Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
| Γιάννης Πάριος: Από τη μεγάλη οθόνη, στο θεατρικό σανίδι… |
Η εμφάνιση δημοφιλών τραγουδιστών στις ελληνικές ταινίες των δεκαετιών του ’60 αποτελούσε σχεδόν «καθεστώς». Οι λόγοι πολλοί. Για παράδειγμα, ήταν μια καλή ευκαιρία να τους δουν κάποιοι από τους θαυμαστές τους, οι οποίοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πάνε στα νυχτερινά κέντρα όπου εμφανίζονταν, ώστε να τους ακούσουν από κοντά.
Επιπλέον, μέσω της μεγάλης οθόνης, οι εταιρίες δίσκων είχαν τη δυνατότητα να «διαφημίζουν» τα καινούργια τραγούδια που κυκλοφορούσαν και το σινεμά λειτουργούσε γι’ αυτές ως ένα είδος «σφυγμομέτρησης». Αλλά οι τραγουδιστές ήταν «χρυσωρυχείο» και για τις κινηματογραφικές εταιρείες, καθώς τα ονόματά τους, κατά κανόνα, αποτελούσαν «κράχτη» για περισσότερα εισιτήρια. Άλλωστε, επί τούτου τα ονόματά τους αναγράφονταν στις διαφημιστικές αφίσες και καταχωρήσεις στον Τύπο της εποχής…
Η στήλη λοιπόν, ξεκινά από σήμερα μια σειρά αφιερωμάτων στους τραγουδιστές που κατά καιρούς έκαναν την εμφάνισή τους στο «πανί» (αλλά και στο θέατρο κάποιοι από αυτούς), είτε ερμηνεύοντας γνωστές επιτυχίες τους, είτε τραγούδια γραμμένα ειδικά για το φιλμ στο οποίο εμφανίζονταν. Η παρουσίασή τους θα γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και πιστεύουμε ότι θα έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Η αρχή γίνεται με τον Γιάννη Πάριο, ο οποίος πρόλαβε τον ελληνικό κινηματογράφο στο τέλος της «χρυσής» εποχής του ως «νέος» και «φέρελπις» τραγουδιστής. Συνεπώς, δεν είχε την ευκαιρία να εμφανιστεί σε πολλές ταινίες, ωστόσο ακόμα κι έτσι, αυτές οι συμμετοχές του έπαιξαν κάποιον ρόλο στο «ανέβασμα» της καριέρας του.
«Οδός Αριστοτέλους» και «Σαραντάρης»
Ο νεαρός ερμηνευτής από την Πάρο έκανε όλες τις εμφανίσεις του στο σινεμά τη διετία 1970-1971. Ήταν η εποχή που μαζί με τον Μανώλη Μητσιά, τον Γιώργο Νταλάρα, τη Δήμητρα Γαλάνη κ.α. σχημάτιζαν σιγά-σιγά τον «πυρήνα» μιας νέας γενιάς τραγουδιστών, οι οποίοι θα έγραφαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο χώρο.
Ξεκινάμε από την «Οδό Αριστοτέλους». Δεν πρόκειται βεβαίως για το πασίγνωστο και υπέροχο τραγούδι των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου, το οποίο «σφράγισε» την καριέρα της Χαρούλας Αλεξίου. Είναι μια δημιουργία των Γιώργου Κατσαρού-Πυθαγόρα, η οποία ακούστηκε στην ταινία «Ο τρελός της πλατείας Αγάμων» σε σενάριο Θάνου Λειβαδίτη, σκηνοθεσία Κώστα Ανδρίτσου και πρωταγωνιστές τους Γιάννη Γκιωνάκη και Μέμα Σταθοπούλου.
Και πάμε στο φιλμ «Τα ομορφόπαιδα» με τον Νίκο Σταυρίδη και τον Γιώργο Κάππη, το οποίο έγραψε ο Κώστας Παπαπέτρου και σκηνοθέτησε ο Ορέστης Λάσκος. Εκεί, έχουμε ίσως την πιο χαρακτηριστική εμφάνιση του Γιάννη Πάριου στον κινηματογράφο, τραγουδώντας τον «Σαραντάρη» των Βασίλη Βασιλειάδη-Πυθαγόρα.
Μητσάκης, Λοΐζος και…Τσιβιλίκας
«Η θάλασσα του Πειραιά» ίσως ήταν η πρώτη σημαντική επιτυχία του ερμηνευτή στη δισκογραφία. Το τραγούδι έγινε αρκετά γνωστό κι έτσι, ο Πάριος εμφανίστηκε να το τραγουδά μαζί με τον δημιουργό του -τον Γιώργο Μητσάκη- στην ταινία «Μία νταντά και τέζα όλοι» το 1971. Το σενάριο ήταν του Μίμη Φωτόπουλου -ο οποίος συμπρωταγωνιστούσε με τον Τάσο Γιαννόπουλο- και η σκηνοθεσία του Παύλου Παρασχάκη. Είναι η μία από τις δύο «έγχρωμες» εμφανίσεις του τραγουδιστή στο σινεμά…
Η άλλη, έλαβε χώρα στην «αισθησιακή» ταινία «Πρόκληση» των Γιάννη Τζιώτη (σενάριο) και Όμηρου Ευστρατιάδη (σκηνοθεσία). Πρωταγωνιστούσαν η Έλενα Ναθαναήλ, η Ελένη Ανουσάκη κ.α. Ο Πάριος συμμετείχε τραγουδώντας το «Μάνα δε φυτέψαμε» των Μάνου Λοΐζου-Λευτέρη Παπαδόπουλου, που σχεδόν ταυτόχρονα είχε ηχογραφηθεί από τον Γιώργο Νταλάρα στο δίσκο «Θαλασσογραφίες». Η εκτέλεση με τον νησιώτη ερμηνευτή κυκλοφόρησε στο βινύλιο για πρώτη φορά το 1993…
Υπάρχει και μια ταινία στην οποία ο Πάριος δεν εμφανίζεται, αλλά…ακούγεται. Πρόκειται για το «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» του Αλέκου Σακελλάριου, με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Σε κάποια σκηνή του φιλμ, εμφανίζεται ο Βασίλης Τσιβιλίκας (ακόμα άγνωστος) ως κανταδόρος να «τραγουδά» το «Άνθρωπε φιλοσόφησε» του Γιώργου Κατσαρού σε στίχους Σακελλάριου. Η φωνή όμως, είναι του Γιάννη Πάριου…
Αυτό το τραγούδι δεν κυκλοφόρησε τότε, αλλά το 1995 μέσα από το διπλό άλμπουμ με τίτλο «Γιώργος Κατσαρός: Τα κινηματογραφικά».
«Άντε γεια» με Σπανουδάκη
Χρειάστηκε να περάσουν ακριβώς 20 χρόνια για να ξανακουστεί η φωνή του Γιάννη Πάριου σε κινηματογραφική ταινία, ωστόσο χωρίς να εμφανίζεται ο ίδιος. Αυτή τη φορά, με δύο τραγούδια του Σταμάτη Σπανουδάκη, γραμμένα ειδικά για το φιλμ «Άντε γεια», βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Γιοβάννας και σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσεμπερόπουλου, που προβλήθηκε το 1991. Πρωταγωνιστούσαν ο Άλκις Κούρκουλος, η Καίτη Παπανίκα, η Τάνια Τρύπη κ.α.
Πρόκειται για τα «Σήμερα» (το οποίο έγινε επιτυχία από την πρώτη στιγμή της δισκογραφικής έκδοσης του soundtrack) και «Φεύγουν οι ώρες». Ήταν το έναυσμα για την «Επαφή» του 1992, τη μοναδική ώς σήμερα ολοκληρωμένη δουλειά των δυο τους στις 33 στροφές ή σε ψηφιακή μορφή.
Να σημειωθεί ότι τραγούδια με τον Πάριο ακούστηκαν και στις ταινίες «Βασικά καλησπέρα σας» το 1982 («Έλεγα») και «Θηλυκό θηριοτροφείο» το 1984 («Πιο καλή η μοναξιά»). Ωστόσο, ήταν στο πλαίσιο ραδιοφωνικών «αναζητήσεων» των πρωταγωνιστών…
Και στο θέατρο
Ο ερμηνευτής από την Πάρο, όμως, δεν περιορίστηκε μόνο σε κινηματογραφικές εμφανίσεις (έστω κι αυτές τις λίγες). Όπως προκύπτει από το προσωπικό αρχείο μου, εμφανίστηκε τουλάχιστον τρεις φορές και στο θεατρικό σανίδι, σε σάτιρες κι επιθεωρήσεις.
Η πρώτη έγινε τον Ιούνιο του 1973 στο θέατρο «Βέμπο», στη μουσική σάτιρα του Γιάννη Δαλιανίδη «Ένας δημοκράτης χορεύει». Η μουσική ήταν του Μίμη Πλέσσα, οι στίχοι του Πυθαγόρα και πρωταγωνιστούσαν ο Σταύρος Παράβας, η Έλενα Ναθαναήλ και ο Κώστας Πρέκας.
Δυο μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 7 Αυγούστου, ο ίδιος θίασος με την προσθήκη της Μάρθας Καραγιάννη ανέβασε πάλι στο «Βέμπο» το έργο «Ίδια γεύση, ίδια γεύση». Ήταν η πρώτη επιθεώρηση που παρουσιάστηκε μετά από άλλο ένα νόθο «δημοψήφισμα» της χούντας κι ερμηνευτής των τραγουδιών ήταν ο Πάριος…
Και πάμε στη σεζόν 1976-77. Ο τραγουδιστής από την Πάρο είναι πλέον ένας εκ των δημοφιλέστερων, η εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία του μεγάλη κι έτσι, καλείται να εμφανιστεί ξανά επί θεατρικής σκηνής.
Είναι και πάλι αυτή του «Βέμπο», με την επιθεώρηση «Ευτυχέστα κι ασ’ τα» των Κώστα Νικολαΐδη-Πυθαγόρα με πρωταγωνιστές τη Ρένα Βλαχοπούλου και το Χρόνη Εξαρχάκο. Ο Πάριος παρουσιάζει ένα «προσωπικό» πρόγραμμα στο δεύτερο μέρος της παράστασης, με τη συμμετοχή και της Βλαχοπούλου.
Δυστυχώς, στάθηκε αδύνατο να βρούμε ποια τραγούδια ερμήνευσε σε όλες τις επί σκηνής εμφανίσεις του. Είναι δε πιθανό κάποια από αυτά να μην κυκλοφόρησαν ποτέ στη δισκογραφία και να χρησιμοποιήθηκαν μόνο για τις ανάγκες της εκάστοτε παράστασης.
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…