Αρχική MC3 Evripidis and his tragedies live @ six d.o.g.s

Evripidis and his tragedies live @ six d.o.g.s

Απρ 25, 2013

25/4/2013
Γράφει η Laurence Larochelle
Φωτογράφηση: Μαρία Ντρούγια
www.musiccorner.gr

Βράδυ Σαββάτου 20/4 και στις εννέα παρά δέκα ήμασταν ήδη στο Gig Space του six d.o.g.s. όπου ο Evripidis and his tragedies, άρτι αφιχθής από τη Βαρκελώνη θα έκανε μία από τις σπάνιες εμφανίσεις του στην Αθηναϊκή σκηνή.

Όταν φτάσαμε, είχαμε την τύχη να πετύχουμε τον καλλιτέχνη την ώρα που έκανε την τελική του πρόβα πριν υποδεχτεί το κοινό του, ενώ παράλληλα οι συνεργάτες του φρόντιζαν για τις τελευταίες λεπτομέρειες. Ο χώρος ήταν λιτός. Η σκηνή ήταν απογυμνωμένη από οτιδήποτε περιττό και το πιάνο δέσποζε στη μέση. Τα φώτα ήταν χαμηλωμένα προσδίδοντας έτσι μια ρομαντική ατμόσφαιρα στη βραδιά. Το φόντο κοσμούσαν δύο παράθυρα από τα οποία ο θεατής μπορούσε να δει έναν όμορφο κήπο, γεγονός που σου έδινε την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε έναν ανοικτό χώρο πίνοντας την μπύρα σου με συντροφιά τα αστέρια στον ουρανό, ενώ συγχρόνως απολάμβανες τη ζεστασιά που προσφέρει μία κλειστή αίθουσα, απαραίτητη για να υπομείνει κανείς το τσουχτερό κρύο τις βραδιές του Απρίλη.

Όταν ο Ευριπίδης Σαμπάτης τελείωσε την πρόβα του δέχτηκε πρόθημα να απαντήσει στις ερωτήσεις μας…

MusicCorner: Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σου.
Evripidis: Οι πηγές έμπνευσής μου είναι οποιαδήποτε μουσική έχω ακούσει από μικρός μέχρι σήμερα, τις οποίες μετά τις μεταφράζω σε κομμάτια στο πιάνο.

MusicCorner: Τι να περιμένουμε από τη νέα δυο δουλειά που θα κυκλοφορήσει σε λίγο;
Evripidis: Θα είναι ένα EP τεσσάρων κομματιών το οποίο θα ονομάζεται «…and it was good while it lasted baby» και πρόκειται για 4 κομμάτια που μιλάνε για το πριν και το μετά μιας σχέσης είτε πρόκειται για μία εφήμερη σχέση είτε όχι. Τα κομμάτια είναι κάπου ενδιάμεσα στην προηγούμενη δουλειά μας και στην καινούρια , δηλαδή του τρίτου δίσκου που θα έρθει πιο μετά μέσα στη χρονιά. Μπορείτε να περιμένετε δύο κομμάτια πολύ pop με όλη την πληθωρικότητα του προηγούμενου δίσκου, με χορωδιακά μέρη, έντονες επιρροές από την indie pop του 80’ και του 90’, με πολλά πνευστά και μια εύθυμη διάθεση παρόλο που οι στίχοι δεν είναι εύθυμοι. Η δεύτερη πλευρά είναι και πιο λυπητερή και πιο σκοτεινή και πιο μελαγχολική πάντοτε όμως με δόσεις χιούμορ που είναι χαρακτηριστικό της μουσικής που κάνω. Δεν επιτρέπω ποτέ στον εαυτό μου, ούτε στον ακροατή να πέσει στην κατάθλιψη γιατί δεν υπάρχει λόγος. Η μουσική πρέπει να είναι μια διέξοδος από την καθημερινότητα.

MusicCorner: Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ισπανία μαστίζονται από την οικονομική κρίση. Πόσο εφικτό είναι για έναν καλλιτέχνη να δημιουργήσει κάτω από τέτοιες συνθήκες;
Evripidis: Συνήθως οι καλλιτέχνες όταν είναι στα σκούρα είναι που δημιουργούν! Φυσικά το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις από αυτό που κάνεις, θα μπορούσες να πεις ότι είναι αποκαρδιωτικό. Από τη άλλη και σε εποχές που δεν υπάρχει η οικονομική κρίση έχω την αίσθηση ότι πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να μπορέσεις να ζήσεις από αυτό που κάνεις. Δεν αρκεί να είσαι πολύ καλός, πρέπει να είσαι και πολύ τυχερός και πολύ «καπάτσος». Νομίζω ότι η οικονομική δυσχέρεια γενικά οξύνει το μυαλό και μας κάνει να επινοούμε νέους τρόπους για να κάνουμε το οτιδήποτε. Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι είχα ποτέ φοβερά μεγάλη υποστήριξη σε αυτό που έκανα, τα περισσότερα πράγματα τα στηρίζω εγώ. Είχα την πολύ μεγάλη τύχη τον πρώτο μου δίσκο να τον κυκλοφορήσει μια ισπανική εταιρία που όμως ήταν μια πολύ μικρή εταιρία η οποία έκλεισε. Τον δεύτερο δίσκο μου τον έγραψα με δικά μου έξοδα αλλά τον κυκλοφόρησε μία εταιρία που είναι το καλύτερο που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα και πιστεύω μια πολύ καλή εταιρία γενικότερα όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο. Κάποτε οι εταιρίες έπιαναν ένα-ένα τα γκρουπ και έδιναν προκαταβολές, γράφανε δίσκους, κανονίζανε συναυλίες… Τώρα πρέπει μόνοι μας οι καλλιτέχνες να το κυνηγάμε πάρα πολύ, να κάνουμε οικονομίες με όποιο τρόπο μπορούμε ώστε να καταφέρουμε να χρηματοδοτήσουμε τη δουλειά μας έτσι ώστε μετά, εάν είμαστε τυχεροί, κάποια εταιρία να πιστέψει και τουλάχιστον να πληρώσει το βινύλιο για να μην υπάρχουν τα κομμάτια μόνο στο internet και να μας κάνει μια προώθηση. Έχουν αλλάξει οι καιροί…

MusicCorner: Σκέφτεσαι να γυρίσεις μόνιμα στην Ελλάδα;
Evripidis: Όχι.

MusicCorner: Γενικότερα πώς αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα αυτή τη στιγμή;
Evripidis: Δεν το αντιλαμβάνομαι πάρα πολύ γιατί δεν ζω εδώ πέρα. Έχω μια κάπως αλλοτριωμένη άποψη της πραγματικότητας στο κεφάλι μου. Γενικότερα ξαφνιάζομαι όταν βγαίνω στον δρόμο και αντιμετωπίζω αυτό που αντιμετωπίζω, βέβαια, από την άλλη δεν ξέρω γιατί αλλά έχω την αίσθηση ότι πάντα ήταν έτσι στην Αθήνα. Πάντα υπήρχαν αυτά. Δεν θυμάμαι ποτέ να μην υπήρχαν πορείες ή να μην έπεφτε ξύλο από τα ΜΑΤ. Σίγουρα οι άνθρωποι είχαν πιο πολλά λεφτά κάποτε απλά δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι μια Αθήνα που ήταν έτη φωτός από αυτό που είναι τώρα. Από την άλλη, τη ζω κάποιες εβδομάδες το χρόνο και μπορεί να έρθω μία φορά και να είναι έτσι και την άλλη αλλιώς. Αντιλαμβάνομαι σίγουρα ότι υπάρχει μία αναταραχή. Γίνονται όμως πολλά πράγματα αλλά από την άλλη οι άνθρωποι κλείνονται μέσα. Από τη μία αισθάνομαι ότι έχει πέσει σε παρακμή και από την άλλη ότι γίνονται υπερβολικά πολλά πράγματα για να μπορείς να πας σε ένα βράδυ.

Όταν φτάσαμε στο τέλος της συνέντευξης το Six d.o.g.s. ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτο από τον κόσμο που είχε έρθει να ακούσει τόσο παλαιότερες όσο και νέες επιτυχίες από τον Ευριπίδη. Η σκηνή πλέον φωτιζόταν μόνο από μερικά κεριά στο πάτωμα. Είχε έρθει η ώρα να αρχίσει το live…

Ο Ευριπίδης άρχισε καλησπερίζοντας το αθηναϊκό κοινό που είχε κατακλείσει το μαγαζί. Το live άνοιξε με ένα παλιό αλλά αγαπημένο τραγούδι τόσο του ίδιου του ερμηνευτή όσο και των ανθρώπων που είχαν έρθει να τον ακούσουν. Πρόκειται φυσικά για το Teeth.

Όταν ο Ευριπίδης ξεκινάει να ερμηνεύει τα τραγούδια του συνειδητοποιεί κανείς γιατί δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά μόνο ένα πιάνο. Όχι, κανένα κραυγαλέο σκηνικό, ούτε οι πολύχρωμοι φωτισμοί δεν είναι απαραίτητοι. Μόνο ένα πιάνο… Ένα πιάνο είναι αρκετό και τότε όλα τα συναισθήματα μετατρέπονται σε νότες και στίχους. Στίχους που σε παραπέμπουν σε ιστορίες βγαλμένες από τη δική σου ζωή.

Ο τραγουδιστής προλόγιζε κάθε τραγούδι εξηγώντας την ιστορία του. Τι ήταν αυτό που τον ώθησε να το γράψει. Αυτή η επικοινωνία δημιουργού – κοινού έκανε τον θεατή να αισθάνεται σαν να ακούει έναν παλιό καλό φίλο να διηγείται ιστορίες από τη ζωή του. Μαζί ταξιδέψαμε από το Παρίσι του 1959, στα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων ως και τη Βαρκελώνη του 2013. Αυτοί οι βαθιά προσωπικοί στοίχοι αποτύπωσαν κάθε συναίσθημα: το τσουνάμι που λέγεται έρωτας και τα κάνει όλα άνω κάτω στη ζωή μας, τον πόνο του αποχωρισμού, την ανεμελιά… Πάντα όμως με μία αισιόδοξη νότα!

Όλα αυτά μας κάνουν να ανυπομονούμε για την επόμενή του εμφάνιση στην Αθήνα αλλά μέχρι τότε θα αρκεστούμε στη νέα του δουλειά που θα κυκλοφορήσει σε λίγο περισσότερο από ένα μήνα.