Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά “Στην πόλη ανήκω”, οι Αλκμάν επιστρέφουν με μια νέα κυκλοφορία και συστήνουν τον “Καναπέ”, το πρώτο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο τους που έρχεται το φθινόπωρο.
Ο “Καναπές” είναι μια ιστορία αυτοκριτικής και εσωτερικής αναζήτησης. Με αφορμή τη σχέση ενός πατέρα με το γιο του και το χάσμα γενεών που τους χωρίζει, ο ερμηνευτής, αλλά και ο ακροατής στη συνέχεια, καλείται να δει τον εαυτό του μέσα από τα απαιτητικά μάτια του παιδιού που τον προκαλεί να εκπληρώσει τις προσδοκίες του.
Ο μικρός σιωπηρά, με την αδιαφορία του, κατακρίνει την αυθεντία του πατέρα και τις φιλοσοφίες του από τον καναπέ. Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από την θεατρική παράσταση “Φυλές” της Βρετανίδας Νίνα Ρέιν, σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά (θέατρο Σταθμός / 2018 – 2019).
Συγκυριακά, αλλά και συνειδητά αυτοαναφορικά, το βιντεοκλίπ του “Καναπέ” γυρίστηκε στην περίοδο της καραντίνας από τα ίδια τα μέλη του γκρουπ στους καναπέδες του σπιτιού τους. Ένα κεφάτο, και ταυτόχρονα πλούσιο σε συμβολισμούς και προβληματισμούς στιγμιότυπο.
Το video clip γυρίστηκε από τα ίδια τα μέλη του γκρουπ κατά τη διάρκεια της καραντίνας (Μάρτιος – Απρίλιος 2020).
Δημήτρης Σινάνογλου – πιάνο, τραγούδι
Αθηνά Τασούλα – μελόντικα, τραγούδι
Κυριάκος Καραμπερόπουλος – κλαρίνο
Δημήτρης Καζάνης – βιολί
Κώστας Αρσένης – ηλεκτρικό μπάσο
Βαγγέλης Κοτζάμπασης – τύμπανα, κρουστά
Ηχογράφηση, μίξη, μάστερ – Γιάννης Ταβουλάρης
Μουσική, στίχοι: ΑΛΚΜΑΝ
Βιντεοσκόπηση – ΑΛΚΜΑΝ
Μοντάζ – Πάνος Ηλιόπουλος
Special guests:
Αντώνης και Βασιλική
Δημήτρης και Μελίνα
Κίρκη Λιατοπούλου
Κέλλυ Κωττάκη
Μάρα Γαβ
Ζίνος Νιάου
Έχω θαύματα στο νου
όσα τ’ άστρα τ’ ουρανού
αλλά πώς και πού να σ’ τα εξηγήσω γιόκα μου
αχ στεναχώρια μου
που με τρώει ο καναπές
οι ταινίες κι οι σειρές
κι άιντε να σταθώ πάλι ξανά στα πόδια μου
αχ στεναχώρια μου
ένα βλέμμα να μου ‘ριχνες για παρηγόρια μου
Είμαι ρήτορας δεινός
στον καθρέφτη μου εμπρός
μα μπροστά σε σας πάντα ξεχνάω τα λόγια μου
αχ στεναχώρια μου
και γυρνάω στον καναπέ
για τσιγάρο και καφέ
κι άιντε να σταθώ πάλι ξανά στα πόδια μου
αχ στεναχώρια μου
δυο κουβέντες να μου ‘λεγες για παρηγόρια μου
Τα βιβλία μου σωρός
Ντεριντά και Λέβι – Στρος
μα φωνές, βρισιές και προσβολές τα λόγια μου
αχ στεναχώρια μου
κι άιντε πάλι καναπές
οι ταινίες κι οι σειρές
και σιγά να μη σταθώ ποτέ στα πόδια μου
αχ στεναχώρια μου
δυο λεπτά να καθόσουνα δίπλα μου γιόκα μου