Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Κάθε τραγούδι έχει τη δική του ιστορία. Άλλοτε από μια προσωπική εμπειρία, άλλοτε από την ανάγνωση ή το άκουσμα μιας ιστορίας, άλλοτε εντελώς τυχαία και συμπτωματικά, έχουν γραφτεί υπέροχες μελωδίες και στίχοι που μας συντρόφεψαν στις χαρές, στις λύπες, στη διασκέδαση, στους έρωτες, στους χωρισμούς μας. Αυτές τις ιστορίες θ’ αφηγείται τούτη η στήλη, σαν ένα παραμύθι, που όμως είναι τόσο αληθινό…

Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…

———————————————————–

Τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
(Στέλιου Καζαντζίδη – Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου)
Στέλιος Καζαντζίδης

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου είχε γίνει αρκετά γνωστή στον κύκλο των συνθετών και γενικότερα των μουσικών για τους εξαιρετικούς στίχους που έγραφε. Δυστυχώς όμως, είχε γίνει πολύ γνωστή και στους χώρους όπου σύχναζαν τζογαδόροι και πολύ γρήγορα το πάθος της για τα χαρτιά έγινε ανεξέλεγκτο, οδηγώντας την σε οικονομική καταστροφή.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να πουλάει τους στίχους που έγραφε σε εξευτελιστική τιμή, παραιτούμενη από οποιοδήποτε δικαίωμα πάνω τους (αναγραφή του ονόματός της στο δίσκο, ποσοστά επί των πωλήσεων κ.τ.λ.). Και τούτο μόνο και μόνο για να εξασφαλίζει άμεσα τα χρήματα έτσι ώστε να μπορεί να παίζει (και συνήθως να χάνει) μεγάλα ποσά κάθε βράδυ στο τραπέζι με τους βαλέδες, τους ρηγάδες και τις ντάμες της τράπουλας…

Ένα πρωί λοιπόν, πέρασε από το σπίτι της να τη δει η μικρότερη κόρη της Καίτη Πολυζωγοπούλου και να τη ρωτήσει αν ήθελε κάτι. Στη συνέχεια πήγε στο κρεοπωλείο της γειτονιάς, επέστρεψε κι έκανε ένα καφέ στη μητέρα της. Εκείνη άναψε ένα τσιγάρο και σε λίγο της ζήτησε να της φέρει το χαρτί που ήταν τυλιγμένο το κρέας που η κόρη της είχε αγοράσει, καθώς κι ένα μολύβι. Η Πολυζωγοπούλου τη ρώτησε γιατί και η Ευτυχία της ζήτησε να κάνει λίγη υπομονή.

Το τηλεφώνημα του Καζαντζίδη…

Σε δέκα λεπτά με ένα τέταρτο είχε τελειώσει και της διάβασε τους στίχους που είχε γράψει: «Το τελευταίο βράδυ μου απόψε το περνάω, κι όσοι με πίκραναν πολύ, τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή, όλους τους συγχωρνάω». Ακούγοντάς τους, η κόρη της εντυπωσιάστηκε και την παρακάλεσε να μη τους πουλήσει, όπως συνήθιζε να κάνει…

Εκείνη τη στιγμή, χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης. Της είχε δώσει να γράψει στίχους με θέμα κάποια «Μαντουμπάλα» (ήταν στο φόρτε τους οι ινδικές ταινίες εκείνη την εποχή και συχνά γράφονταν τραγούδια για τις ηρωίδες τους και όχι μόνο) και ζήτησε να μάθει αν τους είχε τελειώσει. Αντί απάντησης, εκείνη του διάβασε τους καινούργιους στίχους που μόλις είχε ολοκληρώσει, ο Καζαντζίδης ενθουσιάστηκε και τους αγόρασε μόλις για 250 δραχμές. Η τράπουλα δε μπορούσε να περιμένει και οι προσπάθειες της κόρης της να τη μεταπείσει απέβησαν άκαρπες…

Φυσικά, είναι περιττό ν’ αναφέρουμε τι σημαίνει για το ελληνικό τραγούδι το «Τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή». Κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών το 1959 μαζί με τη «Μαντουμπάλα» (της οποίας τους στίχους δεν έγραψε τελικώς η Ευτυχία, αλλά ο ίδιος ο Καζαντζίδης) και για πολλά χρόνια κατείχε το ρεκόρ πωλήσεων με 96.000 αντίτυπα. Μάλιστα, άργησε σχετικά να γίνει επιτυχία καθώς όλος ο κόσμος ζητούσε «το δισκάκι με τη «Μαντουμπάλα», αλλά ο ερμηνευτής ήταν από τότε σίγουρος ότι σύντομα θα το ζητούσε με τον τίτλο του «από πίσω» τραγουδιού και δεν έπεσε έξω…

Εδώ και πέντε δεκαετίες είναι ένα από τα πιο κλασικά λαϊκά τραγούδια, ακούγεται σχεδόν σε όλα τα κέντρα διασκέδασης και το ξέρουν ακόμη και τα μικρά παιδιά. Κι όμως, αυτό το μεγάλο δημιούργημα γράφτηκε σ’ ένα χασαπόχαρτο και πουλήθηκε για 250 δραχμές!

———————

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here