Γράφει ο Θανάσης Κρεμασμένος
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας

Η βραδιά ήταν έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερη – του Αγίου Βαλεντίνου… Η πόλη ζούσε στο ρυθμό των κόκκινων καρδιών, των δώρων, των λουλουδιών και των αγκαλιών.

Κι αυτό το κλίμα πέρναγε όπως ήταν φυσικό και εντός του «Πειραιώς 131» όπου η Πέννυ Μπαλτατζή ζει κι αυτή των έρωτα της προς τον σύντροφό της και προς το μικρό της που πρόσφατα έφερε στη ζωή. Μια ευτυχισμένη μανούλα που ταυτόχρονα είναι μια ερωτική γυναίκα που ξέρει να δίνεται και να αποκαλύπτει χωρίς φόβο αλλά με πάθος, τα συναισθηματά της, μέσα από τις ερμηνείες της.

Στις 10.35 η μπάντα βγήκε στη σκηνή. Μια σκηνή που έμοιαζε ταυτόχρονα με ρετρό σαλόνι με πολυελαίους, με ένα κοριτσίστικο δωμάτιο με δεκάδες αναμένα κεράκια και λουλούδια και μαζί ένα ιπτάμενο χαλί που πετούσε στον έναστρο ουρανό και κουβαλούσε πάνω του μελωδίες και ρυθμούς.

Κι όπως ήταν φυσικό η Πέννυ ξεκίνησε με το καινούργιο της «Θαύμα» σηματοδοτώντας με τον καλύτερο τρόπο την ωραιότερη φάση της ζωής που διάγει, προσωπικής και καλλιτεχνικής. Το «Θαύμα» είναι ο τρίτος δίσκος της αλλά ουσιαστικά ο πρώτος προσωπικός (χωρίς τους Swingin’ Cats) και αποτυπώνει τη διάθεση της να ξεφύγει από την swing φόρμα και να πάει σε άλλα μονοπάτια, τόσο ως συνθέτις, όσο και ως ερμηνεύτρια.

Η Πέννυ από νωρίς φρόντισε να καθορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού: Το πρώτο μέρος ήταν εσωτερικής προσέγγισης και περισσότερο ερμηνευτικό ενώ το δεύτερο εξωστρεφές.

Μια μορφή ντίβας άλλων δεκαετιών με ανάλογη εξαιρετική κόμμωση και ενδυμασία, μας πήγε νοερά σε κάποιο ελληνικό Cotton Club, όπου οι ορχήστρες έπαιζαν τζαζ και η τραγουδίστρια φώτιζε τη σκηνή με τη θεατρικότητα των κινήσεων, το πάθος της ερμηνείας και τη λάμψη της.

Τα υπέροχα «Βραδιάζει», «Θαύμα» και «Να ‘ρθεις», τρία διαμάντακια από τη προσωπική της δισκογραφία, ενώθηκαν ιδανικά με διασκευές τζαζ στο «αγάπη μου επικίνδυνη» αλλά και στο «Fragile» του Sting.

Η Πέννυ το απολαμβάνει και το νοιώθεις…

Οι φάνκι ρυθμοί (Μην το πεις) εναλλάσονται με μελωδίες του Nick Cave (Άδεια μου αγκαλιά) και του Γιάννη Σπανού (Προσωπικά) και το κοινό που έχει γεμίσει πλήρως την αίθουσα, μπαίνει σταδιακά στο παιχνίδι και συνοδεύει! Με μερικές αξιοσημείωτες διασκεύες σε Justin Timberlake, Lady Gaga (Shallow) και Beatles (Ηey Jude) μας αποχαιρέτησε για ένα μικρό διάλειμμα, αφήνοντας το ακροατήριο με μια γλυκειά προσμονή για τη συνέχεια.

Με την επιστροφή της Πέννυς στη σκηνή, άλλαξε εκτός από το ντύσιμο της και το ύφος: Ήταν καιρός να βγει η εξωστρέφεια της και να πιάσει οριστικά επαφή με τον κόσμο!

«Εξωτικό χαρμάνι» και «η νύχτα θέλει έρωτα» και ο ρυθμός έφερε τους πρώτους χορούς και την κάθοδό της στη πλατεία. Με μια ρούμπα ξεσηκωτική  του Χιώτη και δύο από τις μεγάλες της επιτυχίες (Το κορίτσι και Ένα φιλί), η απογείωση δεν άρχισε να έρθει! Φόρος τιμής στη δισκογραφία της Τζένης Βάνου (Έρωτα μου ανεπανάληπτε) και ξανά swing και το πρόσφατο ντουέτο της με την Μιρέλα Πάχου «Έρωτας παρωδία».

Η Μπαλτατζή ανεβοκατέβαινε σε σκηνή και πλατεία και μάλλον ηθελημένα ανεβοκατέβαζε ταχύτητες και μπέρδευε το παλιό της ρεπερτόριο με σπουδαίες διασκευές σε υπέροχα τραγούδια όπως το «Απ΄τα κουμπάκια ανάμεσα» των Κυπουργού, Νικολακοπούλου, το «για να σε συναντήσω» του Λειβαδά και το «Κανένας δεν χαιδέυει σαν και σένα» των Μιχάλη Καπούλα και Μαριανίνας Κριεζή.

Οι μελωδίες διαδέχονταν τους ρυθμούς και οι αναφορές σε σπουδαίες γυναικείες φωνές, έδειχναν σεβασμό και γνώση: Η Χαρούλα, η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Τσαλιγοπούλου, η  Ελεονώρα… Κι όλα αυτά περασμένα από το προσωπικό ύφος και την ερμηνεία μιας τραγουδίστριας που κάνει «γκελ» στον κόσμο και έχει μπροστά της μέλλον λαμπρό, αφού το καθορίζει η ίδια, όντας τραγουδοποιός που μπορεί και παντρεύει όμορφα, την νοσταλγία με το σήμερα.

Η παράσταση τελείωσε με παραγγελιές: Σάμπα και λαικό τσατσά κι ένα πάρτυ που φέρνει το καλοκαίρι από Φλεβάρη κιόλας, σαν τις λιακάδες των ημερών, με χορό, ιδρώτα και πολλά χαμόγελα!

Εν κατακλείδι πρόκειται για μια καλή παράσταση με ισορροπία, γούστο και πολύ ταλέντο. Γι’ αυτό και πήρε παράταση για μερικές ακόμα Παρασκευές! Και ναι, προτείνεται -βάζει χρώμα στο γκρι της καθημερινότητας- να πάτε!

Σημειώστε ακόμα:
Ο χώρος της πλατείας είναι έτσι διαμορφωμένος που επιτρέπει την άνετη παρακολούθηση, με καλή ορατότητα και «ανθρώπινες» αποστάσεις στα τραπέζια και αυτό πρέπει να πιστωθεί στους υπεύθυνους του χώρου, όπως εύσημα πρέπει να δοθούν και στους αρμόδιους για το ηχητικό αποτέλεσμα.

Οι εξαίρετοι μουσικοί που απαρτίζουν την ορχήστρα της Μπαλτατζή στις παραστάσεις αυτές είναι: ο Μάριος Λαζ Ιωαννίδης (κιθάρες, φωνητικά και ενορχήστρωση), ο Στέλιος Φραγκούς (πλήκτρα), ο Κωνσταντίνος Ζέρβας (τύμπανα), ο Ηλίας Καρκαβέλιας (μπάσο) και ο Γιάννης Δίσκος (σαξόφωνο και κλαρίνο).

——————————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here