15/11/2012
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Η ανακοίνωση για τις εμφανίσεις της Θεοδοσίας Τσάτσου στην Αρχιτεκτονική έγινε ξαφνικά. Είχα ήδη κανονίσει κάτι για το βράδυ της Παρασκευής και έσπευσα να το ακυρώσω. Βλέπετε ακόμα συγχύζομαι που δεν κατάφερα να πάω στο Troll Festival μετά τη συνέντευξη που κάναμε τον προηγούμενο μήνα (http://www.musiccorner.gr/?p=55368), οπότε περίμενα σχεδόν με ανυπομονησία το επόμενο live της. Ήθελα να δω επί σκηνής αυτόν τον τόσο ειλικρινή και ζεστό άνθρωπο, την φευγάτη και ταξιδιάρα Babalou…!
Η απεργία των μέσων σταθερής τροχιάς η οποία συνεχίστηκε και την Παρασκευή, έκανε τις μετακινήσεις ακόμα πιο δύσκολες και κατά συνέπεια το Γκάζι δυσπρόσιτο. Ο κόσμος που βρέθηκε στην Αρχιτεκτονική δεν ήταν ο αναμενόμενος όμως σε καμία περίπτωση απογοητευτικός, πόσο μάλλον δεδομένων των συνθηκών. Παρά τις όποιες δυσκολίες εμείς βρεθήκαμε στον πάντα φιλόξενο χώρο της Αρχιτεκτονικής αρκετά νωρίς για να προλάβουμε να μιλήσουμε με τη Θεοδοσία λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος.
Music Corner: Ξαναβρισκόμαστε στο χώρο της Αρχιτεκτονικής. Τι μας έχεις ετοιμάσει για απόψε;
Θεοδοσία Τσάτσου: Σας έχω ετοιμάσει ένα σχετικά μεγάλο πρόγραμμα, κυρίως όμως θέλω να συστήσω έναν καινούριο καλλιτέχνη, το Γιώργο τον Αστρίτη! Έχουμε κάνει ένα τραγουδάκι μαζί, σε δική του σύνθεση και στίχο, το «Ψεύτικα λόγια δε θα βρω». Θα το παίξουμε σε μια ακουστική έκδοση, μαζί με μερικά κομμάτια ακόμα, τα οποία δεν τα έχω ξαναπαίξει ποτέ μπορστά σε κοινό με αυτή τη μορφή, δηλαδή κιθάρα φωνή. Κάνω και μια είσοδο αν θες σε αυτή την «ακουστική» φάση και θέλω να το συνεχίσω και στο μέλλον.
Music Corner: Οπότε να υποθέσω πως όλο το αποψινό πρόγραμμα κινείται σε ακουστικούς ρυθμούς;
Θεοδοσία Τσάτσου: Ναι έχω σκοπό να σχεδιάσω ακουστικά πράγματα για το Δεκέμβρη. Ετοιμάζω και μια καινούρια δουλειά, την οποία ενδέχεται να την παρουσιάσω μες τις γιορτές. Πάντως το δουλεύω.
Music Corner: Το ντουέτο σας με το Γιώργο τον Αστρίτη, είναι προπομπός καινούριας δισκογραφικής δουλειάς;
Θεοδοσία Τσάτσου: Είναι προπομπός, αλλά του δικού του δίσκου! Εγώ απλά συντονίστηκα μαζί του, όχι μόνο επειδή μου άρεσε το τραγούδι αλλά επειδή πρόκειται για μια πολύ ωραία φωνή και θέλω να βγει μπροστά. Έχει κάτι διαφορετικό η φωνή του Γιώργου, ένα μέταλλο και μια χροιά που με εντυπωσίασαν όταν την πρωτοάκουσα. Κι έχω και πολύ καιρό να κάνω ντουετάκι, οπότε ήθελα να δω πως γράφει το χρώμα το δικό μου με το δικό του!
Music Corner: Μετά τα γεγονότα του τελευταίου μήνα σ’ όλα τα επίπεδα, από την πολιτική μέχρι τη λογοκρισία στην τέχνη, συνεχίζεις να είσαι αισιόδοξη;
Θεοδοσία Τσάτσου: Δεν έχω άλλη επιλογή. Οι πτώσεις μου είναι γερές αλλά οι συγκινήσεις της φανταστικής μου ευτυχίας με σηκώνουνε! Δεν είναι η λογική μου μεγαλύτερη από τη φαντασία μου και έτσι επιβιώνω…
Music Corner: Σήμερα είναι μία δύσκολη μέρα και κλείνει μια ακόμα πιο δύσκολη εβδομάδα. Ο κόσμος που θα έρθει απόψε εδώ για να σε απολαύσει, τι πιστεύεις ότι θα ήθελε να δει απόψε και τι του εύχεσαι;
Θεοδοσία Τσάτσου: Κατ’ αρχάς τίποτα δεν εύχομαι. Δεν πιστεύω στις ευχές όπως δεν πιστεύω και στις συμβουλές. Στον κόσμο που θα ‘ρθει, θα φροντίσω να ξυπνήσω την ομορφιά του, τα χαρίσματά του και τη δόνηση της καρδιάς του. Και να ξεχάσει όλα αυτά που τον κυβερνάνε τους τελευταίους μήνες. Αυτό είναι το χρέος μου απέναντί τους. Δεν τους εύχομαι τίποτα, αλλά πιστεύω σ’ αυτούς…!
Η ώρα είναι 23.30 και ένα έντονο και ρυθμικό σόλο από drums δίνει το έναυσμα για την έναρξη. Ένα set τύμπανα και μια ανατριχιαστικά μουσική φωνή μας καλοσωρίζουν με το «Endangered Species» της μεγάλης κυρίας της jazz, της Diane Reeves. Με ένα διακριτικό χαμόγελο και ένα ουσιαστικό «Καλησπέρα σας» η Θεοδοσία μας ανοίγει την πόρτα και μας καλεί στον κόσμο των τραγουδιών της. Δεν είναι ο καλλιτέχνης που θα λειτουργήσει σαν διασκεδαστής, δε θα σου πει ανέκδοτα, δε θα κάνει ένα σχόλιο απλά για να το πει. Όταν πας για να δεις και να ακούσεις τη Θεοδοσία πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος, συνειδητοποιημένος και συντονισμένος με αυτό που κάνει. Για να απολαύσεις το μουσικό ταξίδι που σου προσφέρει… Η συνέχεια ήρθε με τη «Babalou», το «Ποιος είσαι εσύ» και μέχρι να φτάσουμε στην αισθησιακή «Γυμνή Σοκολάτα», η ένταση είχε ανέβει για τα καλά. Ο κόσμος συνέχισε να μπαίνει στο μαγαζί όμως κανείς δεν καθόταν. Πέρα από λίγους, οι περισσότεροι προτιμήσαμε να είμαστε όρθιοι και να λικνιστούμε με το ρυθμό των τραγουδιών. Η φωνή της πότε jazz, πότε blues, πότε hard rock και πότε απαλή σα νανούρισμα. Πάντα όμως ατίθαση και εκρηκτική. Το «Fever» και το «Σ’ αγαπώ» αποτέλεσαν μια πρώτη αναφορά στην εποχή των Μπλε και με τη δική μου αγαπημένη «Επαφή» φτάσαμε μέχρι το διάλειμμα.
Το β’ μέρος ξεκίνησε με μία παρουσίαση. Η Θεοδοσία κάλεσε στη σκηνή το Γιώργο Αστρίτη, «μία καινούρια φωνή και ένα υπέροχο παιδί» για να χρησιμοποιήσω τα λόγια της, για να ερμηνεύσουν μαζί το ολόφρεσκό τους ντουέτο με τίτλο «Ψεύτικα λόγια δε θα βρω». Πρόκειται για μία slow, χαμηλών τόνων μπαλάντα σε στίχους και μουσική του Γιώργου Αστρίτη. Είναι ένα πολύ όμορφο κομμάτι το οποίο μετά το δεύτερο – τρίτο άκουσμα θα σας «στοιχειώσει» ευχάριστα, και αν είστε στην κατάλληλη συναισθηματική κατάσταση θα το αγαπήσετε σίγουρα. Όμως η συμβολή του Γιώργου Αστρίτη δεν τελείωσε μ’ ένα μόνο κομμάτι. Ερμήνευσαν μαζί το «Just love the man», το οποίο έχει γράψει η Θεοδοσία στη μνήμη του John Lennon, το «Hey Jude» και το πάντα επίκαιρο «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον». Η Θεοδοσία δε δίστασε να κάτσει στην άκρη και να δώσει όλο το χώρο στο νέο της συνεργάτη να πρωτοσυστηθεί με το κοινό του.
Στη συνέχεια το μικρόφωνο πέρασε και πάλι στη Θεοδοσία με το ιδιαίτερο «Τέλειο παιδί» που συνδυάζει rock και ανατολίτικο ήχο μαζί, να δίνει το στίγμα του β’ μέρους του προγράμματος, το οποίο ήταν πολύ πιο δυνατό από το πρώτο. Δυναμικά σόλο από τον κιθαρίστα και τον πιανίστα στο «Ζούμε ανάμεσά τους» , ιδιαίτερα πειράγματα στην «Περσεφόνη» του Χατζιδάκι και το «Τα παιδιά της γειτονιάς σου» τα οποία είχε ερμηνεύσει μοναδικά στο δίσκο των Mode Plagal και ακόμα μία συμβολή του Γιώργου Αστρίτη στο «Μόνο για ‘κεινη μη μου λες».
Και με την πιο πρόσφατη «Χώρα Θεά» του Γιώργου Μίχα, περάσαμε στην τελευταία… θεματική ενότητα του προγράμματος, αυτή που καταβάθος όλοι περιμέναμε. Τα πιο «κλασσικά» αν μπορούμε να τα πούμε, τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της Θεοδοσίας, τα οποία πάντα αποζητάς ν’ ακούσεις. «Σε θέλω», «Φοβάμαι» και μια σκέψη αν τελικά αυτή η κρίση θα καταφέρει να σβήσει τις ενοχές μας με το ομώνυμο κομμάτι. Κάθε φορά που ακούω αυτά τα τραγούδια, πόσο μάλλον ζωντανά, αναλογίζομαι πόσο ιδιαίτερα ήταν την εποχή που είχαν κυκλοφορήσει και πόσο αναλοίωτα μένουν μέχρι και σήμερα.
Το κλείσιμο έγινε με το «Στη Θάλασσα» , ο κόσμος όμως επέμενε για λίγο ακόμα. Μας χάρισε λοιπόν encore το «Εσύ δε ζεις πουθενά» αλλά μετά από αυτό μας τόνισε «άντε σπίτι τώρα, είναι ήδη αργά». Την επόμενη Παρασκευή 16/11, η Θεοδοσία Τσάτσου θα έχει ακόμα μία εμφάνιση στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι, οπότε όσοι δεν καταφέρετε να τη δείτε έχετε την ευκαιρία σας να ακούσετε αυτή τη συγκλονιστική πραγματικά φωνή, και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Γιατί όπως πιστεύει και η ίδια «Δε θεωρώ ότι καταθέτω ψυχή, απλά είμαι ψυχή εκείνη την ώρα!»
*** Μαζί με τη Θεοδοσία Τσάτσου έπαιξαν οι μουσικοί:
Γιώργος Καμάρας: κιθάρα
Κομνηνός Κοφίνης: μπάσο
Νάσος Χαμπίμπις: πλήκτρα
Βασίλης Γιασκλακιώτης: τύμπανα
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…