Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώσση
Στα πλαίσια του Europavox Festival, ενός φεστιβάλ που συμβαίνει σε εφτά χώρες και είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην προώθηση και την ανάδειξη της ευρωπαϊκής μουσικής με τις ιδιαιτερότητες και τα ποικιλόμορφα χαρακτηριστικά της, παρακολουθήσαμε το Σάββατο στο Fuzz Music Live Club μία ξεχωριστή βραδιά με ηλεκτρονικούς ήχους.
Η βραδιά ξεκίνησε με την δική μας Όλγα Κουκλάκη, η οποία εμφανίστηκε εντυπωσιακή σε ένα σετ το οποίο έφερε ποπ και dark στοιχεία τα οποία κλιμακωνόταν όσο περνούσε η ώρα. Έντονα φώτα, ατμοσφαιρικοί καπνοί και κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια (“Her Own Right”, “Antivirus” και «Oxitocin”) της «Πυθίας της ηλεκτρόνικα» όπως την έχουν αποκαλέσει Γάλλοι δημοσιογράφοι, ήχησαν στ’ αυτιά μας.
Τη σκυτάλη πήρε ο Noep από την Εσθονία, ο οποίος κινήθηκε σε πιο dance electronica ρυθμούς και πιο mainstream στυλ, προσφέροντας περισσότερα χαμόγελα και ανεβάζοντας τη διάθεση του κοινού στα ύψη. Στο μεταξύ ο χώρος, άρχισε να γεμίζει με όλο και περισσότερο κόσμο που απολάμβανε μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια του όπως το «Golden», το «Rooftop» και το «Cold Medecine».
Γύρω στις 22:00 εμφανίστηκε στη σκηνή η Zamilska, με το όνομά της να αναγράφεται στο Wall και την ίδια να αφοσιώνεται στη δίνη της μουσικής της, συνεπαίρνοντας και εμάς στο ταξίδι της. Mε beats τα οποία αρμόζουν σε ένα μεγάλο club και την ατμόσφαιρα να αρχίζει να αλλάζει προς το εντυπωσιακότερο, λικνιστίκαμε σε ρυθμούς που έφεραν χρώμα Ανατολής και Ασίας. Η Zamilska επιζητά το χειροκρότημα του κοινού και στα αυτιά μας ηχεί ένα …beatάτο τσιφτετέλι, ενώ στη συνέχεια μπαίνει και σε πιο dark κομμάτια, ολοκληρώνοντας την παρουσία της με το «Closer».
O χώρος είχε πλέον γεμίσει, όταν στην σκηνή ανέβηκε ο headliner της βραδιάς Kavinsky. Ήδη από την αρχή, το ανομοιογενές κοινό, γαλλόφιλοι ακροατές, party girls που χόρευαν ακατάπαυστα και ψαγμένοι φίλοι της ηλεκτρονικής μουσικής, εκστασιάστηκαν από την πρώτη στιγμή. Εμφανίστηκε με έναν αέρα από 80’s, που είναι χαρακτηριστικό και στη μουσική του με έντονα μαύρα γυαλιά που προκαλούσαν μυστήριο και ένα jacket που στην πλάτη έγραφε “Cobra” ενώ στο wall πίσω του έγραφε με κόκκινα και μπλε γράμματα -που είναι το σήμα κατατεθέν του- την λέξη «Kavinsky».
Ξεκίνησε με το «Κilling in the name» των Range Against the Machine και στη συνέχεια μία παραλλαγμένη εκδοχή του “Nightcall”, γνωστά κομμάτια των 80’s και πολύ χαρακτηριστικά το «Teenage Wasteland” ή για όσους παρακολουθούν ξένες σειρές το soundtrack από το CSI NY, που ξεσήκωσαν τη νεολαία. Γενικότερα, ο Γάλλος μάγος της ηλεκτρονικής μουσική, κινήθηκε σε δυναμικούς ηλεκτρονικούς ρυθμούς κρατώντας ζεστό το κοινό καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του. Αν κάτι μπορεί να ειπωθεί για τον Kavinsky, ο οποίος επανεφηύρε τον μύθο του αφήνοντας να φημολογείται για το alter ego του ότι είχε ένα τροχαίο και επέστρεψε ως καλλιτέχνις zombie, είναι πως γνωρίζει καλά ότι όπως έλεγε και ο Μπουκόφσκι «το στυλ είναι η απάντηση σε όλα», κάτι που φαίνεται να διαπερνά τόσο τη μουσική του όσο και τη συνολική του παρουσία.
To live ολοκληρώθηκε κυκλικά όπως και ξεκίνησε με το «Nightcall» στην κανονική πλέον εκδοχή του ενώ όλοι επιζητούσαν μανιωδώς encore χωρίς να σταματούν να χειροκροτούν.
Εν τέλει, επέστρεψε για encore, για σχεδόν ένα δεκάλεπτο με έντονους ρυθμούς και αφήνοντας για τελευταίο ουσιαστικά τραγούδι το «Sabotage» των Beastie Boys, που πυροδότησε ακόμα και τους πιο ήσυχους μέσα στην αίθουσα να κουνήσουν το σώμα τους στο ρυθμό…
Δείτε εδώ και το ρεπορτάζ από τη δεύτερη μέρα του Europavox Festival
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…