«Ελπίζω ότι ο παλιός κόσμος καταστρέφεται και ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο. Ας είναι καλά ο κόσμος και εγώ …θα γίνω ξανά μάγειρας!».
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Φωτεινή Κοκκινάκη
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
Music Corner – 23/4/2013
“Γνώρισα” τους Active Member το καλοκαίρι του 2006. Θα σκεφτεί κανείς ότι άργησα αλλά απαντώ: Καθόλου! Ήμουν τότε 16 χρονών. Ακριβώς στην ηλικία που ξεκινούσε να με νοιάζει όλο και περισσότερο τι συμβαίνει τριγύρω, πάνω εκεί που αναρωτιόμουν τι είναι αλήθεια και τι όχι… Ήταν η καλύτερη στιγμή για να με βρει η μουσική τους και να με αγγίξουν οι στίχοι τους. Ότι άκουγα από εκείνους έμοιαζε πάντα αυθεντικό και ειλικρινές.
Θυμάμαι σαν να ήταν χθες το φίλο που μου έφερε το CD τους, να με παρακινεί να δώσω προσοχή στους στίχους και να παθιάζεται ακούγοντας “Πίσω δε γυρνάω”. Θυμάμαι σαν τώρα αυτή την αίσθηση ότι μόλις ανακάλυψα κάτι σπουδαίο και τώρα, κάποια χρόνια μετά, δεν έχω αλλάξει καθόλου γνώμη, αντίθετα, έπειτα από μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον Μιχάλη Μυτακίδη, συνειδητοποιώ και πάλι ότι τα απλά λόγια είναι που κάνουν τη διαφορά…
Music Corner: Ας ξεκινήσουμε από το live που ετοιμάζετε πυρετωδώς αυτό τον καιρό, «Την πιο μεγάλη νύχτα» όπως τιτλοφορείται, που θα γίνει στο Βοτανικό, στις 27 Απριλίου.
Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor / Active Member): Αυτή τη βραδιά την ονομάσαμε έτσι γιατί θα είναι μεγάλη σε ουσία αλλά και σε διάρκεια. Είναι ένα οδοιπορικό στη δισκογραφία μας και θα καταπιαστούμε με όλες τις μουσικές αισθήσεις και τα ηχοχρώματα που έχουμε χρησιμοποιήσει κατά καιρούς. Θα μας βοηθήσουν σε αυτό κάποιοι φίλοι που θα βρίσκονται εκεί: ο Rodney P. και ο Skitz που είναι οι πατριάρχες του ακουστικού hiphop, o Jahcoustix, ένα παιδί από τη Γερμανία που κάνει reggae, ο LucaLesson, ο Ελληνοαυστραλός που είναι βραβευμένος σε ολόκληρο τον κόσμο στο slumpoetry και ο Νίκος Ξύδης, με τον οποίο ετοιμάζουμε μαζί κάποια καινούρια projects. Το πρόγραμμα χωρίζεται κατά κάποιο τρόπο σε θεματικές και θα κρατήσει 5 με 6 ώρες!
Music Corner: Που σας βρίσκουμε δισκογραφικά αλλά και γενικότερα δημιουργικά;
Μιχάλης Μυτακίδης: Σκαρώνουμε τώρα ένα ντοκιμαντέρ με τον Luca Lesson. Λέγεται «Κασκαρίκα» και έχει να κάνει με το Spoken Word. Πρώτη φορά κι εγώ θα κάνω κάτι σαν θεατρική απαγγελία στίχων και θα το γυρίσει μια ομάδα Αυστραλών. Δισκογραφικά έχω χάσει τα μέτρημα, αλλά παράλληλα κάνουμε και κάποια άλλα project. Εγώ έχω φτιάξει μια τριλογία, το «La bruja muerta» που είναι πιο μουσικό, με σκοτεινές μπαλάντες και το κάνουμε με κάποια παιδιά από την Καμεράτα τώρα, με έγχορδα, για να το παίξουμε το καλοκαίρι. Γενικά είναι μια αρκετά δημιουργική περίοδος.
Music Corner: Θα μας μιλήσεις λίγο για το δικό σας hip hop; Για τη διαφορετικότητά σας, γιατί συνηθίζουμε να βάζουμε πολλούς μουσικούς κάτω από την ίδια ομπρέλα και δεν εστιάζουμε στις λεπτομέρειες…
Μιχάλης Μυτακίδης: Για να ξεκινήσουμε σωστά, το hip hop δεν είναι είδος μουσικής, είναι τρόπος να αποδίδει κανείς τα πράγματα μουσικά. Είναι βασισμένο πάνω στη φιλοσοφία του dj. Αλλά η μουσική βιομηχανία μετά φρόντισε να το κάνει life style, να του βάλει κι άλλα πράγματα, για να μπορεί να πουλήσει το πακέτο πιο εύκολα. Βασισμένοι εμείς λοιπόν στην αρχική αίσθηση του κώδικα, όταν κάναμε το δικό μας hip hop το ονομάσαμε αλλιώς γιατί είχε μια ειδοποιό διαφορά: η προσέγγιση στις θεματικές του στίχου έπρεπε να συμβαδίζει -όσο μπορεί να το κάνει ένας άνθρωπος αυτό- με τη ζωή μας. Θέλαμε να μπορούμε να στηρίξουμε αυτά που λέμε. Το low bap είναι αυτό το απλό πραγματάκι, το αυτονόητο, το «να προσέχεις τι λες» που λέγαμε στις γειτονιές…
Music Corner: Στο θέμα της έμπνευσης, η σύγχρονη Ελλάδα είναι πηγή έμπνευσης;
Μιχάλης Μυτακίδης: Αν και δεν πιστεύω στην έμπνευση, είναι. Περισσότερο θεωρώ ότι το να γράφεις στίχους είναι μια μορφή εργασίας. Παρόλα αυτά είμαστε γεμάτοι από εικόνες, από παραστάσεις. Δεν μας αφήνει σε ησυχία η ζωή. Από πολλά μπορεί να πιαστεί ο καθένας. Απορώ πως κάποιοι δε βρίσκουν τι να γράψουν. Λίγο γνώση των καιρών να έχεις, ξαφνικά όλα αυτά γίνονται και δικό σου πρόβλημα. Πιστεύω πως η προσέγγιση τελικά είναι το μεγαλύτερο ταλέντο σε αυτούς που γράφουνε. Στη δικιά μου περίπτωση τα πράγματα είναι πιο όμορφα και ακατέργαστα συγχρόνως. Δηλαδή προσπαθώ τα όμορφα που συλλέγω και τις στιγμές που μαζεύω να τις περιγράφω άμεσα αλλά εκεί μπορεί να χάσεις πράγματα από τη βιασύνη σου. Ουσιαστικά τοποθετείς το χρόνο σε μια γενική αίσθηση μνήμης, εκεί που πρέπει. Το θεωρώ πιο τίμιο αυτό.
Music Corner: Μιας και μπήκαμε σε ένα κοινωνικό -κατά κάποιο τρόπο- πλαίσιο, ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο «βαρύ» πρόβλημα στην συγκυρία που βιώνουμε;
Μιχάλης Μυτακίδης: Το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντα έρχεται από μέσα μας. Είναι αυτή η γενική απάθεια που αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει παντού. Όλα τα άλλα νομίζω είναι συνέπειες αυτού. Δηλαδή ακόμα και το φαινόμενο του φασισμού. Θυμάμαι από τις διηγήσεις των παλιών, οι οποίες κατά κάποιο τρόπο έχουν γίνει μνήμες μου, ότι υπάρχει ένα σταθερό ποσοστό ανθρώπων σε αυτό τον τόπο που όταν θα τους καλούν οι καιροί θα εμφανίζονται και θα είναι αυτό το ένα ποσοστό από φασίστες που θα έχει μια πρακτική, ανάλογα με τις συνθήκες.
Music Corner: Η δική σου θέση απέναντι στο κεφάλαιο του φασισμού και του ναζισμού ποια είναι;
Μιχάλης Μυτακίδης: Το μεγάλο πρόβλημα το δικό μου με το φασισμό είναι αισθητικό. Αυτή η αισθητική της μεγαλομανίας, ενώ ουσιαστικά παραμένεις ηλίθιος και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι σου συμβαίνει κάτι σπουδαίο. Θεωρώ ότι ακόμα και αυτό είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας που είναι πολύ δικό μας. Δεν είναι ξένο. Δηλαδή όλα αυτά τα παιδιά που έχουν «κυλήσει» είναι δικά μας παιδιά. Τα γειτονάκια μας, οι συμμαθητές μας, τα ανίψια μας, τα παιδιά μας. Αυτό θέλει μια ειδική μεταχείριση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δε θέλει βία. Επειδή μιλάμε για κάτι που δεν είναι ώριμο ανάλογα, θέλει μια ιδιαίτερη μεταχείριση που μας έχει βρει όλους σε πλήρη αμηχανία. Ευθυνόμαστε όλοι για όλη αυτή την ιστορία. Εμείς πέσαμε στην παγίδα να φτιάχνουμε οργανωμένες ομάδες και ξεχάσαμε τα άτομα, τις προσωπικότητες. Θεωρούσαμε πιο σημαντικό ένα κίνημα από μια μεγάλη προσωπικότητα κι έτσι χάσαμε το παιχνίδι της αμεσότητας.
Music Corner: Λύση μπορείς να δεις;
Μιχάλης Μυτακίδης: Αν μπορούσα να επιλέξω, αν και δεν είναι τόσο στη φύση μου η μη βία, θα ήθελα αυτή τη φορά να μην το κάνουμε με τον παλιό τον τρόπο. Γιατί δεν έγινε και τίποτα τις προηγούμενες φορές εφόσον ξαναϋπάρχει. Είναι σαν να μολύνθηκε το χέρι σου. Αν τολμάς κοφ’το. Δε θα το έκανες, αντιβίωση θα έπαιρνες. Αυτή τη φορά λοιπόν θέλει θεραπεία.
Music Corner: Ποιος είναι ο ρόλος της Αριστεράς στην εξέλιξη αυτής της κατάστασης;
Μιχάλης Μυτακίδης: Η Αριστερά ευθύνεται τρομερά για το γεγονός ότι υπάρχουν φασίστες. Τρομακτικά. Και πρέπει να το χρεωθεί κάποτε. Και φυσικά, δε θεωρώ λύση το να απαγορευτεί η Χρυσή Αυγή. Θα είναι το πλέον τραγικό που θα μπορούσε να γίνει. Εκεί μπορεί να ανέβει επικίνδυνα το βάθος και η ουσία του φασισμού και να δούμε σκηνικά που δεν τα φανταζόμασταν ποτέ ότι μπορούν να βγουν από μέσα μας. Γιατί όλα αυτά είναι κρυμμένα μέσα μας, δεν είναι εξωγήινα. Όλοι μέσα μας έχουμε κρυμμένο ένα μπάτσο, ένα δικαστή, στην Ελλάδα έχουμε και έναν προπονητή, έχουμε και ένα φασίστα. Το θέμα είναι πότε θα τον καλέσεις να βγει. Όλοι ξαφνικά γίναμε βίαιοι και είμαστε υπέρ των απαγορεύσεων, είναι τρελό… Όλοι ξαφνικά χαιρόμαστε με ανθρώπους που μπαίνουν στη φυλακή. Δεν μου λέει τίποτα εμένα αν αυτοί ήταν υπουργοί που κλέβανε. Το θέμα είναι να μπορούσε να γυρίσει πίσω αυτό το χρήμα. Επειδή αρχίζουν και φυλακίζονται αυτοί δε θα γίνω υπέρ της φυλακής. Απεχθάνομαι τη φυλακή για όλους. Και γενικά, επειδή θέλουμε να τελειώνει το θέμα με το φασισμό δεν μπορώ ξαφνικά να είμαι υπέρ των απαγορεύσεων. Αν ποτέ συμβεί αυτό θα είναι τρομερό πισωγύρισμα. Παίζεις με τους όρους τους. Την ηλιθιότητα μπορείς μόνο να την περιγελάσεις. Αλλά παρατηρώ ότι και η σάτιρα μένει πολύ έξω από αυτή την ιστορία. Θα έπρεπε να μιλήσει δυνατά.
Music Corner: Όλα αυτά τα κακώς κείμενα, σας έχουν κάνει ποτέ να σκεφτείτε το θέμα της μετανάστευσης;
Μιχάλης Μυτακίδης: Ναι. Στην αρχή ήθελα να φύγω από το Πέραμα γιατί αυτό που συνέβη εδώ δεν είχε προηγούμενο. Μετά από περιγραφές είδα ότι συμβαίνει παντού και έκανα την εξής διαπίστωση διαβάζοντας ένα βιβλίο ενός Ιταλού ιστορικού: Ότι το ποσοστό των ηλιθίων ανά τον κόσμο είναι το ίδιο, σταθερό. Κι έτσι μου έκοψε τα φτερά και για να φύγω στο εξωτερικό. Το αποδέχτηκα. Και πρέπει να σε πιάνει και το «γαμώτο», να μην τους χαρίζεις ότι μπορεί να υπάρχει σαν περιβάλλον σου. Αυτή είναι μια εσωτερική μάχη που θα την κάνουμε όλοι. Και νομίζω ότι το μεγαλύτερο όπλο που μπορεί να σιγοντάρει, μαζί με την ανέχεια, στο να αυξηθούν φαινόμενα όπως ο φασισμός, είναι η μετανάστευση. Ουσιαστικά, η μόνη αντιμετώπιση σε αυτούς τους καιρούς είναι η παρέα και το ενδιαφέρον. Άμα έχεις καλή παρέα και ενδιαφέρον για τον άλλο, θα τη βγάλεις καθαρή. Από την άλλη όμως, πριν κάποιος κάνει αποδοχή της κατάθλιψής του ή της στενοχώριας του, πρέπει να δει και ποιους μαλάκες έχει για περιβάλλον του.
Music Corner: Για να γυρίσουμε στα μουσικά πράγματα, το κοινό πως είναι; Γιατί το κοινό σας δεν είναι «συμβατικό», μέσα από τα τραγούδια σας προβληματίζεται βαθιά και ουσιαστικά. Νιώθετε ότι περνάει το μήνυμα προς αυτούς και ότι υπάρχει επικοινωνία;
Μιχάλης Μυτακίδης: Είναι αρκετά ευγενείς ώστε να μην μου μεταφέρουν προβλήματα αλλά δεν παύω να το αναγνωρίζω στις ματιές τους. Υπάρχει σοβαρό θέμα. Η σχέση με το κοινό κι εμάς είναι ιδιαίτερη. Είναι αρκετά ανθρώπινη. Αυτό όμως που βλέπω στα μάτια έχει πολλά προβλήματα. Καλό είναι αυτό να σχηματίζεται και να βγαίνει προς τα έξω γιατί όταν μένει μέσα μας είναι επικίνδυνο για εμάς.
Music Corner: Για το προσεχές μέλλον έχετε σχέδια για live;
Μιχάλης Μυτακίδης: Θα έχουμε ένα έντονο καλοκαίρι με αποκορύφωμα ένα διήμερο που θα γίνει στις 4 και 5 Σεπτέμβρη στην Τεχνόπολη. Εκεί θα φέρουμε κάποιους Έλληνες και ξένους καλεσμένους που έχουμε συνεργαστεί ή που τους εκτιμούμε απλά. Και θα γίνουν δύο ωραίες βραδιές και με όμορφα παντρέματα. Με έθνικ, ροκ, κλασική μουσική. Ότι γουστάρουμε και ακούμε, θα το καλέσουμε να παίξει μαζί μας.
Music Corner: Τελευταία ερώτηση – πάσα για τον επίλογο: εσύ ως Μιχάλης, σε συλλογικό επίπεδο, βλέπεις καλύτερες μέρες; Έστω και σαν βαθιά ελπίδα;
Μιχάλης Μυτακίδης: Είμαι σίγουρος ότι έρχεται το καλύτερο… Τα σημάδια που λαμβάνω εγώ μου λένε ότι ο παλιός ο κόσμος καίγεται, ο καινούριος που έρχεται προσπαθεί να σχηματιστεί μέσα από παράξενες προτάσεις, αλλά έτσι θα γίνει. Αυτή τη φορά δεν θα ανεχτεί ο άνθρωπος να προταθεί μια μόνη λύση. Νομίζω ότι ο καινούριος κόσμος θα είναι πολύ πιο φωτεινός. Τα καινούρια παιδιά είναι πλημμυρισμένα από γνώση, φτάνει να μπορεί να φτιαχτεί ένας μπούσουλας για να καταφέρουν να τη διαχειριστούν ανάλογα. Και νομίζω ότι έχουν πολύ όμορφα πράγματα να μας αφήσουν και να πάρουν και την εκδίκησή τους φυσικά για όλα αυτά. Το δικαιούνται. Και νομίζω ότι η χειρότερη εκδίκηση θα είναι η απαξίωση. Για πρώτη φορά στους αιώνες βρίσκονται όλα σχηματισμένα σαν την μεγαλύτερη αντίφαση. Όλα είναι επίκαιρα. Αν ένα παιδί διαβάσει Oscar Wild θα νομίζει ότι έπεσε στον κατάλληλο άνθρωπο. Αν διαβάσει Μαρξ μπορεί να νομίζει ότι αυτό είναι. Αν διαβάσει Ζαπατίστας πάλι μέσα είναι. Αν διαβάσει Γκέμπελς, θα βρει μια λογική ακόμα κι εκεί. Δηλαδή είναι τραγικά αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ κομβικό αυτό το χρονικό σημείο. Γι’ αυτό ελπίζω ότι ο παλιός κόσμος καταστρέφεται και ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο. Μπορεί να μην με εξυπηρετεί καλλιτεχνικά, δε θα έχω τι να γράφω, αλλά δεν με πειράζει, μπορεί να γράφω ερωτικά τραγούδια! Ας είναι καλά ο κόσμος και εγώ …θα γίνω ξανά μάγειρας!!!
————————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…