yakinthos έγραψε:Μου κάνει εντύπωση πάντως που ενώ είχαν ένα δίσκο μιας συγκεκριμένης αισθητικής όπως το Τραύμα που έκανε τρελές πωλήσεις, την επόμενη χρονιά πήγαν λίγο αλλού με το Αντίδοτο. Δεν έμειναν ακριβώς εκεί. Πείραξαν τους ήχους.
Πιο ατμοσφαιρικό το Αντίδοτο.
¨Πάλι για σένα" και "Τελευταίος σταθμός" δίπλα δίπλα όαση από έντεχνο ποπ
"Γκάζι" ρεσιτάλ ερμηνείας
"Μου ανήκεις" τελείως νέος ήχος, η χορογραφία του στα Αστέρια καταπληκτική
"Δενομαι" πειραγμένο τσιφτετέλι, σκοτεινό
"Ο πόνος της αγάπης" εξαιρετικό σε όλα του, με την ερμηνεία να κυριαρχεί
μέσα σ' αυτά κι ένα τσιφτετέλι εντελώς απογειωμένο το "Γι' άλλα"
το τόσο αγαπημένο μου, μόνο εγώ το άκουσα αυτό, ούτε ένας δε μίλησε καλά ποτέ για το "κινητό τηλεφωνάκι"γιατί τόση απαξίωση από όλους δεν κατάλαβα... μα πόσο αφελές και τρυφερό είναι...
Το πιο ροκ σουξέ "σ εχω επιθυμήσει"
και βέβαια το άνοιγμα του δίσκου, μια μπαλάντα, το "ερωτευμενάκι" που έδινε εξ αρχής στο δίσκο έναν πιο ποιοτικό αέρα, ενώ στο φινάλε ένα οπερατικό ερωτικό που έλεγε "να τον αγαπάς τώρα που τον έχεις"
και μέσα σε όλα η αδιάφορη για μένα "μεθυσμένη καρδιά" και το αγαπημένο κλασικού τύπου τσιφτετέλι το "μαγκάβα τουτ".
Νομίζω τελικά, όσο και να πέρασα καλά με το Τραύμα ή το Κλίμα τροπικό, το Αντίδοτο είναι το πιο αγαπημένο μου από τα τρία αυτά άλμπουμ.
Τι ωραία που τα λες! Συμφωνώ απόλυτα!
που εγώ είμαι φουλ Καρβελικός αυτό είναι ένα τραγούδι που ξέχασε να βάλει στον δίσκο του πρόπερσι και το έδωσε στην Άννα κρίμα και για το ταλέντο του και για το φαινόμενο Βίσση, αν ήθελε να το έλεγε δεν θα με χαλούσε μέσα σε ένα δίσκο να είναι ένα από τα τελευταία track του cd αλλά όχι και ως promo single να βγαίνει με κάτι τέτοιο 
