Γράφει η Βασιλική Πολυκάρπου
Φωτογράφηση: Αθανασία Ζήση
Γεμάτος από κόσμο ήταν το βράδυ της Παρασκευής ο χώρος του Ιανού, κόσμος που συγκεντρώθηκε για να πάρει μία γεύση από την παρουσίαση του τελευταίου δίσκου της Γεωργίας Νταγάκη με τίτλο «Φόβος» ή αλλιώς «Phobie». Παρέα με τον Γιώργο Κονή στο πιάνο, η Γεωργία Νταγάκη, γνωστή και ως «λυράρισα από την Κρήτη», ερμήνευσε τα τραγούδια του νέου της δίσκου και όχι μόνο.
Η Δήμητρα Τερανόβα άνοιξε τη βραδιά προλογίζοντας την ερμηνεύτρια και ευχαριστώντας τον Ιανό αλλά και τον κόσμο που στήριξε την εκδήλωση. Στη συνέχεια το μικρόφωνο πήρε η Γεωργία Νταγάκη βάζοντάς μας κατευθείαν «στα βαθιά» και τραγουδώντας το ομώνυμο του δίσκου «Φόβος» σε στίχους του Πόλυ Κυριάκου και μουσική του Σταύρου Σιόλα. Πρόκειται μάλλον για το τραγούδι που αυτήν την περίοδο η Γεωργία ξεχωρίζει από τον δίσκο, παρόλο που αγαπάει όλα τα κομμάτια εξίσου. Στη συνέχεια ακούσαμε το «Ξημερώνει» σε στίχους και μουσική του Γιάννη Ηλιόπουλου στον οποίο και το αφιέρωσε.
Λίγο αργότερα, ανέβηκε στη σκηνή ο Δημήτρης Βαρελόπουλος, ο οποίος και έμεινε μέχρι το τέλος με το λαούτο του. Ακούσαμε το «Μια φορά το χρόνο» και τα «Αυτοκίνητα» σε μουσική της ίδιας της Γεωργίας Νταγάκη και στίχους του Σταύρου Σταύρου, ενώ ακολούθησαν τα «Δυο Καπέλα», ακόμη ένα από τα καινούρια τραγούδια του δίσκου σε στίχους του Σταύρου Σταύρου και μουσική της Αντριάνας Μπάμπαλη, οι οποίοι δυστυχώς δεν μπορούσαν να παρευρεθούν.
Δύο πολύ ευχάριστες εκπλήξεις ήταν τα κομμάτια που τραγούδησαν παρέα, με τον Ορέστη Ντάντο, ο οποίος έχει γράψει τρία κομμάτια για το δίσκο. Όπως είπε και ο ίδιος: «Είμαι χαρούμενος που έχω τρία τραγούδια μέσα στο δίσκο. Είμαι αυτός, που έχει τα τρία εκεί μέσα!». Η «Ανακωχή» και το «Θ’ ανατιναχτούμε», είναι από τα πιο «ζωηρά» κομμάτια του δίσκου και από όσο φάνηκε οι δύο τους είχαν φοβερή χημεία επάνω στη σκηνή.
Στον χώρο βρέθηκαν μεταξύ άλλων, ο Σταύρος Σιόλας και ο Νίκος Ξυδάκης, ενώ το λόγο πήραν επί σκηνής μερικοί από τους συντελεστές για να πουν δύο λόγια τόσο για τον δίσκο «Φόβος», όσο και για την οικοδέσποινα της βραδιάς. Ο Θύμιος Παπαδόπουλος ο οποίος ανέλαβε την ενορχήστρωση σχολίασε με ιδιαίτερο χιούμορ τη συνεργασία του με τη Γεωργία Νταγάκη κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του δίσκου καθώς και τη μοναδικότητα του χαρακτήρα της.
Εξαιρετικά τιμητικά ήταν επίσης τα λόγια της Ουρανίας Ξυλούρη για την ερμηνεύτρια. Μίλησε για τη φωνή της, το παίξιμο της λύρας της, αλλά και την Κρήτη γενικότερα. Όπως συνηθίζει, μίλησε με τα πιο θερμά λόγια για τον σύντροφό της και σύμβολο της κρητικής παράδοσης, Νίκο Ξυλούρη. Τέλος, τον λόγο πήρε ο ραδιοφωνικός παραγωγός Δημήτρης Βραχνός, ο οποίος μας αφηγήθηκε το πως «διάλεξε» από τα τραγούδια του δίσκου το «Σκέτος Εγώ». Πρόκειται για ένα κομμάτι το οποίο ήδη έχει ακουστεί πολύ όπως και το επίσης αγαπημένο «Δε λέει η καρδιά να μάθει» κομμάτι που ακούσαμε μαζί με το ορχηστρικό «Ήχος Πέτρας».
Αμέσως μετά το διάλειμμα, είδαμε ένα μικρό βίντεο-αφιέρωμα στη Γεωργία, σε επιμέλεια του Δημήτρη Μίχαλου με πολλές φωτογραφίες από την παιδική της ηλικία μέχρι και σήμερα. Εκεί, μέσα από εικόνες, είδαμε τα πρώτα της βήματα ως παιδί, την επιλογή της να μάθει λύρα, ενώ της πρότειναν πιάνο αλλά και πιο πρόσφατα γεγονότα όπως η συνεργασία με τον Eric Burdon και η συμμετοχή της στο έργο «Αναφορά στο Γκρέκο».
Επιστρέφοντας στη σκηνή η Γεωργία Νταγάκη μας τραγούδησε και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, ενός δίσκου φτιαγμένου «με ειλικρίνεια και αλήθεια» όπως ήθελε και η ίδια. Με τον Γιάννη Σκούταρη στο πιάνο ακούσαμε το «Σκέτος Εγώ» σε στίχους του Γιάννη Πλιάγκου ενώ φτάνοντας προς το τέλος της παρουσίασης απολαύσαμε μία διασκευή της «Πετροπέρδικας» ενός από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Ψαραντώνη.
«Θέλω να ευχαριστήσω τον Σωτήρη και τον Θύμιο τον Παπαδόπουλο», είπε η Γεωργία η οποία με τη φωνή της αλλά και με το παίξιμο της λύρας μας ταξίδεψε καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης σε μουσικές άλλοτε πιο παραδοσιακές, άλλοτε πιο ροκ, με πιο έντονο ή πιο αργό ρυθμό, αφού φαίνεται ότι στον δίσκο «Φόβος», μπορεί κανείς να βρει μεγάλη ποικιλία από ακούσματα και επιρροές. Δεν παρέλειψε να πει και ένα ιδιαίτερο «ευχαριστώ» στον παραγωγό του δίσκου Δημήτρη Μίχαλο του οποίου η συμμετοχή είναι πολύ σημαντική.
Ύστερα από απαίτηση του κόσμου η Γεωργία Νταγάκη παρέμεινε για λίγο ακόμη στη σκηνή του Ιανού λέγοντας δύο κομμάτια-«παραγγελιές» μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης του δίσκου. Ακούσαμε τον «Ερωτόκριτο», «μία ιστορία αγάπης που κρατάει πολλά πολλά χρόνια», όπως προλόγισε η Γεωργία. Το κλείσιμο έγινε «πανηγυρικά» με το «Τούτο το μήνα», που μαζί της τραγούδησε και όλος ο κόσμος που βρισκόταν μέχρι το τέλος στον χώρο!
Μετά το πέρας της εκδήλωσης, η Γεωργία Νταγάκη απάντησε σε μερικές ερωτήσεις μας. Μαζί μας ήταν και ο Γιάννης Πλιάγκος, μυθιστοριογράφος και πλέον και στιχουργός, ο οποίος έχει γράψει τους στίχους για το ήδη αγαπημένο «Σκέτος Εγώ».
Music Corner: Βρισκόμαστε στην παρουσίαση του δίσκου «Φόβος» και κάποια τραγούδια έχουν ήδη ξεχωρίσει. Πες μας λίγα λόγια για το «Σκέτος Εγώ», που είναι ένα από αυτά.
Γιάννης Πλιάγκος: Εγώ είμαι κυρίως μυθιστοριογράφος και δεν έχω κάποια επαφή με τους στίχους. Η Γεωργία επέμενε, μάλλον κάτι ήξερε, κάτι είχε αντιληφθεί! Της έγραψα αυτά τα τραγούδια και, το συγκεκριμένο, σαν να το διάλεξε, σαν κάτι να καταλάβαινε. Εμένα μου φαινόταν ίδιο με όλα τα υπόλοιπα! Δεν είχα αυτό το ένστικτο. Μου είπε η Γεωργία «Το θέλω, είναι ωραίο. Φαίνεται ζωντανό, είναι σαν να το έχεις βιώσει, σαν να το έχεις ζήσει» και τελικά, είχε δίκιο! Νομίζω είναι αυτό το ένστικτο που εμείς δεν το έχουμε. Ίσως και για εμένα να προέκυψε από προσωπική εμπειρία και από βίωμα το τραγούδι. Η Γεωργία νομίζω το κατάλαβε από πολύ μακριά γιατί έχει το ένστικτο του μουσικού, του τραγουδιστή, που εμείς δεν το καταλαβαίνουμε!
Γεωργία Νταγάκη: Χάρηκα πολύ που το κατάλαβα και ευτυχώς που το ’γραψες!
Music Corner: Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ξεχωρίσεις αυτό το κομμάτι, Γεωργία;
Γεωργία Νταγάκη: Καταρχάς είναι ένα ερωτικό τραγούδι το οποίο δε θυμίζει καθόλου τα υπόλοιπα ερωτικά τραγούδια που εγώ μέχρι τώρα έχω ακούσει. Είναι ξεχωριστό! Με το που διάβασα τους στίχους είδα μία ιστορία που όλοι έχουμε ζήσει αλλά και τόσο ξεχωριστή ταυτόχρονα. Τόσο άμεση, με τόσο απλές λέξεις αλλά και με τόσο βαθύ νόημα. Μου δημιούργησε πάρα πολλές εικόνες. Με συγκίνησε πολύ και το έστειλα κατευθείαν στον Γιάννη Σκούταρη που έγραψε τη μουσική και μέσα σε μισή ώρα μου το έστειλε τελειωμένο. Ερωτεύτηκε κι εκείνος τους στίχους του Γιάννη. Άκουσε το τραγούδι και μου είπε: «Σου το στέλνω στο e-mail σου, άκουσέ το!». Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το τραγούδι.
Γιάννης Πλιάγκος: Νομίζω θα μπορούσαμε και σαν ξεχωριστό τίτλο από αυτόν που έχει, να λέγαμε ότι είναι η «Ανατομία μίας σχέσης»! (γέλια).
Music Corner: Γεωργία, θες να μας πεις για αυτό το κενό που είχες δισκογραφικά; Πως προέκυψε;
Γεωργία Νταγάκη: Μην τα ρωτάς! (γέλια). Θέλουμε μία ολόκληρη συνέντευξη για να σου τα πω! Δυσκολίες πολλές. Όταν έχεις στο μυαλό σου τι θέλεις να κάνεις, πολλές φορές είναι πιο δύσκολο από το να μπεις σε διάφορους δρόμους και να σε πάρουν απ’ το χέρι και να σου πουν «Θα κάνεις αυτό!», «Θα κάνεις εκείνο!». Όταν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις είναι πολύ πιο δύσκολο ειδικά για έναν νέο άνθρωπο και με τη δισκογραφία που ζούμε αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι ξέρω τι θέλω και ξέρω σίγουρα τι δε μου αρέσει. Ανακαλύπτω συνέχεια πράγματα που μου αρέσουν, νέους δρόμους που δε φανταζόμουν ότι θα μου άρεσαν. Και, επειδή ξέρω τι δε μου αρέσει ήθελα αν θες να μη ρισκάρω. Ήθελα να επιλέξω εγώ τα τραγούδια με τους συνεργάτες μου που τόσα χρόνια εμπιστεύομαι το κριτήριό τους και με έχουν υποστηρίξει. Άνθρωποι όπως, ο Θύμιος Παπαδόπουλος που ανέλαβε την ενορχήστρωση και του οποίου τη δουλειά λατρεύω. Ήθελα να γίνει όχι ένας «οικογενειακός δίσκος» αλλά ένας δίσκος με ειλικρίνεια και αλήθεια! Και αυτό θα γινόταν μόνο με σχέση αγάπης και ειλικρίνειας και με τους δημιουργούς. Αυτό θέλει πάρα πολύ χρόνο για να συμβεί, γι’ αυτό και καθυστερήσαμε. Αλλά κάθε εμπόδιο για καλό! Νομίζω ότι μάλλον ήμουν στην πιο ώριμη κατάσταση να το κάνω.
Music Corner: Φαίνεται ότι για ’σένα είναι σημαντικό να κρατάς ταυτόχρονα επαφή και με την Ελλάδα αλλά και με το εξωτερικό. Αυτό πως ξεκίνησε;
Γεωργία Νταγάκη: Προέκυψε καταρχάς με τη συνεργασία που είχα πριν αρκετά χρόνια με τον Eric Burdon. Η συνεργασία ήταν τόσο δισκογραφική, όσο και στην περιοδεία που κράτησε για ενάμιση μήνα. Νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερη πόρτα από αυτό, το να παίζεις, δηλαδή σε φεστιβάλ με 14.000 κόσμο δίπλα σε ένα θρύλο της μουσικής! Αυτό ήταν το έναυσμα. Υπήρξε η κινητήριος δύναμη, για να θέλω να ανοίξω έναν διάλογο με το εξωτερικό. Μετέπειτα, είδα ότι αυτό που κάνω αφορά πολύ αυτόν τον κόσμο. Δηλαδή, εκείνοι το στήριξαν, δεν το έκανα από μόνη μου.
Music Corner: Αυτός ο κόσμος που απευθύνεσαι, είναι κυρίως Έλληνες του εξωτερικού;
Γεωργία Νταγάκη: Όχι. Παίζουμε και σε φεστιβάλ που αφορούν καθαρά το γερμανικό κοινό. Παίξαμε στις Βρυξέλλες όπου ήρθαν άνθρωποι, που δεν ήταν Έλληνες. Έχουμε κάνει παραστάσεις φέτος που το 90 % ήταν Γερμανοί και άλλοι από το εξωτερικό. Κυρίως όχι, δε θα έλεγα ότι είναι Έλληνες.
Music Corner: Αυτό είναι και το θετικό νομίζω.
Γεωργία Νταγάκη: Φυσικά! Είναι πολύ θετικό το να βγαίνω έξω και να παρουσιάζω τη δουλειά μου. Το να βγαίνω έξω μόνο για το ελληνικό κοινό είναι κάτι πιο βατό αν θες. Το να συγκινήσεις έναν άνθρωπο με διαφορετική κουλτούρα, για ’μένα είναι συγκλονιστικό! Κάθε φορά που το κάνω και εισπράττω αυτήν την αγάπη και το θαυμασμό μένω έκπληκτη ακόμα και τώρα.
Music Corner: Βλέπεις να υπάρχει γενικά ζήτηση από το εξωτερικό για την ελληνική παράδοση;
Γεωργία Νταγάκη: Ναι, αγαπάνε πάρα πολύ την παράδοση ιδιαίτερα της Κρήτης. Δε θα έλεγα γενικά το ethnic, γιατί νομίζω ότι ως όρος δεν ισχύει πολύ στα χρόνια που βιώνουμε. Παλιότερα ίσως το χρησιμοποιούσαμε περισσότερο. Νομίζω ότι την Κρήτη την αγαπά όλος ο κόσμος. Δεν είναι τοπικιστικό αυτό που λέω αλλά είναι μία μεγάλη αλήθεια. Εγώ το βιώνω καθημερινά. Στην Ελλάδα, από την Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη, ως τη Χίο και από τη Θράκη μέχρι τη Γερμανία.
Music Corner: Κλείνοντας και εφόσον βρισκόμαστε μετά από την παρουσίαση του δίσκου σου, πες μας δυο λόγια γι’ αυτήν τη μέρα.
Γεωργία Νταγάκη: Ένιωσα υπέροχα! Χάρηκα πολύ που με τίμησαν τόσοι φίλοι και φυσικά, όλος ο κόσμος που ήρθε σήμερα και γέμισε τον Ιανό. Είναι μεγάλη τιμή για ’μένα και χαρά. Πόσο μάλλον για ένα δίσκο, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει από μία γερμανική εταιρεία, απλώς διανέμεται στην Ελλάδα και που ακόμη δεν έχει καλά-καλά ξεκινήσει και ήδη ο κόσμος έχει ξεχωρίσει πολλά από τα τραγούδια, όπως το «Σκέτος Εγώ» και το «Δε λέει η καρδιά να μάθει». Για ’μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό και με γεμίζει αισιοδοξία το γεγονός ότι δε χρειάζεται κανείς να έχει τα μέσα απαραίτητα και τις άκρες όπως νομίζουμε στην Ελλάδα για να προχωρήσει με τη δουλειά του και να ακουστεί αυτό που κάνει. Οπότε, κλείνω την κουβέντα μας λέγοντας ότι η βραδιά με γέμισε πολλή αγάπη και δύναμη και μου δίνει το κουράγιο και το σθένος να συνεχίσω να κάνω ωραία πράγματα από τη στιγμή που έχω κόσμο που μπορώ να τα μοιραστώ!
Music Corner: Ευχαριστούμε πολύ!
Γεωργία Νταγάκη: Να ’στε καλά!
Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από την παρουσίαση!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…