Πότε;;; Τότε τι λένε "βγαίνουμε" με Άνω τελεία;stelios έγραψε:Δεν ειναι το πρώτος της.Έβγαλε ήδη η Μπάμπαλη.MusicLover έγραψε:Εγκαινιάζεται η feelgood την Τετάρτη με το πρώτο της τραγούδι. Είναι της Νατάσας Μποφίλιου.
ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
-
MusicLover
- Δημοσιεύσεις: 7163
- Εγγραφή: Πέμ Μαρ 13, 2008 1:30 pm
- Τοποθεσία: KRHTH
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Μαλλί, βάτα συμπεθέρα, ντέφι-ντέφι.
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
10 Iουλίου-Καλωσορίζουμε την Ανδριάνα Μπάμπαλη στη Feelgood Records!MusicLover έγραψε:Πότε;;; Τότε τι λένε "βγαίνουμε" με Άνω τελεία;stelios έγραψε:Δεν ειναι το πρώτος της.Έβγαλε ήδη η Μπάμπαλη.MusicLover έγραψε:Εγκαινιάζεται η feelgood την Τετάρτη με το πρώτο της τραγούδι. Είναι της Νατάσας Μποφίλιου.
μουσική: Νίκος Μωραΐτης
στίχοι: Ανδριάννα Μπάμπαλη
I like people too much or not at all.
-
MusicLover
- Δημοσιεύσεις: 7163
- Εγγραφή: Πέμ Μαρ 13, 2008 1:30 pm
- Τοποθεσία: KRHTH
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Γράφει μουσική ο Νίκος Μωραϊτης; Μήπως είναι ανάποδα; 
Μαλλί, βάτα συμπεθέρα, ντέφι-ντέφι.
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
ναι.από το βίντεο το έκανα αντιγραφή.Το έχουν γράψει λάθος και δεν το πρόσεξα.MusicLover έγραψε:Γράφει μουσική ο Νίκος Μωραϊτης; Μήπως είναι ανάποδα;
I like people too much or not at all.
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Μην λες, μπορεί να έκανε το μεγάλο πέρασμα!
Να αγωνιάς γι'αυτόν και να του δίνεις χαμόγελα, είναι αγάπη
-
MusicLover
- Δημοσιεύσεις: 7163
- Εγγραφή: Πέμ Μαρ 13, 2008 1:30 pm
- Τοποθεσία: KRHTH
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Ούτε καν!afn έγραψε:Μην λες, μπορεί να έκανε το μεγάλο πέρασμα!
Μαλλί, βάτα συμπεθέρα, ντέφι-ντέφι.
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Μπορεί να αρχίσει και το τραγούδι σύντομα! 
Να αγωνιάς γι'αυτόν και να του δίνεις χαμόγελα, είναι αγάπη
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Με τέτοια κατινιά μέσα του θα αδικηθεί εκεί!
Να αγωνιάς γι'αυτόν και να του δίνεις χαμόγελα, είναι αγάπη
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Η Feelgood του σινεμά και του βίντεο, με το τόσο καλό όνομα, βάζει πόδι στη μουσική
Νέα δισκογραφική εταιρεία. Ναι, δεν είναι ανέκδοτο
Ξέρουν τις δυσκολίες εκεί στη Feelgood Records. Χαμηλές πωλήσεις, ανύπαρκτα δισκοπωλεία, όργιο παράνομου κατεβάσματος από το Διαδύκτιο. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι άνθρωποι με γνώση, πολλές ιδέες, τόλμη και αγάπη, τόλμησαν το άνοιγμα. Ο Αντώνης Βιλλιώτης και η Ειρήνη Σουγανίδου μάς εξηγούν τη λογική τους. «Θα είμαστε μια μικρή ελκυστική μπουτίκ,.
Ξέρουν τις δυσκολίες εκεί στη Feelgood Records. Χαμηλές πωλήσεις, ανύπαρκτα δισκοπωλεία, όργιο παράνομου κατεβάσματος από το Διαδύκτιο. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι άνθρωποι με γνώση, πολλές ιδέες, τόλμη και αγάπη, τόλμησαν το άνοιγμα. Ο Αντώνης Βιλλιώτης και η Ειρήνη Σουγανίδου μάς εξηγούν τη λογική τους. «Θα είμαστε μια μικρή ελκυστική μπουτίκ, καμιά σχέση με την πολυεθνική λογική του σουπερμάρκετ»
Να που κάποιοι δεν διστάζουν να επενδύσουν ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Και δη στη δισκογραφία, έναν από τους πιο «χτυπημένους» στον χώρο του entertainment τομείς. Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα.
Η «Feelgood Records», λοιπόν, είναι μια καινούργια δισκογραφική εταιρεία που ιδρύθηκε φέτος το καλοκαίρι. Μέλος της οικογένειας της «Feelgood», που έως τώρα τη γνωρίζουμε από τον κινηματογράφο και το βίντεο, έχει στηρίξει και διανείμει, φυσικά, και πολλές ελληνικές ταινίες νέων δημιουργών, κι αυτό είναι μεγάλη προσφορά στον πολιτισμό. Και να που μπήκε με φόρα στον χώρο της μουσικής.
«Εχουμε την ευτυχία να είμαστε μια ανεξάρτητη δισκογραφική με την πλάτη μιας τεράστιας πολυεθνικής, όπως είναι η Sony Music», μας λέει ο διευθυντής του μουσικού τμήματος, Αντώνης Βιλλιώτης, ένας άνθρωπος με μακρά πορεία στον χώρο της δισκογραφίας. «Εχουμε επίσης ήδη μαζί μας την κορυφαία ανεξάρτητη εταιρεία του κόσμου, την Beggars, με καλλιτέχνες όπως η Adele, οι Radiohead, ο Jack White, οι Queen Of The Stone Age. Συνεργαζόμαστε με την Kobalt που, έπειτα από 10 χρόνια με πρωταγωνιστικό ρόλο στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων, μπήκε στη δισκογραφία με τον Nick Cave, τους Pet Shop Boys, τους Travis και τον Prince. Προωθούμε τη Νο1 γαλλική ανεξάρτητη εταιρεία, τη Naïve (Pink Martini, Marianne Faithfull, κ.λπ.). Γενικά στο ξένο ρεπερτόριο σκοπεύουμε να χτυπήσουμε την πόρτα οποιασδήποτε αξιοπρεπούς εταιρείας με ενδιαφέρον, για την ελληνική αγορά, ρεπερτόριο».
Και στο ελληνικό ρεπερτόριο; «Τα βήματά μας θα είναι προσεκτικά», απαντά ο Αντώνης Βιλλιώτης, «και ειδικά τον πρώτο χρόνο μετρημένα. Είμαστε ενάντια στην πολυεθνική λογική του σουπερμάρκετ, θέλουμε να μοιάζουμε με μια μικρή ελκυστική μπουτίκ, που ο κόσμος περιμένει καρτερικά, αλλά πάντα με χαρά, για να επισκεφτεί: οι καλλιτέχνες μας θα νιώθουν την αγάπη μας και αυτή θα είναι η καλύτερη διαφήμιση για εμάς!».
«Η Feelgood Records θα κινηθεί στη δισκογραφία με την ίδια λογική και αισθητική που κινείται και κινηματογραφικά, δηλαδή με καλλιτέχνες Ελληνες και ξένους που αξίζει να τους ακούμε και οι οποίοι πληρούν τα ποιοτικά και εμπορικά κριτήρια που διακρίνουν τις επιλογές της εταιρείας μας», επιβεβαιώνει και από τη μεριά της η Ειρήνη Σουγανίδου, η διευθύντρια της εταιρείας συνολικά. «Σημαντικοί Ελληνες καλλιτέχνες όπως η Νατάσα Μποφίλιου και η Ανδριάνα Μπάμπαλη ήδη μας εμπιστεύτηκαν. Η pop και η dance μουσική είναι επίσης ένας χώρος που μας αρέσει και μας ταιριάζει, γι’ αυτό και έχουμε ήδη εντάξει στο δυναμικό μας Ελληνες με διεθνή προοπτική όπως οι Otherview και ο Pink Noisy».
Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο η Feelgood να αποφασίσει να ασχοληθεί με τη μουσική σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. «Η δύσκολη περίοδος στην οποία αναφέρεστε δεν θα μπορούσε να αποτελέσει αναχαιτιστικό παράγοντα στα πλάνα μας αυτά, μια και είμαστε ούτως ή άλλως μια εταιρεία γεννημένη μέσα στην κρίση», επισημαίνει η Ειρήνη Σουγανίδου. «Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει σημαντική επικάλυψη στα δίκτυα πωλήσεων του οπτικοακουστικού τομέα όπου ήδη δραστηριοποιούμαστε (DVD, Blu Ray) και του φυσικού προϊόντος (CD, βινίλια κ.λπ.) της μουσικής. Σε ό,τι δε αφορά τις ψηφιακές εκμεταλλεύσεις, η μουσική βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν στην οποία βρίσκεται σήμερα ο κινηματογραφικός χώρος. Ισως επειδή η πειρατεία “χτύπησε” τη μουσική νωρίτερα από τον κινηματογράφο και η αγορά της μουσικής έχει βρει κάποιους τρόπους να εισπράττει από τη νόμιμη κατανάλωση των έργων της».
Ο Αντώνης Βιλλιώτης δούλευε για δεκαετίες στη Sony Music, σε μια πολυεθνική δηλαδή δισκογραφική εταιρεία. Τώρα πια θα εργάζεται σε μια αμιγώς ελληνική.
«Οντως αντιλαμβάνεσαι ότι το εγχείρημα μοιάζει δύσκολο», λέει. «Από την άλλη, η εταιρεία μας συναναστρέφεται μόνο πολυεθνικές και Ελληνες ανεξάρτητους δημιουργούς. Δεν ακούγεται καθόλου άσχημη μετάβαση. Επίσης, σε όποια εταιρεία και αν δουλεύεις, το κυρίαρχο παραμένει πάντα η καλλιτεχνική ελευθερία που σου δίνεται για να δημιουργείς και να προτείνεις αυτό που θεωρείς νέα τάση».
Πώς γράφεται, όμως, το ημερολόγιο της καθημερινής αγωνίας σε μια δισκογραφική εταιρεία; «Σε ένα περιβάλλον όπου το φυσικό προϊόν εξαφανίζεται και τα σημεία πώλησης μειώνονται μέρα με τη μέρα, σε μια χώρα που το ραδιόφωνο δεν έχει πια και τόσο καλή σχέση με τους νέους καλλιτέχνες και τις νέες τάσεις στη μουσική, η μόνιμη αγωνία είναι αν η δουλειά σου θα έχει στο τέλος αντίκρισμα», σημειώνει ο Αντώνης Βιλλιώτης. «Μπορεί να δουλεύεις 24 ώρες επί 7 ημέρες την εβδομάδα και στο τέλος το αποτέλεσμα να μη σε δικαιώνει. Η ομάδα μας προσπαθεί να διευρύνει τους παίκτες και την ατζέντα γύρω από αυτό που ονομάζουμε “πώληση”: καλό το δισκάδικο όταν υπάρχει, καλή η εφημερίδα όταν ενδιαφέρεται για κάποια κυκλοφορία, αλλά δεν αρκεί. Πρέπει συνεχώς να ανακαλύπτεις νέα σημεία πώλησης που μπορεί να έχουν οποιαδήποτε μορφή, π.χ. συγχρονισμός σε διαφήμιση ή ταινία, πώληση ενός ηχογραφήματος στο εξωτερικό ή τα streaming services που επιτέλους έρχονται στην Ελλάδα. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, με το streaming να αντιπροσωπεύει ήδη το 70% του συνολικού τζίρου της, η δισκογραφία ζει ξανά ημέρες δόξας».
•Γιατί η δισκογραφία, ειδικά στην Ελλάδα, βρίσκεται τόσο χαμηλά; Είναι η γενικότερη κατάσταση ή φταίνε βασικά και οι λανθασμένες επιλογές των ανθρώπων της;
«Εχοντας ζήσει από “μέσα” τα γεγονότα των τελευταίων 25 χρόνων, αντικειμενικά θα έλεγα ότι το φταίξιμο μοιράζεται εξίσου σε όλες τις μεριές. Στον δισκογραφικό κλάδο, γιατί όταν περνούσε τις χρυσές του εποχές λειτουργώντας καιροσκοπικά δεν επένδυσε στο μέλλον και στην αντιμετώπιση κρίσεων. Στην πολιτεία, γιατί ποτέ δεν αντιμετώπισε τη δισκογραφία ως σοβαρή “βιομηχανία”, όπως δηλαδή συμβαίνει στην Αγγλία, τη Σουηδία κ.α. Δεν έβαλε κανόνες, δεν πήρε μέτρα για την πειρατεία. Στο μεγαλύτερο δισκογραφικό παζάρι του κόσμου, στο Midem, πήγε για πρώτη φορά επίσημη ελληνική συμμετοχή από το υπουργείο Πολιτισμού το 2011, έπειτα από 40 χρόνια ύπαρξής του. Λες και τόσα χρόνια δεν έβγαινε ελληνική μουσική με διεθνή προοπτική».
•Βγαίνει καλή μουσική πλέον;
«Φυσικά, πάντα έβγαινε. Αλλά θα πρέπει κάποιος να “κουραστεί” και να ψάξει γιατί δεν ακούγεται στο ραδιόφωνο. Και στις μέρες μας έχουμε μάθει, δυστυχώς, να τα έχουμε όλα εύκολα και γρήγορα στο χέρι μας, αλλιώς δεν μπαίνουμε στον κόπο».
•Το Διαδύκτιο σκοτώνει τη μουσική; Το Διαδύκτιο σκοτώνει την καλή μουσική;
«Εξαρτάται από τη χρήση που κάνει ο καθένας. Αν κάποιος κατεβάζει ανεξέλεγκτα ό,τι βρει μπροστά του χωρίς την άδεια των δημιουργών, ναι, τη σκοτώνει. Αν κάποιος κατεβάζει γιατί ο δημιουργός τού χαρίζει αυτό που επιθυμεί με σκοπό να διαδώσει τη μουσική του, όχι μόνο δεν τη σκοτώνει, αλλά συμμετέχει και σε ένα δημιουργικό γαϊτανάκι. Μπορώ να σας βρω πολλές απαντήσεις και δικαιολογίες γιατί κατεβάζουν οι περισσότεροι δωρεάν μουσική, ειδικά στην Ελλάδα. Η πιο αθώα, ίσως, θα ήταν ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια παιδεία γύρω από το θέμα»
Δισκογραφία στην Ελλάδα: μια πονεμένη ιστορία
Το ημερολόγιο ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Η Sony Music έκλεισε την αντιπροσωπεία της στην Ελλάδα. Η Warner Music αποχώρησε επίσης, ακόμα πιο πριν αυτή. Η Universal εξαγόρασε την ΕΜΙ σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στη χώρα μας συνέβη το αντίθετο – παράδοξο και περίεργο, αλλά δεν είναι της παρούσης για να το αναλύσουμε. Η Spicy -ελληνική δισκογραφική εταιρεία είναι αυτή, του Φοίβου (του… Φοίβου της… Βανδή)- ξεκίνησε δυναμικά αλλά στη συνέχεια κατέβασε ταχύτητα. Η Heaven Music είναι πια σταμπαρισμένη με τα λαϊκο-ποπ. Κι άλλα ανάλογα παραδείγματα.
Η δισκογραφία στην Ελλάδα αποτελεί μια πονεμένη ιστορία. Και η μουσική γενικότερα. Σκεφτείτε πως πλέον δεν υπάρχουν καν δισκάδικα. Αναρωτηθείτε από μόνοι σας πού θα πάτε αν θέλετε να αγοράσετε ένα cd. Στο Public, θα πείτε. Σωστά. Αλλο; Κάπου αλλού; Ζορίζεστε να βρείτε μέρος, έτσι; Δεν υπάρχουν πια πολλά σημεία πώλησης. Αρα πώς να κινηθεί η μουσική στη χώρα μας.
Φτάσαμε στο σημείο να λένε στις δισκογραφικές εταιρείες, «πήγαμε καλά με τον Τζάστιν Τιμπερλέικ» και το καλά να μεταφράζεται σε 70 και 80 cd. Τραγική η κατάσταση στην Ελλάδα. Και η ευθύνη βαραίνει και τις ίδιες τις εταιρείες με τα πολλά λάθη που έκαναν – τα premium cd μόνο να σκεφτούμε, που μοίρασαν αφειδώς στις κυριακάτικες εφημερίδες σκότωσαν το προϊόν. Εμαθαν τον κόσμο στο τζάμπα, απαξίωσαν τη δουλειά τους, συμπεριφέρθηκαν και αυτές όπως οι μαύροι μικροπωλητές με τα πειρατικά cd.
Είναι και ο… μάγκας ο Ελληνας που κατεβάζει σωρηδόν από το Ιnternet χωρίς να δίνει δεκάρα, έρχεται και δένει το πράγμα. Ασε δε τα ραδιόφωνα με το playlist. Κι αυτά ανάμεσα στους δολοφόνους της μουσικής. Είμαστε περικυκλωμένοι από παντού. Και λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
http://www.efsyn.gr/?p=89517
Νέα δισκογραφική εταιρεία. Ναι, δεν είναι ανέκδοτο
Ξέρουν τις δυσκολίες εκεί στη Feelgood Records. Χαμηλές πωλήσεις, ανύπαρκτα δισκοπωλεία, όργιο παράνομου κατεβάσματος από το Διαδύκτιο. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι άνθρωποι με γνώση, πολλές ιδέες, τόλμη και αγάπη, τόλμησαν το άνοιγμα. Ο Αντώνης Βιλλιώτης και η Ειρήνη Σουγανίδου μάς εξηγούν τη λογική τους. «Θα είμαστε μια μικρή ελκυστική μπουτίκ,.
Ξέρουν τις δυσκολίες εκεί στη Feelgood Records. Χαμηλές πωλήσεις, ανύπαρκτα δισκοπωλεία, όργιο παράνομου κατεβάσματος από το Διαδύκτιο. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι άνθρωποι με γνώση, πολλές ιδέες, τόλμη και αγάπη, τόλμησαν το άνοιγμα. Ο Αντώνης Βιλλιώτης και η Ειρήνη Σουγανίδου μάς εξηγούν τη λογική τους. «Θα είμαστε μια μικρή ελκυστική μπουτίκ, καμιά σχέση με την πολυεθνική λογική του σουπερμάρκετ»
Να που κάποιοι δεν διστάζουν να επενδύσουν ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Και δη στη δισκογραφία, έναν από τους πιο «χτυπημένους» στον χώρο του entertainment τομείς. Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα.
Η «Feelgood Records», λοιπόν, είναι μια καινούργια δισκογραφική εταιρεία που ιδρύθηκε φέτος το καλοκαίρι. Μέλος της οικογένειας της «Feelgood», που έως τώρα τη γνωρίζουμε από τον κινηματογράφο και το βίντεο, έχει στηρίξει και διανείμει, φυσικά, και πολλές ελληνικές ταινίες νέων δημιουργών, κι αυτό είναι μεγάλη προσφορά στον πολιτισμό. Και να που μπήκε με φόρα στον χώρο της μουσικής.
«Εχουμε την ευτυχία να είμαστε μια ανεξάρτητη δισκογραφική με την πλάτη μιας τεράστιας πολυεθνικής, όπως είναι η Sony Music», μας λέει ο διευθυντής του μουσικού τμήματος, Αντώνης Βιλλιώτης, ένας άνθρωπος με μακρά πορεία στον χώρο της δισκογραφίας. «Εχουμε επίσης ήδη μαζί μας την κορυφαία ανεξάρτητη εταιρεία του κόσμου, την Beggars, με καλλιτέχνες όπως η Adele, οι Radiohead, ο Jack White, οι Queen Of The Stone Age. Συνεργαζόμαστε με την Kobalt που, έπειτα από 10 χρόνια με πρωταγωνιστικό ρόλο στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων, μπήκε στη δισκογραφία με τον Nick Cave, τους Pet Shop Boys, τους Travis και τον Prince. Προωθούμε τη Νο1 γαλλική ανεξάρτητη εταιρεία, τη Naïve (Pink Martini, Marianne Faithfull, κ.λπ.). Γενικά στο ξένο ρεπερτόριο σκοπεύουμε να χτυπήσουμε την πόρτα οποιασδήποτε αξιοπρεπούς εταιρείας με ενδιαφέρον, για την ελληνική αγορά, ρεπερτόριο».
Και στο ελληνικό ρεπερτόριο; «Τα βήματά μας θα είναι προσεκτικά», απαντά ο Αντώνης Βιλλιώτης, «και ειδικά τον πρώτο χρόνο μετρημένα. Είμαστε ενάντια στην πολυεθνική λογική του σουπερμάρκετ, θέλουμε να μοιάζουμε με μια μικρή ελκυστική μπουτίκ, που ο κόσμος περιμένει καρτερικά, αλλά πάντα με χαρά, για να επισκεφτεί: οι καλλιτέχνες μας θα νιώθουν την αγάπη μας και αυτή θα είναι η καλύτερη διαφήμιση για εμάς!».
«Η Feelgood Records θα κινηθεί στη δισκογραφία με την ίδια λογική και αισθητική που κινείται και κινηματογραφικά, δηλαδή με καλλιτέχνες Ελληνες και ξένους που αξίζει να τους ακούμε και οι οποίοι πληρούν τα ποιοτικά και εμπορικά κριτήρια που διακρίνουν τις επιλογές της εταιρείας μας», επιβεβαιώνει και από τη μεριά της η Ειρήνη Σουγανίδου, η διευθύντρια της εταιρείας συνολικά. «Σημαντικοί Ελληνες καλλιτέχνες όπως η Νατάσα Μποφίλιου και η Ανδριάνα Μπάμπαλη ήδη μας εμπιστεύτηκαν. Η pop και η dance μουσική είναι επίσης ένας χώρος που μας αρέσει και μας ταιριάζει, γι’ αυτό και έχουμε ήδη εντάξει στο δυναμικό μας Ελληνες με διεθνή προοπτική όπως οι Otherview και ο Pink Noisy».
Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο η Feelgood να αποφασίσει να ασχοληθεί με τη μουσική σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. «Η δύσκολη περίοδος στην οποία αναφέρεστε δεν θα μπορούσε να αποτελέσει αναχαιτιστικό παράγοντα στα πλάνα μας αυτά, μια και είμαστε ούτως ή άλλως μια εταιρεία γεννημένη μέσα στην κρίση», επισημαίνει η Ειρήνη Σουγανίδου. «Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει σημαντική επικάλυψη στα δίκτυα πωλήσεων του οπτικοακουστικού τομέα όπου ήδη δραστηριοποιούμαστε (DVD, Blu Ray) και του φυσικού προϊόντος (CD, βινίλια κ.λπ.) της μουσικής. Σε ό,τι δε αφορά τις ψηφιακές εκμεταλλεύσεις, η μουσική βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν στην οποία βρίσκεται σήμερα ο κινηματογραφικός χώρος. Ισως επειδή η πειρατεία “χτύπησε” τη μουσική νωρίτερα από τον κινηματογράφο και η αγορά της μουσικής έχει βρει κάποιους τρόπους να εισπράττει από τη νόμιμη κατανάλωση των έργων της».
Ο Αντώνης Βιλλιώτης δούλευε για δεκαετίες στη Sony Music, σε μια πολυεθνική δηλαδή δισκογραφική εταιρεία. Τώρα πια θα εργάζεται σε μια αμιγώς ελληνική.
«Οντως αντιλαμβάνεσαι ότι το εγχείρημα μοιάζει δύσκολο», λέει. «Από την άλλη, η εταιρεία μας συναναστρέφεται μόνο πολυεθνικές και Ελληνες ανεξάρτητους δημιουργούς. Δεν ακούγεται καθόλου άσχημη μετάβαση. Επίσης, σε όποια εταιρεία και αν δουλεύεις, το κυρίαρχο παραμένει πάντα η καλλιτεχνική ελευθερία που σου δίνεται για να δημιουργείς και να προτείνεις αυτό που θεωρείς νέα τάση».
Πώς γράφεται, όμως, το ημερολόγιο της καθημερινής αγωνίας σε μια δισκογραφική εταιρεία; «Σε ένα περιβάλλον όπου το φυσικό προϊόν εξαφανίζεται και τα σημεία πώλησης μειώνονται μέρα με τη μέρα, σε μια χώρα που το ραδιόφωνο δεν έχει πια και τόσο καλή σχέση με τους νέους καλλιτέχνες και τις νέες τάσεις στη μουσική, η μόνιμη αγωνία είναι αν η δουλειά σου θα έχει στο τέλος αντίκρισμα», σημειώνει ο Αντώνης Βιλλιώτης. «Μπορεί να δουλεύεις 24 ώρες επί 7 ημέρες την εβδομάδα και στο τέλος το αποτέλεσμα να μη σε δικαιώνει. Η ομάδα μας προσπαθεί να διευρύνει τους παίκτες και την ατζέντα γύρω από αυτό που ονομάζουμε “πώληση”: καλό το δισκάδικο όταν υπάρχει, καλή η εφημερίδα όταν ενδιαφέρεται για κάποια κυκλοφορία, αλλά δεν αρκεί. Πρέπει συνεχώς να ανακαλύπτεις νέα σημεία πώλησης που μπορεί να έχουν οποιαδήποτε μορφή, π.χ. συγχρονισμός σε διαφήμιση ή ταινία, πώληση ενός ηχογραφήματος στο εξωτερικό ή τα streaming services που επιτέλους έρχονται στην Ελλάδα. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, με το streaming να αντιπροσωπεύει ήδη το 70% του συνολικού τζίρου της, η δισκογραφία ζει ξανά ημέρες δόξας».
•Γιατί η δισκογραφία, ειδικά στην Ελλάδα, βρίσκεται τόσο χαμηλά; Είναι η γενικότερη κατάσταση ή φταίνε βασικά και οι λανθασμένες επιλογές των ανθρώπων της;
«Εχοντας ζήσει από “μέσα” τα γεγονότα των τελευταίων 25 χρόνων, αντικειμενικά θα έλεγα ότι το φταίξιμο μοιράζεται εξίσου σε όλες τις μεριές. Στον δισκογραφικό κλάδο, γιατί όταν περνούσε τις χρυσές του εποχές λειτουργώντας καιροσκοπικά δεν επένδυσε στο μέλλον και στην αντιμετώπιση κρίσεων. Στην πολιτεία, γιατί ποτέ δεν αντιμετώπισε τη δισκογραφία ως σοβαρή “βιομηχανία”, όπως δηλαδή συμβαίνει στην Αγγλία, τη Σουηδία κ.α. Δεν έβαλε κανόνες, δεν πήρε μέτρα για την πειρατεία. Στο μεγαλύτερο δισκογραφικό παζάρι του κόσμου, στο Midem, πήγε για πρώτη φορά επίσημη ελληνική συμμετοχή από το υπουργείο Πολιτισμού το 2011, έπειτα από 40 χρόνια ύπαρξής του. Λες και τόσα χρόνια δεν έβγαινε ελληνική μουσική με διεθνή προοπτική».
•Βγαίνει καλή μουσική πλέον;
«Φυσικά, πάντα έβγαινε. Αλλά θα πρέπει κάποιος να “κουραστεί” και να ψάξει γιατί δεν ακούγεται στο ραδιόφωνο. Και στις μέρες μας έχουμε μάθει, δυστυχώς, να τα έχουμε όλα εύκολα και γρήγορα στο χέρι μας, αλλιώς δεν μπαίνουμε στον κόπο».
•Το Διαδύκτιο σκοτώνει τη μουσική; Το Διαδύκτιο σκοτώνει την καλή μουσική;
«Εξαρτάται από τη χρήση που κάνει ο καθένας. Αν κάποιος κατεβάζει ανεξέλεγκτα ό,τι βρει μπροστά του χωρίς την άδεια των δημιουργών, ναι, τη σκοτώνει. Αν κάποιος κατεβάζει γιατί ο δημιουργός τού χαρίζει αυτό που επιθυμεί με σκοπό να διαδώσει τη μουσική του, όχι μόνο δεν τη σκοτώνει, αλλά συμμετέχει και σε ένα δημιουργικό γαϊτανάκι. Μπορώ να σας βρω πολλές απαντήσεις και δικαιολογίες γιατί κατεβάζουν οι περισσότεροι δωρεάν μουσική, ειδικά στην Ελλάδα. Η πιο αθώα, ίσως, θα ήταν ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια παιδεία γύρω από το θέμα»
Δισκογραφία στην Ελλάδα: μια πονεμένη ιστορία
Το ημερολόγιο ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Η Sony Music έκλεισε την αντιπροσωπεία της στην Ελλάδα. Η Warner Music αποχώρησε επίσης, ακόμα πιο πριν αυτή. Η Universal εξαγόρασε την ΕΜΙ σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στη χώρα μας συνέβη το αντίθετο – παράδοξο και περίεργο, αλλά δεν είναι της παρούσης για να το αναλύσουμε. Η Spicy -ελληνική δισκογραφική εταιρεία είναι αυτή, του Φοίβου (του… Φοίβου της… Βανδή)- ξεκίνησε δυναμικά αλλά στη συνέχεια κατέβασε ταχύτητα. Η Heaven Music είναι πια σταμπαρισμένη με τα λαϊκο-ποπ. Κι άλλα ανάλογα παραδείγματα.
Η δισκογραφία στην Ελλάδα αποτελεί μια πονεμένη ιστορία. Και η μουσική γενικότερα. Σκεφτείτε πως πλέον δεν υπάρχουν καν δισκάδικα. Αναρωτηθείτε από μόνοι σας πού θα πάτε αν θέλετε να αγοράσετε ένα cd. Στο Public, θα πείτε. Σωστά. Αλλο; Κάπου αλλού; Ζορίζεστε να βρείτε μέρος, έτσι; Δεν υπάρχουν πια πολλά σημεία πώλησης. Αρα πώς να κινηθεί η μουσική στη χώρα μας.
Φτάσαμε στο σημείο να λένε στις δισκογραφικές εταιρείες, «πήγαμε καλά με τον Τζάστιν Τιμπερλέικ» και το καλά να μεταφράζεται σε 70 και 80 cd. Τραγική η κατάσταση στην Ελλάδα. Και η ευθύνη βαραίνει και τις ίδιες τις εταιρείες με τα πολλά λάθη που έκαναν – τα premium cd μόνο να σκεφτούμε, που μοίρασαν αφειδώς στις κυριακάτικες εφημερίδες σκότωσαν το προϊόν. Εμαθαν τον κόσμο στο τζάμπα, απαξίωσαν τη δουλειά τους, συμπεριφέρθηκαν και αυτές όπως οι μαύροι μικροπωλητές με τα πειρατικά cd.
Είναι και ο… μάγκας ο Ελληνας που κατεβάζει σωρηδόν από το Ιnternet χωρίς να δίνει δεκάρα, έρχεται και δένει το πράγμα. Ασε δε τα ραδιόφωνα με το playlist. Κι αυτά ανάμεσα στους δολοφόνους της μουσικής. Είμαστε περικυκλωμένοι από παντού. Και λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
http://www.efsyn.gr/?p=89517
I like people too much or not at all.
-
minerboh
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
Όταν τα cd κοστίζουν 20 (Πως Αλλάζει ο Καιρός),24 (Νάιλον) ή και 37 ευρώ (10χΧΜ) ή οταν κοστίζουν 9 ευρώ και τα μισά τραγούδια έχουν κυκλοφορήσει δύο ή τρεις κυκλοφορίες νωρίτερα (Τα Γενέθλιά Μου) τότε εννοείται οτι θα κατεβάζουμε ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Και αν τους αρέσουν, αν δεν τους αρέσουν να πάνε να πηδηχθούν. Για να μη πω κάτι βαρύτερο!
Re: ΚΛΕΙΝΕΙ Η SONY MUSIC GREECE
+1minerboh έγραψε:Όταν τα cd κοστίζουν 20 (Πως Αλλάζει ο Καιρός),24 (Νάιλον) ή και 37 ευρώ (10χΧΜ) ή οταν κοστίζουν 9 ευρώ και τα μισά τραγούδια έχουν κυκλοφορήσει δύο ή τρεις κυκλοφορίες νωρίτερα (Τα Γενέθλιά Μου) τότε εννοείται οτι θα κατεβάζουμε ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Και αν τους αρέσουν, αν δεν τους αρέσουν να πάνε να πηδηχθούν. Για να μη πω κάτι βαρύτερο!
Τόσα χρόνια φάγανε υπερβολικά καλά με τις τιμές που είχαν επιβάλλει
Όταν οι δίσκοι παντού στο εξωτερικό κάνανε 9-12 δολλάρια, εδώ θέλαμε πολλές φορές παραπάνω από 20 ευρώ για ένα cd
Αισχροκέρδεια στο φουλ
