Γράφει η Αλέξια Αγαπάκη
Φωτογραφίες: Thiery Wartinet & Γιώργος Μακρυδημόπουλος
Τρεις λέξεις μονάχα αρκούν για να περιγράψουν την παράσταση Cabaret17 της Γεωργίας Καλογεράτου: Πρωτότυπη, Μεθυστική και Απολαυστική. Πρωτότυπη, γιατί συνδυάζει Αρχαία Τραγωδία με Καμπαρέ, μεθυστική, γιατί σε μεθά και σε ταξιδεύει στις ηδονές του βουνού Κιθαιρώνα, και απολαυστική, γιατί η “ανέγγιχτη πόλη των οργίων” του Διόνυσου, ζωντανεύει απρόσμενα μπροστά σου και σε παρασέρνει σε έναν αέναο χορό οδύνης και ηδονής, που μέχρι το τέλος …δεν θέλεις να τελειώσει.
Η παράσταση Cabaret17 αποτελεί μια διασκευή των Βακχών του Ευριπίδη, στην οποία όλοι οι ηθοποιοί (Κυριακή Ζήση, Λίνα Ζαχαροπούλου, Πέπη Παπαδοπούλου, Δήμητρα Ταρούση), με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής (στο πιάνο ο Χρήστος Αλεξανδρόπουλος) μεταμορφώνονται σε Θεούς, Αγγέλους και Βασιλιάδες, που παρά τις συγκρούσεις και τις διαφορές τους, λειτουργούν συμπληρωματικά ο ένας για τον άλλο, δημιουργώντας έναν ατμοσφαιρικό και μουσικό κόσμο γεμάτο πάθη, χαρές και έρωτα.
Αφού ο Διόνυσος επιστρέφει στην Θήβα, οι μόνοι που στηρίζουν τη νέα λατρεία που πρεσβεύει, είναι ο Κάδμος (Πέπη Παπαδοπούλου) και ο Τειρεσίας (Λίνα Ζαχαροπούλου). Ο βασιλιάς Πενθέας (Κυριακή Ζήση) ζητάει τον λιθοβολισμό του Διόνυσου και σε αυτό το σημείο ξεκινάει η αναμέτρηση με τα όρια της ηδονής των Βακχών “που βακχεύουν ψηλά στα βουνά“, όπου βρίσκεται και η μητέρα του Πενθέα, η Αγαύη. Η κορύφωση της τραγωδίας σηματοδοτείται από τον θάνατο του Πενθέα, μεταμορφωμένο σε λιοντάρι και κλείνει με το πιο jazz και ατμοσφαιρικό “μοιρολόι” της Αγαύης, που τραγουδάει το religion της Lana Del Rey, και σε υπνωτίζει με την ερμηνεία της.
Η σκηνοθεσία της Γεωργίας Καλογεράτου δεν διστάζει να ξεφύγει από τις καθιερωμένες φόρμες του θεάτρου και δημιουργεί μία νέα συνθήκη για το έργο, προσαρμοσμένη στην αισθητική του καμπαρέ, η οποία μας φέρνει κοντά σε ένα σύμπαν καθ’ όλα ξεχωριστό, που καταργεί τα σύνορα των φύλων και της σεξουαλικότητας, δίνοντας ζωή σε άφυλες μορφές ενός ξεχασμένου κόσμου που δεν ψεύδεται, άλλα που σε κοιτά στα μάτια, καθώς φλέγεται από το κρασί του έρωτα.
Η Δήμητρα Ταρούση στον ρόλο του Διόνυσου, δημιουργεί έναν χαρακτήρα άκαμπτο, δυναμικό που δεν φοβάται να προκαλέσει με την λατρεία του και που λάμπει αληθινά, καθώς χορεύει το Dancing in Circles της Lady Gaga και σε πείθει ότι έχει όντως κάποιο νόημα η προτροπή “Baby don’t cry”. Η Λίνα Ζαχαροπούλου στο ρόλο της Αγαύης, με την κίνηση και την φωνή της, μεταμορφώνεται σε μία γυναίκα με στοιχεία απόκοσμα που δίνουν μια ονειρική ευθραυστότητα στο ρόλο της και της επιτρέπουν να μοιραστεί με το κοινό τις σκέψεις και τα πάθη της με έναν ξεχωριστό και απολαυστικό τρόπο. Ακόμη, η Πέπη Παπαδοπούλου στο ρόλο του Αγγέλου, με την αμεσότητά και την ζωντάνια της αφήγησης της μας συνεπαίρνει μαζί της, σαν ένα μικρό -ακόρεστο στην ηδονή- παιδί, που θέλει τα όσα είδε και έζησε στο βουνό του Κιθαιρώνα ν’ αφηγηθεί. Τέλος, η Κυριακή Ζήση,
μεταμορφωμένη σε Πενθέα, με την επιβλητική φωνή και την σωματικότητά της, δίνει μία διαφορετική πνοή στην ποιότητα της σκηνής, αντιμετωπίζοντας με θάρρος και συνέπεια τις απαιτήσεις του ρόλου.
Χωρίς όμως την υποβλητική μουσική και τις διασκευές του Χρήστου Αλεξανδρόπουλου, η παράσταση δεν θα παρουσίαζε τον ίδιο δυναμισμό, καθώς το πιάνο παντρεύεται άρτια με τον ρυθμό , τον παλμό και την αισθητική της σκηνής δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για την απόλαυση του έργου.
Και επειδή, η μία παράσταση στην Αθήνα δεν ήταν αρκετή, περιμένουμε και την επόμενη επιστροφή του Διόνυσου …από τα βάθη της Ασίας!
- Ο τίτλος της παράστασης αποτελεί έναν φόρο τιμής στην παράσταση Dionysus in 69′ από την ομάδα The Performance Group του Richard Schechner
————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…