Ο νέος δημιουργός και ερμηνευτής Δημήτρης Κόψης, ύστερα από δύο digital singles με αγγλικό στίχο, κυκλοφορεί τώρα το πρώτο τραγούδι του με ελληνικούς στίχους που έχει γράψει ο ίδιος, όπως και τη μουσική.
Οι «Ανεξίτηλες Γραμμές» είναι μία σύγχρονη, προσωπική, ρυθμική μπαλάντα, επηρεασμένη από τη διεθνή μουσική σκηνή αλλά και τα ελληνικά ακούσματα του Δημήτρη, που σε παρασύρει με τη μελωδία και τους στίχους της από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Ένα τραγούδι για τις ανεξίτηλες στιγμές όλων μας, τις βαθιά προσωπικές, για όλα εκείνα που δεν θα περάσουν ποτέ στη λήθη γιατί θα τα συγκρατεί η μνήμη μέσα μας για πάντα.
Η πρώτη συνάντηση, η τελευταία, τα πρόσωπα, τα ταξίδια, τα γέλια, οι βόλτες, τα σχέδια στους χάρτες, οι θερινές πόλεις, τα καινούργια ξεκινήματα, οι στιγμές του έρωτα που κρέμονται από μια κλωστή, όλα είναι εκεί σε ένα τραγούδι που ήρθε για να υπογραμμίσει ό,τι πιο φευγαλέο και ανεξίτηλο μαζί:
Το ταξίδι μας στον κόσμο των αισθημάτων και στα πρόσωπα που θα μας συνοδεύουν για πάντα, ακόμη κι αν έχουν φύγει.
Ο Δημήτρης Κόψης ήρθε για να χαράξει τη δική του ανεξίτηλη γραμμή στην ελληνική μουσική σκηνή και σας προσκαλεί στα ταξίδια του!
Eνορχήστρωση: Αντώνης Παλαμάρης
Βιολί: Αλεξάνδρα Συλλαϊδή
Πιάνο: Αντώνης Παλαμάρης
Σκηνοθεσία/Μοντάζ: Περικλής Μαθιέλλης
Θυμάμαι πριν χρόνια
Τα γέλια σεντόνια
Καλύπταν κρεβάτια ζωής,
Παιχνίδια της τύχης
Σε παρκέ τόσες νύχτες
Ταινίες της δακρύων φυλής,
Μα πίστεψα στα σχέδια που κάναμε καιρό
Για εσένα απλά στοιχήματα που έχανα εγώ,
Μα τα ταξίδια που είχες φτιάξει
Πάνω στο χάρτη με κλωστές
Τα΄ χουν πατήσει άλλοι τόσοι
Μ΄ ανεξίτηλες γραμμές
Θυμάμαι εκείνες μας τις βόλτες
Μέσα σε πόλεις θερινές
Να σε κοιτάζω και να φεύγεις
Μέσα απ’ τις ίδιες διαδρομές
Περάσαν τα χρόνια
Κρατάω τα σεντόνια
Που μου άλλαξαν τόσες ζωές
Πετάω τα παιχνίδια
Και βρίζω τ΄ αστεία
Που έλεγες κάποιες φορές,
Μα εσύ πλέον ανέβηκες
Σ’ απάτητες κορφές
Τώρα οι κλωστές του χάρτη μου
Δικές σου πια σκιές,
Μα τα ταξίδια που είχες φτιάξει
Πάνω στο χάρτη με κλωστές
Τα΄ χουν πατήσει άλλοι τόσοι
Μ΄ ανεξίτηλες γραμμές
Θυμάμαι εκείνες μας τις βόλτες
Μέσα σε πόλεις θερινές
Να σε κοιτάζω και να φεύγεις
Μέσα απ’ τις ίδιες διαδρομές
Κρατώντας δυο λόγια
Απ’ τα πιο όμορφα χρόνια,
Βγαίνω ξανά να σε βρω