Κι όμως, υπάρχουν και τα ελληνικά ...λάτιν! Από τον Μανώλη Χιώτη μέχρι τους σύγχρονους δημιουργούς, μια μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων του τραγουδιού μας ασχολήθηκε για τα καλά με το είδος. Και μια που η αποκριά απαιτεί, ως μουσική επένδυση, λατινογενείς ρυθμούς, πάμε σήμερα να θυμηθούμε τέτοια τραγούδια...

Ν' αρχίσουμε από τις "Περασμένες μου αγάπες" του Μανώλη Χιώτη, με τη Μαίρη Λίντα δίπλα του να λικνίζεται ρυθμικά και να αναφωνεί στο τέλος του τραγουδιού το περίφημο "Χιώτη μάμπο"! Αλλά και "Το μάμπο το μπραζιλέιρο" του Γιώργου Μουζάκη, σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη και Κώστα Πρετεντέρη, κρατά τα σκήπτρα. Το πρωτόπε, εν έτει 1954, η Σπεράντζα Βρανά με το "Τρίο Κιτάρα" στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου "Η ωραία των Αθηνών" και έκτοτε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις. Λάτιν προέλευσης είναι και η μελωδία από το πασίγνωστο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη "Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου" - για την ταινία "Honeymoon" του Μ. Πάουελ - που πέρα από την παγκόσμια απήχησή του έχει καταγράψει δεκάδες ηχογραφήσεις και στην ελληνική δισκογραφία των τελευταίων πενήντα χρόνων.

Μανώλης Χιώτης - Μαίρη Λίντα

Για να φτάσουμε στη δεκαετία του ογδόντα και στα "Latin" με το Γιώργο Νταλάρα. Ο δίσκος - διπλός - κυκλοφόρησε το 1987 και το πείραμα του τραγουδιστή να ξαναφέρει στο προσκήνιο αγαπημένα του τραγούδια με λάτιν άρωμα πέτυχε απόλυτα. Το ζητούσε και η εποχή και η αγορά. Τα "Latin" έκαναν τρελές πωλήσεις (600.000 αντίτυπα), ο Νταλάρας άρχισε να δέχεται τις πρώτες κριτικές για το αν δικαιούνταν ή όχι να ηχογραφήσει αυτού του είδους τα κομμάτια, αλλά η απήχηση της δουλειάς ήταν τόσο σαρωτική, που οι όποιες ενστάσεις έμειναν πίσω.

Γιώργος Νταλάρας - Latin

Ανάλογους ρυθμούς τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας και στο δίσκο του με το Χρήστο Νικολόπουλο και το Λευτέρη Παπαδόπουλο "Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς", που κυκλοφόρησε λίγο πριν τα τέλη της δεκαετίας του '80. Τραγούδια, όπως το ομότιτλο του δίσκου ή το κομμάτι "Το 'πες" παγιώνουν το λάτιν ως μόδα στην ελληνική μουσική πραγματικότητα. Σ' αυτό συνέβαλε και η τεράστια εμπορική επιτυχία του δίσκου, που ξεπέρασε τις 180.000 πωλήσεις. Και μάλιστα σε μια εποχή, που ο κόσμος αγόραζε βινίλια και που η πειρατεία της κασέτας δεν έκανε τόσο μεγάλη ζημιά.

Κι ακόμα:
Σε ρυθμούς σάμπα κινήθηκε ο "Ύμνος των μαύρων σκυλιών" του Λουκιανού Κηλαηδόνη ("στα ξενύχτια λέμε ναι...") από το δίσκο του με "Τραγούδια για κακά παιδιά", τη "Σάμπα της Πανδώρας" έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης για τον Κώστα Μακεδόνα στο δίσκο τους "Έπεσε έρωτας", το μάμπο "Λάμπω" με το οποίο ξεσήκωνε πριν λίγα χρόνια τους fans της η Άννα Βίσση και "Το μηδέν" με το οποίο ο Θάνος Μικρούτσικος το 1997 μπήκε στα χωράφια της σάλσα. Το τραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη και ήταν αυτό που ξεχώρισε αμέσως από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου "Ψάξε στ' όνειρό μας", με τραγούδια του Μικρούτσικου σε στίχους του Λάκη Λαζόπουλου.

Έχουμε κι άλλα:
Τη Δήμητρα Γαλάνη να τραγουδά "Combo combo" στο δίσκο της "Το σ' αγαπώ μπορεί" και να επιμένει σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά πως "χορεύουν τα μπουκάλια στου πλανήτη την πίστα", τη Χαρούλα Αλεξίου ν' αφήνει γλυκά υπονοούμενα για "ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι" στο τραγούδι της "Για ένα ταγκό" και τους Apurimac να "πειράζουν" με ανάλογους ρυθμούς ελληνικά τραγούδια των Χατζιδάκι, Τσιτσάνη, Χιώτη, Πλέσσα κ.α. στο άλμπουμ τους "Πάμε πάλι" (2004). Είχε, βέβαια, προηγηθεί το τραγούδι των Apurimac "Εκεί στις Μπραχάμες", αλλά και το "Λουλούδι του δάσους".

Είχε προηγηθεί και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, αρκετά χρόνια πριν. Ήταν 1988, όταν στο δίσκο του "Fifties και ξερό ψωμί", ηχογράφησε τραγούδια λάτιν αποχρώσεων από τα χρόνια των "fifties". Εξ' άλλου, το μουσικό κλίμα της εποχής εκείνης επανέρχεται εν πολλοίς σε όλο το φάσμα της δισκογραφίας του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Με διάθεση να ξανατραγουδήσει διαχρονικά ελληνικά τραγούδια, υπό την ενορχηστρωτική μπαγκέτα του μαέστρου Κώστα Καπνίση, η Αλέξια παρουσίασε, πριν δεκαπέντε χρόνια, το δίσκο της "Η Αλέξια ερμηνεύει τα Κλασικά" (1993). Ανάμεσα στο ενδιαφέρον υλικό της έκδοσης, βρίσκουμε κι ένα "Μάμπο" του συνθέτη Λυκούργου Μαρκέα, το τσα τσα του Τάκη Μωράκη "Είσαι παιδί μου πειρασμός" ντουέτο με το Βλάση Μπονάτσο, αλλά και το τραγουδάκι "Θέλω ρούμπα να χορεύω" του Γιώργου Μουζάκη.

Γνωστή ως σολίστ του ακορντεόν, έχοντας συνεργαστεί στη σκηνή και στη δισκογραφία με σημαντικούς καλλιτέχνες (από Λιδάκη και Νταλάρα μέχρι Γαλάνη και Μαρινέλλα), η Ζωή Τηγανούρια κυκλοφόρησε πέρυσι το άλμπουμ της "Tanguera". Στο cd διασκευάζει μελωδίες του Astor Piazzolla, του Carlos Gardel, του Richard Galliano, αλλά και του Σταμάτη Κραουνάκη, του Βασίλη Τσιτσάνη...

Τα ελληνικά ...λάτιν δεν τελειώνουν εδώ. Έτσι κι αλλιώς, το είδος έρχεται από μακριά και στα καθ' ημάς έβρισκε από παλιά, ιδιαίτερη αποδοχή και απήχηση!