Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του «25 Για Πάντα», η Ευρυδίκη επιστρέφει στη δισκογραφία με το τραγούδι «Τους Μοιάζω», σε στίχους του Σταύρου Σταύρου και μουσική της ίδιας, που κυκλοφορεί, μαζί με music video, από την Panik Records.

Ένα τραγούδι που μιλάει για όσα αναζητάμε για να νιώσουμε ξανά, ζωντανοί στην εποχή της αποξένωσης και της μοναξιάς. Με μία ξεχωριστή ερμηνεία σε ένα τραγούδι δυναμικό (μουσικά) αλλά και συγκινητικό (στιχουργικά), η Ευρυδίκη δείχνει για ακόμα μία φορά την πιο ώριμη και ευαίσθητη πλευρά της.

«Κοιτάζοντας γύρω μου αντικρίζω ανθρώπους τόσο μόνους ανάμεσα σε τόσους πολλούς, χαμένους στο πλήθος, που τρέχοντας να προλάβουν τους ρυθμούς της καθημερινότητας, αφήνουν τελικά τις στιγμές να τους προσπεράσουν.
Μόνοι, σκυφτοί, μελαγχολικοί, θυμωμένοι, μοιάζουν να λειτουργούν με αυτόματο πιλότο και καταλήγουν τελικά να επιβιώνουν και όχι να ζουν ουσιαστικά.
Το έχω ζήσει κι εγώ και πια το ξέρω, πως το μόνο που μπορεί να μας εξανθρωπίσει είναι η επαφή με τους άλλους. Ένα χάδι, μια αγκαλιά… μια λέξη που χωράει όλη την αλλαγή που θέλουμε να βρούμε στον κόσμο. Χωρίς αυτήν μοιάζουμε όλοι άδειοι…
Το μόνο που μπορεί να μας αλλάξει όλους είναι η αγάπη.
Καλή ακρόαση!
».
Ευρυδίκη

Στίχοι: Σταύρος Σταύρου
Μουσική: Ευρυδίκη

Ενορχήστρωση/Programming: Bob Katsionis
Ηλεκτρικές & ακουστικές κιθάρες, πλήκτρα, µπάσο: Bob Katsionis
Ηχογράφηση φωνής, τύµπανα, µίξη: Δηµήτρης Digi Χωριανόπουλος
Βιολί: Μπρουνίλντα Μάλο
Mastering: Νάσος Νοµικός

Σκηνοθεσία: Bob Katsionis

Δες πώς μοιάζουνε τόσο οι άνθρωποι,
Σκυφτοί περπατάνε στο δρόμο,
Ψάχνουν κάποιον στο πλήθος,
Το χέρι του
Ν’ ακουμπήσει για κείνους στον ώμο

Τα παλτά τους φοράνε και τρέχουνε
Να προλάβουν το τρένο πριν φύγει
Και σε ξένα χλωμά διαμερίσματα
Πάντα μπαίνουν το φως αν τους πνίγει

Δε σ’ έχω
κι ίσως τους μοιάζω
Δε σ’ έχω
μόνη τρομάζω

Δες πώς μοιάζουνε τόσο οι άνθρωποι
Κουβαλάνε τα ψώνια στο σπίτι
Πάντα κάτι να πούνε θα βρίσκουνε
Κι όμως πάντα μια λέξη θα λείπει

Δε σ’ έχω
Κι ίσως τους μοιάζω
Δε σ’ έχω
Μόνη τρομάζω

Θα φεύγουν οι μέρες κι εγώ θα ρωτάω
Ποιό βήμα μου ξέρει πού θέλω να πάω
Τα φύλλα θα πέφτουν κι εγώ θα κοιτάζω
Μπροστά στον καθρέφτη που πρόσωπα αλλάζω

Δε σ’ έχω
Κι ίσως τους μοιάζω…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ