Γράφει η Πέννυ Πηττά
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Μισή ώρα πιο νωρίς, έξω από το Πειραιώς Academy, δεν ήταν αρκετή ώστε να μη συναντήσεις δύο τεράστιες ουρές ανθρώπων που περίμεναν να μπουν στο χώρο. Η συναυλία ήταν sold out και ο κόσμος που είχε προσέλθει για να επιβιβαστεί στην “πειρατική γαλέρα” των Social Waste πολύς. Μόνες αποσκευές σε αυτό το ταξίδι ένα κουτάκι μπύρας, καλή διάθεση και ένα κόκκινο μαντίλι με το λογότυπο του συγκροτήματος που μας χάρισαν κατά την είσοδό μας.
Τους Social Waste τους γνώρισα μόλις πριν λίγα χρόνια στη συναυλία που είχε γίνει για την Ηριάννα, το Σάββατο 5 Μαΐου όμως γιόρταζαν είκοσι χρόνια. Ήταν ένα live πραγματική γιορτή που καμία σχέση δεν είχε με «γιορτή ουτοπίας».
Οι Φυσιλάτες με τις γκάιντες τους έκαναν πρώτοι την εμφάνισή τους στη σκηνή για ένα σύντομο guest. Αμέσως μετά ο Λεωνίδας, ο Χρήστος, ο Γιώργος, ο Γιάννης μαζί με το λαούτο του, ο Γιώργης Νίκας με τη γκάιντα και τη πανδούρα, ο Γιάννης Μιχαηλίδης με την ποντιακή του λύρα που πολλές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς την έκανε Κρητική, ο Lucretia De Manchione στα ντραμς, ο Στέλιος Μπότσαρης στο μπάσο και ο Πάνος Σκουτέρης στο κλαρίνο, ξεκίνησαν ένα ταξίδι με ρίμες ταξικές.
Οι Social Waste ξεφεύγουν από το παραδοσιακό hip hop που είχαμε μάθει. Ταξιδεύουν με Καββαδία, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Χρόνη Μίσσιο, Μανώλη Αναγνωστάκη, Άρη Βελουχιώτη και φτάνουν από την Κρήτη στη θάλασσα του Χικμέτ, από τον Πειραιά στα στενά της Μασσαλίας και την Δαμασκό. Ραπάρουν με αυτά που θα θέλανε να συμβαίνουν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες του κόσμου, με έναν ανοιχτό παραδοσιακό κώδικα μουσικής που περιλαμβάνει γκάιντες, λαούτα και ασκομαντούρες και φωνάζουν «ο κόσμος αλλάζει Κεμάλ, ο κόσμος αλλάζει».
Και ήταν πραγματικά όλοι οι φίλοι τους ταξιδιώτες στο hip hop της Μεσογείου. Ο Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου από τους Λάργκο για να μας θυμίσει ότι «δεν ημερεύουν οι περιπατητές του κόσμου», και να μας μιλήσει για εκείνη τη νύχτα που «κοιμήθηκα στο Ποτοσί και ξύπνησα Χαλκιδική».
Ο Παρίας με το Μαραμπού του Καββαδία που στρίβοντας το πηδάλιο «και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία».
Ιδιαίτερη εμφάνιση και από της πιο δυνατές της βραδιάς ήταν ο Γιάγκος Χαιρέτης με το λαούτο του που μας παρέσυρε να φωνάξουμε μαζί του «τον σάπιο κόσμο θα δεις, θα τον αλλάξουμε εμείς».
Το κοινό εξαιρετικό, σεβάστηκε την αρχική έκκληση να μην ανάψουν καπνογόνα, δε σταμάτησε στιγμή να τραγουδάει, κάποιες στιγμές μάλιστα πιο δυνατά από το συγκρότημα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα διονυσιακή, χωρίς σπρωξίματα και λοιπά ευτράπελα που συμβαίνουν σε συναυλίες.
Οι Social Waste στέκονται έντιμα στο κοινωνικοπολιτικό τραγούδι, χωρίς να το χρησιμοποιούν για να γεμίσουν μαγαζιά αλλά μόνο για να αντισταθούν, για να ζητήσουν αλληλεγγύη στους λαούς, για να αποδώσουν φόρο τιμής στον Παύλο Φύσσα και στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, για να γνωρίσουν στον κόσμο τους αγώνες του Άρη Βελουχιώτη και του Χρόνη Μίσσιου, για να σε ταξιδέψουν σε πίνακες του Ριβέρα, σε στίχους του Γκαλεάνο αλλά και του Άκη Πάνου.
Έστω και μια γραμμή γνώσης να καταφέρεις να λάβεις από ένα τραγούδι, είναι επιτυχία και τα παιδιά αυτά το έχουν καταφέρει απλά και ανεπιτήδευτα.
Φύγαμε γεμάτοι, σιγοτραγουδώντας ακόμη «τα αστέρια λένε, τα ψαρεύεις πυροφάνι, και το κλειδί θα είναι κάτω από το γεράνι» και τότε ξαναθυμήθηκα ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για όμορφα πράγματα…
Ευχαριστούμε, Social Waste…!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…