Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 4 Απριλίου 2013
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Ο μαύρος γάτος” (Βασίλη Παπακωνσταντίνου – Θανάση Παπακωνσταντίνου) Βασίλης Παπακωνσταντίνου |
Μπορεί ο Μίκης Θεοδωράκης να ήταν εκείνος που ουσιαστικά ανακάλυψε καλλιτεχνικά τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ωστόσο ο Μάνος Λοΐζος ήταν ο συνθέτης που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό μέσα από τον «Στρατιώτη» και τον «Τρίτο Παγκόσμιο» που του έδωσε στα «Τραγούδια του δρόμου» λίγους μήνες μετά τη μεταπολίτευση.
Οι δυο τους συνδέθηκαν με μια δυνατή φιλική σχέση που διατηρήθηκε ως το τέλος της ζωής του δημιουργού, ο οποίος πάνω στη φωνή του Παπακωνσταντίνου άρχισε σιγά-σιγά να δοκιμάζει έναν ήχο πιο «ροκ» και «ηλεκτρικό», επιχειρώντας να ξεφύγει από τα κατά βάση λαϊκά τραγούδια που ως τότε έγραφε.
Αφού τον χρησιμοποίησε στον -τελευταίο όπως αποδείχτηκε- δίσκο του «Για μια μέρα ζωής» το 1980, ο Λοΐζος άρχισε σιγά-σιγά να συγκεντρώνει στίχους για να ετοιμάσει μια ολοκληρωμένη δουλειά με τον τραγουδιστή. Η σκέψη αυτή είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όμως μετά την επιτυχία του «Κι αν είμαι ροκ» που υπήρχε στο εν λόγω άλμπουμ ο συνθέτης πείστηκε ότι ο νέος μουσικός δρόμος που ξεκίνησε ήταν στη σωστή κατεύθυνση και η φωνή του Παπακωνσταντίνου η ιδανικότερη για να τον εκφράσει…
Ως συνήθως, του πήρε αρκετό καιρό για να μαζέψει αλλά και να γράψει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού και είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα «Πρώτη Μαΐου» και «Χαράματα Ομόνοια» που του έδωσε το 1982 για το δίσκο του «Φοβάμαι» ήταν τα «προεόρτια» για το ολοκληρωμένο άλμπουμ της συνεργασίας τους που θ’ ακολουθούσε. Δυστυχώς, ο πρόωρος θάνατος του Μάνου τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς ματαίωσε τα πάντα…
Ο …άλλος Παπακωνσταντίνου
Εκείνη την εποχή, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου (απλή συνωνυμία με τον Βασίλη…) δεν είχε καν σκεφτεί να γίνει τραγουδιστής ή συνθέτης κι απλώς έγραφε στίχους. Θαύμαζε απεριόριστα τον Λοΐζο και κάποια στιγμή του έστειλε ορισμένους στίχους από εκείνους που είχε κατά καιρούς γράψει.
Ο αξέχαστος δημιουργός έμεινε απολύτως ικανοποιημένος από αυτούς που διάβασε και ξεχώρισε ορισμένους, μεταξύ των οποίων κι ένα εξαιρετικά τολμηρό τόσο θεματικά, όσο και λεξιλογικά με τον τίτλο «Ο μαύρος γάτος», με τον οποίο ο Θανάσης ουσιαστικά περιέγραφε το σύστημα και την τύχη του οποιουδήποτε το απειλούσε (διαχρονική τακτική…). Τον είχε λοιπόν στα υπόψη για να συμπληρώσει το υλικό που ετοίμαζε για τον Βασίλη, όμως δεν πρόλαβε.
Ωστόσο, το μελοποίησε ο ίδιος ο ερμηνευτής και το συμπεριέλαβε στο δίσκο του «Διαίρεση» που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1984 με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων. Ήταν η πρώτη εμφάνιση στη δισκογραφία του Θανάση Παπακωνσταντίνου (μαζί με τον «Λεγεωνάριο», τον οποίο έγραψε επηρεασμένος από τη στρατιωτική θητεία που εκτελούσε εκείνη την εποχή) και «Ο μαύρος γάτος» μια από τις μεγαλύτερες και πιο διαχρονικές επιτυχίες του Βασίλη, που αντέχει μέχρι και σήμερα…
Άραγε, ποια θα ήταν η τύχη του αν τη μουσική έγραφε ο Μάνος Λοΐζος; Ποιος θα ήταν ο ρυθμός; Πόσο διαφορετικό θα ήταν το τραγούδι αν τα πράγματα εξελίσσονταν αλλιώς; Δε θα πάρουμε ποτέ απαντήσεις σ’ αυτές τις ερωτήσεις… Απλώς, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ν’ απολαμβάνουμε τούτο το φαινομενικά χιουμοριστικό-σκωπτικό, αλλά βαθιά κοινωνικοπολιτικό τραγούδι!
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…