Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Το 1961, ένας νεαρός Νεοϋορκέζος αναζητά το είδωλό του, τον θρύλο της folk μουσικής, Woody Guthrie (Scoot McNairy). Ο φίλος του τελευταίου, ο επίσης διάσημος μουσικός Pete Seeger (Edward Norton), διακρίνει αμέσως το ατόφιο ταλέντο του 20χρονου τραγουδοποιού, που δεν είναι άλλος από τον Bob Dylan (Timothée Chalamet).
Ο ταλαντούχος James Mangold σκηνοθετεί και συνυπογράφει το σενάριο για το “A Complete Unknown”, την ψυχαγωγική βιογραφία για τα νεανικά χρόνια του Bob Dylan, η οποία διεκδικεί 8 Oscar, μεταξύ αυτών τα Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου. Σε μια άρτια τεχνικά και καλλιτεχνικά δημιουργία, ο έμπειρος στο είδος Mangold –είχε υπογράψει και το θαυμάσιο “Walk the Line” (2005) για τον Johnny Cash– φτιάχνει μια ταινία με πολύ ωραία ροή, εστιασμένη στη μουσική του μοναδικού αυτού τραγουδοποιού. Στον κεντρικό ρόλο, ο υποψήφιος για Oscar Α΄ Ανδρικού Ρόλου, Chalamet κάνει αξιοθαύμαστη δουλειά, έχοντας μελετήσει πολύ τον τρόπο που μιλά, κινείται, παίζει και τραγουδά ο Dylan, ενώ ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια του. Από την ερμηνεία του μου έλειψε κάπως το συναίσθημα, γεγονός όμως που αντισταθμίζεται από τις πολύ ωραίες, γεμάτες ανθρωπιά ερμηνείες του Norton, αλλά και της Monica Barbaro, στον ρόλο της Joan Baez, οι οποίοι είναι αμφότεροι υποψήφιοι για Oscar Β΄ Ρόλου.
Σίγουρα ο Chalamet προσπάθησε να αποκωδικοποιήσει τον σπουδαίο τραγουδοποιό κυρίως μέσα από τις δημιουργίες του, εγχείρημα διόλου εύκολο, καθώς νομίζω ότι ο Dylan επιδιώκει να παραμένει ένα αίνιγμα έως και σήμερα. «Ένας Εντελώς Άγνωστος», όπως δηλώνει ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, που είναι δανεισμένος από τον ομώνυμο στίχο του αριστουργηματικού “Like a Rolling Stone”. Αν ο ταλαντούχος πρωταγωνιστής είχε καταφέρει να εμβαθύνει αληθινά και να εκθέσει κι ένα κομμάτι της δικής του ψυχής μέσα από τον ρόλο, θεωρώ ότι θα κέρδιζε αυτός την συναισθηματική καρδιά του φιλμ. Όμως, στην πραγματικότητα, τώρα αυτή ανήκει στις ίδιες τις απαράμιλλες, ιδιοσυγκρασιακές δημιουργίες του Dylan, οι οποίες με τον αφτιασίδωτο, κοφτερό, άμεσο και ποιητικό τους λόγο, που δένει άψογα με τη μουσική, άλλαξαν την ίδια της την ιστορία. Κυρίως, διότι κατέδειξαν ότι η Μουσική δεν έχει ανάγκη από ταμπέλες ούτε κλείνεται σε κουτάκια –ειδικά όταν φέρει μέσα της την Αλήθεια του δημιουργού της, η οποία είναι αυταπόδεικτη. Και αυτό είναι κάτι που η ταινία του Mangold το προσεγγίζει περίφημα, όπως και τις στιγμές της ατόφιας έμπνευσης για τη δημιουργία ασύγκριτων μουσικών έργων τέχνης –και μάλιστα στην κοινωνικοπολιτικά ταραγμένη δεκαετία του ’60. Το σίγουρο είναι ότι η ταινία του έχει φτιαχτεί για να την απολαύσουν οι θεατές και όταν γυρίσουν σπίτι τους να θέλουν να ακούσουν Dylan. Δυνατά.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Feelgood Entertainment, από την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…