι συστάσεις από το Βασίλη Φλώρο. Ο κάθε μουσικός έδωσε το δικό του εαυτό και το κάθε όργανο ήρθε να προσθέσει τη δική του πινελιά και ταυτότητα σε όλο αυτό το σύνολο που είδαμε επί σκηνής.

Αφού οι μουσικοί αποχώρησαν, ο Βασίλης κάλεσε στη σκηνή δύο αγαπημένους του φίλους, τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου και την Κατερίνα Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι ερμήνευσαν τα «3 ανθοί» και «Όλα σε θυμίζουν» αντίστοιχα.

Απομένοντας μόνος πάνω στη σκηνή, ο Βασίλης επέλεξε να μας πει ένα κομμάτι σε δικούς του στίχους, το οποίο προοριζόταν για το Νίκο Παπάζογλου. Ο ίδιος του είχε διαβάσει τους στίχους 10 μέρες πριν φύγει από τη ζωή και δυστυχώς δεν πρόλαβε να το ερμηνεύσει. Το τραγούδι έχει τίτλο «Αλμαγέστη» και πρόκειται για το αρχαιότερο αστρονομικό σύγγραμμα, από τους ρωμαϊκούς κιόλας χρόνους! Όση ώρα ο Βασίλης ερμήνευε αυτό το κομμάτι, στο μυαλό μου δε σταματούσε να έρχεται η φωνή του Νίκου Παπάζογλου και η παρουσία του πάνω στη σκηνή που βρισκόταν μπροστά μου. Ίσως να μην ήμουν η μόνη που έκανε αυτές τις σκέψεις…

Ο Βασίλης Φλώρος μας συγκίνησε ιδιαίτερα και μας έδειξε έναν πολύ ευαίσθητο και ειλικρινή εαυτό, τόσο μέσα από τους στίχους και τη μουσική του, όσο και μέσα από την αλληλεπίδρασή του με τους γύρω του, τους συνεργάτες και τους φίλους του. Συναντήσαμε μια παρέα με πολλή διάθεση γι’ αυτό που κάνει και μεγάλη δημιουργικότητα, ώστε να παντρέψει την παράδοση με τον ελληνικό λόγο, μέσα από ένα πρίσμα πιο σύγχρονο αλλά και διαχρονικό ταυτόχρονα. Φυσικά, όλα αυτά θα τα κρίνει ο χρόνος. Εμείς πήραμε μια πρώτη γεύση από έναν νέο καλλιτέχνη, όπως είναι ο Βασίλης Φλώρος, και περιμένουμε τη συνέχεια με ακόμη περισσότερες εκπλήξεις!

———————————–

Πριν ο Βασίλης Φλώρος ανέβει στη σκηνή, μιλήσαμε μαζί του. Φυσικά, δεν ήταν μόνος. Δίπλα του ήταν οι μουσικοί και φίλοι του και όλοι μαζί συζητήσαμε για την ανερχόμενη καριέρα του Βασίλη, τη ζωή του μέσα από την επιστήμη και την τέχνη και τη θέση της τελευταίας στην κοσμοθεωρία του ως καλλιτέχνη.

Music Corner: Μιας και σας βρήκα όλους μαζί, θέλετε να μου πείτε πώς γνωρίζεστε και πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Βασίλης Φλώρος: Μεγάλη ιστορία! Εγώ από μικρό παιδί άκουγα τον καθένα ξεχωριστά σε live που πήγαινα. Είχα τη χαρά, στον πρώτο μου δίσκο, να συμμετέχουν και οι 3 μουσικοί, από την ορχήστρα που εμφανίζεται σήμερα στο «Σταυρό του Νότου» (Κυριάκος Γκουβέντας, Λουκάς Μεταξάς, Παντελής Στόικος), οπότε καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι για μένα να τους έχω δίπλα μου στις ζωντανές εμφανίσεις. Αν τα τραγούδια είναι ο καρπός μέσα στο χώμα, οι μουσικοί είναι το νερό της βροχής και η ηλιαχτίδα που τον βοηθούν να ανθίσει. Ξέχασα να αναφέρω το Δημήτρη Τσεκούρα, ο οποίος είναι σπουδαίος μουσικός και φίλος, το Γιώργο Γερματσίδη και φυσικά την Κατερίνα Αναγνώστου. Οπότε κάναμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να φτιάξουμε όμορφα πράγματα για τον κόσμο που θα έρθει να μας ακούσει.

Music Corner: Και θα συνεχίσετε να συνεργάζεστε;
Λουκάς Μεταξάς: Αν παίξουμε καλά σήμερα, ναι! (γέλια)
Βασίλης Φλώρος: Θέλω να ελπίζω πως ναι. Βασικά, σημασία έχει η επικοινωνία στις ζωντανές εμφανίσεις. Μακάρι να φτιάχνω πράγματα που θα αρέσουν στα παιδιά και θα θέλουν να βάλουν τη μαστοριά τους μέσα σε αυτά.
Κυριάκος Γκουβέντας: Να πω κι εγώ; Με τους υπόλοιπους μουσικούς έχουμε συνεργαστεί και σε άλλες δουλειές και χαιρόμαστε πολύ που βρήκαμε ένα νέο άνθρωπο, ο οποίος είναι η αφορμή να βρισκόμαστε και να παίζουμε μαζί. Και εννοώ έναν άνθρωπο που να αξίζει τον κόπο η συνεργασία. Τραγουδοποιοί υπάρχουνε πολλοί και αξιόλογοι , αλλά, όπως έχει πει κι ο κύριος Νταλάρας, ο Βασίλης είναι σα να είναι από την παλιά γενιά τραγουδοποιών. Εγώ δεν καταλαβαίνω πώς γράφει αυτούς τους στίχους ενώ είναι τόσο νέος, πού τα έχει ζήσει όλα αυτά! Μου φαίνεται οτι διαβάζει, πολύ…

Music Corner: Μιας και αναφέρατε τον κύριο Νταλάρα. Ξέρω, Βασίλη, ότι έχεις συνεργαστεί μαζί του και με άλλους καταξιωμένους τραγουδιστές και μουσικούς, όπως είναι ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, ο Δημήτρης Μυστακίδης και άλλοι. Υπάρχουν άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς; Υπάρχουν τέτοια σχέδια για την επόμενη δουλειά σου;
Βασίλης Φλώρος: Σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι, που εκτιμώ το έργο και τις ερμηνείες τους,  απλώς θέλω να χαράξω και το δικό μου δρόμο, τη δική μου αλήθεια, και βλέπω ότι αυτό που κάνουμε αυτή την περίοδο με την Κατερίνα και τα παιδιά, μιας και θα συμμετέχουν και σε αυτό το δεύτερο δίσκο, έχει μεγάλη αλήθεια μέσα του. Να πω και για τα σχέδια, μιας και χθες με το Λουκά φτιάξαμε τις βάσεις του δεύτερου δίσκου, που ήδη ετοιμάζουμε και ελπίζω να βγει σύντομα, καθώς εγώ έχω επωμιστεί το οικονομικό βάρος αυτής της παραγωγής. Στο δεύτερο δίσκο θα συμμετέχω ερμηνευτικά εγώ και η Κατερίνα Αναγνώστου, η οποία είναι συνοδοιπόρος τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια.

Music Corner: Τον επόμενο δίσκο πότε να τον περιμένουμε;
Βασίλης Φλώρος: Μετά το καλοκαίρι σίγουρα. Από Σεπτέμβρη το βλέπουμε, αλλά, όπως είναι η κατάσταση ίσως και πιο μετά.
Λουκάς Μεταξάς: Ήδη ο πρώτος δίσκος έχει δρόμο μπροστά του να περπατήσει.
Βασίλης Φλώρος: Σε αυτό το σημείο να πω και μια φράση του μεγάλου «δασκάλου», του Νίκου Παπάζογλου: «Σε αυτά τα πράγματα δε χρειάζονται μικροαστικού τύπου βιασύνες». Για τη δουλειά μας θέλουμε το καλύτερο…
Κυριάκος Γκουβέντας: Σημασία έχει ότι τα τραγούδια αυτά (του επόμενου δίσκου) τα παίζουμε σε ζωντανές εμφανίσεις και ωριμάζουν κάθε φορά όλο και περισσότερο. Είναι μεγάλη μας χαρά που τα μοιραζόμαστε με το Βασίλη, γιατί με το στίχο και τη μουσική που γράφει μπαίνει σε αυτό που είναι μέσα στα μέτρα και τα σταθμά τα δικά μας. Το στίχο του δε τον βρίσκεις εύκολα. Σου δημιουργεί πολλές εικόνες. Και, μάλιστα, έχει αρχίσει να έχει και έναν πολιτικό λόγο στο τραγούδι του, ο οποίος δεν χαϊδεύει κανένα αυτί. Κάποια θέματα που θίγει, με κάποιες μεταφορές όπως ο «Χαμάλης» ή «Τα στοιχεία της παρακμής», δείχνουν μια στάση για το πώς αντιδράει μια ομάδα νέων καλλιτεχνών σ’ αυτό που όλοι λέμε κρίση. Υπάρχουν πολλά τραγούδια που μπορούμε να απαριθμήσουμε σε αυτή την γραμμή σκέψης. Και θα ήταν ωραία ιδέα να μας πει ο Βασίλης μερικούς στίχους από κάποιο καινούργιο του κομμάτι.
Βασίλης Φλώρος: Θα πω ένα τελευταίο που έγραψα :

Για ’να άτιμο γινάτι

Στης θάλασσας τον αφαλό,
που κόβει βόλτες το νερό
ρίξαν όλα τα κλεμμένα,
κατακάθι στον πυθμένα.

Τόσα χρόνια στον Αργέστη
άρχοντες μαζί και ρέστοι,
τώρα με το ξεροβόρι
κατά πού να βάλεις πλώρη.

Για ’να άτιμο γινάτι
δε μπορώ να κλείσω μάτι.

Όλο κλέβει στη μπαλάντζα
κι ύστερα ζητάει αβάντζα
και στης Θέμιδας την κλίνη
ψάχνει νομιμοφροσύνη.

Για ’να άτιμο γινάτι
δε μπορώ να κλείσω μάτι…

Music Corner: Αναφέροντας «δασκάλους», από τους ανθρώπους που σε ενθάρρυναν στο τραγούδι ήταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, έτσι δεν είναι;
Βασίλης Φλώρος: Περισσότερο ουσιαστική ήταν η βοήθεια του κυρίου Γιώργου Νταλάρα, που στήριξε ένθερμα, με ότι μέσο μπορούσε την παραγωγή του πρώτου μου δίσκου. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο είχα έρθει επαφή και με πήρε τηλέφωνο μετά από 2 βδομάδες, αν θυμάμαι καλά, και μου είπε «Είναι καλό αυτό που κάνεις. Συνέχισε». Ήταν, ας πούμε, το έναυσμα να αντιληφθώ ότι αυτό που κάνω ίσως έχει ένα μέλλον.

Music Corner: Κάτι που σκέφτηκα εγώ προσωπικά και βρίσκω την ευκαιρία να σε ρωτήσω είναι αν φοβάσαι τη σύγκριση. Τραγούδια, όπως για παράδειγμα η «Τρύπα», παραπέμπουν τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά σε τραγούδια του Θανάση Πακακωνσταντίνου. Το έχεις σκεφτεί ποτέ αυτό ή δε σε φοβίζει;
Βασίλης Φλώρος: Ο προσωπικός μου μουσικός χαρακτήρας είναι το ζητούμενο για μένα, είναι ένα ταξίδι: από κάπου ξεκινάς και κάπου πας. Κάθε άνθρωπος είναι μία σπουδαία,  μοναδική προσωπικότητα. Απ’ τη θέση μου δε μπορώ να αντιληφθώ τις όποιες πιθανές ομοιότητες, καθώς ό,τι φτάνει στα αυτιά σας από εμένα ,είναι προϊόν αυθορμητισμού και όχι αποτέλεσμα επιτηδευμένου μιμητισμού. Παρόλα αυτά σαφώς και υπάρχουν επιρροές. Σύμφωνα με το μουσικολόγο Ντομινίκ Προυστ οι μουσικές  που αναπαράγουν οι άνθρωποι με τη φωνή ή κάποιο μουσικό όργανο, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά  η ανάμνηση των μουσικών του σύμπαντος. Ο λόγος γεννάει λόγο και η μελωδία μία νέα μελωδία. Είναι η διαδοχή των κόσμων που εξελίσσονται. Η ίδια η αποκάλυψη σ’ εμάς… του Σύμπαντος.
Κυριάκος Γκουβέντας: Όταν ένας νεότερος δημιουργός, όπως είναι ο Βασίλης, πηγαίνει σε έναν παλιότερο δημιουργό, όπως είναι ο Θανάσης, τότε νιώθει ότι θέλει να μιλήσει, την ίδια γλώσσα. Η ανάγκη δεν είναι να τον μιμηθεί σε κάτι, αλλά να εκφράσει τον προσωπικό του καημό. Αυτό συμβαίνει όταν δημιουργείς, όταν συνθέτεις μουσική και γράφεις στιχάκια πάνω σε αυτή, γιατί μέσα σου υπάρχει μια σταγόνα, μια μικρή ιδέα. Είναι μια λύτρωση αυτό, είναι μια ανάγκη να εκφραστείς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο μπαίνεις και σε όλη αυτή τη διαδικασία, να κάνεις τον κόπο, να βγάλεις το δίσκο, να μαστορέψεις τα κομμάτια, να συνθέσεις το υλικό. Είναι μια διαδικασία που δε βασίζεται στη λογική του copy-paste, που συνήθως χρησιμοποιείται για να φτιάξουν ατμόσφαιρες σε κάποια τραγούδια. Το υλικό μας είναι πολύ απλό και θέλουμε να επικοινωνήσουμε με πολύ κόσμο. Η πολυπλοκότητα είναι στον τρόπο που θα παίξουμε. Δεν υπάρχει ανάγκη για μίμηση. Αυτό το σκέφτεται όποιος είναι έξω από τη δημιουργία. Αυτός που είναι μέσα φλέγεται. Ο Βασίλης είναι ένας ευαίσθητος δέκτης της κατάστασης που ζει η κοινωνία μας σήμερα. Το πάω πάλι, στο ότι το τραγούδι αυτό κάθε αυτό προτείνει λύσεις, γιατί  η τέχνη προηγείται των συμβάντων που υπάρχουν πραγματικά και ο κόσμος έχει ανάγκη να το βιώσει αυτό.
Βασίλης Φλώρος: Αρκεί όμως αυτό να μη γίνεται επιτηδευμένα, επειδή ο καιρός το απαιτεί.
Κυριάκος Γκουβέντας: Εσύ κάνεις το καθήκον σου όμως. Το καθήκον σου ήταν να νιώσεις και να δώσεις το απόσταγμα της σκέψης, που είναι ο στίχος, και να δεις πώς θα χτίσεις το στίχο με το τραγούδι. Το τραγούδι φεύγει από σένα μετά, πάει στον κόσμο και παίρνει το δρόμο του.

Music Corner: Βασίλη, εσύ ο ίδιος γράφεις στίχους, συνθέτεις και ερμηνεύεις. Δε θα σε ρωτήσω τι σε ενδιαφέρει να ακολουθήσεις, αλλά θα ήθελα να μάθω τι απολαμβάνεις περισσότερο.
Βασίλης Φλώρος: Ουσιαστικά, μου αρέσει να ασχολούμαι με το λόγο και τη μελωδία. Μακάρι να μπορώ να υποστηρίξω ερμηνευτικά αυτά που φτιάχνω. Λίγες μέρες νωρίτερα με ρώτησε κάποιος «Αν ασχολιόσουν με μια άλλη τέχνη, ποια θα ήταν αυτή;». Σαφώς, θα είχε σχέση με το λόγο, εννοώντας την ελληνική γλώσσα, χωρίς δόσεις εθνικοπατριωτικής υστερίας. Πιστεύω ότι η ελληνική γλώσσα έχει απίστευτη μουσικότητα μέσα της και ότι μπορεί να γεννήσει μουσική, με τη μορφή την κλασική, την παραδοσιακή. Δεν ξέρω κατά πόσο, οι υπέρμαχοι της εδραίωσης της δημοτικής γλώσσας, είχαν αυτό το αποτέλεσμα στο μυαλό τους, να μπολιάζεται δηλαδή η ελληνική γλώσσα καθημερινά με ξενόφερτα, αγγλοσαξονικού τύπου στοιχεία, άνευ περιεχομένου και νοήματος.
Κυριάκος Γκουβέντας: Αυτό είναι κάτι που δεν χωρά ο κόσμος των  υψηλών νοημάτων. Ό,τι εκφράζεις σα λόγο, περνάει και στο τραγούδι. Αν ο λόγος δεν έχει ένα μακρύ δρόμο να περπατήσει, πέφτει κάτω στο κενό. Ό,τι είναι εκλογικευμένο κατασκεύασμα ή μίμηση για ένα φτηνό lifestyle φεύγει γρήγορα. Οτιδήποτε είναι βαθύ και εκφράζει την ανάγκη του αποδέκτη, πάει μακρύτερα. Το θέμα είναι να πάει μακρύτερα. Οτιδήποτε είναι μπάλωμα, ο χρόνος κι ο κόσμος το φτύνει από μόνος του.

Music Corner: Πέρα από το χώρο της τέχνης, υπάρχει και η επιστήμη στη ζωή σου. Έχεις σπουδάσει μαθηματικός. Θα έλεγες, επομένως, ότι η ζωή σου είναι αφιερωμένη στην τέχνη ή την επιστήμη;
Βασίλης Φλώρος: Θα σου πω μια φράση που έλεγε ένας Ινδός ποιητής, ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ: «Το ένα δίχως το άλλο είναι κενό. Αυτό το άλλο είναι που κάνει το ένα μοναδικό». Θεωρώ ότι μουσική είναι και τα μαθηματικά, όχι με την στενά φορμαλιστική έννοια, είναι κάτι εντελώς ευρύτερο. Για να φτιάξω μουσική, με το λόγο και την αρμονία, πρέπει να μάθω τη λαογραφία ενός τόπου, να διαβάσω ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη, να ακούσω την παραδοσιακή μουσική μιας περιοχής και όχι μόνο. Η μουσική έχει και σχέση με την ύπαρξη του ατόμου, η οποία κι αυτή με τη σειρά της σχετίζεται με την επιστήμη. Η κβαντομηχανική ας πούμε είναι ένας τομέας που μπορεί να συνδεθεί με τη δημιουργία. Πάνω στον αυτοστροβιλισμό των πλανητών ο Kepler έστησε ολόκληρη τη θεωρία του για την αρμονία των σφαιρών. Αυτό σημαίνει πως όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως ολότητα και εγώ θέλω να τα εντάξω στη ζωή μου. Είναι όμως και άλλα, απλά πράγματα, όπως για παράδειγμα το τσιπουράκι που πίνω με τον Κυριάκο στον Κατηγιώργη, ένα ψαροχώρι που πηγαίνουμε μαζί τα καλοκαίρια. Ακόμα κι αυτό είναι μέσα σε αυτό που λέμε μουσική και έχει να κάνει με τα βιώματα.

Music Corner: Σήμερα έχετε καλεσμένο τον Ορφέα Περίδη;
Βασίλης Φλώρος:Να διορθώσω εδώ ότι ο Ορφέας Περίδης δεν κατάφερε να είναι μαζί μας, δυστυχώς για μας. Τον αγαπάμε, τον γουστάρουμε, μας αρέσουν αυτά που φτιάχνει. Ελπίζω να συναντηθούν κάποια στιγμή οι δρόμοι μας…

Music Corner: Παρόλα αυτά, πώς προέκυψε η πρόσκληση;
Βασίλης Φλώρος:Ήρθαμε σε επαφή και με χαρά δέχτηκε!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…