ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δισκογραφική Εταιρεία : Εξώστης – Inner Ear (12/2011)

Τον Χρήστο Λαϊνά τον γνωρίσαμε από το κιθαριστικό ποπ συγκρότημα των Ονειροπαγίδα, καθώς και από τις αμέτρητες συνεργασίες του στην indie σκηνή με καλλιτέχνες όπως οι Coti K, Μιχάλης Δέλτα, Film, Tuxedo Moon, Raining Pleasure, Μέντα, Berlin Brides και πολλοί άλλοι.  Το πρώτο προσωπικό του album λέγεται “Η Αγάπη Θα Λάμψει” και κυκλοφορεί από τον Εξώστη της Inner Ear.

Τα 10 κομμάτια του album ηχογραφήθηκαν από τον ίδιο στη διάρκεια 2 χρόνων, χωρίς πολλή πίεση, ίσως και με μία δόση τεμπελιάς.  Τα περισσότερα από αυτά βασίζονται σε ιδέες που είτε προέκυψαν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, είτε προ-υπήρχαν εδώ και πολλά χρόνια… (κάποιες από αυτές μπορεί να αγγίζουν τη δεκαετία!)

Πέρα από τις ηχογραφήσεις και τη βασική μίξη ο Χρήστος Λαϊνάς υπογράφει όχι μόνο τη μουσική και τους στίχους αλλά και την παραγωγή, την εκτέλεση και την ενορχήστρωση.  Έχει χρησιμοποιήσει “samples” πολύ μικρής διάρκειας από παλιούς δίσκους soul, “ξεκουρδισμένα” καθώς και πολύ ανακατεμένα μεταξύ τους, τεχνική η οποία είναι ευρέως γνωστή στην hip hop σκηνή, με τη διαφορά ότι εδώ το αποτέλεσμα είναι αμιγώς ποπ.  12 bit samplers, αναλογικά synths, διάφορα toy synths, vocoders και λίγες κιθάρες έχουν «ντύσει» και ενορχηστρώσει τα κομμάτια με μοναδικό τρόπο.

Οι στίχοι, απλοί και άμεσοι, μεταφέρουν κυρίως ένα μήνυμα: οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινότητά μας και κατ’ επέκταση στη ζωή μας, καταβάθως έχει σαν στόχο την αγάπη, να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε… Οπότε στο τέλος της μέρας, αναπάντεχα, η αγάπη θα λάμψει!

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ MUSIC CORNER
Γράφει ο Θάνος Λυμπερόπουλος – thanosliberop@musiccorner.gr

Κυριακή απόγευμα… Λίγο το hangover του Σαββατόβραδου, λίγο η post-Christmas μελαγχολία, λίγο ο σκύλος μου, που είχε φάει τη θήκη από την κιθάρα μου, (flight case παρακαλώ), η πνευματική μου κατάσταση ήταν σε λεπτές ισορροπίες και το στομάχι μου σε ακόμη λεπτότερες όταν κουδούνισε, μάλλον αναιδώς, το mail του Αρχισυντάκτη. Το άνοιξα με ένα μικρό φόβο ότι θα έπρεπε να κάνω κριτική σε κάποια δήθεν έντεχνη wanna be Μποφίλιου ή σε κάποιον παρατρεχάμενο του Χατζηγιάννη. Αυτή η Κυριακή δεν είχε δείξει σημάδι ελέους ως τώρα έτσι κι αλλιώς. Το όνομα του Χρήστου Λαϊνά κάτι μου έκανε, αλλά δεν έσπασα και το κεφάλι μου να θυμηθώ. (καλό είναι να μην κάνεις τον καμπόσο στον πονοκέφαλο που έχει κατασκηνώσει στο κρανίο σου…)

Περιεργάστηκα λίγο το δίσκο και αν και με κέρδισε το Brian En-ικό artwork, μόλις το μάτι μου έπεσε στο πίσω μέρος του άλμπουν και στο logo του Εξώστη και της Inner ear, κάπως χαλάρωσα και αποφάσισα ότι δεν πρέπει να είμαι τόσο γκρινιάρης. Καλώς ή κακώς ένα μεγάλο ποσοστό δίσκων που αξίζει να ακούσεις και όχι να χρησιμοποιήσεις για φρίσμπι ή σουβέρ, τη σήμερον ημέρα, μας έρχεται από την Πάτρα και από την Inner ear ή το sub-label του Εξώστη για τους ελληνόφωνους.

OK, καλά μέχρι τώρα. Αλλά δε φτάνει ένα καλό label για να σε ξελασπώσει κύριε Λαϊνά (ρε, τι μου θυμίζει;) προκαταβολικά, οπότε έβαλα το δίσκο στο cd-player και χαλάρωσα με μια έκφραση δυσπιστίας σαν αυτή που παίρνουμε όταν ακούμε ότι «η κρίση θα περάσει» ή ότι η ΑΕΚ θα πάρει πρωτάθλημα.

Τα sliced samples στην εισαγωγή του «Η θλίψη το βράδυ» με έκαναν να κάτσω καλύτερα στη θέση μου και να περιμένω τη Sugah Spank να μπει και να αρχίσει να ραπάρει πάνω σε ένα old school rap beat. Αλλά αυτό θα ήταν εντελώς κλισέ. Ο Χρήστος Λαϊνάς έχει επιλέξει μια πιο ambient αισθητική που δανείζεται μεν samples από σκονισμένους δίσκους, μα τα δένει με ιstring machines των ‘70s, και μετρημένα analog synths σε ένα μείγμα γοητευτικό, pop και ταξιδιάρικο.

Βέβαια δε σε αφήνει για πολύ στην downtempo μελαγχολία (που στο τέλος σε παίρνει ο ύπνος, κακά τα ψέματα). Έχοντας επίγνωση του εξωτερικού ρυθμού που πρέπει να διέπει ένα δίσκο, ανεβάζει τα bpm στο σχεδόν disco «Η αγάπη θα λάμψει».

Καθώς το άλμπουμ προχωρά, οι άσσοι αρχίζουν να βγαίνουν από το μανίκι, με αργούς ρυθμούς, μα συνέπεια. To vocoder στο «Τραγούδι του δάσους» με τα retro 808 claps και η μελόντικα του ορχηστρικού «Στο camping», με τις μεγάλες εβδόμες που θυμίζει bossa nova, σε συνδυασμό με τα αιθέρια φωνητικά και τις αναφορές στους μέντορες Στέρεο Νόβα, σε ταξιδεύουν χωρίς να πέφτουν όμως στην παγίδα της μονοτονίας.

To Minimoog ζεσταίνεται και κρατάει το κούρδισμά του καλά στο λακωνικό «77» με μια πιο σκοτεινή διάθεση στις αρμονίες για να οδηγήσει στο ονειροπόλο «Σύνορα», όπου o Bryan Ferry μοιάζει να ξεπετάγεται πίσω από τις στοίβες με τα synths και να αρπάζει το DX7 για να δώσει λίγο ρυθμό στην υπόθεση. Κάπου εδώ ίσως να μπορείς να πεις ότι αρχίζουν να επαναλαμβάνονται τα ίδια μοτίβα και ότι, ότι είχε να πει αυτός ο δίσκος το έχει πει. Ίσως να μην έχεις και πολύ άδικο, αλλά με λίγο υπομονή στη γωνία περιμένουν οι «Ανεμώνες». Αυτό το κομμάτι, που για μένα είναι ίσως το highlight του δίσκου με την σχεδόν ‘60s αισθητική και τα φωνητικά της Δανάης με βοήθησε να θυμηθώ ότι ο Χρήστος Λαϊνάς ήταν ιδρυτικό μέλος των «Ονειροπαγίδα», μιας από τις μελωδικότερες και πιο εφευρετικές pop-rock bands που είδαμε ποτέ στα μέρη μας με ελληνικό στίχο. Έτσι κάπου εδώ βλέπουμε ότι καλό το sampling και οι loops αλλά η ουσία είναι στο να γράφεις τραγούδια. Τραγούδια που σου μένουν στο μυαλό και σε κάνουν να γίνεσαι ένα μαζί τους. Αν αυτό υπήρχε σαν προτεραιότητα από την αρχή, ίσως να μιλάγαμε για έναν από τους καλύτερους electro δίσκους των τελευταίων χρόνων, και αν μερικά ρεφρέν ήταν λίγο πιο catchy και έμπαιναν λίγο πιο δυνατά, για μερικά από τα ομορφότερα pop τραγούδια του καιρού μας. Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν κάνει το «Η αγάπη θα λάμψει» λιγότερο απολαυστικό και σημαντικό. Όποιος έχει υπομονή να χαλαρώσει και να βυθιστεί σε αυτό το κομψό μουσικό κολάζ, θα βρει μερικές στιγμές γλυκιάς μελαγχολίας που δεν τις συναντάς συχνά στην fast food σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα.

«Σαν δύο ανεμώνες, πετάμε πάνω απ’ τη θάλασσα, μακριά από εκείνους τους κρύους χειμώνες»

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ CD
01. Η θλίψη το βράδυ
02. Η αγάπη θα λάμψει

03. Το τραγούδι του δάσους
04. Στο κάμπινγκ
05. Ηλιαχτίδα
06. 77
07. Σύνορα
08. Η περιπλάνηση
09. Ανεμώνες
10. Μέρος δεύτερο

*** Οι κριτικές δίσκων αποτελούν προσωπικές απόψεις του εκάστοτε συντάκτη που σε καμία περίπτωση δεν είναι απαραίτητο ότι συνάδουν με τις απόψεις και της υπόλοιπης συντακτικής ομάδας του Music Corner

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ypomoni apo edw, ypomoni apo ekei… Re paidia ena kalo lp den xreiazetai oute tosi ypomoni, oute prospathia gia na to akouseis… Oute kai toso promo, me ta idia kai ta idia…

  2. Και όμως…όταν έχουμε συνηθίσει στα best of, τα radio playlists, το youtube και τα 128άρια mp3 στο μετρό και διασχίζοντας την Κηφισίας, το να αφιερώσεις τον χρόνο που χρειάζεται σε ένα LP για να ξεδιπλωθεί και να το καταλάβεις και όχι απλά να πεις ότι το άκουσες, θέλει προσπάθεια. Απλά θυμήσου την τελευταία φορά που άκουσες ένα δίσκο ολόκληρο χωρίς να κάνεις τίποτα άλλο παράλληλα. Και αν τυχαίνει και θυμάσαι πες μου πόσους ξέρεις να κάνουν το ίδιο…

  3. Den ithela na eimai kontofthalmos, to akousa 3 kai tesseris fores to lp, logw douleias…Paramenei kako, me sygxwreis..

    Ksereis, diafwnw mazi sou oson afora to xrono pou xreiazetai mia mousiki douleia gia na afomoiwthei.. Xrono akousmatos xreiazontai douleies pio periplokes kai me vathos, opws px Godspeed..Kai sigoura oxi ena popaki diskos.

    Otan prokeitai gia analafres, pop douleies, epeidi einai aplos o rolos tous sti mousiki viomixania, ofeiloun na min xreiazontai th paramikri prosoxi kai prospatheia gia na einai arestes…

    Thanx gia to sxolio sou,

    S.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here